Ο στάρετς Αντώνιος δοκίμασε όλη τη φρίκη ενός καθεστώτος χωρίς Θεό. Ο πατέρας του εκτελέστηκε θέλοντας να μείνει πιστός στην Ορθόδοξη πίστη. Ο ίδιος έζησε όλη σχεδόν τη ζωή του ως καταδιωγμένος και περιπλανώμενος. Στη δεκαετία του ’30 γεύθηκε την πικρή εμπειρία της φυλακής, των στρατοπέδων, της εξορίας. Επανειλημμένα βασανίστηκε, έφτασε πολλές φορές ως το κατώφλι του θανάτου και διασώθηκε ως εκ θαύματος. Οι δήμιοί του τον ανέβασαν ακόμη και στην ηλεκτρική καρέκλα.
Ο Κύριος της ζωής και του θανάτου δεν επέτρεψε να πραγματοποιηθούν τα σχέδιά τους. Ο π. Αντώνιος επέζησε. Έχασε όμως το φως του. Μια νέα απόπειρα να τον εκτελέσουν έγινε ανέλπιστα η αιτία να απελευθερωθεί. Έγινε ένας περιπλανώμενος μοναχός, ένας τυφλός οδοιπόρος του Θεού. Οι αποστάσεις που διήνυσε στην αχανή τότε Σοβιετική Ένωση ήταν απίστευτες. Μυστικά και αθόρυβα, ως «αύρα λεπτή», στάθηκε για πολλούς ανθρώπους ο σοφός καθοδηγητής, ο πνευματικός πατέρας, στηρίζοντας, ενισχύοντας, παρηγορώντας, θεραπεύοντας. Οι άνθρωποι όντας τότε «εκλελυμένοι και ερριμμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα» (Ματθ.36) βρήκαν στο πρόσωπό του έναν αληθινό άνθρωπο του Θεού, έναν συνεχιστή της μεγάλης παράδοσης των στάρτσι της Ρωσίας.
Το 1994 ο μέχρι τότε ιεροδιάκονος Αλέξιος δέχθηκε το μέγα αγγελικό σχήμα και ως μεγαλόσχημος έλαβε το όνομα Αντώνιος. Λίγους μήνες μετά την κουρά του ανεχώρησε για την ούράνια πατρίδα, «ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός». Το μαρτυρικό σώμα του αναπαύεται στην Ι. Μονή Αγίας Αικατερίνης κοντά στη Μόσχα, σύμφωνα με τη δική του επιθυμία.
Η όλη περιπετειώδης ζωή του προκαλεί το θαυμασμό και την έκπληξη. Ιδιαίτερα στο σημερινό μοντέρνο, στοχαστικό και ορθολογιστή άνθρωπο, πού όλα τα περνάει από το κόσκινο της λογικής και μόνο, ο βίος του στάρετς Αντώνιου αποτελεί «σημείον αντιλεγόμενον». Βεβαίως δεν καταργούμε τη λογική που είναι δώρο Θεού, αλλά από μόνη της δεν είναι ο πλέον κατάλληλος δρόμος κατανόησης των μυστηρίων του Θεού. Μήπως και όλο το μυστήριο της θείας οικονομίας δεν είναι «σημείον αντιλεγόμενον» και «σκάνδαλον»; Ίσως ο λόγος του Χριστού δίνει κάποια απάντηση: «Εξομολογούμαι σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά νηπίοις» (Ματθ. 11, 25).
Η βιογραφία του στάρετς Αντωνίου κυκλοφόρησε το 2009 από την Ι. Μονή Αγίας Αικατερίνης Μόσχας. Γι’ αυτό και θεωρούμε χρέος μας να εκφράσουμε τις πολλές ευχαριστίες μας στον θεοφιλέστατο Επίσκοπο Βίντνοβγιε κ. Τύχωνα, Ηγούμενο της Ι. Μονής, για την ολοπρόθυμη χορήγηση της άδειας να κυκλοφορήσουμε την έκδοση αυτή στην ελληνική γλώσσα. Ευχαριστίες επίσης οφείλονται στην κ. Ναταλία Νικολάου για τον κόπο της μετάφρασης και γενικώς όσους συνέβαλαν στην έκδοση.
Να σημειώσουμε, τέλος, ότι στο αρχικό κείμενο έγιναν οι απαραίτητες διασκευές και επεμβάσεις, ενώ προστέθηκαν κάποιες σημειώσεις η σχολιασμοί, ώστε ο Έλληνας αναγνώστης να κατανοήσει καλύτερα τις συνθήκες και το κλίμα της εποχής.
Άρχιμ. Νεκτάριος
Ιερά Μονή Σαγματά 11 Φεβρουαρίου 2012,
Μνήμη του άγιου ιερομάρτυρος Βλασίου και σύναξις πάντων των Ρώσων Νεομαρτύρων.
Πηγή: Αρχιμανδρίτου Νεκταρίου Αντωνοπούλου, Στάρετς Αντώνιος – Ο τυφλός ομολογητής και οδοιπόρος του Χριστού (1913-1994), § Πρόλογος, Εκδόσεις Αρχονταρίκι, Α’ Έκδοση, Αθήνα Μάρτιος 2012
vatopaidi.wordpress.com
