Τα παιδιά λατρεύουν να μιμούνται τους μεγάλους. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε κακή συνήθεια των γονιών τους αλλά και των ανθρώπων που βρίσκονται πολύ κοντά στο οικογενειακό τους περιβάλλον αντιγράφεται εύκολα. Η εικόνα, για παράδειγμα, κάποιου μέσα στο σπίτι που τρώει τα νύχια του γίνεται μέρα με τη μέρα προσφιλής στο παιδί, εξοικειώνεται με αυτήν και τελικά την αντιγράφει.
Η συνήθεια του δαχτύλου στο στόμα
Η συνήθεια ενός παιδιού να πιπιλάει το δάχτυλο προέρχεται από τη βρεφική του ηλικία. Το παιδί ανακαλύπτει ότι αυτή η δραστηριότητα του προσφέρει ικανοποίηση που προέρχεται από το βλεννογόνο του στόματος. Πιπιλώντας το δάχτυλο το βρέφος μπορεί να κοιμηθεί ευκολότερα. Ωστόσο αυτή η συνήθεια δεν περιορίζεται στον ύπνο. Ένα παιδί που έχει συνηθίσει να βάζει το δάχτυλό του στο στόμα καθώς μεγαλώνει αντιμετωπίζει έντονη δυσκολία να κόψει αυτή τη συνήθεια. Και αυτό γιατί το δάχτυλο του προσφέρει ηρεμία, απαλλαγή από κούραση, πλήξη, άγχος και αγωνία.
Πώς να το αντιμετωπίσετε
Το πιπίλισμα του δαχτύλου συνήθως εγκαταλείπεται οριστικά έως την ηλικία των 5 ή 6 ετών. Η στάση των γονέων ωστόσο θα πρέπει να είναι υπομονετική. Δεν πρέπει να επισημαίνετε διαρκώς το λάθος του παιδιού, αλλά να το αντιμετωπίσετε στρέφοντας την προσοχή του σε άλλες δραστηριότητες. Στην ηλικία των 4 ετών μπορείτε επίσης να ξεκινήσετε μια συζήτηση με το παιδί σας για να πετύχετε σταδιακά τη διακοπή της συνήθειας.
Ο κίνδυνος να επηρεαστεί η οδοντοφυία του παιδιού είναι η αιτία που πολύ συχνά πανικοβάλλει τους γονείς και τους κάνει να γίνονται πιεστικοί. Αυτή η τακτική ωστόσο έχει αποδειχτεί λανθασμένη και δεν βοηθάει καθόλου στο επιθυμητό αποτέλεσμα, που μπορεί να επιτευχθεί χωρίς πίεση. Είναι επίσης σημαντικό το πρόβλημα αυτό να μην αποτελεί το μόνιμο θέμα συζήτησης μέσα στο σπίτι.
Τρώει τα νύχια του
Πίσω από αυτή τη συνήθεια συνήθως κρύβεται άγχος. Τρώγοντας τα νύχια του το παιδί βρίσκει παρηγοριά και ανακούφιση για το στρες που νιώθει.
Η κακή αυτή συνήθεια μπορεί να ξεκινήσει από τα πρώτα χρόνια και να συνεχιστεί και κατά τη σχολική ηλικία. Γι’ αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό οι γονείς να ανακαλύψουν τις αιτίες που κρύβονται πίσω από αυτή τη συνήθεια. Για παράδειγμα, μήπως το παιδί ζει μέσα σ’ ένα αγχώδες οικογενειακό περιβάλλον ; Μήπως οι εντάσεις μέσα στο σπίτι αποτελούν συχνό φαινόμενο; Μήπως οι γονείς είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί από το παιδί τους; Ενδεχομένως το παιδί αγχώνεται υπερβολικά στο σχολείο;
Πώς να το αντιμετωπίσετε
Είναι σημαντικό να μην κάνετε παρατήρηση στο παιδί σας κάθε φορά που το βλέπετε να τρώει τα νύχια του. Αντίθετα, θα πρέπει να το βοηθήσετε να εξαλείψει το άγχος του. Όταν παρατηρείτε ότι ετοιμάζεται να κάνει αυτή την κίνηση θα πρέπει να το απασχολήσετε στρέφοντας το ενδιαφέρον του σε κάποια άλλη δραστηριότητα. Σημαντική είναι και η συναναστροφή με παιδιά της ηλικίας του γιατί βοηθάει το παιδί σας να βγάζει από το μυαλό του αυτή την κακή συνήθεια, περνώντας δημιουργικό χρόνο. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιμένετε, ενώ αν …ανακαλύψετε ποιον μιμείται μέσα από το περιβάλλον σας , καλό θα ήταν να του το επισημάνετε.
Η συνήθεια της πιπίλας
Σε πολλά παιδιά η συνήθεια της πιπίλας είναι τόσο δυνατή ώστε ακόμη και μετά τα 3 μ 4 χρόνια να παραμένει η αγαπημένη τους «συντροφιά». Πολλές φορές μάλιστα κάποια παιδιά με περισσότερες ανασφάλειες και άγχος διατηρούν 2 και 3 πιπίλες ταυτόχρονα, καθώς σε αυτές αναζητούν …παρηγοριά. Ο προβληματισμός για τους γονείς πρέπει να είναι πιο έντονος όταν το παιδί αποζητά την πιπίλα του καθόλη τη διάρκεια της ημέρας. Τότε θα πρέπει να αναρωτηθείτε ποιες είναι οι αιτίες που το οδηγούν σε αυτή τη μόνιμη συνήθεια. Μήπως φταίει η συμπεριφορά σας; Μήπως λειτουργείτε υπερπροστατευτικά απέναντι στο παιδί σας; Οι συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού σας καλύπτονται; Μήπως το παιδί δεν περνάει πολύ δημιουργικό χρόνο;
Πώς να το αντιμετωπίσετε
Καθώς το παιδί μεγαλώνει και μπορεί να αντιληφθεί περισσότερα, η συζήτηση μαζί του μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να στοχεύσετε στη διακοπή της πιπίλας κατά τη διάρκεια της ημέρας και σε δεύτερη φάση τη νύχτα.
Οι ….κακές λέξεις
Αν ακούσετε ένα παιδί τριών ή τεσσάρων ετών να λέει κάποιες λέξεις που χρησιμοποιούνται ως βρισιές, μην εκπλαγείτε. Τα παιδιά πολλές φορές όταν αρχίζουν να μιλάνε δοκιμάζουν λέξεις που έχουν ακούσει από το περιβάλλον τους. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δίνετε σημασία στις λέξεις που χρησιμοποιείτε μπροστά στο παιδί και να αποφεύγετε τους κακούς χαρακτηρισμούς και τις βρισιές.
Η στάση σας θα πρέπει να είναι ψύχραιμη. Δεν πρέπει να επιμένετε με παρατηρήσεις, αλλά αντίθετα να μην δίνετε σημασία. Τα παιδιά, όταν αντιληφθούν ότι δεν κερδίζουν την προσοχή με κάτι που λένε ή κάνουν, τότε εγκαταλείπουν εύκολα τέτοιου είδους συνήθειες. Και σε αυτή την περίπτωση καλό θα ήταν να στρέψετε το ενδιαφέρον του παιδιού σας σε κάποια δημιουργική απασχόληση.
Tης Αλεξάνδρας Καππάτου, http://www.akappatou.gr/
