Ο Επίσκοπος στην ομιλία του, εμπνεόμενος από του αποστολικού αναγνώσματος, μίλησε για το φως του Χριστού, για τον φωτισμό που λαμβάνουμε στην Εκκλησία για να δούμε την δόξα του Θεού, παρότι αμαυρώνουμε τον φωτισμό με τα λάθη μας, τις αμαρτίες μας, τις αστοχίες μας και συνέχισε «Το φώς εσκήνωσε εν ημίν, δηλαδή πήρε σάρκα, έζησε μαζί μας και εθεασάμεθα την δόξα Αυτού. Πραγματικά το μυστήριο της Εκκλησίας, ή ύπαρξη της Εκκλησίας, μέσα από κατακόμβες, μέσα από μαρτύρια, μέσα από λάθη, μέσα από σκάνδαλα, μέσα από αδυναμίες, οφείλετε ακριβώς στο ότι είναι η αλήθεια του Χριστού» και κατέληξε «ότι είναι αλήθεια δεν πεθαίνει … και σήμερα εσείς εδώ γιορτάζετε τα εγκαίνια του Ναού Σας και σε λίγες ημέρες οι προκαθήμενοι της Ορθοδοξίας, θα μεταβούν στα Τίρανα για κάποια άλλα εγκαίνια. Για τα εγκαίνια μιας λαμπράς και μεγάλης Εκκλησίας που έφτιαξαν εκεί οι Αλβανοί Ορθόδοξοι, συνεπικουρώντας το έργο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, που όταν πήγε εκεί πριν λίγα χρόνια, βρήκε ένα γέρο Παπά και πέντε γέρους ανθρώπους, γιατί τόσους είχε αφήσει το καθεστώς που νόμιζε πως μπορεί να σκοτώσει στην ψυχή των ανθρώπων την αλήθεια του Θεού. Το καθεστώς όμως έφυγε, σκότωσε ανθρώπους, διέφθειρε ανθρώπους, αυτούς που προσπαθεί να αναστήσει ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, με το λαμπρό έργο το οποίο επιτελεί, αλλά η Εκκλησία υπάρχει. Η ιστορία έχει διακυμάνσεις. Μπορεί οι Τούρκοι να έκλεισαν τις εκκλησίας στην Μικρά Ασία και τον Πόντο, μπορεί να έσφαξαν τον τελευταίο Αυτοκράτορα στο οποίο θα κάνουμε σήμερα μνημόσυνο, η Εκκλησία πήγε όμως κάπου αλλού και υπάρχει αλλού και ανθεί αλλού και υπάρχει ως μαρτυρία στον κόσμο … για να πορευτούμε στον δρόμο τον φωτεινό που δείχνει Εκείνος, σε μια βασιλεία ατελεύτητη και ανέσπερη την βασιλεία του Χριστού».
Συμπαραστατούμενος υπό των εφημερίων του Ναού, Σεραφείμ Δημητρίου και Ευσεβίου Μεάντζια, κατά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τέλεσε και επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των ψυχών των ευκλεώς αγωνισαμένων και ηρωϊκώς πεσόντων επί των επάλξεων της βασιλίδος των πόλεων τελευταίων αυτής προμάχων, Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και των συν αυτώ Ελλήνων και ξένων χριστιανών καθώς και των εν τη αυτή πόλει σφαγιασθέντων και μαρτυρικώς θανόντων κατά την 29ην Μαΐου του 1453, αλλά και υπέρ των ψυχών του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ και των κτητόρων του Παρεκκλησίου.
Τα εγκαίνια του Ιερού Παρεκκλησίου τελέσθηκαν την Κυριακή 25 Ιουνίου 2007, με ευλογία και εντολή του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ, υπό του βοηθού επισκόπου Του, τότε Διαυλείας και νυν Μητροπολίτου Διδυμοτείχου Δαμασκηνού, με πρόνοια και μέριμνα του εκκλησιαστικού Συμβουλίου υπό την προεδρεία του Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Ξυνού. Το παρεκκλήσιο αφιερώθηκε στον άγιο Νεκτάριο το 1962 από τον τότε εφημέριο Πρεσβύτερο Δημήτριο Παπαντώνη και ολοκληρώθηκε το 1995. Σε αυτό, τελείται κάθε Κυριακή δεύτερη Θεία Λειτουργία και άλλες ακολουθίες από εκείνες που τελούνται διπλές ή τριπλές στο ναό, προς εξυπηρέτηση των ενοριτών.
