Μοναχού Μωυσή Αγιορείτου
Εισερχόμενος κανείς από την Αίγυπτο στο Ισραήλ, βλέπει αμέσως τη διαφορά. Πλούτος, καθαριότητα, μεγάλα ξενοδοχεία και καλύτεροι δρόμοι. Εδώ δεν έχει μπαξίσι. Γίνεταιεκμετάλλευση και των απέραντων εκτάσεων της ερήμου. Νωπά τα τραύματα από τις διαμάχες με τους Παλαιστίνιους. Οι Ισραηλινοί τους πήραν τις περιοχές τους, το σπίτι τους, και τώρα τους δίνουν, αν τους δίνουν, ένα δωμάτιο για να μείνουν ή μήπως και κάπου στην αυλή.Κάθε χριστιανός όμως έρχεται ως προσκυνητής των πανιέρων προσκυνημάτων, που φυλάγονται με κόπους, μόχθους και κινδύνους πολλούς. Κέντρο του προσκυνήματος ο λαμπρός ναός της Αναστάσεως, κτίσμα πριν από 1.700 χρόνια, όπου ο πανάγιος τάφος του Κυρίου, η πλάκα της Αποκαθηλώσεως, ο φρικτός Γολγοθάς και πολλά άλλα προσκυνήματα. Τόποι ιστορικοί, ιεροί, πολυσέβαστοι και συγκινητικοί.
Η εκατονταμελής Αγιοταφική Αδελφότητα, υπό τον πατριάρχη κ. Θεόφιλο, τον σεμνό, συνετό και ήπιο, αγωνίζεται σθεναρά για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των προσκυνημάτων του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων. Καθημερινός ο αγώνας για τη διατήρηση των κεκτημένων. Υπάρχει βέβαια λειψανδρία, αλλά μήπως θα μπορούσαν να αλλάξουν κάπως οι συνθήκες διαβιώσεως, ώστε να ελκυστούν νέοι άνθρωποι. Πάντως, είναι συγκινητικός ο ήδη υπάρχων αγώνας στο να διατηρηθούν άσβεστα τα καντήλια όλων των προσκυνημάτων. Εντύπωση δημιουργεί, στον τόπο της ειρήνης και της καθόδου του Θεανθρώπου, να υπάρχουν διεκδικήσεις, αντιδικίες, προβλήματα, πολεμική και ύπουλη ναρκοθέτηση μεταξύ των διαφόρων χριστιανικών ομολογιών.
Ιδιαίτερα εντυπωσιασμένοι αναχωρήσαμε από την αρχαία αγιοτρόφο, ησυχαστική και ιστορική μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου από τον 6ο αιώνα. Το λείψανο του αγίου επεστράφη από τη Δύση το 1965 και παραμένει άφθορο, ευωδιάζον και θαυματουργόν. Η αδελφότητα των είκοσι φιλόθεων και φιλάρετων πατέρων υπό την καθοδήγηση του διακριτικού και έμπειρου ηγουμένου Ευδοκίμου αγωνίζεται εύορκα και διακρίνεται για την ασκητικότητα και τη σεμνότητά της.
Συγκίνηση μας έδωσε και η προσκύνηση του φρέατος του Ιακώβ, όπου πριν από λίγες δεκαετίες μαρτύρησε κατά φρικτό τρόπο ο φύλακας του προσκυνήματος ιερομόναχος Φιλούμενος ο Κύπριος, που πρόσφατα αναγνωρίστηκε άγιος. Το έργο του συνεχίζει ο ιερομόναχος Ιουστίνος, ο οποίος κι αυτός δέχθηκε επιθέσεις από φανατικούς μουσουλμάνους και εβραίους, όμως συνεχίζει απτότητα και γενναία την εκεί παραμονή του. Έκτισε έναν ωραιότατο ναό, αρχαιοπρεπή, προς τιμήν της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος και ετοιμάζει άλλον ναό προς τιμήν του Τιμίου Προδρόμου. Ο πρόεδρος Αραφάτ τον τίμησε για το πλούσιο φιλανθρωπικό του έργο, ονομάζοντάς τον “πατέρα των φτωχών”.
Το θρησκευτικό στοιχείο είναι έντονο στο Ισραήλ. Οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες συνυπάρχουν, χριστιανικοί ναοί, εβραϊκές συναγωγές και μουσουλμανικά τζαμιά. Οι καθολικοί με μια άκαμπτη στάση, οι κόπτες κάπως μυστικοπαθείς, οι Αρμένιοι ίσως καχύποπτοι, οι ορθόδοξοι υπομένουν και ελπίζουν, οι εβραίοι κάπως πονηροί και αρκετά σκληροί, οι μουσουλμάνοι αργοί και καρτερικοί.
Το σπήλαιο της Βηθλεέμ, ο Ιορδάνης ποταμός, ο κήπος της Γεσθημανή, ο φρικτός Γολγοθάς, η πλάκα της Αποκαθηλώσεως, ο Πανάγιος Τάφος, το όρος των Ελαιών θυμίζουν τον Ζωοδότη. Φωτοδότη και Ειρηνοδότη Θεό σε έναν κόσμο που πάσχει από σκοτεινιά, μοναξιά, ερημιά και ανηρείνευτη ζωή…
http://www.makthes.gr/news/opinions/63360/
