Σύμφωνα με τη διήγηση της Εξόδου (κεφ. ιδ' 21-28): «εξέτεινε δε Μωυσής την χείρα επί την θάλασσαν, και υπήγαγε Κύριος την θάλασσαν έν άνέμω νότω βιαίω όλην την νύκτα και έποίησε την θάλασσαν ξηράν, και έσχίσθη το ύδωρ. Και είσήλθον οι υιοί Ισραήλ εις μέσον της θαλάσσης κατά το ξηρόν, και το ύδωρ αυτής τείχος έκ δεξιών και τείχος έξ ευωνύμων και κατεδίωξαν οι Αιγύπτιοι και είσήλθον οπίσω αυτών, ... εξέτεινε δε Μωυσής την χείρα επί την θάλασσαν, ... και έπαναστραφέν το ύδωρ έκάλυψε τα άρματα και τούς άναβάτας και πάσαν την δύναμιν Φαραώ».
«Ανέκαθεν οι άνθρωποι εντυπωσιάζονταν απ' την ιστορία της Εξόδου και διερωτώντο εάν είναι όντως ιστορικό γεγονός», λέει ό Carl Drews, μέλος του Εθνικού Κέντρου Ατμοσφαιρικών Ερευνών των Η.Π.Α. «Αυτό που δείχνει ή μελέτη μας», συνεχίζει, «είναι ότι ή περιγραφή διαχωρισμού των υδάτων έχει όντως στήριξη απ' τούς φυσικούς νόμους... Δυστυχώς όμως, τα τοπωνύμια πού αναφέρονται στη διήγηση δεν μπορούν να αναγνωριστούν σήμερα». Ό Drews και ό συνεργάτης του W. Han εστίασαν σε σημείο όπου υπάρχει καμπή (σε σχήμα U) στην κατεύθυνση του νερού, στο Ανατολικό δέλτα του Νείλου, στη Μεσογειακή ακτή βόρεια της διώρυγας του Σουέζ, αποκλείοντας τοποθεσίες πού είχαν προτα θεί παλαιότερα (τον Κόλπο του Σουέζ ή την Άκαμπα). Οι δυό ερευνητές χρησιμοποίησαν δορυφορικά δεδομένα για να δημιουργήσουν μοντέλο της περιοχής όπως θα ήταν πριν 3.000 χρόνια. Στη συνέχεια έκαναν θεωρητική εξομοίωση στον υπολογιστή. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα τους, άνεμος με ταχύτητα 100 χιλμ./ώρα, πού θα φυσούσε επί 12 ώρες θα έσχιζε τα νερά (βάθους2 μέτρων στο σημείο αυτό) δημιουργώντας ένα ξηρό πέρασμα μήκους 3.5 και πλάτους 5 χιλιομέτρων για 4 ώρες. Ό χρόνος αυτός είναι αρκετός για να περάσουν οι Ισραηλίτες, έστω και με ενάντιο άνεμο. Μόλις ό άνεμος σταμάτησε, τα νερά επέστρεψαν με ορμή καλύπτοντας όσους είχαν παραμείνει στο στενό πέρασμα. «Οι εξομοιώσεις στον υπολογιστή ταιριάζουν με την αφήγηση της Εξόδου», σχολίασε ό Drews.
Εντυπωσιακή, όντως ή μελέτη. Εκπληκτικότερα είναι όμως τα συμπεράσματα των δημοσιογράφων, τα όποια δείχνουν επιπολαιότητα και παντελή άγνοια του κειμένου της Εξόδου: «Τα ύδατα της Ερυθράς Θάλασσας τα διαχώρισαν οι άνεμοι και όχι ό Μωυσής»! ή «αντίθετα με τη διήγηση της Βίβλου, αυτό δεν ήταν κατ' ανάγκη ένα θαύμα, αλλά είναι δυνατό να συνέβη από Ισχυρούς άνεμους»! Μα ή Βίβλος αυτό ακριβώς περιγράφει, ένα φυσικό φαινόμενο. Το παράδοξο είναι το ότι οι δυνατοί άνεμοι (ένα σπάνιο σχετικώς φαινόμενο) ξεκίνησαν όταν άπλωσε το χέρι του ό Μωυσής και σταμάτησαν, όταν το ξανά-άπλωσε! Αυτό δεν είναι θαύμα;
(Περισσότερες πληροφορίες μπορούν να αναζητηθούν στο διαδίκτυο πληκτρολογώντας π.χ. carl drews mosesκαί ή πρωτότυπη εργασία, ή οποία όμως είναι καθαρά επιστημονική.
Εχει αναρτηθεί στο:http://www.plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0012481
«Η Δράσις»Φεβρουάριος 2011
«Η Δράσις»Φεβρουάριος 2011
