Περισσότερα ἀπό 2000 χρόνια πέρασαν άπό τότε πού ἀνέβηκε στό Σταυρό ὁ Νυμφίος τῆς ᾿Εκκλησίας, ὁ ᾿Αναμάρτητος, Αὐτός πού κανέναν δέν ἔβλαψε, ἅπλωσε τά χέρια Του καί καρφώθηκαν πάνω στό Σταυρό,
Αὐτός πού εὐλογοῦσε καί πολλαπλασίαζε τούς ἄρτους, Αὐτός πού θεράπευε τούς παραλυτικούς, Αὐτός πού ἀνέσταινε τούς νεκρούς.
᾿Ανέβηκε ἐπάνω στό Σταυρό Αὐτός πού εὐεργέτησε, πού ἔθρεψε τούς ἀνθρώπους μέ τό Λόγο Του, τό Λόγο τῆς ᾿Αλήθειας, τό Λόγο πού ἐλευθέρωσε τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν ἁμαρτία, τό Λόγο τῆς ᾿Αγάπης, τῆς ᾿Αλληλεγγύης, τῆς Προσφορᾶς καί τῆς Θυσίας.
Μέ τή λογική δέν προσεγγίζεται τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ! Γιά τή λογική τῶν ἀνθρώπων ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ὁ Χριστός εἶχε τελειώσει. Πίστεψαν ὅτι μέ τό νά Τόν ἀνεβάσουν στό Σταυρό θά τέλειωναν μαζί Του. Γιατί ἔθιγε συμφέροντα, γιατί ἔλεγε τήν ἀλήθεια, γιατί ἀνέτρεπε κάθε τι πού ἦταν καθεστώς ἐκείνη τήν ἐποχή.
Καί δέν κατάλαβαν ὅτι ἐκείνη τή στιγμή Τόν ἔκαναν νικητή τοῦ θανάτου, δέν κατάλαβαν ὅτι ἐκείνη τή στιγμή πού Τόν ἔφθασαν στό ἔσχατο σημεῖο τῆς ἀνθρώπινης ταπείνωσης, Αὐτός, ὁ ῎Αρχοντας τῆς Ζωῆς, καταργοῦσε πλέον τόν ῞Αδη καί τόν θάνατο, γιατί δέν μποροῦσε νά κρατήσει ὁ ῞Αδης Αὐτόν πού ἦταν καί εἶναι ἡ Πηγή τῆς Ζωῆς!
Δέν κατάλαβαν ὅτι ἄνοιγαν μιά καινούργια σελίδα στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας καί ἀπό τότε, νικητής πλέον τοῦ θανάτου καί κυρίαρχος τῆς ζωῆς, Αὐτός πού σιώπησε ὅσο δικαζόταν, κυριαρχοῦσε καί κυριαρχεῖ στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.
Αὐτός πού προδόθηκε ἀπό τόν προδότη μαθητή, στέκεται ὡς Σωτήρας καί Λυτρωτής ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Αὐτός πού ἐγκαταλείφθηκε ἀπό τούς Μαθητές Του τήν κρίσιμη στιγμή εἶναι σύντροφος καί βοηθός κάθε πονεμένου, κάθε καρδιᾶς πού Τόν διψάει καί Τόν ζητάει, κάθε ἀνθρώπου πού Τόν ἔχει ἀνάγκη.
Αὐτός πού ἀνέβηκε στό Σταυρό ἀνάμεσα σέ δύο ληστές, ἔδωσε καί χάρισε τόν Παράδεισο στόν ἕναν ἀπ’ αὐτούς. Καί εἶναι αὐτό τόσο συμβολικό καί οὐσιαστικό καί σημαντικό!
Ληστές ἦταν καί οἱ δύο, ὅμως ὁ ἕνας ἔνιωσε τήν καρδιά του νά σκιρτάει καί μετάνιωσε. Ζήτησε τό ἔλεος καί παρακάλεσε τόν Χριστό νά συμπεριληφθεῖ στή Βασιλεία Του.
Καί λέγουν θαυμάσια οἱ Πατέρες «ληστής λήστεψε καί τόν Παράδεισο, γιατί μετάνιωσε ἀληθινά καί εἰλικρινά».
᾿Ανάμεσα σ’ αὐτούς τούς ληστές διαδραματίζεται καί ἡ δική μας ζωή. Γιατί θά πρέπει καί ἐμεῖς νά παραδεχθοῦμε ὅτι δέν εἴμαστε ἀναμάρτητοι, ὅτι σφάλλουμε, ὅτι ἔχουμε κι ἐμεῖς παραβεῖ πολλούς κανόνες καί νόμους τοῦ Θεοῦ.
Εἴμαστε κι ἐμεῖς, κατά κάποιον τρόπο, ληστές. ᾿Αλλά αὐτό πού τελικά ἔχει σημασία εἶναι ἐάν καί κατά πόσον θά δεχθοῦμε νά εἶναι ὑπόδειγμα ὁ ληστής τῆς μετανοίας, ἐάν θά ζητήσουμε τό ἔλεος τοῦ Χριστοῦ μας, ἐάν θά προστρέξουμε ὄχι ἁπλῶς μέ δάκρυα συγκινήσεως καί συναισθήματα ἀλλά μέ οὐσιαστική μετάνοια νά Τοῦ ζητήσουμε συγχώρηση καί νά κερδίσουμε καί νά «ληστέψουμε» κι ἐμεῖς τόν Παράδεισο, ὅπως ὁ μακάριος αὐτός ληστής.
Τούτη εἶναι ἡ ὥρα! Εἶναι ἡ ὥρα πού μποροῦμε νά ζητήσουμε καί νά συγχωρεθοῦμε. Τούτη εἶναι ἡ ὥρα, πού ἁπλώνουν τά χέρια Του πάνω στό Σταυρό γιά νά μᾶς δείξουν κι ἐμᾶς ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη ν’ ἁπλώσουμε τά χέρια τοῦ ἐλέους καί τῆς ἀλληλεγγύης, ἰδιαίτερα σέ τούτους τούς δύσκολους καιρούς στούς ὁποίους καλούμαστε νά ζήσουμε!
Θά πρέπει, ἰδιαίτερα στήν ἐποχή μας, κανείς νά μή νοιώσει μόνος, κανείς νά μήν ἀπελπιστεῖ! Θά ἑνώσουμε τίς καρδιές μας, θά ἑνώσουμε τά χέρια μας, θά ζητήσουμε καί θά ζήσουμε τήν ἀλληλεγγύη, ὅπως τήν ἔζησαν οἱ πατέρες μας ὅποτε ἦταν ἀνάγκη. Κανέναν δέν θ’ ἀφήσουμε νά ἀπελπιστεῖ!
Δέν εἶναι μόνο τά ὑλικά ἀγαθά πού σώζουν τόν ἄνθρωπο. Δέν εἶναι ἡ εὐμάρεια μόνο πού χαρίζει εὐτυχία καί χαρά. ῾Η μυστική καί ἀληθινή χαρά ὑπάρχει στό ἔλεος, στήν ἀλληλεγγύη, στήν προσφορά καί στή θυσία.
Αὐτός εἶναι ὁ δρόμος πού μᾶς δείχνει ὁ Χριστός σήμερα. ῎Ας τόν ἀκολουθήσουμε τοῦτες τίς ὧρες καί μήν ξεχαστοῦμε. ῎Αν περάσει τούτη ἡ μεγάλη μέρα, ἡ Μεγάλη Παρασκευή, κι ἔρθει τό Μέγα Σάββατο καί νοιώσουμε τή μεγάλη χαρά τῆς ᾿Αναστάσεώς Του, μήν ξεχαστοῦμε. Νά συνεχίσουμε μέ τά ἴδια συναισθήματα. Μέ τήν ἴδια πίστη. Μέ τήν ἴδια πίστη νά σταθοῦμε ἀλληλέγγυοι στούς ἀδελφούς μας, τούς πονεμένους, τούς ἐγκαταλελειμμένους, αὐτούς πού ἔχουν τήν ἐλάχιστη ἀνάγκη.
Εἶναι ὁ καιρός νά δώσουμε μαρτυρία Χριστοῦ. Μή μείνουμε στά ἄσχημα παραδείγματα. Μήν παρασυρθοῦμε ἀπό τήν προπαγάνδα πού θέλει τόν Χριστό νά τελειώνει. Δέν τέλειωσε ὁ Χριστός. Εἶναι ὁ νικητής τοῦ θανάτου! Εἶναι ὁ ἀγαπημένος τῆς καρδιᾶς μας! Εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός μας! Εἶναι αὐτός πού μᾶς ἑνώνει γιά ἄλλη μιά φορά.
Κι ἔτσι ἑνωμένοι θά ζήσουμε κοντά Του τή χαρά, θά κάνουμε τή θυσία Του δική μας πράξη, θ’ ἀκολουθήσουμε τά βήματα τῶν ᾿Αποστόλων Του, τῶν ῾Αγίων Του καί τῶν Μαρτύρων, καί θά δώσουμε ἑνωμένοι τή μαρτυρία, τή μία καί μοναδική, τῆς αἰωνιότητας, τῆς ᾿Αναστάσεως, τῆς νίκης τοῦ θανάτου!
Από το βιβλίο «Ὁ Χριστός πού σταυρώνουμε» τῶν ἐκδόσεων ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ
Αὐτός πού εὐλογοῦσε καί πολλαπλασίαζε τούς ἄρτους, Αὐτός πού θεράπευε τούς παραλυτικούς, Αὐτός πού ἀνέσταινε τούς νεκρούς.
᾿Ανέβηκε ἐπάνω στό Σταυρό Αὐτός πού εὐεργέτησε, πού ἔθρεψε τούς ἀνθρώπους μέ τό Λόγο Του, τό Λόγο τῆς ᾿Αλήθειας, τό Λόγο πού ἐλευθέρωσε τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν ἁμαρτία, τό Λόγο τῆς ᾿Αγάπης, τῆς ᾿Αλληλεγγύης, τῆς Προσφορᾶς καί τῆς Θυσίας.
Μέ τή λογική δέν προσεγγίζεται τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ! Γιά τή λογική τῶν ἀνθρώπων ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ὁ Χριστός εἶχε τελειώσει. Πίστεψαν ὅτι μέ τό νά Τόν ἀνεβάσουν στό Σταυρό θά τέλειωναν μαζί Του. Γιατί ἔθιγε συμφέροντα, γιατί ἔλεγε τήν ἀλήθεια, γιατί ἀνέτρεπε κάθε τι πού ἦταν καθεστώς ἐκείνη τήν ἐποχή.
Καί δέν κατάλαβαν ὅτι ἐκείνη τή στιγμή Τόν ἔκαναν νικητή τοῦ θανάτου, δέν κατάλαβαν ὅτι ἐκείνη τή στιγμή πού Τόν ἔφθασαν στό ἔσχατο σημεῖο τῆς ἀνθρώπινης ταπείνωσης, Αὐτός, ὁ ῎Αρχοντας τῆς Ζωῆς, καταργοῦσε πλέον τόν ῞Αδη καί τόν θάνατο, γιατί δέν μποροῦσε νά κρατήσει ὁ ῞Αδης Αὐτόν πού ἦταν καί εἶναι ἡ Πηγή τῆς Ζωῆς!
Δέν κατάλαβαν ὅτι ἄνοιγαν μιά καινούργια σελίδα στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας καί ἀπό τότε, νικητής πλέον τοῦ θανάτου καί κυρίαρχος τῆς ζωῆς, Αὐτός πού σιώπησε ὅσο δικαζόταν, κυριαρχοῦσε καί κυριαρχεῖ στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.
Αὐτός πού προδόθηκε ἀπό τόν προδότη μαθητή, στέκεται ὡς Σωτήρας καί Λυτρωτής ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Αὐτός πού ἐγκαταλείφθηκε ἀπό τούς Μαθητές Του τήν κρίσιμη στιγμή εἶναι σύντροφος καί βοηθός κάθε πονεμένου, κάθε καρδιᾶς πού Τόν διψάει καί Τόν ζητάει, κάθε ἀνθρώπου πού Τόν ἔχει ἀνάγκη.
Αὐτός πού ἀνέβηκε στό Σταυρό ἀνάμεσα σέ δύο ληστές, ἔδωσε καί χάρισε τόν Παράδεισο στόν ἕναν ἀπ’ αὐτούς. Καί εἶναι αὐτό τόσο συμβολικό καί οὐσιαστικό καί σημαντικό!
Ληστές ἦταν καί οἱ δύο, ὅμως ὁ ἕνας ἔνιωσε τήν καρδιά του νά σκιρτάει καί μετάνιωσε. Ζήτησε τό ἔλεος καί παρακάλεσε τόν Χριστό νά συμπεριληφθεῖ στή Βασιλεία Του.
Καί λέγουν θαυμάσια οἱ Πατέρες «ληστής λήστεψε καί τόν Παράδεισο, γιατί μετάνιωσε ἀληθινά καί εἰλικρινά».
᾿Ανάμεσα σ’ αὐτούς τούς ληστές διαδραματίζεται καί ἡ δική μας ζωή. Γιατί θά πρέπει καί ἐμεῖς νά παραδεχθοῦμε ὅτι δέν εἴμαστε ἀναμάρτητοι, ὅτι σφάλλουμε, ὅτι ἔχουμε κι ἐμεῖς παραβεῖ πολλούς κανόνες καί νόμους τοῦ Θεοῦ.
Εἴμαστε κι ἐμεῖς, κατά κάποιον τρόπο, ληστές. ᾿Αλλά αὐτό πού τελικά ἔχει σημασία εἶναι ἐάν καί κατά πόσον θά δεχθοῦμε νά εἶναι ὑπόδειγμα ὁ ληστής τῆς μετανοίας, ἐάν θά ζητήσουμε τό ἔλεος τοῦ Χριστοῦ μας, ἐάν θά προστρέξουμε ὄχι ἁπλῶς μέ δάκρυα συγκινήσεως καί συναισθήματα ἀλλά μέ οὐσιαστική μετάνοια νά Τοῦ ζητήσουμε συγχώρηση καί νά κερδίσουμε καί νά «ληστέψουμε» κι ἐμεῖς τόν Παράδεισο, ὅπως ὁ μακάριος αὐτός ληστής.
Τούτη εἶναι ἡ ὥρα! Εἶναι ἡ ὥρα πού μποροῦμε νά ζητήσουμε καί νά συγχωρεθοῦμε. Τούτη εἶναι ἡ ὥρα, πού ἁπλώνουν τά χέρια Του πάνω στό Σταυρό γιά νά μᾶς δείξουν κι ἐμᾶς ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη ν’ ἁπλώσουμε τά χέρια τοῦ ἐλέους καί τῆς ἀλληλεγγύης, ἰδιαίτερα σέ τούτους τούς δύσκολους καιρούς στούς ὁποίους καλούμαστε νά ζήσουμε!
Θά πρέπει, ἰδιαίτερα στήν ἐποχή μας, κανείς νά μή νοιώσει μόνος, κανείς νά μήν ἀπελπιστεῖ! Θά ἑνώσουμε τίς καρδιές μας, θά ἑνώσουμε τά χέρια μας, θά ζητήσουμε καί θά ζήσουμε τήν ἀλληλεγγύη, ὅπως τήν ἔζησαν οἱ πατέρες μας ὅποτε ἦταν ἀνάγκη. Κανέναν δέν θ’ ἀφήσουμε νά ἀπελπιστεῖ!
Δέν εἶναι μόνο τά ὑλικά ἀγαθά πού σώζουν τόν ἄνθρωπο. Δέν εἶναι ἡ εὐμάρεια μόνο πού χαρίζει εὐτυχία καί χαρά. ῾Η μυστική καί ἀληθινή χαρά ὑπάρχει στό ἔλεος, στήν ἀλληλεγγύη, στήν προσφορά καί στή θυσία.
Αὐτός εἶναι ὁ δρόμος πού μᾶς δείχνει ὁ Χριστός σήμερα. ῎Ας τόν ἀκολουθήσουμε τοῦτες τίς ὧρες καί μήν ξεχαστοῦμε. ῎Αν περάσει τούτη ἡ μεγάλη μέρα, ἡ Μεγάλη Παρασκευή, κι ἔρθει τό Μέγα Σάββατο καί νοιώσουμε τή μεγάλη χαρά τῆς ᾿Αναστάσεώς Του, μήν ξεχαστοῦμε. Νά συνεχίσουμε μέ τά ἴδια συναισθήματα. Μέ τήν ἴδια πίστη. Μέ τήν ἴδια πίστη νά σταθοῦμε ἀλληλέγγυοι στούς ἀδελφούς μας, τούς πονεμένους, τούς ἐγκαταλελειμμένους, αὐτούς πού ἔχουν τήν ἐλάχιστη ἀνάγκη.
Εἶναι ὁ καιρός νά δώσουμε μαρτυρία Χριστοῦ. Μή μείνουμε στά ἄσχημα παραδείγματα. Μήν παρασυρθοῦμε ἀπό τήν προπαγάνδα πού θέλει τόν Χριστό νά τελειώνει. Δέν τέλειωσε ὁ Χριστός. Εἶναι ὁ νικητής τοῦ θανάτου! Εἶναι ὁ ἀγαπημένος τῆς καρδιᾶς μας! Εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός μας! Εἶναι αὐτός πού μᾶς ἑνώνει γιά ἄλλη μιά φορά.
Κι ἔτσι ἑνωμένοι θά ζήσουμε κοντά Του τή χαρά, θά κάνουμε τή θυσία Του δική μας πράξη, θ’ ἀκολουθήσουμε τά βήματα τῶν ᾿Αποστόλων Του, τῶν ῾Αγίων Του καί τῶν Μαρτύρων, καί θά δώσουμε ἑνωμένοι τή μαρτυρία, τή μία καί μοναδική, τῆς αἰωνιότητας, τῆς ᾿Αναστάσεως, τῆς νίκης τοῦ θανάτου!
Από το βιβλίο «Ὁ Χριστός πού σταυρώνουμε» τῶν ἐκδόσεων ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ
