«Δι υμάς επτώχευσε πλούσιος ων, ίνα υμείς τη εκείνου πτωχεία πλουτήσητε» (Β’ Κορ. η’, 9).
«Επτώχευσε πλούσιος ων» ο Ύψιστος Θεός. Ήλθε στον κόσμο ο Δημιουργός και Πλάστης του κόσμου. Γεννήθηκε ο Χριστός! Συγκατάβαση μεγάλη και πρωτοφανής! Και μόνο η ενανθρώπισή Του αποτελεί πτωχεία.
Εγκατέλειψε τους ουρανούς και ήλθε στη γη. «Ο περιπατών επί πτερύγων ανέμων» κείται ως νήπιο μέσα στο ακάθαρτο και σκοτεινό σπήλαιο. «Ο Εποχούμενος επί των Χερουβίμ» φορεί πτωχικά βρεφικά σπάργανα. Ο επί Θρόνου μετά Πατρός και Αγίου Πνεύματος στην φάτνη. Ο τα «πάντα πληρών απερίγραπτος» περιγραπτός εν μέσω αλόγων ζώων.
Πτωχός ως βρέφος ο Ιησούς. Πτωχός ως παιδί. Πτωχός καθ όλη την επί γης παρουσία Του. Σαν ξυλουργός εξοικονομεί τα προς το ζην. Στερείται ο Κύριος των όλων οποιασδήποτε περιουσίας. Ο ίδιος διακήρυξε: «Οι αλεπούδες έχουν τρύπες και τα πτηνά του ουρανού κατοικίες, ενώ ο Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να γύρη το κεφάλι» (Ματθ. η’, 20). «Πλούσιος ων επτώχευσεν»!!!
Γιατί όμως αυτή η πτωχεία; Για ποιούς επτώχευσε; Την απάντηση την δίδει ο Απόστολός μας Άγιος Παύλος.
Έγινε πτωχός ο Θεός για να πλουτήση ο πτωχός άνθρωπος. Πτωχός ήταν ο άνθρωπος προχριστιανικά. Πτωχός γιατί δεν κατώρθωσε να βρη την αλήθεια και κατά συνέπεια έμεινε «πεινασμένος» και «διψασμένος», λατρεύοντας για θεό του τα είδωλα, τα φυσικά φαινόμενα, τον εαυτό του!!!
Ήλθε όμως «το Φως το της γνώσεως». Το βρέφος της Βηθλεέμ. Και «ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκια θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς» (Ματθ. δ’, 16). Το βρέφος της Βηθλεέμ φανέρωσε τον αληθινό Θεό. Το βρέφος της Βηθλεέμ αποκάλυψε τα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού και «όσοι έλαβον αυτόν» (Ιω. α’, 12) ανά τους αιώνες αναφωνούν μέσα από την υμνολογία της Εκκλησίας μας «επεφάνης εν τω κόσμω ο τον κόσμον ποιήσας, ίνα φωτίσης τους εν σκότει καθημένους, φιλάνθρωπε, δόξα σοι»!
Πτωχός ήταν ο άνθρωπος προ Αυτού, γιατί η καρδιά του ήταν έρημη από αισθήματα αγάπης και φιλανθρωπίας. Ο σκοτισμός του νου την δηλητηρίασε. Η φιλαυτία την μάρανε. Άνθρωποι εθεωρούντο μόνον οι οικείοι και οι ομοεθνείς. Όλοι οι άλλοι ξένοι και εχθροί.
Η διδασκαλία της Αγάπης, πρώτη φορά από το βρέφος της Βηθλεέμ κηρύχθηκε. Ο πτωχός «Βηθλεεμίτης» κατάργησε τις διαιρέσεις. Και ο Απόστολος Του στους Αθηναίους κήρυξε «ο Θεός… εδημιούργησε ολόκληρον το ανθρώπινο γένος από ένα αίμα δια να κατοική εις όλην την γην» (Πραξ. ιζ’, 26), στους δε Γαλάτας έγραψε: «είσθε όλοι υιοί Θεού» (Γαλ. γ’, 26).
Δεν είναι το βρέφος της Βηθλεέμ μόνον που εμπνέει την αγάπη αλλά κυρίως Αυτός που οργανώνει την αγάπη αδιακρίτως για όλους τους ανθρώπους. Το Ευαγγελικό κήρυγμα «επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν… ξένος ήμην και συνηγάγετέ με … ησθένησα και επισκέψασθέ με …» (Ματθ, κε’, 35-36) απέβη πηγή ιδρύσεως και λειτουργίας ποικίλων φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων. Νοσοκομεία, βρεφοκομεία, πτωχοκομεία, γηροκομεία, Άσυλα Ανιάτων και κάθε άλλο φιλανθρωπικό κατάστημα ιδρύθηκαν για πρώτη φορά από την Εκκλησία του Χριστού και έδωσαν νέα εμφάνιση στην Ανθρωπότητα κατά την δράση της υπέρ της περιθάλψεως της ποικίλης δυστυχίας, σε αντίθεση προς την απανθρωπία και την σκληρότητα του κόσμου προτού έλθη στην γη ο Θεός. Η καρδιά αναγεννήθηκε. Πλουτίσθηκε με ευγενή αισθήματα και διευρύνθηκε. Γράφει ο Απόστολός μας στους προπάτορές μας Κορινθίους «η καρδία ημών πεπλάτυνται» (Β’ στ’, 11).
«Δι ημάς επτώχευσε πλούσιος ων, ίνα ημείς τη Εκείνου πτωχεία πλουτήσωμεν». Δεν θέλησε όμως ο άνθρωπος να δεχθή την προσφορά του Θεού. Ποικιλότροπα πολέμησε το βρέφος της Βηθλεέμ. Με τον Ηρώδη, με ξίφη, με λόγους, με συγγραφές, με φιλοσοφικά και άλλα συστήματα … Νόμισε ότι μόνος του θα γίνη πλούσιος, ότι δεν έχει ανάγκη τον Θεό. Απέκτησε πολλά αγαθά. Ανύψωσε το βιοτικό του επίπεδο. Εξασφάλισε ανέσεις, «και έφαγεν … και ενεπλήσθη, και απελάκτισεν ο ηγαπημένος, ελιπάνθη, επαχύνθη, επλατύνθη και εγκατέλιπε τον Θεόν τον ποιήσαντα αυτόν και απέστη από Θεού σωτήρος αυτού» (Δευτ. λβ’, 15) με αποτέλεσμα να μείνη πτωχός. Πτωχός στο νου με την απόρριψη του Θεού και τις πάσης φύσεως καινοφανείς διδασκαλίες. Πτωχός στην καρδιά με την σκληρότητα και την αδιαφορία. Δυστυχώς όμως σήμερα πτωχοί, εδώ στην χώρα μας οι άνθρωποι, και στην τσέπη!
Μη πλανώμεθα άλλο αδελφοί μου. Μην αναβάλλουμε. Μη πειραματιζώμεθα. Μη δοκιμάζουμε άλλο… Δυστυχώς δοκιμάσαμε και ήδη δοκιμαζόμαστε με την οικονομική κρίση, που κατά βάθος αποδεικνύει την πνευματική μας χρεωκοπία. «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. ιε’, 5) βροντοφωνάζει ανά τους αιώνες ο πτωχεύσας δι ημάς «πλούσιος ων» ενανθρωπήσας Ιησούς. Χωρίς το βρέφος της Βηθλεέμ «σύντριμμα και ταλαιπωρία» (Ψαλμ. ιγ’, 3). Με τον ενανθρωπήσαντα Θεό σωτηρία, ελπίδα, ζωή, χαρά, ευλογία «ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες» (Β’ Κορ. στ’, 10). Χριστούγεννα! «Δεύτε ίδωμεν πιστοί, που, πως και γιατί εγεννήθη ο Χριστός», και ας αναλάβουμε δια της επιλογής μας τις ευθύνες μας. Αυτού η Χάρις και το Μέγα Έλεος ας είναι μαζί μας τώρα και πάντοτε και εις τους απεράντους αιώνες. Αμήν.
Με την αγάπη του Γεννηθέντος Χριστού μας
σας κατασπάζομαι στοργικά και εύχομαι για την προκοπή Σας
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ † Ο ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
