Η συζήτηση στρέφεται στην καθημερινότητα, στο στρες και στη ζωή.
Ο καθηγητής ετοιμάζεται να σερβίρει καφέ, κρατώντας μια μεγάλη κανάτα και πολλά και διαφορετικά φλιτζάνια. Άλλα ήταν από πορσελάνη, άλλα από πλαστικό άλλα από κρύσταλλο.
Μερικά ήταν φθηνά, άλλα ακριβά και άλλα πολύ ιδιαίτερα.
Ζήτησε από τους πρώην φοιτητές του να διαλέξουν.
Όταν όλοι τους είχαν στο χέρι ένα φλιτζάνι καφέ, ο καθηγητής είπε "Πήρατε όλοι τα ακριβά φλιτζάνια και αφήσατε τα απλά και όσα έμοιαζαν φθηνά.
Ενώ είναι φυσιολογικό να θέλετε το καλύτερο για τον εαυτό σας, αυτή είναι η πηγή του στρες σας.
Αυτό που θέλατε όλοι ήταν ο καφές, όχι το φλιτζάνι, αλλά εσείς συνειδητά κλίνατε στα καλύτερα φλιτζάνια και ακόμα χειρότερα ,κοιτάζατε να δείτε μήπως ο διπλανός σας πήρε καλύτερο φλιτζάνι από σας. Αν η ζωή είναι ο καφές, τότε οι δουλειές, τα χρήματα και η καριέρα είναι τα φλιτζάνια.
Είναι απλώς και μόνο εργαλεία που συγκρατούν και περιέχουν τη ζωή, όμως η ποιότητα της ζωής δεν αλλάζει. Μερικές φορές με το να επικεντρώνεσαι μόνο στο φλιτζάνι χάνεις τη δυνατότητα να απολαύσεις τον καφέ..."
Το φλιτζάνι μπορεί να είναι ακριβό ιδιαίτερο, πλαστικό ή και πορσελάνινο.
Ο καφές όμως δεν αλλάζει. Είναι γλυκός, πικρός ή και μέτριος, όπως και η ζωή μας και μόνο με τη δική μας παρέμβαση θα είναι όπως ακριβώς τον θέλουμε.
Γι αυτό προτιμότερο είναι να εστιάζουμε την προσοχή μας στον καφέ, παρά να κοιτάζουμε αν το φλιτζάνι είναι ακριβό, όμορφο και ιδιαίτερο.
Ο καφές δεν αλλάζει αν δεν βάλουμε εμείς το χεράκι μας...
