Υπήρξε ηγούμενος της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου. Η αγιότητα του βίου του τον αξίωσε να ακούσει φωνή από την εικόνα της Θεοτόκου.
Σε καιρό επιδρομής πειρατών στη μονή ο ευλαβής ηγούμενος άκουσε φωνή από την εικόνα της Παναγίας, της λεγομένης Παραμυθίας, να του λέγει: «Μη ανοίξητε σήμερον τας πύλας της Μονής, αλλ΄ αναβάντες επί των τειχών αποδιώξατε τους πειρατάς». Έκπληκτος ο όσιος βλέπει την αγία εικόνα, από την οποία προήλθε η φωνή να μεταμορφώνεται. Το πρόσωπο της Παναγίας έγινε ζωντανό, όπως και το πρόσωπο του Χριστού πού βαστούσε. Ο Χριστός άπλωνε το δεξί του χέρι, για να καλύψει τα χείλη της και στρέφοντας το πρόσωπο του προς εκείνη είπε: «Μη, Μήτερ μου, μη είπης αυτοίς τούτο, αλλά τιμωρηθήτωσαν ούτοι πρεπόντως». Η Υπεραγία Θεοτόκος κρατώντας με αγάπη το χέρι του Υιού της επανέλαβε τους ίδιους λόγους· να μην ανοίξουν σήμερα τις πύλες της Μονής λόγω των πειρατών.
Έντρομος ο ταπεινός ηγούμενος από το εξαίσιο θαύμα σύναξε όλη την αδελφότητα και τους διηγήθηκε επακριβώς τα γενόμενα. Θαυμάζοντας οι μοναχοί στο άκουσμα, παρατήρησαν την αλλαγή της όψεως και της στάσεως της Παναγίας και του Χριστού στην εικόνα. Παίρνοντας θάρρος ανέβηκαν στα τείχη, απεδίωξαν τους πειρατές και σώθηκαν. Από τότε η εικόνα ονομά σθηκε Παραμυθία και παραμένει ο σχηματισμός των προσώπων όπως τον είδε ο άγιος ηγούμενος στην τελευταία φωνή της Θεοτόκου. Το πρόσωπο της Θεοτόκου «εκφράζει συμπαθητικήν αγάπην, το δε βλέμμα αυτής πνέει επιείκειαν, πραότητα και ευσπλαγχνίαν επί δε των χειλέων αυτής επαναπαύεται μειδίαμα σεμνόν, προσφώνημα και παρηγορία».
Η εικόνα αυτή είναι τοιχογραφία του 14ου αιώνα, που παλαιότερα βρισκόταν στον εξωνάρθηκα, μπροστά από το παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου και αργότερα μεταφέρθηκε σε προσκυνητάρι στο ομώνυμο παρεκκλήσιο, της Παραμυθίας, που βρίσκεται αριστερά και πάνω από τον νάρθηκα. Οι μονάχοι διατηρούν ακοίμητη κανδήλα, τελούν Θεία Λειτουργία κάθε Παρασκευή και ψάλλουν καθημερινά παράκληση. Παλαιότερα υπήρχε συνήθεια να γίνονται στο παρεκκλήσιο αυτό οι κούρες των μοναχών.
Η μνήμη του οσίου Γενναδίου τιμάται στις 20 Ιανουαρίου και στις 17 Νοεμβρίου. Πλήρη Ακολουθία έγραψε ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννίτης.
Πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Βατοπαιδινό Συναξάρι
Έκδοσις: Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος, 2007
Σε καιρό επιδρομής πειρατών στη μονή ο ευλαβής ηγούμενος άκουσε φωνή από την εικόνα της Παναγίας, της λεγομένης Παραμυθίας, να του λέγει: «Μη ανοίξητε σήμερον τας πύλας της Μονής, αλλ΄ αναβάντες επί των τειχών αποδιώξατε τους πειρατάς». Έκπληκτος ο όσιος βλέπει την αγία εικόνα, από την οποία προήλθε η φωνή να μεταμορφώνεται. Το πρόσωπο της Παναγίας έγινε ζωντανό, όπως και το πρόσωπο του Χριστού πού βαστούσε. Ο Χριστός άπλωνε το δεξί του χέρι, για να καλύψει τα χείλη της και στρέφοντας το πρόσωπο του προς εκείνη είπε: «Μη, Μήτερ μου, μη είπης αυτοίς τούτο, αλλά τιμωρηθήτωσαν ούτοι πρεπόντως». Η Υπεραγία Θεοτόκος κρατώντας με αγάπη το χέρι του Υιού της επανέλαβε τους ίδιους λόγους· να μην ανοίξουν σήμερα τις πύλες της Μονής λόγω των πειρατών.
Έντρομος ο ταπεινός ηγούμενος από το εξαίσιο θαύμα σύναξε όλη την αδελφότητα και τους διηγήθηκε επακριβώς τα γενόμενα. Θαυμάζοντας οι μοναχοί στο άκουσμα, παρατήρησαν την αλλαγή της όψεως και της στάσεως της Παναγίας και του Χριστού στην εικόνα. Παίρνοντας θάρρος ανέβηκαν στα τείχη, απεδίωξαν τους πειρατές και σώθηκαν. Από τότε η εικόνα ονομά σθηκε Παραμυθία και παραμένει ο σχηματισμός των προσώπων όπως τον είδε ο άγιος ηγούμενος στην τελευταία φωνή της Θεοτόκου. Το πρόσωπο της Θεοτόκου «εκφράζει συμπαθητικήν αγάπην, το δε βλέμμα αυτής πνέει επιείκειαν, πραότητα και ευσπλαγχνίαν επί δε των χειλέων αυτής επαναπαύεται μειδίαμα σεμνόν, προσφώνημα και παρηγορία».
Η εικόνα αυτή είναι τοιχογραφία του 14ου αιώνα, που παλαιότερα βρισκόταν στον εξωνάρθηκα, μπροστά από το παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου και αργότερα μεταφέρθηκε σε προσκυνητάρι στο ομώνυμο παρεκκλήσιο, της Παραμυθίας, που βρίσκεται αριστερά και πάνω από τον νάρθηκα. Οι μονάχοι διατηρούν ακοίμητη κανδήλα, τελούν Θεία Λειτουργία κάθε Παρασκευή και ψάλλουν καθημερινά παράκληση. Παλαιότερα υπήρχε συνήθεια να γίνονται στο παρεκκλήσιο αυτό οι κούρες των μοναχών.
Η μνήμη του οσίου Γενναδίου τιμάται στις 20 Ιανουαρίου και στις 17 Νοεμβρίου. Πλήρη Ακολουθία έγραψε ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννίτης.
Πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Βατοπαιδινό Συναξάρι
Έκδοσις: Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος, 2007
