Πάμε εκδρομή, λένε στο παντοπώλη, και θέλουμε κονσέρβες. Πάει ο παντοπώλης να τους εξυπηρετήσει και αυτοί του λένε: Δεν θέλουμε κονσέρβες, τα λεφτά σου θέλουμε και παίρνοντάς του τα χρήματα τράπηκαν σε φυγή. Έντρομος ο παντοπώλης φωνάζει βοήθεια. Η γειτονιά το πήρε είδηση. Οι δύο ληστές ήταν βέβαιοι πως κανένας δεν θα μάθαινε το κατόρθωμά τους. Τα λαγωνικά όμως της Αστυνομίας δεν κοιμούνται. Τρέχουν, τους αναζητούν και τους πιάνουν στον ύπνο. Ανακρινόμενοι οι δύο νεαροί δήλωσαν: «Θέλαμε ν' αγοράσουμε δύο μοτοσικλέτες και να κάνουμε μεγάλη ζωή. Είχαμε ανάγκη από πολλά χρήματα».
Έτσι σκέφτονται πολλά παιδιά στην εποχή μας. Τι φταίνε όμως αυτά; Ό,τι διδάκτηκαν, αυτά και εφαρμόζουν. Ο σεβασμός της ζωής των άλλων ανθρώπων είναι απαρχαιωμένες θεωρίες. Ο σεβασμός της περιουσίας των άλλων είναι καπιταλιστική αντίληψη. Ο σεβασμός της τιμής των άλλων είναι αναχρονιστικό κήρυγμα. Πού να στρέψουν το βλέμμα τους τα παιδιά μας και να μην αντικρίσουν το άτοπο; Εμείς οι μεγάλοι παντού στήσαμε παγίδες στα παιδιά μας, κι αυτό χάριν χρήματος. Κι έπειτα μεμψιμοιρούμε για την παραβατικότητά τους.
Κάθε παιδί που έρχεται στο κόσμο, είναι και μια υπόσχεση και μια ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Και όμως υπάρχουν άνθρωποι που είτε από αδιαφορία είτε χάριν χρήματος, όπως είπα, εξωθούν τους νέους στην παραβατικότητα, μπαίνουν αποτυχημένα στη ζωή και μαζί μ' αυτό η κοινωνία κλυδωνίζεται τρομερά.Εδώ να θυμηθούμε τα λόγια του ι. Χρυσοστόμου: «Τούτο εστί ό την οικουμένην ανατρέπει πάσαν, ότι των οικείων αμελούμε τέκνων».
Σωκράτης Αριστοτέλους , Σωτήρα Αμμοχώστου
«Σημερινή» 03/10/2010
