Του π. Μιχαήλ Βάϊου
Αλήθεια, γιατί πιστεύω;
Πιστεύω γιά νά ζήσω!
Χωρίς τήν πίστη τή χριστιανική, δέν ἔχω ζωή.
Δέν ἔχω τήν ἀληθινή ζωή, αὐτή πού δίνει ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτός διακήρυξε: «Ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή».
Ἀνοίγοντας ἕνα ἑλληνικό λεξικό στή λέξη «πιστεύω» διαβάζω: «πιστεύω» σημαίνει ἔχω πίστη, ἔχω ἐμπιστοσύνη. Παραδέχομαι κάτι. Στόν καθημερινό μας βίο ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τήν πίστη, τήν ἐμπιστοσύνη. Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἐμπιστοσύνη στίς συναναστροφές μας. Ἡ ὄμορφη αὐτή λέξη μᾶς χρειάζεται σέ κάθε βῆμα μας.
Ἄς ρίξουμε μιά ματιά στόν κόσμο πού μᾶς περιβάλλει. Ἔτσι καί κλονισθεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη μας, δέν κάνουμε τίποτε. Χαθήκαμε! Αὐτή τήν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης ἄν τήν συνεχίσουμε, δέν θά μπορέσουμε νά ζήσουμε.
Ἀλλά ἄς ἔλθουμε καί σ᾿ ἕνα σπουδαῖο θέμα, τή μόρφωσή μας, τόν πολιτισμό μας, τίς ἐπιστῆμες μας. Τί γίνεται ἐκεῖ μέ τήν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στά διάφορα βιβλία; Ἡ ἀπόλυτη στασιμότητα. Γιατί ἡ ἐμπιστοσύνη, ἡ πίστη, εἶναι θεμέλιο τῆς Ἐπιστήμης, τοῦ πολιτισμοῦ. Τά βιβλία πού διαβάζουμε μᾶς μεταδίδουν τίς γνώσεις ὅλων τῶν πρό ἡμῶν, ὅ,τι γράφουν π.χ. τά ἔγκυρα βιβλία τῆς ἱστορίας γιά τά διάφορα ἱστορικά γεγονότα τά πιστεύουμε. Τά παραδεχόμαστε, ἔστω κι ἄν δέν ζήσαμε τότε.
Ἐδῶ ὅμως πρέπει νά προσέξουν μερικοί ἄπιστοι καί ἀδιάφοροι γιά τά θέματα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀφοῦ παραδεχόμαστε αὐτά πού διαβάζουμε στήν Ἱστορία, γιατί αὐτά πού ἔχει ἡ Ἁγ. Γραφή τά περιφρονοῦμε καί δέν τά πιστεύουμε; Εἶναι λάθος αὐτό, ἀλλά ἐμεῖς πρέπει νά λέμε αὐτό πού εἶπε ὁ Χριστός μας. «Ἦλθε τό φῶς εἰς τόν κόσμο, ἀλλά οἱ ἄνθρωποι δέν πῆραν τό φῶς. Δέν πῆγαν κοντά στό φῶς, γιατί τά ἔργα τους δέν ἄντεχαν στό φῶς. Ἦταν σκοτεινά, διαβολικά. Αὐτός δέ πού πράττει ἔργα σκοτεινά, μισεῖ τό φῶς καί δέν ἔρχεται πρός τό Φῶς».
Πιστεύουμε ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοί στόν ἀληθινό, τόν Τριαδικό Θεό, πού εἶναι πατέρας γεμάτος ἀγάπη καί «ἦλθε ἐπί τῆς γῆς καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη». Ἔζησε ἀνάμεσά μας «εὐεργετῶν καί ἰώμενος». Λοιπόν, γιατί πιστεύω;
Πιστεύω γιατί μέ συγκινεῖ, ὅπως τό λέγει ἡ Ἁγ. Γραφή, ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Θεοῦ μου. Πιστεύω στήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, διότι εἶναι ἡ κιβωτός τῆς ἀληθείας καί σωτηρίας.
Μέ τή χάρη τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, πού παίρνω ἀπό τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, αἰσθάνομαι δυνατός νά ἀντιμετωπίσω τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Πιστεύω σ᾿ αὐτά πού μοῦ προσφέρει ἡ Ἁγ. Γραφή, ὅταν μοῦ μιλᾶ γιά τήν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καί τήν αἰώνια ζωή. Ἀγωνίζομαι νά ἔχω ἔργα ἀγάπης, γιατί «πίστις ἄνευ ἔργων νεκρά ἐστι». Ὅποιος πιστεύει ὀρθόδοξα, πιστεύει στήν ἀλήθεια καί προχωρεῖ μέ θάρρος στόν ἀγώνα τῆς ζωῆς. Μᾶς λέγει ὁ ποιητής:
«Μή φοβηθεῖς αὐτόν πού ἐστήριξε
στήν πίστη ἐπάνω τήν ἐλπίδα·
τόν εἶδα στή ζωή νά μάχεται
μά πάντα ἀνίκητο τόν εἶδα».
Δέν ἔχω τήν ἀληθινή ζωή, αὐτή πού δίνει ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτός διακήρυξε: «Ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή».
Ἀνοίγοντας ἕνα ἑλληνικό λεξικό στή λέξη «πιστεύω» διαβάζω: «πιστεύω» σημαίνει ἔχω πίστη, ἔχω ἐμπιστοσύνη. Παραδέχομαι κάτι. Στόν καθημερινό μας βίο ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τήν πίστη, τήν ἐμπιστοσύνη. Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἐμπιστοσύνη στίς συναναστροφές μας. Ἡ ὄμορφη αὐτή λέξη μᾶς χρειάζεται σέ κάθε βῆμα μας.
Ἄς ρίξουμε μιά ματιά στόν κόσμο πού μᾶς περιβάλλει. Ἔτσι καί κλονισθεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη μας, δέν κάνουμε τίποτε. Χαθήκαμε! Αὐτή τήν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης ἄν τήν συνεχίσουμε, δέν θά μπορέσουμε νά ζήσουμε.
Ἀλλά ἄς ἔλθουμε καί σ᾿ ἕνα σπουδαῖο θέμα, τή μόρφωσή μας, τόν πολιτισμό μας, τίς ἐπιστῆμες μας. Τί γίνεται ἐκεῖ μέ τήν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στά διάφορα βιβλία; Ἡ ἀπόλυτη στασιμότητα. Γιατί ἡ ἐμπιστοσύνη, ἡ πίστη, εἶναι θεμέλιο τῆς Ἐπιστήμης, τοῦ πολιτισμοῦ. Τά βιβλία πού διαβάζουμε μᾶς μεταδίδουν τίς γνώσεις ὅλων τῶν πρό ἡμῶν, ὅ,τι γράφουν π.χ. τά ἔγκυρα βιβλία τῆς ἱστορίας γιά τά διάφορα ἱστορικά γεγονότα τά πιστεύουμε. Τά παραδεχόμαστε, ἔστω κι ἄν δέν ζήσαμε τότε.
Ἐδῶ ὅμως πρέπει νά προσέξουν μερικοί ἄπιστοι καί ἀδιάφοροι γιά τά θέματα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀφοῦ παραδεχόμαστε αὐτά πού διαβάζουμε στήν Ἱστορία, γιατί αὐτά πού ἔχει ἡ Ἁγ. Γραφή τά περιφρονοῦμε καί δέν τά πιστεύουμε; Εἶναι λάθος αὐτό, ἀλλά ἐμεῖς πρέπει νά λέμε αὐτό πού εἶπε ὁ Χριστός μας. «Ἦλθε τό φῶς εἰς τόν κόσμο, ἀλλά οἱ ἄνθρωποι δέν πῆραν τό φῶς. Δέν πῆγαν κοντά στό φῶς, γιατί τά ἔργα τους δέν ἄντεχαν στό φῶς. Ἦταν σκοτεινά, διαβολικά. Αὐτός δέ πού πράττει ἔργα σκοτεινά, μισεῖ τό φῶς καί δέν ἔρχεται πρός τό Φῶς».
Πιστεύουμε ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοί στόν ἀληθινό, τόν Τριαδικό Θεό, πού εἶναι πατέρας γεμάτος ἀγάπη καί «ἦλθε ἐπί τῆς γῆς καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη». Ἔζησε ἀνάμεσά μας «εὐεργετῶν καί ἰώμενος». Λοιπόν, γιατί πιστεύω;
Πιστεύω γιατί μέ συγκινεῖ, ὅπως τό λέγει ἡ Ἁγ. Γραφή, ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Θεοῦ μου. Πιστεύω στήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, διότι εἶναι ἡ κιβωτός τῆς ἀληθείας καί σωτηρίας.
Μέ τή χάρη τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, πού παίρνω ἀπό τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, αἰσθάνομαι δυνατός νά ἀντιμετωπίσω τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Πιστεύω σ᾿ αὐτά πού μοῦ προσφέρει ἡ Ἁγ. Γραφή, ὅταν μοῦ μιλᾶ γιά τήν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καί τήν αἰώνια ζωή. Ἀγωνίζομαι νά ἔχω ἔργα ἀγάπης, γιατί «πίστις ἄνευ ἔργων νεκρά ἐστι». Ὅποιος πιστεύει ὀρθόδοξα, πιστεύει στήν ἀλήθεια καί προχωρεῖ μέ θάρρος στόν ἀγώνα τῆς ζωῆς. Μᾶς λέγει ὁ ποιητής:
«Μή φοβηθεῖς αὐτόν πού ἐστήριξε
στήν πίστη ἐπάνω τήν ἐλπίδα·
τόν εἶδα στή ζωή νά μάχεται
μά πάντα ἀνίκητο τόν εἶδα».
ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
