Γιορτάσαμε μπροστά ἀπό λίγες μέρες τή μεγάλη ἐπέτειο τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας. Γιορτάσαμε τήν ἀπελευθέρωση τῆς ἀθάνατης Χώρας μας καί τιμήσαμε τούς ἔνδοξους καί γενναίους ὑπερασπιστές της, πού θυσίασαν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία» τό βιός τους, τήν ὑγεία τους, τήν πολύτιμη ζωή τους καί ἀναρίθμητοι Κληρικοί τήν ἱερωσύνη τους.
Σήμερα γιορτάζουμε μιά ἄλλη ἀσύγκριτη γιορτή πού ἔχει σχέση μέ τήν ἀπελευθέρωσή μας ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τήν καταθλιπτική ἀνάμνηση τοῦ θανάτου μας. Σήμερα γιορτάζουμε «τοῦ θανάτου τήν νέκρωσιν καί τοῦ Ἅδου τήν καθαίρεσιν». Ὅμως καί σήμερα εὑρισκόμαστε πάλι σέ θέση δεινή. Νιώθουμε μιά καινούργια αἰχμαλωσία, μιά δουλεία πού εἶναι χειρότερη ἀπό ἐκείνη πού ἐπέβαλαν οἱ ἐχθροί τῆς πατρίδος μας.
Εὑρισκόμαστε σήμερα μπροστά σέ μιά πρωτοφανῆ σύγχυση. Τά κάτω ἔγιναν ἄνω καί τά ἄνω κάτω. Κλονίζονται θεσμοί αἰωνόβιοι καί διασύρονται πρόσωπα, χωρίς νά ἔχει τό θάρρος κάποιος νά τά ὑπερασπιστεῖ. Ἡ ἀλήθεια κρύβεται καί ἀποσιωπᾶται, ἐνῶ τό ψέμα καί ἡ ἀδικία θριαμβεύουν. Τό δίκαιο χαρακτηρίζεται ἄδικο, ἡ κακία ἐπιβάλλεται σάν ἀρετή καί γενναιότητα. Ἡ ἀνηθικότητα καί ἡ διαφθορά καθιερώνονται ὡς ἠθικά ἐπιτρεπτές. Ἡ βία θεωρεῖται ἀπαραίτητο μέσο κατάκτησης πολιτικῶν καί ἀτομικῶν δικαιωμάτων, ἐνῶ ἡ συγγνώμη κινδυνεύει νά θεωρηθεῖ ἀδυναμία. Ἡ λήθη τοῦ μίσους ἐννοεῖται σάν προδοσία καί ἡ ἀγάπη καί τά φιλάνθρωπα αἰσθήματα ἀποτελοῦν χαρακτηριστικό μόνο τῶν ἁπλοϊκῶν ἀνθρώπων.
Ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά μοιάζουν σάν ἕνα βαρύ ἀσήκωτο λιθάρι, πού μᾶς κρατάει στό μνῆμα μας σάν νεκρούς, χωρίς νά μποροῦμε ν΄ ἀναπνέουμε ἐλεύθερα, χωρίς νά χαιρόμαστε τή ζωή, χωρίς νά ἐπικοινωνοῦμε μέ τόν ἀδελφό μας, χωρίς νά εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Κύριό μας.
Ὅμως, ἀδελφοί μου καί παιδιά μου, «μή φοβεῖσθε». Ὁ Κύριός μας ἔδιωξε τόν ἐχθρό τῆς Πατρίδας μας τότε καί τήν ἐλευθέρωσε, χαρίζοντας τή δόξα, τή χαρά καί τήν εὐτυχία στούς προπάτορές μας. Ἐκεῖνος, μία νύχτα σάν τήν ἀποψινή μέ τόν ἄγγελό του, ἔσπρωξε τόν λίθο τοῦ μνήματός του, πού ἦταν «Μέγας σφόδρα» καί «ἀνέστη ἐκ τοῦ τάφου αὐτεξουσίως».Ἐκεῖνος ἔδειξε τήν παντοδυναμία του καί χάρισε στόν ἄνθρωπο «ζωήν αἰώνιον».Ἐκεῖνος ἔδιωξε τόν πόνο καί πρόσφερε τή χαρά, λέγοντας στίς Μυροφόρες τό «Χαίρετε». Ἔδιωξε τήν ἀπελπισία καί ἀναπτέρωσε τήν ἐλπίδα γιά «ἀπαρχή ἄλλης βιοτῆς».Ἔδιωξε τό σκοτάδι, πού πυκνό ὑπῆρχε γύρω ἀπό τό μυστήριο τοῦ θανάτου, καί φώτισε μέ τή λαμπροφόρο Ἀνάστασή Του τήν καρδιά μας καί τή σκέψη μας, ὥστε νά γνωρίζουμε ὅτι «ἐκ θανάτου πρός ζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν ἡμᾶς διεβίβασεν», γι’αὐτό καί «μηδείς φοβείσθω θάνατον ἠλευθέρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος».Ἔφερε τή συμφιλίωση, ἀφοῦ «συγγνώμη ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε» καί ἔκανε τούς ἀνθρώπους νά ψάλλουν ὅλοι τό «Χριστός Ἀνέστη», νά ἀναφωνοῦν τό «ἀληθῶς Ἀνέστη» καί νά στέκονται ὅλοι μαζί γύρω ἀπό τόν ζωηφόρο τάφο Του, καταργώντας ὅλες τίς ἀποστάσεις, γεωγραφικές, χρονικές, ψυχικές, πολιτικές, οἰκονομικές καί κοινωνικές.
Γι’αὐτό ἄς φωνάξουμε μέ τήν ψυχή μας «σήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳ γέγονε», γιατί ὁ Χριστός εἶναι «ἡ ζωή καί ἡ Ἀνάστασις ἡμῶν». Σήμερα «τά κάτω τοῖς ἄνω συνεορτάζουν καί τά ἄνω τοῖς κάτω συνομιλοῦν», ἀφοῦ «Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν Ἄγγελοι». Σήμερα πραγματοποιήθηκε ἡ συμφιλίωση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο καί τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους, ἀφοῦ πλούσιοι καί φτωχοί συναναστρέφονται ἀνεπιφύλακτα, σύμφωνα μέ τήν προτροπή τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου «πλούσιοι καί πένητες μετ΄ ἀλλήλων χορεύσατε».
“Ἄς ὑποχωρήσει ὁ ἄρρωστος ὀρθολογισμός πού μᾶς ζημιώνει, μπροστά στό θαῦμα πού μᾶς ἐξυψώνει. Ἄς παραμερίσει ἡ θεωρία μπροστά στό βίωμα. Εἶναι ἀνάγκη οἱ χριστιανοί στό ὄνομα νά γίνουμε χριστιανοί στήν πράξη καί ἀπό τυπικά μέλη μιᾶς θρησκευτικῆς κοινότητας νά γίνουμε οὐσιαστικά μέλη τοῦ Χριστοῦ.
Ἐπικαλοῦμαι γιά ὅλους σας τόν θεῖο φωτισμό, πού πήγασε ἀπό τόν ζωηφόρο Τάφο τοῦ Κυρίου μας. Εὔχομαι στόν καθένα χωριστά καί σ’ ὅλους μαζί τήν παρουσία τοῦ Κυρίου μας παντοτινή στή ζωή σας, γιά νά ἔχετε δύναμη, χαρά, εὐτυχία καί νοσταλγία γιά τή βασιλεία Του, στήν ὁποία ὅλοι μας ἔχουμε κληρονομικά δικαιώματα, πού πρέπει νά διεκδικήσουμε μέ ἀγῶνα συνεχῆ καί ἰσόβιο.
ἍΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2012
Θερμὸς εὔχετης πρὸς τὸν Ἀναστάντα Κύριο
Ὁ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ὁ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
Σήμερα γιορτάζουμε μιά ἄλλη ἀσύγκριτη γιορτή πού ἔχει σχέση μέ τήν ἀπελευθέρωσή μας ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τήν καταθλιπτική ἀνάμνηση τοῦ θανάτου μας. Σήμερα γιορτάζουμε «τοῦ θανάτου τήν νέκρωσιν καί τοῦ Ἅδου τήν καθαίρεσιν». Ὅμως καί σήμερα εὑρισκόμαστε πάλι σέ θέση δεινή. Νιώθουμε μιά καινούργια αἰχμαλωσία, μιά δουλεία πού εἶναι χειρότερη ἀπό ἐκείνη πού ἐπέβαλαν οἱ ἐχθροί τῆς πατρίδος μας.
Εὑρισκόμαστε σήμερα μπροστά σέ μιά πρωτοφανῆ σύγχυση. Τά κάτω ἔγιναν ἄνω καί τά ἄνω κάτω. Κλονίζονται θεσμοί αἰωνόβιοι καί διασύρονται πρόσωπα, χωρίς νά ἔχει τό θάρρος κάποιος νά τά ὑπερασπιστεῖ. Ἡ ἀλήθεια κρύβεται καί ἀποσιωπᾶται, ἐνῶ τό ψέμα καί ἡ ἀδικία θριαμβεύουν. Τό δίκαιο χαρακτηρίζεται ἄδικο, ἡ κακία ἐπιβάλλεται σάν ἀρετή καί γενναιότητα. Ἡ ἀνηθικότητα καί ἡ διαφθορά καθιερώνονται ὡς ἠθικά ἐπιτρεπτές. Ἡ βία θεωρεῖται ἀπαραίτητο μέσο κατάκτησης πολιτικῶν καί ἀτομικῶν δικαιωμάτων, ἐνῶ ἡ συγγνώμη κινδυνεύει νά θεωρηθεῖ ἀδυναμία. Ἡ λήθη τοῦ μίσους ἐννοεῖται σάν προδοσία καί ἡ ἀγάπη καί τά φιλάνθρωπα αἰσθήματα ἀποτελοῦν χαρακτηριστικό μόνο τῶν ἁπλοϊκῶν ἀνθρώπων.
Ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά μοιάζουν σάν ἕνα βαρύ ἀσήκωτο λιθάρι, πού μᾶς κρατάει στό μνῆμα μας σάν νεκρούς, χωρίς νά μποροῦμε ν΄ ἀναπνέουμε ἐλεύθερα, χωρίς νά χαιρόμαστε τή ζωή, χωρίς νά ἐπικοινωνοῦμε μέ τόν ἀδελφό μας, χωρίς νά εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Κύριό μας.
Ὅμως, ἀδελφοί μου καί παιδιά μου, «μή φοβεῖσθε». Ὁ Κύριός μας ἔδιωξε τόν ἐχθρό τῆς Πατρίδας μας τότε καί τήν ἐλευθέρωσε, χαρίζοντας τή δόξα, τή χαρά καί τήν εὐτυχία στούς προπάτορές μας. Ἐκεῖνος, μία νύχτα σάν τήν ἀποψινή μέ τόν ἄγγελό του, ἔσπρωξε τόν λίθο τοῦ μνήματός του, πού ἦταν «Μέγας σφόδρα» καί «ἀνέστη ἐκ τοῦ τάφου αὐτεξουσίως».Ἐκεῖνος ἔδειξε τήν παντοδυναμία του καί χάρισε στόν ἄνθρωπο «ζωήν αἰώνιον».Ἐκεῖνος ἔδιωξε τόν πόνο καί πρόσφερε τή χαρά, λέγοντας στίς Μυροφόρες τό «Χαίρετε». Ἔδιωξε τήν ἀπελπισία καί ἀναπτέρωσε τήν ἐλπίδα γιά «ἀπαρχή ἄλλης βιοτῆς».Ἔδιωξε τό σκοτάδι, πού πυκνό ὑπῆρχε γύρω ἀπό τό μυστήριο τοῦ θανάτου, καί φώτισε μέ τή λαμπροφόρο Ἀνάστασή Του τήν καρδιά μας καί τή σκέψη μας, ὥστε νά γνωρίζουμε ὅτι «ἐκ θανάτου πρός ζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν ἡμᾶς διεβίβασεν», γι’αὐτό καί «μηδείς φοβείσθω θάνατον ἠλευθέρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος».Ἔφερε τή συμφιλίωση, ἀφοῦ «συγγνώμη ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε» καί ἔκανε τούς ἀνθρώπους νά ψάλλουν ὅλοι τό «Χριστός Ἀνέστη», νά ἀναφωνοῦν τό «ἀληθῶς Ἀνέστη» καί νά στέκονται ὅλοι μαζί γύρω ἀπό τόν ζωηφόρο τάφο Του, καταργώντας ὅλες τίς ἀποστάσεις, γεωγραφικές, χρονικές, ψυχικές, πολιτικές, οἰκονομικές καί κοινωνικές.
Γι’αὐτό ἄς φωνάξουμε μέ τήν ψυχή μας «σήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳ γέγονε», γιατί ὁ Χριστός εἶναι «ἡ ζωή καί ἡ Ἀνάστασις ἡμῶν». Σήμερα «τά κάτω τοῖς ἄνω συνεορτάζουν καί τά ἄνω τοῖς κάτω συνομιλοῦν», ἀφοῦ «Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν Ἄγγελοι». Σήμερα πραγματοποιήθηκε ἡ συμφιλίωση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο καί τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους, ἀφοῦ πλούσιοι καί φτωχοί συναναστρέφονται ἀνεπιφύλακτα, σύμφωνα μέ τήν προτροπή τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου «πλούσιοι καί πένητες μετ΄ ἀλλήλων χορεύσατε».
“Ἄς ὑποχωρήσει ὁ ἄρρωστος ὀρθολογισμός πού μᾶς ζημιώνει, μπροστά στό θαῦμα πού μᾶς ἐξυψώνει. Ἄς παραμερίσει ἡ θεωρία μπροστά στό βίωμα. Εἶναι ἀνάγκη οἱ χριστιανοί στό ὄνομα νά γίνουμε χριστιανοί στήν πράξη καί ἀπό τυπικά μέλη μιᾶς θρησκευτικῆς κοινότητας νά γίνουμε οὐσιαστικά μέλη τοῦ Χριστοῦ.
Ἐπικαλοῦμαι γιά ὅλους σας τόν θεῖο φωτισμό, πού πήγασε ἀπό τόν ζωηφόρο Τάφο τοῦ Κυρίου μας. Εὔχομαι στόν καθένα χωριστά καί σ’ ὅλους μαζί τήν παρουσία τοῦ Κυρίου μας παντοτινή στή ζωή σας, γιά νά ἔχετε δύναμη, χαρά, εὐτυχία καί νοσταλγία γιά τή βασιλεία Του, στήν ὁποία ὅλοι μας ἔχουμε κληρονομικά δικαιώματα, πού πρέπει νά διεκδικήσουμε μέ ἀγῶνα συνεχῆ καί ἰσόβιο.
ἍΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2012
Θερμὸς εὔχετης πρὸς τὸν Ἀναστάντα Κύριο
Ὁ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ὁ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
