Στην έρημο του Αγίου Όρους πιο εύκολα συναντάς άγγελο παρά άνθρωπο. Είναι τόσο σκληρός ο τόπος που δεν αντέχουν οι άνθρωποι και τόσο άυλος που τον ζηλεύουν οι άγγελοι. Αυτοί εδώ πλεονάζουν.΄΄,μου είπε στο πλοιάριο ένα γεροντάκι που χαμηλόφωνα έλεγε μία ευχή με τον κομποσχοίνι του. Με έκπληξη τον κοίταξα και μέσα μου γεννήθηκαν
διάφορες σκέψεις.. Μόλις είχαμε ξεκινήσει το ταξίδι μας από την Ουρανούπολη της Χαλκιδικής για το Άγιο Όρος. Ένα ταξίδι διαφορετικό από τα άλλα, μία περιήγηση σε έναν διαφορετικο κόσμο..
Το πλοίο έφτασε στη Δάφνη,το λιμανάκι του Αγίου Όρους και από εκεί επιβιβάστηκα στο καραβάκι ΄΄Αγία ΄Αννα΄΄, με προορισμό τα Κατουνάκια, τα Καρούλια, την Μικρά Αγία Άννη και τα Καυσοκαλύβια.Αυτή είναι η περιοχή της Ερήμου που ξεκινάει από τη Μονή της Μεγίστης Λαύρας μέχρι τη Μονή του Αγίου Παύλου.Σε λιγότερο από μισή ώρα αποβιβάστηκα στον αρσανά των Καρουλίων,έτσι λέγεται κάθε λιμανάκι των Μονών και σκητών στην Αθωνική Πολιτεία.(Δείτε φωτογραφίες και ένα αξιόλογο βιντάκι για το ΄΄Περιβόλι της Παναγίας μας΄΄.
Οι απότομες ψηλές και βραχώδεις κορυφές και οι βουνίσιες μυρωδιές,πράγματι εντυπωσιάζουν και τον πιο …δύσκολο επισκέπτη . Η φύση άδολη και αθώα. Το μάτι χορταίνει ποικιλίες ,το αυτί απολαμβάνει τις εναλλαγές της ησυχίας με τις μελωδίες, η μύτη λαίμαργα ρουφά τις ευωδίες .Οι άνθρωποι εδώ μοιάζουν διαφορετικοί, ζούν σε λιτά κελιά, καλύβια, και σπηλιές. Ο χρόνος εδώ φαίνεται να έχει ..σταματήσει. Οι Ερημίτες μετακινούνται με μουλάρια μέσα από τα αυτοσχέδια μονοπάτια που σε ορισμένα σημεία καλύπτονται από βελανιδιές και καστανιές και οι περισσότεροι ζουν με ξηρά τροφή.
διάφορες σκέψεις.. Μόλις είχαμε ξεκινήσει το ταξίδι μας από την Ουρανούπολη της Χαλκιδικής για το Άγιο Όρος. Ένα ταξίδι διαφορετικό από τα άλλα, μία περιήγηση σε έναν διαφορετικο κόσμο..
Το πλοίο έφτασε στη Δάφνη,το λιμανάκι του Αγίου Όρους και από εκεί επιβιβάστηκα στο καραβάκι ΄΄Αγία ΄Αννα΄΄, με προορισμό τα Κατουνάκια, τα Καρούλια, την Μικρά Αγία Άννη και τα Καυσοκαλύβια.Αυτή είναι η περιοχή της Ερήμου που ξεκινάει από τη Μονή της Μεγίστης Λαύρας μέχρι τη Μονή του Αγίου Παύλου.Σε λιγότερο από μισή ώρα αποβιβάστηκα στον αρσανά των Καρουλίων,έτσι λέγεται κάθε λιμανάκι των Μονών και σκητών στην Αθωνική Πολιτεία.(Δείτε φωτογραφίες και ένα αξιόλογο βιντάκι για το ΄΄Περιβόλι της Παναγίας μας΄΄.
Οι απότομες ψηλές και βραχώδεις κορυφές και οι βουνίσιες μυρωδιές,πράγματι εντυπωσιάζουν και τον πιο …δύσκολο επισκέπτη . Η φύση άδολη και αθώα. Το μάτι χορταίνει ποικιλίες ,το αυτί απολαμβάνει τις εναλλαγές της ησυχίας με τις μελωδίες, η μύτη λαίμαργα ρουφά τις ευωδίες .Οι άνθρωποι εδώ μοιάζουν διαφορετικοί, ζούν σε λιτά κελιά, καλύβια, και σπηλιές. Ο χρόνος εδώ φαίνεται να έχει ..σταματήσει. Οι Ερημίτες μετακινούνται με μουλάρια μέσα από τα αυτοσχέδια μονοπάτια που σε ορισμένα σημεία καλύπτονται από βελανιδιές και καστανιές και οι περισσότεροι ζουν με ξηρά τροφή.
agioritikovima.gr
