Στην Κύπρο προ ολίγων ημερών συνέβη κάτι σημαντικό, το οποίο ίσως δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση που διορίσθηκε από τον Πρόεδρο Χριστόφια –τον κυριώτερο υπεύθυνο για την πολύνεκρη έκρηξη στη ναυτική βάση- και η οποία στηρίζεται μόνον από το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ, αποφάσισε ξαφνικά να καταργήσει τη χρήση των σχολικών εγχειριδίων για τα Θρησκευτικά που έρχονται από την Ελλάδα και να εισαγάγει ένα νέο βιβλίο στην Α΄ Γυμνασίου. Το εν λόγω εγχειρίδιο αντανακλά την ιδεολογία και την εκπαιδευτική φιλοσοφία του Κυπρίου Προέδρου, ο οποίος αμφισβητεί την ελληνορθόδοξη ταυτότητα των Κυπρίων, προωθεί σε την αφελή προσέγγιση με τους Τουρκοκυπρίους και την θεωρία της «κυπριακής εθνικής συνειδήσεως». Χαρακτηριστικά αναφέρω, επειδή ξεφύλλισα το βιβλίο μέσω Διαδικτύου, ότι στις πρώτες σελίδες των Κυπριακών Θρησκευτικών αναγράφεται ότι οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας συνάντησαν στην Κύπρο έναν πληθυσμό που αποτελείτο από «ντόπιους Κυπρίους». Όλοι οι σοβαροί ιστορικοί γνωρίζουν ότι κατά τους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους η πλειοψηφία του πληθυσμού στη Μεγαλόνησο ήταν ελληνική, όπως είναι και σήμερα. Όμως η γραμμή του ΑΚΕΛ και του Χριστόφια έχει μείνει στις αριστερές αγκυλώσεις που δεν βλέπουν Έλληνες στην Κύπρο, αλλά ελληνόφωνους Κυπρίους.
Το πιο ενδιαφέρον της υποθέσεως είναι ότι οι Έλληνες Κύπριοι Θεολόγοι αρνήθηκαν να διδάξουν αυτό το εγχειρίδιο, το οποίο εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο απεξάρτησης της κυπριακής παιδείας από την ελληνικότητα και την Ορθόδοξη παράδοση. Επίσης ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος και πολλοί Μητροπολίτες διαφώνησαν δυναμικά με την προσπάθεια αλλοιώσεως του ελληνικού χαρακτήρα της παιδείας. Αλλά και μεταξύ του λαού διεφάνη αμέσως η αντίδραση. Τελικά ο Υπουργός Παιδείας του Χριστόφια Γ. Δημοσθένους αναγκάσθηκε να αποσύρει άρον –άρον το επίμαχο εγχειρίδιο και ζήτησε από το ελληνικό Υπουργείο παιδείας να ξαναστείλει το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, το οποίο διδασκόταν επί πολλά χρόνια στην Α΄ Γυμνασίου. Είναι η δεύτερη φορά που οι Κύπριοι εκπαιδευτικοί αντιδρούν σε σχολικό βιβλίο με τη στήριξη της πλειοψηφίας του λαού. Η πρώτη ήταν το 2001 όταν οι φιλόλογοι της Μεγαλονήσου αρνήθηκαν να διδάξουν το βιβλίο Ιστορίας της Γ΄ Λυκείου που εστάλη από την Ελλάδα με συγγραφείς τον καθηγητή Γεώργιο Κόκκινο και συνεργάτες του. Το βιβλίο αυτό μιλούσε με αρνητικούς χαρακτηρισμούς για τον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ του 1955-59. Μετά την κυπριακή αντίδραση αποφασίσθηκε να μην διδαχθεί ούτε στην Ελλάδα.
Στη χώρα μας έχουμε πρόσφατο το παράδειγμα της παλλαϊκής αντιδράσεως στο απαράδεκτο βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού της περιόδου 2006-2007. Εκκλησία, σωματεία, επιστήμονες, απλοί πολίτες και κυρίως η Ακαδημία Αθηνών καταδίκασαν με επιχειρήματα την προσπάθεια να ωραιοποιηθεί η Οθωμανική τυραννία και να δικαιολογηθούν τα εγκλήματα των Νεοτούρκων. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι όταν υπάρχει μαζική αντίδραση βασισμένη σε επιχειρήματα και όχι μόνο σε κραυγές, τότε μπορούμε και στην Ελλάδα και στην Κύπρο να ανατρέψουμε αποφάσεις που θίγουν την εθνική μας αξιοπρέπεια. Αυτό μάς δίνει ελπίδα ειδικά σε περίοδο οικονομικής και πνευματικής κρίσης και αποδεικνύει ότι ο καθένας μας μπορεί κάτι να κάνει γι’ αυτόν τον τόπο και μάλιστα για ευαίσθητα θέματα, όπως η Παιδεία, η εθνική μας ταυτότητα και η Ελληνορθόδοξη παράδοση.
Το ίδιο άλλωστε κατόρθωσε η πλειοψηφία των Ελλήνων και σε κρίσιμα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής επιβιώσεως. Παρά τη μαζική έξωθεν χρηματοδότηση υπέρ του ΝΑΙ τελικά οι Έλληνες Κύπριοι καταψήφισαν το 2004 το σχέδιο Ανάν που οδηγούσε σε πλήρη τουρκοκρατία στον Βορρά και σε μερική τουρκοκρατία στον Νότο. Λίγοι ξεκίνησαν την αντίδραση κατά του -αγγλικής επινοήσεως- σχεδίου τον Νοέμβριο του 2002 και παρά τα πενιχρά οικονομικά μέσα η αλήθεια έλαμψε. Το σχέδιο καταποντίσθηκε και ελπίζω να μην επανεμφανισθεί με διαφορετικό περιτύλιγμα. Όταν πρωτοεμφανίσθηκε κάποιοι απαισιόδοξοι φίλοι μου έλεγαν: Αφού το θέλει η Αμερική, θα περάσει. Κι όμως δεν πέρασε! Διότι όταν ο Ελληνισμός είναι αποφασισμένος μπορεί να ανατρέψει βεβαιότητες και συμφέροντα.
Αντίστοιχη εθνική επιτυχία κατορθώσαμε όσοι αντιδράσαμε ποικιλοτρόπως στην προσπάθεια των ενδοτικών να παραδώσουν στα Σκόπια το όνομα Μακεδονία. Τα μαζικά συλλαλητήρια στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, τα άρθρα, τα βιβλία, οι εκκλήσεις διανοουμένων όπως ο Ελύτης και ο Ανδρόνικος και οι δημοσκοπήσεις που έδειχναν και δείχνουν τη σταθερή εθνική θέση της πλειοψηφίας των Ελλήνων απέτρεψαν τις υποχωρήσεις και τις παραχωρήσεις. Τα Σκόπια είναι το μόνο κράτος στον κόσμο, το οποίο εντάχθηκε στον ΟΗΕ με όνομα διαφορετικό από αυτό που αναφέρει το Σύνταγμά του. Πρόκειται για μία επιτυχία του ελληνικού λαού που τάχθηκε αντίθετος με τη βιασύνη κάποιων Ελλήνων και συμμάχων να «κλείσουν» το θέμα .
Αποδεικνύουμε κατά καιρούς ότι δεν είμαστε αποχαυνωμένος λαός ούτε ενδιαφερόμαστε μόνο για την τσέπη μας. Σε θέματα ζωτικής σημασίας για την εθνική μας αξιοπρέπεια και για την διαφύλαξη της ελληνορθόδοξης αυτοσυνειδησίας μας αφυπνιζόμαστε και εμποδίζουμε τα τετελεσμένα. Δεν το κάνουμε πάντα, αλλά το κάνουμε συχνά. Αξίζει να αποκτήσουμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και βεβαίως είναι απαραίτητο να μελετούμε και να ενημερωνόμαστε. Χωρίς τεκμηρίωση και υπευθυνότητα κάθε αγώνας κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί γραφικός και να αποτύχει. Οργή λαού, φωνή Θεού, λοιπόν! Παρά τις επιμέρους κομματικές μας διαφοροποιήσεις, ας είμαστε ενωμένοι στα δύσκολα. Για να δώσουμε ένα μέλλον στο παρελθόν μας!
Κ.Χ. 8.12.2011
Το πιο ενδιαφέρον της υποθέσεως είναι ότι οι Έλληνες Κύπριοι Θεολόγοι αρνήθηκαν να διδάξουν αυτό το εγχειρίδιο, το οποίο εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο απεξάρτησης της κυπριακής παιδείας από την ελληνικότητα και την Ορθόδοξη παράδοση. Επίσης ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος και πολλοί Μητροπολίτες διαφώνησαν δυναμικά με την προσπάθεια αλλοιώσεως του ελληνικού χαρακτήρα της παιδείας. Αλλά και μεταξύ του λαού διεφάνη αμέσως η αντίδραση. Τελικά ο Υπουργός Παιδείας του Χριστόφια Γ. Δημοσθένους αναγκάσθηκε να αποσύρει άρον –άρον το επίμαχο εγχειρίδιο και ζήτησε από το ελληνικό Υπουργείο παιδείας να ξαναστείλει το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, το οποίο διδασκόταν επί πολλά χρόνια στην Α΄ Γυμνασίου. Είναι η δεύτερη φορά που οι Κύπριοι εκπαιδευτικοί αντιδρούν σε σχολικό βιβλίο με τη στήριξη της πλειοψηφίας του λαού. Η πρώτη ήταν το 2001 όταν οι φιλόλογοι της Μεγαλονήσου αρνήθηκαν να διδάξουν το βιβλίο Ιστορίας της Γ΄ Λυκείου που εστάλη από την Ελλάδα με συγγραφείς τον καθηγητή Γεώργιο Κόκκινο και συνεργάτες του. Το βιβλίο αυτό μιλούσε με αρνητικούς χαρακτηρισμούς για τον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ του 1955-59. Μετά την κυπριακή αντίδραση αποφασίσθηκε να μην διδαχθεί ούτε στην Ελλάδα.
Στη χώρα μας έχουμε πρόσφατο το παράδειγμα της παλλαϊκής αντιδράσεως στο απαράδεκτο βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού της περιόδου 2006-2007. Εκκλησία, σωματεία, επιστήμονες, απλοί πολίτες και κυρίως η Ακαδημία Αθηνών καταδίκασαν με επιχειρήματα την προσπάθεια να ωραιοποιηθεί η Οθωμανική τυραννία και να δικαιολογηθούν τα εγκλήματα των Νεοτούρκων. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι όταν υπάρχει μαζική αντίδραση βασισμένη σε επιχειρήματα και όχι μόνο σε κραυγές, τότε μπορούμε και στην Ελλάδα και στην Κύπρο να ανατρέψουμε αποφάσεις που θίγουν την εθνική μας αξιοπρέπεια. Αυτό μάς δίνει ελπίδα ειδικά σε περίοδο οικονομικής και πνευματικής κρίσης και αποδεικνύει ότι ο καθένας μας μπορεί κάτι να κάνει γι’ αυτόν τον τόπο και μάλιστα για ευαίσθητα θέματα, όπως η Παιδεία, η εθνική μας ταυτότητα και η Ελληνορθόδοξη παράδοση.
Το ίδιο άλλωστε κατόρθωσε η πλειοψηφία των Ελλήνων και σε κρίσιμα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής επιβιώσεως. Παρά τη μαζική έξωθεν χρηματοδότηση υπέρ του ΝΑΙ τελικά οι Έλληνες Κύπριοι καταψήφισαν το 2004 το σχέδιο Ανάν που οδηγούσε σε πλήρη τουρκοκρατία στον Βορρά και σε μερική τουρκοκρατία στον Νότο. Λίγοι ξεκίνησαν την αντίδραση κατά του -αγγλικής επινοήσεως- σχεδίου τον Νοέμβριο του 2002 και παρά τα πενιχρά οικονομικά μέσα η αλήθεια έλαμψε. Το σχέδιο καταποντίσθηκε και ελπίζω να μην επανεμφανισθεί με διαφορετικό περιτύλιγμα. Όταν πρωτοεμφανίσθηκε κάποιοι απαισιόδοξοι φίλοι μου έλεγαν: Αφού το θέλει η Αμερική, θα περάσει. Κι όμως δεν πέρασε! Διότι όταν ο Ελληνισμός είναι αποφασισμένος μπορεί να ανατρέψει βεβαιότητες και συμφέροντα.
Αντίστοιχη εθνική επιτυχία κατορθώσαμε όσοι αντιδράσαμε ποικιλοτρόπως στην προσπάθεια των ενδοτικών να παραδώσουν στα Σκόπια το όνομα Μακεδονία. Τα μαζικά συλλαλητήρια στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, τα άρθρα, τα βιβλία, οι εκκλήσεις διανοουμένων όπως ο Ελύτης και ο Ανδρόνικος και οι δημοσκοπήσεις που έδειχναν και δείχνουν τη σταθερή εθνική θέση της πλειοψηφίας των Ελλήνων απέτρεψαν τις υποχωρήσεις και τις παραχωρήσεις. Τα Σκόπια είναι το μόνο κράτος στον κόσμο, το οποίο εντάχθηκε στον ΟΗΕ με όνομα διαφορετικό από αυτό που αναφέρει το Σύνταγμά του. Πρόκειται για μία επιτυχία του ελληνικού λαού που τάχθηκε αντίθετος με τη βιασύνη κάποιων Ελλήνων και συμμάχων να «κλείσουν» το θέμα .
Αποδεικνύουμε κατά καιρούς ότι δεν είμαστε αποχαυνωμένος λαός ούτε ενδιαφερόμαστε μόνο για την τσέπη μας. Σε θέματα ζωτικής σημασίας για την εθνική μας αξιοπρέπεια και για την διαφύλαξη της ελληνορθόδοξης αυτοσυνειδησίας μας αφυπνιζόμαστε και εμποδίζουμε τα τετελεσμένα. Δεν το κάνουμε πάντα, αλλά το κάνουμε συχνά. Αξίζει να αποκτήσουμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και βεβαίως είναι απαραίτητο να μελετούμε και να ενημερωνόμαστε. Χωρίς τεκμηρίωση και υπευθυνότητα κάθε αγώνας κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί γραφικός και να αποτύχει. Οργή λαού, φωνή Θεού, λοιπόν! Παρά τις επιμέρους κομματικές μας διαφοροποιήσεις, ας είμαστε ενωμένοι στα δύσκολα. Για να δώσουμε ένα μέλλον στο παρελθόν μας!
Κ.Χ. 8.12.2011
