Χρυσές σελίδες γράφει και πάλι η Ελληνική Ορθοδοξία στα ιερά χώματα της Μεγάλης Ελλάδος. Την Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου, ένα χρόνο έπειτα από την κατάθεση του θεμέλιου λίθου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης κ. Γεννάδιος, εγκαινίασε, σε κλίμα συγκίνησης, την πρώτη, έπειτα από αιώνες, Ορθόδοξη Ελληνική εκκλησία που χτίστηκε στην πρωτεύουσα της Μεγάλης Ελλάδος, το Ρήγιο της Καλαβρίας.
(Ακολουθεί και φωτογραφικό υλικό)
Η εκκλησία, αφιερωμένη στον Απόστολο των Εθνών Παύλο, ομοιάζει αρχιετκτονικά με τους τελευταίους Ορθόδοξους Ελληνικούς ναούς που χτίστηκαν στην Καλαβρία, κατά τον 17ο αιώνα (τρουλαία σταυροειδής βασιλική).
Κτίτωρ της εκκλησίας είναι η Ιερά Μονή Παρακλήτου Ωροπού Αττικής, η οποία, υπό την καθοδήγηση του Καθηγουμένου αυτής, αρχιμανδρίτου Τιμοθέου Σακκά, παρών στην τελετή των Εγκαινίων μαζί με μέλη της Αδελφότητος και πνευματικά του τέκνα, ανέλαβε πλήρως τα έξοδα της ανεγέρσεως και του ευπρεπισμού της εκκλησίας.
Από τις τρεις Αρχιερατικές Περιφέρειες της Μεγάλης Ελλάδος (Απουλία, Καλαβρία και Σικελία) συμμετείχαν στη μεγαλόπρεπη ακολουθία εκατοντάδες Έλληνες και πλείστοι Ορθόδοξοι των άλλων Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, Πρόεδροι και μέλη των Ελληνικών Κοινοτήτων, καθώς και ιερείς και μοναχοί. Επισης ήταν παρόντες ή εκπροσωπήθηκαν καταλλήλως, οι Βουλευτές, ο Νομάρχης και ο Δήμαρχος Ρηγίου, ο Αρχηγός της Αστυνομίας, ο ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος, ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας, ο Σύλλογος Ελληνίδων Γυναικών Νεαπόλεως κ.α. Στην ακολουθία συμμετείχαν, επίσης, ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Ιωάννου του Θεριστού, μοναχός Κοσμάς, η Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Οσίων Ηλιού του νέου και Φιλαρέτου του κηπουρού Σεμινάρας, μοναχή Στεφανία, καθώς και η Προεστώσα της Ιεράς Μονής Αποστόλου Παύλου Πάβλιτσας Σερβίας, μοναχή Αικατερίνη.
Στο τέλος των Εγκαινίων και της πρώτης Θείας Λειτουργίας ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Γεννάδιος απηύθυνε ελληνιστί και ιταλιστί τον παρακάτω Πανηγυρικό:
Ευλογημένοι Χριστιανοί,
Σήμερον παραλαμβάνομεν το πνευματικόν αυτό κόσμημα, την λαμπροτάτην εκκλησίαν, τον ιερώτατον αυτόν Ναόν του Αποστόλου Παύλου των Ελλήνων, εις την πρωτεύουσαν της Μεγάλης Ελλάδος, εις το Ρήγιον Καλαβρίας, αφού ετελέσθη η Τελετή των Εγκαινίων, και ούτω (καθηγιάσθη) καθηγιασμένον τον παραδίδομεν γνήσιον και τέλειον εις την λογικήν λατρείαν του Τριαδικού Θεού, με την ολόθερμον ευχήν να ίσταται πάντοτε όρθιος, ασάλευτος και ακλόνητος, να είναι φως αληθινόν και όασις σωτήριος, γεμάτος από την Θείαν Χάριν, διά την διακονίαν της ζωής του ανθρώπου, διά τον οποίον ο Κύριος εγεννήθη, εσταυρώθη και ανέστη, «ο Κύριος και Θεός μου», κατά την υπέροχον έκφρασιν του Αποστόλου Θωμά.
Τα εγκαίνια κάθε Ορθόδοξου Ναού αποτελούν πρόσκλησιν διά τον εγκαινιασμόν νέας περιόδου, νέας εποχής, η οποία εις την ιδικήν μας πορείαν θα είναι αγάπης, ειρήνης και ελπίδος, αλλά και διαφωτίσεως και διακονίας, ευαγγελισμου και διαλόγου μετά του Ορθοδόξου ποιμνίου, και, γενικά, προς κάθε άνθρωπον καλής θελήσεως.
Ο λαμπρότατος Ναός του Αγίου Παύλου των Ελλήνων θα είναι μνημείον πίστεως και εντεύθεν θα αναπέμπωνται ευχαί και δεήσεις «υπέρ ειρήνης του σύμπαντος κόσμου», και «υπέρ της των πάντων ενώσεως», «εν τη Αληθεία της Πίστεως και τη Αγάπη του Θεού».
Ο Ευσέβιος Καισαρείας της Παλαιστίνης επίσκοπος αναφέρει οτι τα εγκαίνια ετελούντο πανηγυρικώς τη συμμετοχή πολλών επισκόπων και πλήθους λαού (Εκκλησιαστική Ιστορία Χ, 2,1), ο δε Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έλεγεν οτι τα εγκαίνια επιτελούνται «ίνα μη εξίτηλα τω χρόνω γέννηται τα καλά, μηδέ παραρρυή λήθης βυθοίς αμαυρούμενα» (Λόγος εις την Καινήν Κυριακήν).
Η παρούσα ημέρα είναι, τω όντι, πανήγυρις χαράς και αγαλλιάσεως. Είμεθα «εσαεί χαίροντες, οι πολλούς πλουτίζοντες, οι πάντα κατέχοντες» (Β’ Κορινθ. δ, 8-10), τον θησαυρόν ήγουν της αμωμήτου και ακραιφνούς Πίστεώς μας.
Είναι ημέρα πνευματικής νίκης, εφαρμόζεται ενταύθα πλήρως το του Ιωάννου του Χρυσοστόμου απόφθεγμα: «Ου παύεται η Εκκλησία πολεμουμένη και νικώσα, επιβουλευομένη και περιγινομένη. Όσον άλλοι επιβουλεύουσι, τοσούτον αύτη αύξεται» (Ομιλία εις την επίλυσιν της Χαναναίας). Είναι η σημερινή ημέρα, Ορθοδοξίας ημέρα, και η Ορθοδοξία είναι Ζωή, Αλήθεια και Ανάστασις, η οποία μεταλαμπαδεύει το αιώνιον κήρυγμα του Κυρίου και των Αποστόλων, την Διδασκαλίαν και την Πίστιν των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων και των Οικουμενικών Συνόδων.
Η Ζωή νικά, και εις την ταπεινήν πορείαν και διακονίαν μας, την καταστροφήν και τας πολεμικάς εμπαθείας των καιροσκόπων.
Η καρδία μας, η οποία εξεκαίετο υπό του πόθου να ίδωμεν κάποτε θεμελιούμενον ναόν εις το Ρήγιον, την ιστορικήν, Χριστιανικήν και Βυζαντίνήν αυτήν Γήν, γίνεται πραγματικότης, κέντρον εκκλησιαστικής ζωής.
Η παράγκα γίνεται κόσμημα και Ζωή, ο Χριστός και Σωτήρ μας, επιτελεί το θαύμα του, διότι ο Θεός, το ήθελε και θέλει και άλλα πολλά θαύματα να ποιήση εις την χαριτωμένην γην της Μεγάλης Ελλάδος διά την σωτηρίαν του ανθρώπου.
Είναι γεγονός ιστορικόν. Μετά από πλείστους όσους αιώνας η Ορθοδοξία γράφει νέας χρυσάς σελίδας εις την πολιτισμένην και δημοκρατικήν αυτήν χώραν, ένθα το Γένος μας συνδέεται με την Ιστορίαν και την Πολιτιστικήν αυτής πραγματικότητα.
Ο Μέγας των Εθνών Απόστολος Παύλος φθάνει εις την πόλιν του Ρηγίου με τους συνεργάτας του Ευαγγελιστήν Λουκάν και Αρίσταρχον και κάμνει το πρώτον κήρυγμα περί του αληθινού Θεού, αγιάζει και ευλογεί αυτήν και τον λαόν αυτής. Ο Απόστολος Παύλος με την οικουμενικήν διδασκαλίαν του σχετικά με την κοινωνικήν, ηθικήν και πνευματικήν ζωήν του ανθρώπου θα παραμείνη η ανεξάντλητος πηγή των Πατέρων της Εκκλησάς μας. Θα παραμείνη εσαεί ακτύπητος ο λόγος του, το κήρυγμά του: «ουκ ένι Ιουδαίος, ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος, ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς είς εστε εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ. 3, 28). Το κήρυγμα τούτο, της αγάπης, της ειρήνης, της κατανοήσεως, της καταλλαγής, της αδελφωσύνης, της ελπίδος και της σωτηρίας θα κηρύττεται και θα ψάλλεται εις τον λαμπρότατον τούτον Ναόν του Αποστόλου Παύλου των Ελλήνων, διά να αντιλαλή εις την Ευρώπην, και γενικά εις όλον τον κόσμον, τα μηνύματά του, τα οποία ανέπτυξαν τον πολιτισμόν και εδημιούργησαν γενικά τας βάσεις διά μίαν κοινωνικήν ζωήν ανωτέραν και καλυτέραν εις όλας τας όψεις της πνευματικής και ηθικής ζωής του ανθρώπου.
Σήμερον η Ευρώπη έχει ανάγκην αυτής της κληρονομίας, διότι μόνον κατ’ αυτόν τον τρόπον η σύγχυσις, η αγωνία, η αδιαφορία και η εκκοσμίκευσις αυτής θα νικηθούν και ούτω θα απομονωθή η κρίσις η οποία μαστίζει όλον τον κόσμον.
Ικετεύομεν τον Μεγαλοδύναμον και Φιλάνθρωπον Θεόν να καταστήση τον Ναόν τούτον «λιμένα χειμαζομένων, ιατρείον παθών, καταφύγιον ασθενών, δαιμόνων φυγαδευτήριον.
Παρακαλούμεν τον Ύψιστον Θεόν να σκέπη την Μοναστικήν Αδελφότητα του Παρακλήτου Ωροπού, με τα πνευματικά τέκνα της, με επικεφαλής τον σεπτόν Γέροντα και σοφόν αυτής Καθηγούμενον Αρχιμανδρίτην Τιμόθεον Σακκά, διά την θεϊκήν έμπνευσιν να κτίση Ναόν εις τα ένδοξα Χώματα της Βυζαντινής αυτής Γής. Είμεθα ευγνώμονες και ο Παντοδύναμος Θεός να χαρίζη εις αυτόν υγείαν ακλόνητον και την Άνωθεν ενίσχυσιν, καθώς και εις τους σεβασμίους Πατέρας και τα πνευματικά τέκνα και προσκυνητάς της Μονής.
Έγινε, με την βοήθειαν του Θεού, το θαύμα! Ο Θεός είναι μεγάλος!
Πράγματι, η επιτέλεσις τοιούτων έργων εις την ευλογημένην αυτήν Γήν, είναι δόξα του Ονόματος του Τριαδικού Θεού μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερον και αγιώτερον έργον από το κτίσιμον εκκλησίας και Μονής, και μάλιστα ενταύθα, μέσα εις την άλλοτε τετιμημένην και υπερήφανην Μεγάλην Ελλάδα.
Η οπισθάμβωνος ευχή της Θείας Λειτουργίας μνημονεύει: «Ο ευλογών τους ευλογούντας Σε, Κύριε, και αγιάζων τους επί Σοί πεποιθότας, σώσον τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου», εύχομαι και προσεύχομαι: «Το πλήρωμα της Εκκλησίας Σου φύλαξον. Αγίασον τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου Σου»!
Ευχαριστούμεν τον εντιμότατον δήμαρχον και ολόκληρον τον λαόν της γενναοδώρου και φιλτάτης ταύτης πόλεως, άπασας τας Αρχάς του τόπου και του Ελληνισμού εις την δημοκρατικήν και πολιτισμένην αυτήν χώραν διά την παρουσίαν τους σήμερον, καθώς και τον ευσεβή κλήρον του Ρηγίου, με επικεφαλής τον Αρχιερατικόν Επίτροπον Καλαβρίας, Αρχιμανδρίτην Αντώνιον Σκορδίνον. Ωσαύτως ευχαριστούμεν την Ηγουμένην της ιστορικής Ιεράς Μονής Οσίων Ηλιού του νέου και Φιλαρέτου του κηπουρού Σεμινάρας, μοναχήν Στεφανίαν, καθώς και την μοναχήν Αικατερίνην, Προεστώσα της Ιεράς Μονής Αποστόλου Παύλου Πάβλιτσας Σερβίας, η οποία ήρθε διά τα Εγκαίνια από την Μονήν της Μετανοίας της. Η παρουσία του π. Κοσμά, Ηγουμενεύοντος της Ιεράς Μονής Οσίου Ιωάννου του Θεριστού εις την πανηγυρικήν αυτήν τελετήν έδωσεν ιδιαιτέραν χαράν, παρακαλούμεν δε τον Μεγαλοδύναμον Θεόν, δια πρεσβειών του Αγίου Ιωάννου του Θεριστού, όπως βοηθήση να εύρη η Μονή την κανονικήν της τακτοποίησιν και την ανάλογον εκκλησιαστικήν της δικαιοδοσίαν, την οποίαν η Ορθόδοξος Μητρόπολις Ιταλίας παρέλαβεν εις ερείπιαν και ανέδειξεν αυτήν Κέντρον και Όασιν πνευματικής ζωής, προσευχής και γαλήνης, όχι μόνον των Ορθοδόξων, αλλά και κάθε ανθρώπου καλής θελήσεως.
Εγκάρδιον χαιρετισμόν και ευχαριστίας προς τον Αρχιεπίσκοπον Μητροπολίτην Ρηγίου κ. Βιτόριο Μοντέλλο, διά την εκπροσώπησίν του, και διά την προς ημάς, και την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, τιμήν και αγάπην.
Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος!
