Μὲ τρεμάμενο χέρι γράφω αὐτὰ τὰ ἐλάχιστα καὶ ἐν πολλοῖς ἄτεχνα λόγια, γιὰ μιὰ εὐλογημένη τῶν χρόνων μας Μορφή, ποὺ συνέδραμε τὸν συνάδελφο κλῆρο, τὴν κάθε ὀδυνωμένη ψυχή, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν παραδειγματική του πολιτεία, τὶς ἀνόθευτες γνώσεις του καὶ πάνω ἀπ᾿ ὅλα τὸ ἐξάιρετο ἦθος , ποὺ ἦταν καὶ θὰ παραμείνει παραδειγματικό.
Ναί, τὸν εἶχα Δάσκαλο, ἀλλὰ καὶ συναθλητὴ σὲ κάποιον προσωπικὸ καὶ ἐπίπονο ἀγώνα οἰκογενειακῆς φύσεως, ὅπου κάποιες θύρες ἔκλειναν, ἄλλες μισάνοιγαν, ἄλλες ἀδιαφοροῦαν, τότε, τὸ 1996, ὅταν πάλιν καὶ πολλάκις μὲ εὕρισκε πρωϊνὀ-πρωϊνὸ στὸ Γραφεῖο του, στὴ Σύνοδο. Καὶ θυμᾶμαι ὅτι ποτὲ δὲν μὲ ἄφησε νὰ φύγω δίχως κάτι νὰ πράξει...
Ἂλλὰ καὶ ὡς Δάσκαλος στὴν Ἀνωτέρα ὑπῆρξε ἔντιμος, ταπεινός, καταδεχτικὸς καὶ φυσικὰ μὲ πλούσιες γνώσεις κι ἐμεπιρίες ποὺ μπς τίς μετέδιδε μὲ μιὰν ἁπλότητα παραδειγματική. Τὸν θυμᾶμαι παραδοσιακὸ πάντα, νὰ μᾶς μιλᾶ μὲ κείνη τὴ λίγο ξενόφερτη προφορά του γιὰ τὸν Ἅγιο Χαράλαμπο, τὴν ἐνορία του, ποὺ λάτρευε. Καὶ τὰ ἔλεγε ὁλ᾿ αὐτὰ γιὰ νὰ κεντρίσει καὶ τὸ δικό μας ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν ἐνορία ποὺ θὰ διακονούσαμε, ὅταν θὰ γινόμασταν κληρικοί.
Μὲ συγκίνηση τὸν θυμᾶμαι καὶ παρακαλῶ τὸν Κύριό μας νὰ τοῦ χαρίσει τὴ θέση ποὺ τοῦ πρέπει στὴ Βασιλέια Του. Γιατὶ πολὺ ἀγάπησε καὶ μὲ ζωντανὴ πίστη διακόνησε τὴν Ἐκκλησία. Παπα-Στέφανε, εὔχου καὶ γιὰ μᾶς...
Ναί, τὸν εἶχα Δάσκαλο, ἀλλὰ καὶ συναθλητὴ σὲ κάποιον προσωπικὸ καὶ ἐπίπονο ἀγώνα οἰκογενειακῆς φύσεως, ὅπου κάποιες θύρες ἔκλειναν, ἄλλες μισάνοιγαν, ἄλλες ἀδιαφοροῦαν, τότε, τὸ 1996, ὅταν πάλιν καὶ πολλάκις μὲ εὕρισκε πρωϊνὀ-πρωϊνὸ στὸ Γραφεῖο του, στὴ Σύνοδο. Καὶ θυμᾶμαι ὅτι ποτὲ δὲν μὲ ἄφησε νὰ φύγω δίχως κάτι νὰ πράξει...
Ἂλλὰ καὶ ὡς Δάσκαλος στὴν Ἀνωτέρα ὑπῆρξε ἔντιμος, ταπεινός, καταδεχτικὸς καὶ φυσικὰ μὲ πλούσιες γνώσεις κι ἐμεπιρίες ποὺ μπς τίς μετέδιδε μὲ μιὰν ἁπλότητα παραδειγματική. Τὸν θυμᾶμαι παραδοσιακὸ πάντα, νὰ μᾶς μιλᾶ μὲ κείνη τὴ λίγο ξενόφερτη προφορά του γιὰ τὸν Ἅγιο Χαράλαμπο, τὴν ἐνορία του, ποὺ λάτρευε. Καὶ τὰ ἔλεγε ὁλ᾿ αὐτὰ γιὰ νὰ κεντρίσει καὶ τὸ δικό μας ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν ἐνορία ποὺ θὰ διακονούσαμε, ὅταν θὰ γινόμασταν κληρικοί.
Μὲ συγκίνηση τὸν θυμᾶμαι καὶ παρακαλῶ τὸν Κύριό μας νὰ τοῦ χαρίσει τὴ θέση ποὺ τοῦ πρέπει στὴ Βασιλέια Του. Γιατὶ πολὺ ἀγάπησε καὶ μὲ ζωντανὴ πίστη διακόνησε τὴν Ἐκκλησία. Παπα-Στέφανε, εὔχου καὶ γιὰ μᾶς...
