Έφυγε ο Πρωτοψάλτης και Διδάσκαλος της Βυζαντινής Μουσικής Κωνσταντίνος Μιχαλάκης

Του Αρχιμανδρίτου Αχιλλίου Τσούτσουρα, Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Λαρίσης & ΤυρνάβουΕξεδήμησε προς Κύριον το Ψυχοσάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011 στη Σαλαμίνα, ο Δάσκαλος και επί πενήντα χρόνια Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέου Σαλαμίνος, αείμνηστος Κωνσταντίνος Μιχαλάκης.
Η εξόδιος Ακολουθία του μεταστάντος τελέσθηκε τη Δευτέρα της Τυρινής (28.2.2011) στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Σαλαμίνος, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνατίου και συμμετεχόντων πολλών Ιερέων, μαθητών του αειμνήστου διδασκάλου, ενώ τα Ιερά Αναλόγια πλαισίωναν διακεκριμένοι Ιεροψάλτες του νησιού, με πρώτο το Μουσικολογιώτατο κ. Νικόλαο Μάθεση.
Συγκινημένος ιδιαίτερα ο Μητροπολίτης Λαρίσης κ. Ιγνάτιος, ο οποίος συνυπηρέτησε μαζί του στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου Σαλαμίνος επί 18 έτη, αναφέρθηκε στους μεγάλους δεσμούς που είχε με το μεταστάντα Μαΐστορα της Βυζαντινής Μουσικής, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Πενθεί σήμερα η οικογένεια του μεταστάντος τον άριστο οικογενειάρχη και στοργικό σύζυγο, τον καλό πατέρα και παππού. Θρηνεί η Παιδεία του Γένους μας, τον υποδειγματικό Δάσκαλο, που εδίδαξε γενεές γενεών παιδιών, ανεδείχθη μέγας ως πράγματι ποιήσας και διδάξας, διότι αποτελούσε πρότυπο πειθαρχημένου και πραγματικά ευλογημένου ανθρώπου. Η τοπική κοινωνία προπέμπει τον απερχόμενο Δάσκαλο με συγκίνησι ιδιαίτερη, καθώς φεύγει από κοντά της ένα επίλεκτο μέλος της που πρόσφερε σ’ αυτήν τα μέγιστα. Και η τοπική Εκκλησία ευγνωμονούσα προς το ιερό πρόσωπό του, δέεται υπέρ της μακαρίας αναπαύσεώς του.

Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μιχαλάκης γεννήθηκε στο νησί της Σαλαμίνος το 1918, όπου έλαβε την εγκύκλιο μόρφωση. Από μικρό παιδί ένοιωσε μια δυνατή έλξη προς την Εκκλησία αλλά και προς τη Βυζαντινή Μουσική. Από 8 ετών έψαλλε στη Θεία Λειτουργία στα γραφικά ξωκκλήσια του νησιού του. Μετά τις λαμπρές σπουδές του στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, όπου ευτύχησε να έχει Καθηγητή του τον αείμνηστο Σπύρο Περιστέρη, Πρωτοψάλτη του Καθεδρικού Ναού των Αθηνών στα χρόνια της Κατοχής και της στρατιωτικής του θητείας διορίζεται Διδάσκαλος στην Αργολίδα, όπου οργανώνει πολλές παιδικές χορωδίες και επανδρώνει τα ιερά αναλόγια των χωριών, και το 1954 επιστρέφει στη Σαλαμίνα, όπου νυμφεύεται τη σύζυγό του Πολυτίμη, με την οποία αποκτούν δύο υιούς.
Από το 1954 προσλαμβάνεται δεξιός Ιεροψάλτης στον ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου Σαλαμίνος και όλα αυτά τα χρόνια προσφέρει με τον καλύτερο τρόπο την Ιεροψαλτική του διακονία, αναβιβάζοντας εις ύψη πνευματικά τους εκκλησιαζομένους.
Σύμφωνα με τον Σεβασμιώτατο κ. Ιγνάτιο, η μελίρρυτος φωνή του, η τόσο κατανυκτική, οι σπουδαίες γνώσεις του γύρω από τη Βυζαντινή Μουσική (τις οποίες έλαβε από τους αειμνήστους π. Αλέξανδρο και Ιωάννη Μάθεση και Νικόλαο Σαλτάρη), η προσήλωσή του στη πιστή τήρηση των μουσικών κειμένων, το πατριαρχικό του ύφος, η ικανότητά του να αναδεικνύει νέους Ιεροψάλτες, καλλιεργημένους και κατηρτισμένους, καθώς και το μεγάλο του χάρισμα να νοηματοδοτεί αυτά τα οποία έψαλλε και να μεταρσιώνει τους εκκλησιαζομένους, είναι μερικά από τα χαρίσματα με τα οποία τον επροίκισε ο Θεός και για τα οποία ποτέ δεν θα τον λησμονήσουν οι ευσεβείς και φιλόμουσοι Χριστιανοί.
Επικηδείους σπουδαίους ακόμη εξεφώνησαν προς τον απερχόμενο Διδάσκαλο, ο Καθηγητής κ. Παύλος Φήμης, ο παλαιός Δήμαρχος Σαλαμίνος κ. Παναγιώτης Παρθένης και ο μαθητής του κ. Χρήστος Βιλλιώτης.
Αιωνία σου η μνήμη αξέχαστε διδάσκαλέ μας,
π.Αχίλλιος