Διήμερη προσκυνηματική εκδρομή παιδιών λυκείου και φοιτητών στους πέτρινους βράχους των Μετεώρων και το Βόλο

Διήμερη προσκυνηματική εκδρομή πραγματοποίησαν τριάντα παιδιά του λυκείου και φοιτητές στους πέτρινους βράχους των Μετεώρων και το Βόλο στις 28 και 29 Απριλίου. Η ιδέα

 «έπεσε» στο τραπέζι απλά όπως τα περισσότερα όμορφα πράγματα.Και επειδή στη βράση κολλάει το σίδερο, είπαμε να μην κρυώσει η πρώτη μας σκέψη. Εν μέσω αγωνίας και εξετάσεων,είπαμε να σταματήσουμε λίγο το χρόνο για να πάρουμε μία βαθιά πνευματική ανάσα. Σάββατο πρωί ξεκινήσαμε από την Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής με πρώτο προορισμό τα Μετέωρα. Και η διαδρομή εμπειρία και αυτή θαυμάσια. Αυτοί που ταξίδεψαν το ξέρουν καλά.

Και στο τέλος της πρώτης μέρας της εκδρομής η συγκλονιστική επιβράβευση! Οι βράχοι των Αγίων Μετεώρων!!! Μας περίμενε το περισσότερο προσβάσιμο Μοναστήρι, το γυναικείο του Αγίου Στεφάνου.Φιλοξενία και αγάπη.Δέος και μεγαλείο στους Μετεωρίτικους βράχους.Ξενάγηση από την μοναχή με ζωντάνια! Μας έκανε εντύπωση. Είναι όμορφο να χαίρεσαι αυτό που διακονείς.
Πανέμορφο Μοναστήρι με πολυπληθή Αδελφότητα.
Και το πρόγραμμα συνεχίζεται. Δίπλα μας ο Μετεωρίτικος βράχος της Ιεράς Μονής Βαρλαάμ. Λίγο πιο δύσκολη η ανάβαση. Ο καιρός με συνεφιά μας βοήθησε .Αν είχε ήλιο θα ήταν δυσκολότερα! Σκεφτήκαμε πως δωρεές του Θεού δεν είναι αυτά που μας δίνει αλλά και αυτά που δεν μας δίνει.
Στη συνέχεια προσκύνημα στον υπέροχο Ναό της Μονής που αποτελεί κόσμημα για όλα τα Μετέωρα. Ξενάγηση από τον γλυκύτατο π.Θεοφάνη και ασπασμός των Αγίων Λειψάνων.Είδαμε το βαρέλι για το νερό που μάζευαν οι παλαιοί πατέρες και το περίφημο δίχτυ που μέχρι το 1920 ήταν ο μοναδικός τρόπος ανάβασης ανθρώπων και πραγμάτων. Πόσος ιδρώτας, πόσος κόπος,για την αγάπη του Θεού!!
Ο δικός μας μικρός κόπος της ανάβασης ανταμείφθηκε με το παραπάνω .Πέρα από την πνευματική ήρθε και η άλλη φιλοξενία.Γλυκό και πορτοκαλάδα.Όταν κουραστείς απολαμβάνεις τα δώρα του Θεού καλύτερα
Και πήραμε το δρόμο για το επόμενο Μοναστήρι.
Τώρα λίγο δυσκολεύουν τα πράγματα. Ανάβαση στο Μεγάλο Μετέωρο.Οι λιγότερο υπομονετικοί μετρούσαν τα σκαλιά.!! Μα οι νεώτεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν έτσι κι αλλιώς διαφορετικά τα πράγματα. Εδώ στο Πλατύ λίθο ανέβηκε ο Κτήτορας της Μονής Όσιος Αθανάσιος και έχτισε το Μοναστήρι. Τα πάντα επιβλητικά!Επισκεφθήκαμε το Καθολικό της μονής με τις υπέροχες αγιογραφίες,Και μετά το υπέροχο Μουσείο με το ταξίδι σε στιγμές της Ελληνικής ιστορίας,την υπέροχη τράπεζα με τις όμορφες προσωπογρφίες ηρώων της πατρίδας μας. Το Μεγάλο Μετέωρο
διδάσκει ιστορία!! Και μετά οι καθιερωμένες φωτογραφίες στο μπαλκόνι της Μονής που κυττούσε το χάος από έναν ξένο φωτογράφο (όσοι ταξίδεψαν γνωρίζουν) Και πήραμε το δρόμο του γυρισμού.Πίσω μας η πέτρινη πολιτεία μας χαιρετούσε .Την κρατούσαμε τώρα φυλαχτό στην καρδιά μας.

Αυτή τη φορά ο προορισμός μας η Ιερά Μονή της Άνω Ξενιάς στον Αλμυρό Βόλου. Πολύς δρόμος μα και τοπίο μαγευτικό. Καταπράσινος τόπος. Και η νύχτα να πέφτει. Και επειδή η εκδρομή έχει πάντα την περιπέτειά της,φτάσαμε σε μέρος που το πούλμαν δεν μπορούσε να περάσει από το νερό μικρού ρυακιού. Κατεβήκαμε και ανεβήκαμε ,σκαρφαλώνοντας από το πέρινο γεφύρι.!!Και πάλι οι νέοι το αντιμετώπισαν καλύτερα!! Γέλια. Παπούτσια βρεγμένα!!Και μία πτώση στο νερό!Αυτά είναι το αλατοπίπερο της εκδρομής.Επιτέλους η Άνω Ξενιά. Ο Ηγούμενος π. Νεκτάριος με χαμόγελο πλατύ μας καλωσόρισε με το Χριστός ανέστη και μας έδειξε τους ξενώνες για ξεκούραση.Σε λίγο η βραδυνή τράπεζα με τα πιο νόστιμα μακαρόνια του κόσμου,και απόδειπνο κατανυκτικό στο Καθολικό της Μονής.Μοναστήρι παλαιό με της θαυματουργή εικόνα της Παναγίας ,ταλαιπωρημένο από τους Σαυροφόρους και τους Ιταλούς. Μα όρθιο.Όσα έργα έχουν κόπο και αγάπη ακόμα και αν ταλαιπωρηθούν μένουν πάντα,μας είπε ο ηγούμενος Και μετά συνάντηση στο αρχοναταρίκι με τον παππούλη που μας μίλησε για την ιστορία της Μονής. Και ύστερα
συζήτηση για τη ζωή ,για τα προβλήματα,για τις σχέσεις των ανθρώπων, για την οικογένεια. Χαιρετηθήκαμε και γυρίσαμε στον ξενώνα. Το πρωί στις 6.30π.μ. θα ξεκινούσε το Μεσονυκτικό
Το πρωί ξύπνημα μοναδικό με τα αηδόνια να σε τρελαίνουν.Το τάλαντο και το σήμαντρο ισοκρατούσε.Θεία Λειτουργία στο Καθολικό με απόλυτη ησυχία και τάξη.Και αφού χαιρετήσαμε και ευχαριστήσαμε τον ηγούμενο και τους πατέρες ξεκινήσαμε για την Μονή της Κάτω Ξενιάς όπου προσκυνήσαμε τη θαυματουργή εικόνα.
Και μετά.Μακρυνίτσα!! Σύμμαχος ο καιρός.Αν είχαμε χτες ήλιο ,η ανάβαση στα Μετέωρα θα ήταν δύσκολη.Πόσα πράγματα δεν τα καταλαβαίνεις σαν δώρα του Θεού μετά!!
Εκεί τοπίο μοναδικό.Μπαλκόνι που αντικρύζει το Βόλο.Σπίτια καμωμένα με μεράκι και ψυχή.

Ξαφνικά στο πουθενά μια γνώριμη κοντυλιά ακούστηκε.Μια παρέα από Ρεθυμνιώτες άρχισαν σιγά να στήνουν χορό με λύρες και όργανα.Και όσοι ξέρανε μπήκανε στο χορό. Κατέχεις το μωρέ; Και καλούσαν κι άλλους στο χορό.!!Αθάνατη Ρωμιοσύνη!
Λυπημένοι αφήσαμε τα παιδιά να παίζουν Μαλεβιζιώτικο και μεις αναχωρήσαμε για το Βόλο.Είχανε αργήσει και ο π. Νικόλαος Νασιώκας μας περίμενε στους Αγίους Αναργύρους Νέας Ιονίας. Προσκυνήσαμε στο Ναό και μάθαμε την ιστορία του. Και στη συνέχεια το φαγητό πεντανόστιμο,που μύριζε "μαμά".

Η μέρα περνούσε. Μπήκαμε στο πούλμαν και αναχωρήσαμε για την Αθήνα.Πολλές ευχαριστίες στον Σεβ. Μητροπολίτην Ιγνάτιο για την αγάπη και την φιλοξενία ,καθώς και τον π. Καλλίνικο Γεωργακόπουλο για όλα!! Τον οδηγό μας κ. Βαγγέλη Δήμα για την αντοχή του στα γέλια και τα πειράγματα.
Μα πάνω απ όλα το Θεό που μας δίνει τέτοιες ευκαιρίες.
Οι παρέες γράφουν ιστορία.Αλήθεια είναι!