Εκεί κοντά στην Μονή της Χώρας, όπου ο Κύριος απεικονίζεται ως η Χώρα των Ζώντων, η πραγματική χώρα του Γένους μας, και η Παναγία ως η Χώρα του Αχωρήτου.
Εκεί στο Πατριαρχείο, στο Μέγα Μοναστήρι, όπου η κύρια πύλη παραμένει κλειστή ως αιώνια υπενθύμιση της θυσίας του Πατριάρχη.
Εκεί στο Φανάρι, στον φάρο του Γένους μας, όπου η ζωή υπερβαίνει τον χαλασμό, το φως παραμερίζει το σκοτάδι, η χαρά μεταμορφώνει την λύπη, ενώ ήταν μόλις η δεύτερη Κυριακή των νηστειών, είχαμε αναστάσιμη χαρά.
Ένας νέος Μητροπολίτης Προύσης χειροτονήθηκε, αφού, όπως ο ίδιος με περισσή παρρησία ομολόγησε, πέρασε με επιτυχία όλα τα στάδια της εκπαίδευσης στην Σχολή που αποτελεί το Πατριαρχείο.
Τα τελευταία χρόνια, υπηρέτησε σαν Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, έγινε σε όλους αγαπητός και μόλις πριν λίγους μήνες εξελέγη επάξια αναπληρωτής καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Και έτσι μια νέα ελπίδα γεννιέται για το μέλλον του Πατριαρχείου, του σεπτού Κέντρου της Ορθοδοξίας. Όντας λόγιος αλλά και φιλομόναχος, ο νέος Μητροπολίτης Προύσης είναι Ελπιδοφόρος όνομα και πράγμα, και όχι μόνο για την ξεριζωμένη Ρωμιοσύνη από την Προύσα, την Τρίγλια, τα Μουδανιά και τις άλλες πόλεις και τα χωριά της Βιθυνίας.
Εκπροσωπεί την Ορθοδοξία και την Ρωμιοσύνη που αναγεννιέται από την τέφρα της η, όπως είπε ο Πατριάρχης, αναφερόμενος στον μακαριστό πρώην Χαλκηδόνος Μελίτωνα, «εξάγει εκ των χειρίστων δεδομένων το άριστον δυνατόν». Εκφράζει την συνέχεια, το μέλλον. «Η Ρωμανία κι’ αν επέρασεν ανθεί και φέρει κι’ άλλο».
Έτσι, δίκαια το πολυπληθές εκκλησίασμα κυριολεκτικά βροντοφώναξε με μια φωνή το «Άξιος» και εναπόθεσε έτσι μια ελπίδα και μια ευθύνη στους άξιους ώμους του Θεοφιλέστατου νέου Μητροπολίτη Προύσης.
Ελπίδα και ευθύνη να κάνει πρώτα από όλα αυτό που ο Κύριος ζήτησε από τον Κορυφαίο Πέτρο κατά την λεγομένη αποκατάσταση του στο τελευταίο κεφάλαιο του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου. «Πέτρο, με αγαπάς; Κύριε, γνωρίζεις ότι Σε αγαπώ. Ποίμαινε τα πρόβατα μου».
Όπως παρατηρεί ο μακαριστός πρώην Σάρδεων Μάξιμος «ο Οικουμενικός Θρόνος απέβλεψε προς τα πρεσβεία αυτού … απλώς ως πρεσβεία της μάλλον ταπεινής διακονίας, εν πνεύματα αγάπης, ειρήνης και αμοιβαίου σεβασμού».
Συνεχιστής μιας τέτοιας παράδοσης διακονίας, πρώτα από όλα, ο νέος Μητροπολίτης Προύσης θα διακονήσει, ποιμάνει και αναπαύσει στο πετραχήλι του το σκορπισμένο στον κόσμο ποίμνιο του.
Έπειτα, θα υπηρετήσει το Πατριαρχείο σε επιτροπές, διαλόγους και όπου αλλού του ζητήσει ο Πατριάρχης, με αγάπη αλλά και χωρίς εκπτώσεις στην αλήθεια, αφού χωρίς αλήθεια αγάπη δεν υπάρχει.
Έχει για αυτό την ευχή του Πατριάρχη και της Συνόδου. Έχει τις ευχές των μακαριστών αγίων μοναστών του Ολύμπου της Βιθυνίας αλλά και των διαδόχων τους στο Άγιον Όρος.
Έχει τις ευχές του σκορπισμένου στον κόσμο πληρώματος της Μητροπόλεως Προύσης αλλά και της οικουμενικής Ορθοδοξίας και της Ρωμιοσύνης.
ΑΞΙΟΣ!
romfea.gr
