Και ο πιο αισιόδοξος Χριστιανός της Κύπρου δεν θα περίμενε ότι η άδικη προφυλάκισή σας Γέροντα μου θα μπορούσε να κάνει αυτό που χρόνια προσπαθειών από ιερείς , αρχιερείς, λαϊκούς δεν έγινε πράξη.
Τι κατάφερες γέροντα μου; με την υπομονή σου, την σιωπή σου , την υπακοή σου στο νόμο, το μειλίχιο και πράο ύφος σου, άγγιξες τις ψυχές των συμπατριωτών σου (και όχι μόνο) και τους κατεύθυνες προς την σύμπνοια, την συμπόρευση. Προηγούμενοι επικριτές σου και μη, αδιάφοροι και μη, έγιναν το ίδιο και το αυτό. Ξεχάστηκαν μικρότητες που χώριζαν αδέλφια, διαμάχες προηγούμενων ετών, προεκλογικές έριδες, μικρο-ίντριγκες.
Απόδειξη της ένωσης και ομοψυχίας των χριστιανών στην Κύπρο είναι η δήλωση του Μητροπολίτη Νικηφόρου η οποία έγινε στις φυλακές Κορυδαλλού στην εκεί επίσκεψή του. Είναι η έμπρακτη εκδήλωση αγάπης και συμπόνοιας στο σταυρό που κουβαλάτε Γέροντα Εφραίμ από σύμπασα την Κύπρο. Ως γνωστό ο μητροπολίτης Νικηφόρος στις εκλογές για ανάδειξη Αρχιεπισκόπου είχε λάβει περί το 41% των ψήφων, το άλλο 44 κέρδισε ο μητροπολίτης Αθανάσιος. Εκπροσωπεί έτσι ,όλο αυτόν τον κόσμο που τον ψήφισε, αφουγκράστηκε τις ανησυχίες στους και τους προβληματισμούς τους σε σχέση με την προφυλάκιση σου γέροντα.
Ένα ρητό λέει «ουδέν κακόν αμιγές καλού»। Η ομοψυχία των Ελληνοκυπρίων Χριστιανών έγινε πράξη μέσα από ένα απρόσμενο, κακό γεγονός. Πόσα άλλα καλά θα προκύψουν από το γεγονός της φυλάκισής σας Γέροντα μόνο ο Θεός γνωρίζει , ο οποίος επέτρεψε τη φυλάκισή σας. Γνωρίζουμε ότι οι πειρασμοί πολλές φορές μας φέρνουν πιο κοντά στο Θεό. Ειδικά όταν αφορούν εμάς ως άτομα. Όταν όμως αφορούν άτομα τέτοιας εμβέλειας όπως ο Γέρων Εφραίμ το αντίκτυπό του είναι πολύ γενικευμένο. Δεν κατάφερε να ενώσει μόνο τους Κύπριους αλλά και πολλούς Ελλαδίτες αλλά κύρια άλλες χώρες ξένες αλλά ομόθρησκες με εμάς. Ουσιαστικά μετά την πτώση του κομουνισμού στη Ρωσία κανένα άλλο θρησκευτικό γεγονός δεν συνένωσε τόσα εκατομμύρια κόσμου.
Ποια άλλη φορά μπορούμε να θυμηθούμε ένα τέτοιο γεγονός της Εκκλησίας να ενώνει τόσα εκατομμύρια Ορθοδόξους σε όλο τον κόσμο.
Αν μπορώ να «διαβάσω», να μαντέψω τη σκέψη του Θεού, θα έλεγα ότι τόσα χρόνια ο Θεός επέτρεψε και έγινε ο Γέροντας Εφραίμ και η μονή Βατοπαιδίου γνωστή ανά το παγκόσμιο. Τον αγάπησε ο απλός κόσμος, πολιτικοί, ιεράρχες, πρόεδροι κ.λ.π και ξαφνικά επέτρεψε τη φυλάκισή του. Έτσι μέσα από την άδικη φυλάκισή του αμέσως έγινε γνωστό στο παγκόσμιο το γεγονός με άμεσο αποτέλεσμα την συνένωση σε μια φωνή της Ορθοδοξίας. Γιατί η εκκλησία , θα έπρεπε τουλάχιστον, να συνενώνει τους Χριστιανούς, ως μια φωνή. Όπως όταν είναι σαρακοστή στη Ρωσία είναι και στην Κύπρο, στην Ελλάδα, σε κάθε Ορθόδοξη χώρα, όταν νηστεύει ο Χριστιανός Τετάρτη, Παρασκευή στην Σερβία νηστεύει και στην Ρωσία , στην Αυστραλία κ.λ.π έτσι και η φωνή μας πρέπει να είναι ενιαία συντονισμένη, στεντόρεια κατά λόγων και πράξεων τα οποία προσβάλλουν το θρησκευτικό μας αίσθημα. Ας παραδειγματιστούμε, όχι στην υπερβολή, αλλά στην άμεση αντίδραση των μουσουλμάνων σε καθετί που προσβάλλει τη θρησκεία τους. Ας παραδειγματιστούμε ,προς Θεού όχι από τι ακρότητες και τις βιαιοπραγίες τους, αλλά από την εντυπωσιακή τους αντίδραση ανά το παγκόσμιο όταν κάποιο θέμα προκύψει εναντίον της θρησκείας τους.
Σκοπός μας δεν είναι η δίκην ποδοσφαίρου ομαδοποίηση, κατηγοριοποίηση σε Χριστιανούς, μη Χριστιανούς κ.λ.π. Σκοπός μέσα από τέτοια γεγονότα, όπως η άδικη προφυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ, και η σχεδόν καθολική αντίδραση της Ορθοδοξίας (Ρωσία, Ελλάδα, Κύπρος Σερβία, Μαυροβούνιο, Βουλγαρία, Ρουμανία ) να αντιληφθούμε ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Και θα προσέθετα ότι το ενδιαφέρον της εκκλησίας κάποιας χώρας για τα τεκταινόμενα σε μια άλλη χώρα δεν σημαίνει επέμβαση αλλά ενδιαφέρον. Όταν ένα μέλος του σώματός μας πάσχει τότε δεν αδιαφορούμε αλλά ψάχνουμε θεραπεία. Δεν είναι ανεξάρτητα τα μέλη μας. Όλα ανήκουν σε ένα σώμα. Έτσι μπορούμε να παρομοιάσουμε την Ορθοδοξία σαν ένα σώμα, με τα μέλη του, τις διάφορες εκκλησίες των διαφόρων χωρών. Όταν ένα πάσχει και τα άλλα πάσχουν, επηρεάζονται και θα πρέπει να θεραπεύεται γιατί η σήψη ξεκινά από ένα μέλος αλλά μπορεί να επεκταθεί και αλλού.
Τέτοια στενάχωρα γεγονότα αρχικά μας προβληματίζουν, πολλές φορές μας κάνουν να αγανακτούμε. Στην συνέχεια ψυχραιμότερα βλέποντάς τα, αντιλαμβανόμαστε ότι πίσω τους βρίσκεται αναντίρρητα η πρόνοια του Θεού. Τέτοιες καταστάσεις μας προκαλούν χαρμολύπη. Λύπη για την φυλάκιση, χαρά για την ομόνοια και σύμπνοια των απανταχού Ορθοδόξων.
Πηγή: http://trelogiannis.blogspot.com/2012/01/blog-post_3751.html?mid=57
Τι κατάφερες γέροντα μου; με την υπομονή σου, την σιωπή σου , την υπακοή σου στο νόμο, το μειλίχιο και πράο ύφος σου, άγγιξες τις ψυχές των συμπατριωτών σου (και όχι μόνο) και τους κατεύθυνες προς την σύμπνοια, την συμπόρευση. Προηγούμενοι επικριτές σου και μη, αδιάφοροι και μη, έγιναν το ίδιο και το αυτό. Ξεχάστηκαν μικρότητες που χώριζαν αδέλφια, διαμάχες προηγούμενων ετών, προεκλογικές έριδες, μικρο-ίντριγκες.
Απόδειξη της ένωσης και ομοψυχίας των χριστιανών στην Κύπρο είναι η δήλωση του Μητροπολίτη Νικηφόρου η οποία έγινε στις φυλακές Κορυδαλλού στην εκεί επίσκεψή του. Είναι η έμπρακτη εκδήλωση αγάπης και συμπόνοιας στο σταυρό που κουβαλάτε Γέροντα Εφραίμ από σύμπασα την Κύπρο. Ως γνωστό ο μητροπολίτης Νικηφόρος στις εκλογές για ανάδειξη Αρχιεπισκόπου είχε λάβει περί το 41% των ψήφων, το άλλο 44 κέρδισε ο μητροπολίτης Αθανάσιος. Εκπροσωπεί έτσι ,όλο αυτόν τον κόσμο που τον ψήφισε, αφουγκράστηκε τις ανησυχίες στους και τους προβληματισμούς τους σε σχέση με την προφυλάκιση σου γέροντα.
Ένα ρητό λέει «ουδέν κακόν αμιγές καλού»। Η ομοψυχία των Ελληνοκυπρίων Χριστιανών έγινε πράξη μέσα από ένα απρόσμενο, κακό γεγονός. Πόσα άλλα καλά θα προκύψουν από το γεγονός της φυλάκισής σας Γέροντα μόνο ο Θεός γνωρίζει , ο οποίος επέτρεψε τη φυλάκισή σας. Γνωρίζουμε ότι οι πειρασμοί πολλές φορές μας φέρνουν πιο κοντά στο Θεό. Ειδικά όταν αφορούν εμάς ως άτομα. Όταν όμως αφορούν άτομα τέτοιας εμβέλειας όπως ο Γέρων Εφραίμ το αντίκτυπό του είναι πολύ γενικευμένο. Δεν κατάφερε να ενώσει μόνο τους Κύπριους αλλά και πολλούς Ελλαδίτες αλλά κύρια άλλες χώρες ξένες αλλά ομόθρησκες με εμάς. Ουσιαστικά μετά την πτώση του κομουνισμού στη Ρωσία κανένα άλλο θρησκευτικό γεγονός δεν συνένωσε τόσα εκατομμύρια κόσμου.
Ποια άλλη φορά μπορούμε να θυμηθούμε ένα τέτοιο γεγονός της Εκκλησίας να ενώνει τόσα εκατομμύρια Ορθοδόξους σε όλο τον κόσμο.
Αν μπορώ να «διαβάσω», να μαντέψω τη σκέψη του Θεού, θα έλεγα ότι τόσα χρόνια ο Θεός επέτρεψε και έγινε ο Γέροντας Εφραίμ και η μονή Βατοπαιδίου γνωστή ανά το παγκόσμιο. Τον αγάπησε ο απλός κόσμος, πολιτικοί, ιεράρχες, πρόεδροι κ.λ.π και ξαφνικά επέτρεψε τη φυλάκισή του. Έτσι μέσα από την άδικη φυλάκισή του αμέσως έγινε γνωστό στο παγκόσμιο το γεγονός με άμεσο αποτέλεσμα την συνένωση σε μια φωνή της Ορθοδοξίας. Γιατί η εκκλησία , θα έπρεπε τουλάχιστον, να συνενώνει τους Χριστιανούς, ως μια φωνή. Όπως όταν είναι σαρακοστή στη Ρωσία είναι και στην Κύπρο, στην Ελλάδα, σε κάθε Ορθόδοξη χώρα, όταν νηστεύει ο Χριστιανός Τετάρτη, Παρασκευή στην Σερβία νηστεύει και στην Ρωσία , στην Αυστραλία κ.λ.π έτσι και η φωνή μας πρέπει να είναι ενιαία συντονισμένη, στεντόρεια κατά λόγων και πράξεων τα οποία προσβάλλουν το θρησκευτικό μας αίσθημα. Ας παραδειγματιστούμε, όχι στην υπερβολή, αλλά στην άμεση αντίδραση των μουσουλμάνων σε καθετί που προσβάλλει τη θρησκεία τους. Ας παραδειγματιστούμε ,προς Θεού όχι από τι ακρότητες και τις βιαιοπραγίες τους, αλλά από την εντυπωσιακή τους αντίδραση ανά το παγκόσμιο όταν κάποιο θέμα προκύψει εναντίον της θρησκείας τους.
Σκοπός μας δεν είναι η δίκην ποδοσφαίρου ομαδοποίηση, κατηγοριοποίηση σε Χριστιανούς, μη Χριστιανούς κ.λ.π. Σκοπός μέσα από τέτοια γεγονότα, όπως η άδικη προφυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ, και η σχεδόν καθολική αντίδραση της Ορθοδοξίας (Ρωσία, Ελλάδα, Κύπρος Σερβία, Μαυροβούνιο, Βουλγαρία, Ρουμανία ) να αντιληφθούμε ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Και θα προσέθετα ότι το ενδιαφέρον της εκκλησίας κάποιας χώρας για τα τεκταινόμενα σε μια άλλη χώρα δεν σημαίνει επέμβαση αλλά ενδιαφέρον. Όταν ένα μέλος του σώματός μας πάσχει τότε δεν αδιαφορούμε αλλά ψάχνουμε θεραπεία. Δεν είναι ανεξάρτητα τα μέλη μας. Όλα ανήκουν σε ένα σώμα. Έτσι μπορούμε να παρομοιάσουμε την Ορθοδοξία σαν ένα σώμα, με τα μέλη του, τις διάφορες εκκλησίες των διαφόρων χωρών. Όταν ένα πάσχει και τα άλλα πάσχουν, επηρεάζονται και θα πρέπει να θεραπεύεται γιατί η σήψη ξεκινά από ένα μέλος αλλά μπορεί να επεκταθεί και αλλού.
Τέτοια στενάχωρα γεγονότα αρχικά μας προβληματίζουν, πολλές φορές μας κάνουν να αγανακτούμε. Στην συνέχεια ψυχραιμότερα βλέποντάς τα, αντιλαμβανόμαστε ότι πίσω τους βρίσκεται αναντίρρητα η πρόνοια του Θεού. Τέτοιες καταστάσεις μας προκαλούν χαρμολύπη. Λύπη για την φυλάκιση, χαρά για την ομόνοια και σύμπνοια των απανταχού Ορθοδόξων.
Πηγή: http://trelogiannis.blogspot.com/2012/01/blog-post_3751.html?mid=57
