ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ ΠΡΙΓΚΗΠΟΥ
Τό Μήνυμα τοῦ Ὀρφανοτροφείου
Μήνυμα ὁ Πρωτόκλητος ἐκόμισε
στοῦ Πρωτεργάτη τό Μαντρί
ἐπιθυμώντας να᾿ τοῦ πεῖ
πώς ἕνα ἀηδόνι, λάλησε.
Ἀκούοντας τό μήνυμα ἐδάκρυσε
ὁ Λειτουργός τῆς Πόλης Πατριάρχης
καί τόν Ἀπόστολο Ἀνδρέα προσκυνώντας,
στήν οἰκουμένη τό ἐσάλπισε
Σάν ὅμως ἀκούστηκε τό μήνυμα
ἀνατριχίλα νοιώσαν οἱ ψυχές
κι᾿ ἀποτινάζοντας ἀπό τήν ὄψη τήν ὀρφάνια
προσπάθησαν νά τραγουδήσουνε τό θαῦμα.
Ἀέρινες μορφές κάτ᾿ ἀπ᾿ τ᾿ ἀστέρια
κι᾿ οἱ διπλορφανεμένες πιά ψυχές
νά βροῦν τό ἔσχατο φιλί τους θέλησαν
στά παιδικά τους τά λιμέρια.
Τό βρήκανε στό λόφο ν᾿ ἀγρυπνεῖ
μέ τό σημάδι ἀπό ὀρφάνια
μά μέ γαλάζια τά οὐράνια
τή μέρα τήν ἐλεύθερη νά καρτερεῖ.
Ὁραματίστηκαν ὕμνους καί ἄσματα
νιώθοντας οἱ ψυχές μιά χαρμοσύνη
πού τήν τραγούδησε κι᾿ ἡ Ρωμηοσύνη
ἀψηφώντας τά χαλάσματα.
Μαζί τους πάντα τό Φανάρι
ἀνάμεσα σέ μνήμης κλάματα
καί στοῦ λαοῦ τά ψάλματα
πορεύεται μέ τή δική του χάρη.
Καί τό ἀηδόνι ἀπό τή χαραυγή
πού πρῶτο αὐτό ἐλάλησε
στέλνοντας στίς ψυχές φιλί
ξανάρχισε νά σιγοκελαηδεῖ.
fanarion.blogspot.com
