Είναι σημαντικό πράγμα, σήμερα, το έτος 2012 μ.Χ. να διαπιστώνεται μία φρικτή, ναι φρικτή πραγματικότητα: Εκείνος που ήλθε πριν από τόσους αιώνες, να μην κατοικεί στις καρδίες των περισσοτέρων ανθρώπων του πλανήτη μας.
Ο Κύριος μας, έγινε άνθρωπος και πήρε την ανθρώπινη φύση, από απέραντη αγάπη για τα πλάσματά του.
Τι είναι, λοιπόν, η έννοια που ονομάζεται αγάπη; Αν την αναλύσουμε προσεκτικά, θα διαπιστώσουμε ότι είναι η μεγαλύτερη αξία, πάνω στην οποία στηρίζεται ο πολιτισμός, η αληθινή ευτυχία και η εσωτερική ανάπτυξη του ανθρώπου.
Είναι η πηγή ευγενών πράξεων, μεγάλων χειρονομιών,ψυχικής ανατάσεως και γενικά, ανωτέρων εκδηλώσεων ανθρωπισμού.
Αυτός είναι ο λόγος που αποτελεί την βάση των ηθικών θεωριών και των φιλοσοφικών συστημάτων, προϋπόθεση ομαλής ζωής, ειρήνης, ασφάλειας, προόδου, εσωτερικής γαλήνης, λυτρώσεως από τα πάθη του εγωισμού, ενστίκτων, επιθυμιών.
Σήμερα, ο άνθρωπος αδιαφορεί για τον συνάνθρωπό του, σε εγκληματικό βαθμό. Το συναίσθημα της απρόσωπης ανωνυμίας, η άπρεπη συμπεριφορά, η κατάθλιψη από την τραυματική εμπειρία της καταφρόνιας, όταν ο άλλος δεν έχει να κερδίσει κάτι από σένα, οδηγεί τους περισσότερους συνανθρώπους μας σε ανάδραση, ώστε να ξεφύγουν από τον βραχνά της αδιαφορίας, που τους πνίγει καθημερινά όλο και περισσότερο.
Η έλλειψη αγάπης είναι αποτέλεσμα σκληρότητας, εσωτερικής κατωτερότητας, γιατί η αγάπη που πηγάζει από τον εσωτερικό πλούτο, την ωραιότητα της ψυχής και την τελείωση της συνείδησης, δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα, είναι η αλήθεια, η χαρά, η αρχή κάθε δημιουργίας, η ακτινοβολία της εσωτερικής πληρότητας, ο καρπός ψυχικής ωρίμανσης, είναι το λευκό φώς της αγνής συνείδησης.
Τι θ’ άξιζε η ζωή, εάν η καρδία μας και ο ουρανός δεν ήταν γεμάτοι από το φως της αγάπης;
Η εποχή μας, αντίθετα, είναι γεμάτη από αδικίες προς τους αδύναμους και μικρούς λαούς και την στροφή των ενδιαφερόντων της προς τους σπουδαίους και μεγάλους.
Διατείνεται, με μεγάλη υποκρισία, ότι ενδιαφέρεται για τα οικολογικά, ότι ανησυχεί για τα δικά της δημιουργήματα, τις τρελές αγελάδες, αλλά δεν βλέπει τον προβληματισμό των πεινασμένων, των άρρωστων, των εξαθλιωμένων ατόμων, που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχιας και της μιζέριας.
Διοργανώνονται επιχειρήσεις για την διάσωση μικρών ζώων και τα κανάλια δείχνουν με πολύ ενδιαφέρον τα γεγονότα, ενώ σε γωνιές του πλανήτη μας πολλά άτομα πεθαίνουν καθημερινά από την πείνα και τις αρρώστιες, χωρίς βοήθεια και ελπίδα.
Όταν, λοιπόν, απουσιάζει η αγάπη από την καρδιά των ανθρώ- πων, τότε χάνεται ο ανθρωπισμός και οι μέρες των εορτών των Χριστουγέννων έχουν μόνο χαρακτήρα πανηγυριού, προσωρινής απόδρασης από την καθημερινότητα ,αλλά σίγουρα δεν έχουν Χριστό.
Η εφαρμογή των αρχών του Χριστιανισμού είναι το μεγαλύτερο κίνητρο των ανθρωπίνων πράξεων. Όλες οι εκδηλώσεις του πνεύμα- τος είναι αποτέλεσμα της πρακτικής αυτής.
Μόνο έτσι ο άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει ένα κόσμο καλύτερο, να εφαρμόσει στην καθημερινή του ζωή τις μεγάλες ηθικές αρχές και αξίες, που του δείχνουν το πνεύμα και η συνείδησή του.
Για να αισθανθούμε, πραγματικά, την εορτή των Χριστουγέννων και το αληθινό της νόημα, πρέπει να ξεφύγουμε από την καθημερινό- τητα και τις εορταστικές εκδηλώσεις των δώρων, των φανταχτερών εκδηλώσεων και των εορτασμών με τραγούδια και κάλαντα.
Όλα τα έθιμα είναι σεβαστά και δίνουν το χρώμα της εποχής. Όποιος αυτές τις μέρες γράψει για τα θέματα που αναφέρουμε, θεωρείται ισοπεδωτικός και ότι δεν αφήνει τους άλλους να χαρούν την γιορτινή ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων.
Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά του νοήματος της εορτής και της κοσμικής της έννοιας. Το να διαγράφεις συνανθρώπους σου από την ψυχή σου γιατί βρίσκονται σε ανάγκη, είναι χριστιανική πράξη;
Είναι δικαιολογία ότι θα μελαγχολήσεις, εάν τις ημέρες των εορτών, σκεφθείς την δυστυχία των άλλων και δεν τρέξεις να συμπαρασταθείς στον πάσχοντα συνάνθρωπο;
Είναι δίκαιο, να ποδοπατάς την προσωπικότητα των άλλων και να εορτάζεις την εορτή της αγάπης και της χαράς; Πως μπορείς να δώσεις από εκείνο που ποτέ δεν είχες;
Είναι θεμιτό και σωστό να αισθάνεσαι ότι χιλιάδες άνθρωποι δεν χαίρονται την Γέννηση του Θεανθρώπου, γιατί δεν μπορούν να έχουν στοιχειώδες δικαίωμα επιβίωσης;
Εάν σε ξεγράψουν όλοι οι γύρω σου και δεν σε υπολογίζουν σαν άνθρωπο και οντότητα, κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού, τότε πως θα γεμίσει η ψυχή σου από την ακτινοβολία του σπηλαίου της Βηθλεέμ;
Σε λίγες μέρες, θα γιορτάσουμε όλοι το σημαντικότερο γεγονός της σωτηρίου Γεννήσεως του Θεανθρώπου Ιησού.
Η ψυχή όλων των χριστιανών της Γης, σ’ οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη μας, θα γεμίσει από το ανέσπερο Φως της ταπεινής Φάτνης.
Η μελωδία των Αγγέλων της Βηθλεέμ, η αρμονία των θεσπέσιων ύμνων, απλώνεται στο ουράνιο στερέωμα και σκεπάζει την πλάση με ανείπωτους τόνους πνευματικής ευφορίας και χαράς.
Η ζωή του σύμπαντος κόσμου, ο Ιησούς Χριστός, έφερε με την Γέννηση Του την ειρήνη, την χαρά ,την ευλογία.
Πόσες ψυχές, σήμερα, δεν περιμένουν την δική τους λύτρωση, την δική τους πνευματική γέννηση;
Τα Χριστούγεννα, χωρίς Χριστό, είναι σαν ένα καλό φαγητό χωρίς αλάτι. Είναι ένα λαμπερό φόρεμα, που το φοράει μία γυναίκα, χωρίς να γνωρίζει την πραγματική του αξία. Είναι ένα χρηματοκιβώ- τιο με αμύθητους θησαυρούς, που κανείς δεν γνωρίζει που είναι κρυμμένο.
Ας κάνουμε, λοιπόν, την περίοδο αυτή πραγματική περίοδο χαράς μας και χαράς των συνανθρώπων μας.
«Ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ος εστιν Χριστός Ιησούς».
Ο Κύριος πρέπει να γεννηθεί στην καρδιά μας. Να καταξιώσει το Είναι μας.
Να σηματοδοτήσει την νέα πορεία της ζωής μας. Να δείξει το μέλλον της ανθρωπότητας.
Ένα μέλλον στηριγμένο επάνω στο φως του Άστρου της Βηθλεέμ και του διαχρονικού του χαρακτήρα, στις επερχόμενες χιλιετίες, στην αιώνια πορεία της Εκκλησίας, σαν οντότητας που βαδίζει προς την συνάντηση της με τον Τριαδικό Θεό της Ορθοδοξίας.
Τι είναι, λοιπόν, η έννοια που ονομάζεται αγάπη; Αν την αναλύσουμε προσεκτικά, θα διαπιστώσουμε ότι είναι η μεγαλύτερη αξία, πάνω στην οποία στηρίζεται ο πολιτισμός, η αληθινή ευτυχία και η εσωτερική ανάπτυξη του ανθρώπου.
Είναι η πηγή ευγενών πράξεων, μεγάλων χειρονομιών,ψυχικής ανατάσεως και γενικά, ανωτέρων εκδηλώσεων ανθρωπισμού.
Αυτός είναι ο λόγος που αποτελεί την βάση των ηθικών θεωριών και των φιλοσοφικών συστημάτων, προϋπόθεση ομαλής ζωής, ειρήνης, ασφάλειας, προόδου, εσωτερικής γαλήνης, λυτρώσεως από τα πάθη του εγωισμού, ενστίκτων, επιθυμιών.
Σήμερα, ο άνθρωπος αδιαφορεί για τον συνάνθρωπό του, σε εγκληματικό βαθμό. Το συναίσθημα της απρόσωπης ανωνυμίας, η άπρεπη συμπεριφορά, η κατάθλιψη από την τραυματική εμπειρία της καταφρόνιας, όταν ο άλλος δεν έχει να κερδίσει κάτι από σένα, οδηγεί τους περισσότερους συνανθρώπους μας σε ανάδραση, ώστε να ξεφύγουν από τον βραχνά της αδιαφορίας, που τους πνίγει καθημερινά όλο και περισσότερο.
Η έλλειψη αγάπης είναι αποτέλεσμα σκληρότητας, εσωτερικής κατωτερότητας, γιατί η αγάπη που πηγάζει από τον εσωτερικό πλούτο, την ωραιότητα της ψυχής και την τελείωση της συνείδησης, δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα, είναι η αλήθεια, η χαρά, η αρχή κάθε δημιουργίας, η ακτινοβολία της εσωτερικής πληρότητας, ο καρπός ψυχικής ωρίμανσης, είναι το λευκό φώς της αγνής συνείδησης.
Τι θ’ άξιζε η ζωή, εάν η καρδία μας και ο ουρανός δεν ήταν γεμάτοι από το φως της αγάπης;
Η εποχή μας, αντίθετα, είναι γεμάτη από αδικίες προς τους αδύναμους και μικρούς λαούς και την στροφή των ενδιαφερόντων της προς τους σπουδαίους και μεγάλους.
Διατείνεται, με μεγάλη υποκρισία, ότι ενδιαφέρεται για τα οικολογικά, ότι ανησυχεί για τα δικά της δημιουργήματα, τις τρελές αγελάδες, αλλά δεν βλέπει τον προβληματισμό των πεινασμένων, των άρρωστων, των εξαθλιωμένων ατόμων, που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχιας και της μιζέριας.
Διοργανώνονται επιχειρήσεις για την διάσωση μικρών ζώων και τα κανάλια δείχνουν με πολύ ενδιαφέρον τα γεγονότα, ενώ σε γωνιές του πλανήτη μας πολλά άτομα πεθαίνουν καθημερινά από την πείνα και τις αρρώστιες, χωρίς βοήθεια και ελπίδα.
Όταν, λοιπόν, απουσιάζει η αγάπη από την καρδιά των ανθρώ- πων, τότε χάνεται ο ανθρωπισμός και οι μέρες των εορτών των Χριστουγέννων έχουν μόνο χαρακτήρα πανηγυριού, προσωρινής απόδρασης από την καθημερινότητα ,αλλά σίγουρα δεν έχουν Χριστό.
Η εφαρμογή των αρχών του Χριστιανισμού είναι το μεγαλύτερο κίνητρο των ανθρωπίνων πράξεων. Όλες οι εκδηλώσεις του πνεύμα- τος είναι αποτέλεσμα της πρακτικής αυτής.
Μόνο έτσι ο άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει ένα κόσμο καλύτερο, να εφαρμόσει στην καθημερινή του ζωή τις μεγάλες ηθικές αρχές και αξίες, που του δείχνουν το πνεύμα και η συνείδησή του.
Για να αισθανθούμε, πραγματικά, την εορτή των Χριστουγέννων και το αληθινό της νόημα, πρέπει να ξεφύγουμε από την καθημερινό- τητα και τις εορταστικές εκδηλώσεις των δώρων, των φανταχτερών εκδηλώσεων και των εορτασμών με τραγούδια και κάλαντα.
Όλα τα έθιμα είναι σεβαστά και δίνουν το χρώμα της εποχής. Όποιος αυτές τις μέρες γράψει για τα θέματα που αναφέρουμε, θεωρείται ισοπεδωτικός και ότι δεν αφήνει τους άλλους να χαρούν την γιορτινή ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων.
Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά του νοήματος της εορτής και της κοσμικής της έννοιας. Το να διαγράφεις συνανθρώπους σου από την ψυχή σου γιατί βρίσκονται σε ανάγκη, είναι χριστιανική πράξη;
Είναι δικαιολογία ότι θα μελαγχολήσεις, εάν τις ημέρες των εορτών, σκεφθείς την δυστυχία των άλλων και δεν τρέξεις να συμπαρασταθείς στον πάσχοντα συνάνθρωπο;
Είναι δίκαιο, να ποδοπατάς την προσωπικότητα των άλλων και να εορτάζεις την εορτή της αγάπης και της χαράς; Πως μπορείς να δώσεις από εκείνο που ποτέ δεν είχες;
Είναι θεμιτό και σωστό να αισθάνεσαι ότι χιλιάδες άνθρωποι δεν χαίρονται την Γέννηση του Θεανθρώπου, γιατί δεν μπορούν να έχουν στοιχειώδες δικαίωμα επιβίωσης;
Εάν σε ξεγράψουν όλοι οι γύρω σου και δεν σε υπολογίζουν σαν άνθρωπο και οντότητα, κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού, τότε πως θα γεμίσει η ψυχή σου από την ακτινοβολία του σπηλαίου της Βηθλεέμ;
Σε λίγες μέρες, θα γιορτάσουμε όλοι το σημαντικότερο γεγονός της σωτηρίου Γεννήσεως του Θεανθρώπου Ιησού.
Η ψυχή όλων των χριστιανών της Γης, σ’ οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη μας, θα γεμίσει από το ανέσπερο Φως της ταπεινής Φάτνης.
Η μελωδία των Αγγέλων της Βηθλεέμ, η αρμονία των θεσπέσιων ύμνων, απλώνεται στο ουράνιο στερέωμα και σκεπάζει την πλάση με ανείπωτους τόνους πνευματικής ευφορίας και χαράς.
Η ζωή του σύμπαντος κόσμου, ο Ιησούς Χριστός, έφερε με την Γέννηση Του την ειρήνη, την χαρά ,την ευλογία.
Πόσες ψυχές, σήμερα, δεν περιμένουν την δική τους λύτρωση, την δική τους πνευματική γέννηση;
Τα Χριστούγεννα, χωρίς Χριστό, είναι σαν ένα καλό φαγητό χωρίς αλάτι. Είναι ένα λαμπερό φόρεμα, που το φοράει μία γυναίκα, χωρίς να γνωρίζει την πραγματική του αξία. Είναι ένα χρηματοκιβώ- τιο με αμύθητους θησαυρούς, που κανείς δεν γνωρίζει που είναι κρυμμένο.
Ας κάνουμε, λοιπόν, την περίοδο αυτή πραγματική περίοδο χαράς μας και χαράς των συνανθρώπων μας.
«Ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ος εστιν Χριστός Ιησούς».
Ο Κύριος πρέπει να γεννηθεί στην καρδιά μας. Να καταξιώσει το Είναι μας.
Να σηματοδοτήσει την νέα πορεία της ζωής μας. Να δείξει το μέλλον της ανθρωπότητας.
Ένα μέλλον στηριγμένο επάνω στο φως του Άστρου της Βηθλεέμ και του διαχρονικού του χαρακτήρα, στις επερχόμενες χιλιετίες, στην αιώνια πορεία της Εκκλησίας, σαν οντότητας που βαδίζει προς την συνάντηση της με τον Τριαδικό Θεό της Ορθοδοξίας.
