Η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης αποτελεί τη μόνη ανεγνωρισμένη μειονότητα στη χώρα μας, διότι είναι και η μόνη υπαρκτή. Η Συνθήκη της Λωζάννης την αναγνωρίζει ως θρησκευτική , ενώ τους Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως, Ίμβρου και Τενέδου τους αναγνωρίζει ως εθνική μειονότητα. Η Ελλάς ως δημοκρατική και ευρωπαϊκή χώρα, και πρωτίστως ως χώρα με χριστιανική και ανθρωπιστική παράδοση, σέβεται αυτή τη μειονότητα και καλώς κάνει. Όμως κατά το παρελθόν υπήρξαν υπερβολές προς διάφορες κατευθύνσεις. Άλλοτε έγιναν λάθη που απομόνωσαν κάποια χωριά της μειονότητας και άλλοτε έγιναν λάθη που οδήγησαν τους Πομάκους στην τουρκοποίηση μέσω γλώσσας και παιδείας. Θυμίζω ότι μέσα στη μειονότητα υπάρχουν τρεις διακριτές ομάδες: Οι τουρκόφωνοι που ονομάζονται και τουρκογενείς ( χωρίς να είναι αυτή η καταγωγή τους), οι Πομάκοι που μιλούν ένα σλαβογενές ιδίωμα και δεν είναι Τούρκοι, και οι Αθίγγανοι.
Σήμερα τα λάθη, τα προβλήματα και τα κενά της επίσημης πολιτικής των προηγουμένων δεκαετιών αναδεικνύονται μέσα από δύο τελείως διαφορετικές φωνές που έρχονται από μέλη της μειονότητας. Η μία φωνή έρχεται μέσω διαδικτύου και άλλων μέσων από τον Πομακικό Σύλλογο Ζαγάλισα. Η νεαρή Μολλά Νουρσέλ και άλλοι Πομάκοι φωνάζουν και διαμαρτύρονται: Είμαστε Έλληνες και όχι Τούρκοι. Γιατί μας αναγκάζετε να μαθαίνουμε την τουρκική γλώσσα στα «μειονοτικά» σχολεία; Γιατί μας ρίχνει η ίδια η Ελλάδα στην αγκαλιά του Τουρκικού Προξενείου; Γιατί μας στερείτε το δικαίωμα να μαθαίνουμε στο σχολείο τη μητρική μας διάλεκτο, τα πομακικά και τη γλώσσα της πατρίδας μας, τα ελληνικά; Σημειώνω ότι οι περισσότεροι Πομάκοι φοιτούν στα μειονοτικά δημοτικά με γλώσσα την τουρκική και αργότερα πηγαίνουν στο Γυμνάσιο-Λύκειο με γλώσσα την ελληνική, την οποία όμως δεν έμαθαν στο Δημοτικό. Γενικά υφίστανται γλωσσική σύγχυση, αν αναλογισθούμε μάλιστα ότι στην τριγλωσσία που προαναφέραμε προστίθεται η αραβική γλώσσα των θρησκευτικών μαθημάτων και του Κορανίου και η αγγλική ως υποχρεωτική ξένη γλώσσα!
Η δεύτερη τελείως αντίθετη φωνή έρχεται από την παρανόμως αυτοαποκαλούμενη «Συμβουλευτική Επιτροπή Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης», η οποία με πρόσφατη επιστολή της προς τον Υπουργό Παιδείας ζητεί να μην διδαχθεί στα μειονοτικά σχολεία το νέο βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού. Πρόκειται για το εγχειρίδιο, το οποίο παραγγέλθηκε το 2007 επί Υπουργίας Ευριπίδη Στυλιανίδη και τυπώνεται τώρα με απόφαση των κ.κ. Γ. Μπαμπινιώτη και Κ. Αρβανιτόπουλου. Έχει συγγραφεί από τους καθηγητές του Α.Π.Θ. Ιωάννη Κολλιόπουλο και Ιάκωβο Μιχαηλίδη και από τον Δρα Νεότερης Ιστορίας Χαράλαμπο Μηνάογλου με τρόπο σοβαρό και επιστημονικό. Δείχνει σεβασμό στην μνήμη των ηρώων, των μαρτύρων του 1821 και της Μικρασιατικής καταστροφής και περιέχει αξιοπρεπείς αναφορές στους αγώνες της Εκκλησίας για την επιβίωση του Ελληνισμού. Επειδή το βιβλίο μιλά καθαρά για τη σφαγή των Ελλήνων το 1922 από τους Τούρκους η συγκεκριμένη Επιτροπή αρνείται να παραλάβει το βιβλίο. Βεβαίως αναμένουμε από το Υπουργείο Παιδείας να απαιτήσει την εφαρμογή των νόμων στα μειονοτικά σχολεία, στα οποία μόνο τα Θρησκευτικά μπορούν να είναι μουσουλμανικά. Η Ιστορία αφορά το Έθνος μας και το κράτος μας και όλοι οι Μουσουλμάνοι της Θράκης ως Έλληνες πολίτες δικαιούνται αλλά και υποχρεούνται να την διδαχθούν. Δεν επιτρέπονται υποχωρήσεις μπροστά στα όργανα του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, το οποίο όχι μόνο δεν εκπροσωπεί την πλειοψηφία των φιλησύχων μουσουλμάνων, αλλά αντιθέτως κατηγορείται ότι τους εκφοβίζει για να τους εκτουρκίσει.
Ο σεβασμός στα Ανθρώπινα Δικαιώματα επιβάλλει να μαθαίνουν οι Πομάκοι στο Δημοτικό κυρίως την ελληνική γλώσσα που είναι η επίσημη του κράτους μας και λίγα στοιχεία από την πομακική διάλεκτο. Όχι πάντως τα τουρκικά, με τα οποία ουδεμία εθνολογική ή γλωσσική σχέση έχουν.
Σήμερα τα λάθη, τα προβλήματα και τα κενά της επίσημης πολιτικής των προηγουμένων δεκαετιών αναδεικνύονται μέσα από δύο τελείως διαφορετικές φωνές που έρχονται από μέλη της μειονότητας. Η μία φωνή έρχεται μέσω διαδικτύου και άλλων μέσων από τον Πομακικό Σύλλογο Ζαγάλισα. Η νεαρή Μολλά Νουρσέλ και άλλοι Πομάκοι φωνάζουν και διαμαρτύρονται: Είμαστε Έλληνες και όχι Τούρκοι. Γιατί μας αναγκάζετε να μαθαίνουμε την τουρκική γλώσσα στα «μειονοτικά» σχολεία; Γιατί μας ρίχνει η ίδια η Ελλάδα στην αγκαλιά του Τουρκικού Προξενείου; Γιατί μας στερείτε το δικαίωμα να μαθαίνουμε στο σχολείο τη μητρική μας διάλεκτο, τα πομακικά και τη γλώσσα της πατρίδας μας, τα ελληνικά; Σημειώνω ότι οι περισσότεροι Πομάκοι φοιτούν στα μειονοτικά δημοτικά με γλώσσα την τουρκική και αργότερα πηγαίνουν στο Γυμνάσιο-Λύκειο με γλώσσα την ελληνική, την οποία όμως δεν έμαθαν στο Δημοτικό. Γενικά υφίστανται γλωσσική σύγχυση, αν αναλογισθούμε μάλιστα ότι στην τριγλωσσία που προαναφέραμε προστίθεται η αραβική γλώσσα των θρησκευτικών μαθημάτων και του Κορανίου και η αγγλική ως υποχρεωτική ξένη γλώσσα!
Η δεύτερη τελείως αντίθετη φωνή έρχεται από την παρανόμως αυτοαποκαλούμενη «Συμβουλευτική Επιτροπή Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης», η οποία με πρόσφατη επιστολή της προς τον Υπουργό Παιδείας ζητεί να μην διδαχθεί στα μειονοτικά σχολεία το νέο βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού. Πρόκειται για το εγχειρίδιο, το οποίο παραγγέλθηκε το 2007 επί Υπουργίας Ευριπίδη Στυλιανίδη και τυπώνεται τώρα με απόφαση των κ.κ. Γ. Μπαμπινιώτη και Κ. Αρβανιτόπουλου. Έχει συγγραφεί από τους καθηγητές του Α.Π.Θ. Ιωάννη Κολλιόπουλο και Ιάκωβο Μιχαηλίδη και από τον Δρα Νεότερης Ιστορίας Χαράλαμπο Μηνάογλου με τρόπο σοβαρό και επιστημονικό. Δείχνει σεβασμό στην μνήμη των ηρώων, των μαρτύρων του 1821 και της Μικρασιατικής καταστροφής και περιέχει αξιοπρεπείς αναφορές στους αγώνες της Εκκλησίας για την επιβίωση του Ελληνισμού. Επειδή το βιβλίο μιλά καθαρά για τη σφαγή των Ελλήνων το 1922 από τους Τούρκους η συγκεκριμένη Επιτροπή αρνείται να παραλάβει το βιβλίο. Βεβαίως αναμένουμε από το Υπουργείο Παιδείας να απαιτήσει την εφαρμογή των νόμων στα μειονοτικά σχολεία, στα οποία μόνο τα Θρησκευτικά μπορούν να είναι μουσουλμανικά. Η Ιστορία αφορά το Έθνος μας και το κράτος μας και όλοι οι Μουσουλμάνοι της Θράκης ως Έλληνες πολίτες δικαιούνται αλλά και υποχρεούνται να την διδαχθούν. Δεν επιτρέπονται υποχωρήσεις μπροστά στα όργανα του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, το οποίο όχι μόνο δεν εκπροσωπεί την πλειοψηφία των φιλησύχων μουσουλμάνων, αλλά αντιθέτως κατηγορείται ότι τους εκφοβίζει για να τους εκτουρκίσει.
Ο σεβασμός στα Ανθρώπινα Δικαιώματα επιβάλλει να μαθαίνουν οι Πομάκοι στο Δημοτικό κυρίως την ελληνική γλώσσα που είναι η επίσημη του κράτους μας και λίγα στοιχεία από την πομακική διάλεκτο. Όχι πάντως τα τουρκικά, με τα οποία ουδεμία εθνολογική ή γλωσσική σχέση έχουν.
