«Το παιδί του Αγίου Νικολάου», σήμερα Κυριακή Ε΄ νηστειών Μαρίας της Αιγύπτιας που συνέπεσε και με την μνήμη της 1 Απριλίου 2012, στο ναό Αγίου Νικολάου Ηλιουπόλεως, χειροτόνησε διάκονο, ο Μητροπολίτης Θερμοπυλών Ιωάννης ο και καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Πεντέλης και Διευθυντής του Διορθοδόξου Κέντρου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ο καθηγητής μας Μητροπολίτης Ιωάννης είπε ακόμα για τα όσα συγκινημένος ο υποψήφιος είχε προσφωνήσει, «Εκτίμησα πολύ όχι μόνο τα ωραία θεολογικά σου λόγια για την ιερωσύνη, δανεισμένα από τον πρώτο θα έλεγα εν Αρχιερεύσι και Ιερεύσι και διακόνοις Ιερό Χρυσόστομο, αλλά και τα βάθη της ψυχής σου που άφησες να ξεχειλίσουν την ευγνωμοσύνη με όλες αυτές τις ευχαριστίες που είπες. Το ευχαριστώ είναι μεγάλη αρετή. Να μπορούσαμε να λέμε ευχαριστώ και να το νιώθουμε σε όσους μας ευεργετούν… Μέσα από τις ευχαριστίες σου κράτησα πιο πολύ εκείνες που απεύθυνες στον παππού σου, την γιαγιά σου και τους γονείς σου. Σε καθοδήγησε και σε κατήχησε το ιερατείο της ενορίας Σου, οι σχολές η Ριζάρειος και η Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία, λιγάκι και εγώ σαν καθηγητής σου, όμως οι γονείς, ο παππούς και η γιαγιά είναι εκείνοι που ενσταλάζουν την πίστη, τα πρώτα βήματα και τον πόθο της Ιερωσύνης. Τα ακούτε; πόση ευθύνη έχετε για τα παιδιά και τα εγγόνια σας. Σεις θα τα διδάξετε, σεις θα τους περάσετε τα μεγάλα μηνύματα και σεις θα χαρείτε να σταθείτε γιατί όχι σ΄αυτά τα τιμητικά καθίσματα όπου κάθονται οι δικοί του. Πάρτε το σοβαρά αυτό που λέω…» Θυμήθηκα τον προπάππου μου μαζί με τον οποίο πήγαινα και εγώ από νήπιο στην Εκκλησία.
Στον προς χειροτονία φίλο μου, που η διακονία μου στην Αφρική δεν μου επέτρεψε να είμαι κοντά του και σωματικά, είπε ο δάσκαλος μας: «Δύσκολο καιρό διάλεξες Γεώργιε για να γίνεις κληρικός. Όλοι εμείς πληρωνόμαστε και από το κράτος παίρνουμε μισθούς, εσύ δεν θα πάρεις, γιατί έτσι αποφασίζει η πολιτεία μας, να μην δίνει πια λεφτά για τους παπάδες. Εκεί καταντήσαμε δεν μας χρειάζονται οι παπάδες…» και συνέχισε « …ο Θεός θα ευλογήσει και εσένα και την απόφαση σου και τον κόπο σου και την διακόνισσα σου, η οποία συγκατατέθηκε να στέκετε δίπλα σου και να πορευθείτε μαζί και να διακονήσετε την Εκκλησία. Ξέχνα το αυτό που είπα. Όλα θα είναι μπροστά σου καλά, όσο η ψυχή σου θα καίγεται από αυτό το πόθο που μέχρι σήμερα είχες και που σήμερα πραγματοποιείτε καιπου τα μάτια Σου έτσι θα δακρύζουν κάθε φορά που θα τελείς την λειτουργία και κάθε μυστήριο, και θα διακονείς το Λαό του Θεού».
Στην χειροτονία εκτός των πατέρων του Ναού Ιωάννη, Παναγιώτη και Γεώργιο, δίπλα στους οποίους θα διακονήσει και θα βιώσει την αγάπη και την συναλληλία ο νέος Διάκονος, λειτούργησαν ο γέροντας μας Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Δημητρίου, από το φορητό τηλέφωνο του οποίου παρακολούθησα ηχητικά τα τελούμενα μέχρι ν΄ αρχίσουμε και εμείς την Λειτουργία, ο πρωτοπρεσβύτερος π. Λάμπρος Ξεσφύγγης αλλά και ακόμα ένας συμφοιτητής μας ο διάκονος Φώτιος Καραδήμας. Ανάμεσα στον κόσμο που με την ιαχή άξιος ευχήθηκε για τον νεοχειροτονούμενο και που ασφυκτικά είχε γεμίσει τον πολύ μεγάλο Ναό του Αγίου Νικολάου, ήταν εκτός τους γονείς και τα τρία αδέλφια του π. Γεωργίου, η οικογένεια της συζύγου του Μαριάνας, ο Δήμαρχος Ηλιουπόλεως Βασίλειος Βαλασόπουλος, η Δημοτική σύμβουλος Αικατερίνη Μαρκουλάκη, υπεύθυνη στο Δήμο Ηλιουπόλεως για τις σχέσεις με την τοπική Εκκλησία.
Ο π. Γεώργιος είναι έγγαμος σε συζυγία με την νομικό Μαριάννα Τουρή και μέχρι σήμερα ήταν μέλος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ναού του Αγίου Νικολάου. Γεννήθηκε το 1987 στο Χολαργό και μεγάλωσε στην Ηλιούπολη, όπου αποφοίτησε από το 11ο Δημοτικό και το 7ο Γυμνάσιο της πόλης. Εν συνεχεία κατόπιν εισαγωγικών εξετάσεων ενεγράφη στο λύκειο της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και εκεί συναντηθήκαμε. Το 2005 εισάγεται στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών και παράλληλα πραγματοποιεί σπουδές Βυζαντινής Μουσικής στο Δημοτικό Ωδείο Αργυρούπολης υπό τον καθηγητή Διονύσιο Ηλιόπουλο. Το 2006 προχειρίσθηκε αναγνώστης από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρό Χριστόδουλο.
Από την εσχατιά της Αφρική αναβωώ: Άξιος, Άξιος, Άξιος.
* Ο διάκονος Δαμασκηνός Φυλακτός είναι αποσπασμένος από το Ναό της Αγίας Μαρίνης Ηλιουπόλεως στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και υπηρετεί την Ιερά Μητρόπολη Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας στην Νότια Αφρική.
Σεβασμιώτατε πάτερ και Δέσποτα τίμιoν πρεσβυτέριoν αγαπητοί συγγενείς και φίλοι περιούσιε λαέ του Θεού Του Υψίστου .
Σήμερα έρχομαι ενώπιον του ιερού θυσιαστηρίου και ολόκληρος, ψύχη και σώμα τρέμω από φόβο, συγκίνηση και δέος. Τα λόγια δεν μπορούν εκφράσουν την μεγάλη συναισθηματική μου φόρτιση και οι λέξεις μοιάζουν φτωχές μπροστά στην πλούσια δωρεά που σήμερα λαμβάνω από τον πανάγαθο Θεό. Σήμερα, διά της τιμίας Σας δεξιάς, μου χαρίζεται μυστηριακώς, εκ Πνεύματος Αγίου, ο πρώτος βαθμός της ιερωσύνης, γίνομαι διάκονος του Θεού του Υψίστου και μένω έκθαμβος μπροστά στην ευσπλαχνία Του, κατακλυσμένος από ανάμεικτα συναισθήματα.
Η καρδιά μου είναι γεμάτη από αισθήματα χαράς, αλλά, και η έντονη ευθύνη για το μέγεθός του υπουργήματος την σφίγγει και την βαραίνει. Το μυαλό μου χαμογελά αφού ένα όνειρο γίνετε πραγματικότητα αλλά ταυτόχρονά σαστίζει βλέποντας την δυσκολία του να είναι κανείς εργάτης του αμπελώνος του Κυρίου.
Τα λόγια του μεγάλου πατέρα της Εκκλησίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου κατά την στιγμή της δικής του χειροτονίας, νομίζω πως με εκφράζουν απόλυτα:
Άραγε εἶναι ἀληθινὰ αὐτὰ τὰ ὁποῖα μᾶς συνέβησαν; Ἔγιναν πραγματικὰ καὶ ἀπατώμεθα;
Δὲν εἶναι νύκτα αὐτὴ τὴ στιγμὴ καὶ ὄνειρο τὰ συμβαίνοντα, ἀλλὰ εἶναι πραγματικὰ ἡμέρα καὶ εἴμαστεὅλοι ξύπνιοι. Καὶ ποιος θὰ πίστευε αὐτὰ τὰ πράγματα ὅτι δηλαδὴ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας κι ἐνῷ οἱἄνθρωποι εἶναι ξυπνητοί, ἕνας εὐτελὴς καὶ χαμερπὴς νεανίας ὁδηγεῖται στὸ ὕψος ἑνὸς τέτοιουἀξιώματος;
Αν αυτά αναφέρει για τον εαυτό του ο Μεγάλος πατέρας της Εκκλησίας πόσο έντονα αυξάνουν την συναίσθηση της δικής μου αναξιότητας για την μεγάλη δωρεά της ιερωσύνης αλλά και την χαρά και το δέος για την μεγάλη αυτή διακονία.
Στην ηλικία των 9 χρόνων που για πρώτη φορά πέρασα την πύλη που ο Άρχων Μιχαήλ φρουρεί αυτήν την αριστερή του Αγίου Βήματος, κατανοούσα την ιεροσύνη ως κάτι πολύ σεβαστό και σπουδαίο, λες και από μικρός γνώριζα το μεγαλείο αυτού του υπουργήματος. Σεβαστό και σπουδαίο λοιπόν αλλά πολύ μακρινό και υψηλό, για το μικρό τότε παπαδάκι που μόνο σαν όνειρο μπορούσε να το φέρει κοντά του. Μεγαλώνοντας έβλεπα όλο και πιο καθαρά το μεγαλείο της Ιερωσύνης και ρίζωναν στο μυαλό μου τα λόγια του Πατρό - Κοσμά του Αιτωλού: <<Ἂν στὸ δρόμο μου συναντήσω ἕναν ἄγγελο καὶ ἕναν ἱερέα, θὰσκύψω νὰ φιλήσω τὸ χέρι τοῦ ἱερέως πρῶτα καὶ ὕστερα θὰ προσκυνήσω τὸν ἄγγελο».
Κάπως έτσι ξυπνούσε μέσα μου ο πόθος και η κλίση της ιεροσύνης, μια κλίση περίεργη, μια κλίση αλλόκοτη για πολλούς, μια κλίση που μέρα με την ημέρα θα είναι πιο δυνατή και πιο ορμητική. Κάθε μέρα αισθανόμουν όλο και πιο πλήρης από τον διακαή πόθο να διακονήσω την Μια Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού. Συνομιλώντας με ανθρώπους που ενώ είναι βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί δεν ξέρουν πραγματικά σε ποιον Θεό πιστεύουν , αισθάνομαι πιο έντονη την ανάγκη κατηχήσεως του σύγχρονου ανθρώπου. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω μερικούς ανθρώπους που συνέβαλαν στην πορεία μου και η στήριξη τους έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την σήμερα εδώ παρουσία μου.
Κατ’ αρχάς των Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο με του οποίου ευχή τε και ευλογία τελείται σήμερα η εις διάκονον χειροτονία μου.
Στην συνέχεια ευχαριστώ εσάς Σεβασμιώτατε που ως καθηγητής μου στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών, μου προσφέρατε της γνώσεις και τις εμπειρίες σας πάνω στο μυστήριο της εξομολογήσεως, και που ως από Θεού δώρο σήμερα, δια των χειρών σας θα μου προσφέρετε αυτό που πόθησα τόσο από τα παιδικά μου χρόνια, θα με καταστήσετε διάκονο του Θεού του Υψίστου και θα μου δώσετε την ευκαιρία να εργαστώ στον αμπελώνα της Εκκλησίας του Χριστού και να προσπαθήσω να τρυγήσω τους πνευματικούς του καρπούς ώστε να τους προσφέρω προς το σύγχρονό άνθρωπο.
Ευχαριστώ τον πνευματικό μου πατέρα Αιδεσιμολογιώτατο πρωτ. Ιωάννη Κυρλάκη ο οποίος μου χάρισε δια της βαπτίσεως μου την γενική ιερωσύνη και τώρα συμαρτηρεί για την εισδοχή μου στην ειδική ιερωσύνη και στον οποίο οφείλω πολλά κυρίως για αυτά που με δίδαξέ με την σοφία και την πνευματική του οξύνοια καθώς και με την υπομονετικότητα και τις εύστοχες συμβουλές του.
Στην συνέχεια θα ήθελα να ευχαριστήσω τον αιδεσιμ. Οικονόμο π. Παναγιώτη Κούκουνα για την προσπάθεια που κατέβαλε να με διδάξει τα εν τω αναλογίω αλλά και για την εν γένει πατρική του στάση προς εμένα αλλά συνάμα και φιλική , καθώς και το αιδεσιμολογιότατο. Πρεσβύτερο π. Γεώργιο Γιαννόπουλο για κάθε συμβουλή που μου προσέφερε γεμάτη πατρικό ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια που ήλθε στον ενοριακό αυτό ναό.
Δεν θα μπορούσε να λείψει από τις ευχαριστίες μου ο πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Σεραφείμ Δημητρίου που απλόχερα μου προσέφερε βήμα ώστε να πραγματώσω τα πρώτα μου κηρύγματα και η στάση του έδειχνε πάντα αγάπη και ενδιαφέρον.
Ευχαριστώ τον Αιδεσιμολογιότο Πρωτοπρεσβύτερο π. Λάμπρο Ξεσφίγγη για την σήμερα εδώ παρουσία του καθώς και για την αγάπη του που την ζούσα ιδιαίτερα στις Ιερές Αγρυπνίες που κάμαμε εδώ στο Ναό.
Ευχαριστώ όλους τους πατέρες που άφησαν της ενοριακές τους υποχρεώσεις για να είναι παρόντες σε αυτήν την τόσο μεγάλη μέρα για μένα, και τον διακονούντα σήμερα συμφοιτητή μου διάκονο π. Φώτιο Καραδήμα.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω αυτή την στιγμή την σύντροφο της ζωής μου Μαριάννα που δέχτηκε να γίνει κυρηναίος και να σηκώσει μαζί μου τον σταυρό της ιερωσύνης αποδεικνύοντας την ηρωικότητα και το μέγεθος της προς εμέ αγάπης της.
Ευχαριστώ τον εν ουρανοίς αυλιζόμενο παππού μου Ιωάννη καθώς και την γιαγιά μου Κωνσταντίνα που ο συχνός εκκλησιασμός τους και η μεγάλη πίστη τους προς τον Τριαδικό Θεό, έγιναν για μένα τα εφαλτήρια για να εισέλθω στην διακονία της εκκλησίας και σήμερα τελικά να είμαι έτοιμος να δεχθώ την χάρη της ιερωσύνης .
Επίσης θα ήθελα να απευθύνω ευχαριστίες προς τους γονείς μου Νικόλαο και Ευαγγελία αλλά και στα αδέρφια μου Βασιλική, Ιωάννη και Κωνσταντίνα για την αποδοχή και στήριξη της επιλογής μου.
Τον καθηγητή μου στην βυζαντινή μουσική κ. Διονύσιο Ηλιόπουλο για το ακούραστο ενδιαφέρον του για την μουσική μου παιδεία αλλά και γενικά για την περαιτέρω εξέλιξη μου τον ευχαριστώ πραγματικά από τα βάθη της καρδιάς μου.
Ήθελα να ευχαριστήσω τους καθηγητές και συμμαθητές μου στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή όπου πέρασα τα Λυκειακά μου χρόνια και αποκόμισα πλήθος γνώσεων της εκκλησιαστικής και της θύραθεν παιδείας αλλά και της εν γένει εκκλησιαστικής ζωής. Στους καθηγητές για τις γνώσεις που μου προσέφεραν και του συμμαθητές για της αξέχαστέ αδελφικές στιγμές που μοιραστήκαμε. Βέβαια και τους καθηγητές και συμφοιτητές στην Ανώτατή Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας ευχαριστώ πολύ όπου οι γνώσεις που αποκόμισα και από εκεί ήταν πραγματικά εξαιρετικές.
Ευχαριστώ τους στενούς μου Φίλους Πέτρο, Ιωάννη, Χριστοφόρο και Γεώργιο που πάντα με στήριζαν και με ενίσχυαν στην πορεία μου προς την ιερωσύνη.
Ο περικαλλής αυτός ναός που σήμερα χειροτονούμαι καθ’ όλα γνώριμος, αφού αυτός ο πόθος της ιερωσύνης εδώ άρχισε να καλλιεργείται και να ριζώνει. Η συνδρομή και ο αγάπη των διακονούντων εν αυτώ επιτρόπων, ιεροψαλτών, νεοκόρων, κυριών φιλοπτώχου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την περεταίρω εξέλιξη μου και από τα βάθη της καρδίας μου ξεπροβάλουν άπειρες ευχαριστίες για αυτούς.
Αυτήν την στιγμή θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από όσους άθελα μου στεναχώρησα στην μέχρι τώρα πορεία μου.
Ήρθε η ώρα, πλησίασε η στιγμή όπου το Πανάγιο και τελεταρχικό πνεύμα θα έρθει με την επίκληση σαςΣεβασμιώτατε για να με καταστήσει διάκονο του Θεού του Υψίστου. Είναι αυτή ακριβώς η στιγμή που ονειρευόμουν από τα 9 μου χρόνια και αναμετριέμαι με ατελείωτες σκέψεις, που ζωγραφίζουν εντός μου το μέγεθος αυτής της διακονίας.
Κλείνοντας τα μάτια μου και ψάχνοντας το παρελθόν μου αναλογίζομαι τον ευαγγελικό λόγο
«οὐχ ὑμεῖς με ἐξελέξασθε, ἀλλ' ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου» (Ιων. 15,16) και αβίαστα αναφωνώ τον Ιώβειο λόγο «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος»
Σεβασμιώτατε επιτρέψτε μου αυτή την στιγμή να επικαλεστώ:
Την Υπεραγία Θεοτόκο την οποία ιδιαιτέρως ευλαβούμαι και πάντα ήταν για εμένα η ελπίδα και το στήριγμα σε κάθε δυσκολία μέσα στην ζωή μου.
Τον Άγιο Γεώργιο τον τροπαιοφόρου του οποίου το όνομα φέρω.
Τον Άγιο Νικόλαο επίσκοπό Μύρων προστάτη της ενορίας αυτής που από μικρός διακονώ.
Τον Άγιο Νεκτάριο επίσκοπο Πενταπόλεως ιερατικό πρότυπο για μένα.
Την οσία Μαρία την Αιγυπτία την οποία σήμερα τιμά η εκκλησία μας.
Και τους παρακαλώ να πρεσβεύσουν για εμένα στον Τριαδικό Θεό, ώστε να με ενισχύσει να σταθώ άξιος μέσα σε αυτήν την διακονία διαποτισμένος από τους λόγους του Κυρίου:
<<Άγαπα Κύριον τον Θεό σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της δυνάµεώς σου, και αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν>>.
Σεβασμιώτατε αυτήν την ιερή στιγμή τρέμω από συγκίνηση και δέος για το μεγάλο υπούργημα της ιερωσύνης αναφωνώντας:
<< Δέομαι, Κύριε, ουχ ικανός ειμί…. ισχνόφωνος και βραδύγλωσσος εγώ ειμί>> ( Εξοδ. 4,10 )
Προσευχηθείτε εις τον Τριαδικό μας Θεό, ώστε η <<Θεία Χάρις, η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα>> να με καταστήσει άξιον διάκονο του Ιερού θυσιαστηρίου Του, άξιο απόστολό του Σωτήρος Χριστού ώστε να ακούσω τους λόγους Του
Ευ, δουλε αγαθε και πιστέ, επι ολίγα ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω. είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου.(Ματθ.25.21)
… και νυν Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω… Γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου Αμήν.
