Ο Όρθρος της Κυριακής 11 Νοεμβρίου - Κυριακή Θ´ Λουκά

Πλάτωνος μεγαλομάρτυρος. (†306). Ῥωμανοῦ μάρτυρος (†308), Ζακχαίου διακόνου (†307), Ἀναστασίου νεο­μάρτ. ἐκ Παραμυθίας (†1743).
Ἦχος βαρύς. Ἑωθινὸν β´.
* * * * *
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον,
Συναπτὴ μεγάλη, μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις·Ὅτι πρέπει σοι πᾶσα δόξα... 

Ἦχος βαρύς. 

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν· εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου.

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. β´. Πάν­τα τὰ ἔ­θνη ἐ­κύ­κλω­σάν με, καὶ τῷ ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου ἠ­μυ­νά­μην αὐ­τούς.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. γ´. Πα­ρὰ Κυ­ρί­ου ἐ­γέ­νε­το αὕ­τη, καί ἐ­στι θαυ­μα­στὴ ἐν ὀ­φθαλ­μοῖς ἡ­μῶν.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος βα­ρύς.

Κα­τέ­λυ­σας τῷ Σταυ­ρῷ σου τὸν θά­να­τον· ἠ­νέ­ῳ­ξας τῷ λῃ­στῇ τὸν Πα­ρά­δει­σον· τῶν Μυ­ρο­φό­ρων τὸν θρῆ­νον με­τέ­βα­λες, καὶ τοῖς σοῖς Ἀ­πο­στό­λοις κη­ρύτ­τειν ἐ­πέ­τα­ξας, ὅ­τι ἀ­νέ­στης Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα. Τῶν Μαρ­τύ­ρων. Ἦ­χος δ´. Τα­χὺ προ­κα­τά­λα­βε.

Οἱ Μάρ­τυ­ρές σου, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ ἀ­θλή­σει αὐ­τῶν, στε­φά­νους ἐ­κο­μί­σαν­το τῆς ἀ­φθαρ­σί­ας, ἐκ σοῦ τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν· σχόν­τες γὰρ τὴν ἰ­σχύν σου, τοὺς τυ­ράν­νους κα­θεῖ­λον, ἔ­θραυ­σαν καὶ δαι­μό­νων, τὰ ἀ­νί­σχυ­ρα θρά­ση. Αὐ­τῶν ταῖς ἱ­κε­σί­αις, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, σῶ­σον τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τὸ ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νος ἀ­πό­κρυ­φον, καὶ Ἀγ­γέ­λοις ἄ­γνω­στον μυ­στή­ρι­ον, δι­ὰ σοῦ Θε­ο­τό­κε τοῖς ἐ­πὶ γῆς πε­φα­νέ­ρω­ται, Θε­ὸς ἐν ἀ­συγ­χύ­τῳ ἑ­νώ­σει σαρ­κού­με­νος, καὶ Σταυ­ρὸν ἑ­κου­σί­ως ὑ­πὲρ ἡ­μῶν κα­τα­δε­ξά­με­νος· δι᾿ οὗ ἀ­να­στή­σας τὸν πρω­τό­πλα­στον, ἔ­σω­σεν ἐκ θα­νά­του τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

* * *

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

[Τὸ Ψαλ­τή­ρι­ον καὶ ὁ Ἄ­μω­μος]

Με­τὰ τὴν α´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος βα­ρύς.

Ἡ ζω­ὴ ἐν τῷ τά­φῳ ἀ­νέ­κει­το, καὶ σφρα­γὶς ἐν τῷ λί­θῳ ἐ­πέ­κει­το· ὡς βα­σι­λέ­α ὑ­πνοῦν­τα, στρα­τι­ῶ­ται ἐ­φύ­λατ­τον Χρι­στόν, καὶ Ἄγ­γε­λοι ἐ­δό­ξα­ζον, ὡς Θε­ὸν ἀ­θά­να­τον· γυ­ναῖ­κες δὲ ἐ­κραύ­γα­ζον· Ἀ­νέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα.

Τῇ τρι­η­μέ­ρῳ τα­φῇ σου σκυ­λεύ­σας τὸν θά­να­τον, καὶ φθα­ρέν­τα τὸν ἄν­θρω­πον, τῇ ζω­η­φό­ρῳ ἐ­γέρ­σει σου, ἀ­να­στή­σας Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, ὡς φι­λάν­θρω­πος· δό­ξα σοι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὡς τῆς ἡ­μῶν ἀ­να­στά­σε­ως θη­σαύ­ρι­σμα, τοὺς ἐ­πὶ σοὶ πε­ποι­θό­τας Πα­νύ­μνη­τε, ἐκ λάκ­κου καὶ βυ­θοῦ πται­σμά­των ἀ­νά­γα­γε· σὺ γὰρ τοὺς ὑ­πευ­θύ­νους τῇ ἁ­μαρ­τί­ᾳ, ἔ­σω­σας τε­κοῦ­σα τὴν σω­τη­ρί­αν, ἡ πρὸ τό­κου παρ­θέ­νος, καὶ ἐν τό­κῳ παρ­θέ­νος, καὶ με­τὰ τό­κον πά­λιν οὖ­σα παρ­θέ­νος.

Με­τὰ τὴν β´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἦ­χος βα­ρύς.

Ἐ­σφρα­γι­σμέ­νου τοῦ μνή­μα­τος, ἡ ζω­ὴ ἐκ τά­φου ἀ­νέ­τει­λας Χρι­στὲ ὁ Θε­ός· καὶ τῶν θυ­ρῶν κε­κλει­σμέ­νων, τοῖς Μα­θη­ταῖς ἐ­πέ­στης, ἡ πάν­των ἀ­νά­στα­σις· Πνεῦ­μα εὐ­θὲς δι᾿ αὐ­τῶν ἐγ­και­νί­ζων ἡ­μῖν, κα­τὰ τὸ μέ­γα σου ἔ­λε­ος.

Δό­ξα.

Ἐ­πὶ τὸ μνῆ­μα ἔ­δρα­μον γυ­ναῖ­κες, με­τὰ δα­κρύ­ων μύ­ρα φέ­ρου­σαι, καὶ στρα­τι­ω­τῶν φυ­λασ­σόν­των σε, τὸν τῶν ὅ­λων Βα­σι­λέ­α, ἔ­λε­γον πρὸς ἑ­αυ­τάς· Τίς ἀ­πο­κυ­λί­σει ἡ­μῖν τὸν λί­θον; καὶ φω­νῆς Ἀ­σω­μά­των ἤ­κου­ον λε­γού­σης. Ἀ­νέ­στη ὁ με­γά­λης βου­λῆς Ἄγ­γε­λος, πα­τή­σας τὸν θά­να­τον. Παν­το­δύ­να­με Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Χαῖ­ρε Κε­χα­ρι­τω­μέ­νη Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε, λι­μὴν καὶ προ­στα­σί­α τοῦ γέ­νους τῶν ἀν­θρώ­πων· ἐκ σοῦ γὰρ ἐ­σαρ­κώ­θη ὁ Λυ­τρω­τὴς τοῦ κό­σμου· μό­νη γὰρ ὑ­πάρ­χεις Μή­τηρ καὶ Παρ­θέ­νος· ἀ­εὶ εὐ­λο­γη­μέ­νη, καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νη, πρέ­σβευ­ε Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ, εἰ­ρή­νην δω­ρή­σα­σθαι, πά­σῃ τῇ οἰ­κου­μέ­νῃ.

* * *

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

[Με­τὰ τὸν Ἄ­μω­μον, τὰ Εὐ­λο­γη­τά­ρι­α]

Ἦ­χος πλ. α´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τῶν ἀγ­γέ­λων ὁ δῆ­μος * κα­τε­πλά­γη ὁ­ρῶν σε * ἐν νε­κροῖς λο­γι­σθέν­τα, * τοῦ θα­νά­του δέ, Σῶ­τερ, * τὴν ἰ­σχὺν κα­θε­λόν­τα * καὶ σὺν ἑ­αυ­τῷ * τὸν Ἀ­δὰμ ἐ­γεί­ραν­τα * καὶ ἐξ ᾅ­δου * πάν­τας ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τα.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τί τὰ μύ­ρα * συμ­πα­θῶς τοῖς δά­κρυ­σιν, * ὦ μα­θή­τρι­αι, κιρ­νᾶ­τε; * ὁ ἀ­στρά­πτων * ἐν τῷ τά­φῳ ἄγ­γε­λος * προ­σε­φθέγ­γε­το ταῖς μυ­ρο­φό­ροις· * Ἴ­δε­τε ὑ­μεῖς * τὸν τά­φον καὶ ἥ­σθη­τε· * ὁ Σω­τὴρ γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Λί­αν πρω­ῒ * μυ­ρο­φό­ροι ἔ­δρα­μον * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου θρη­νο­λο­γοῦ­σαι· * ἀλλ᾿ ἐ­πέ­στη * πρὸς αὐ­τὰς ὁ ἄγ­γε­λος καὶ εἶ­πε· * Θρή­νου ὁ και­ρὸς * πέ­παυ­ται· μὴ κλαί­ε­τε· * τὴν ἀ­νά­στα­σιν δὲ * ἀ­πο­στό­λοις εἴ­πα­τε.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Μυ­ρο­φό­ροι γυ­ναῖ­κες * με­τὰ μύ­ρων ἐλ­θοῦ­σαι * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου, Σῶ­τερ, * ἐ­νη­χοῦν­το ἀγ­γέ­λου * πρὸς αὐ­τὰς φθεγ­γο­μέ­νου· * Τί με­τὰ νε­κρῶν * τὸν ζῶν­τα λο­γί­ζε­σθε; * ὡς Θε­ὸς γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Προ­σκυ­νοῦ­μεν Πα­τέ­ρα * καὶ τὸν τού­του Υἱ­όν τε * καὶ τὸ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, * τὴν ἁ­γί­αν Τρι­ά­δα * ἐν μι­ᾷ τῇ οὐ­σί­ᾳ, * σὺν τοῖς Σε­ρα­φὶμ * κρά­ζον­τες τὸ Ἅ­γι­ος, * ἅ­γι­ος, ἅ­γι­ος εἶ, Κύ­ρι­ε.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ζω­ο­δό­την τε­κοῦ­σα, * ἐ­λυ­τρώ­σω, Παρ­θέ­νε, * τὸν Ἀ­δὰμ ἁ­μαρ­τί­ας· * χαρ­μο­νὴν δὲ τῇ Εὔ­ᾳ * ἀν­τὶ λύ­πης πα­ρέ­σχες· * ῥεύ­σαν­τα ζω­ῆς, * ἴ­θυ­νε πρὸς ταύ­την δὲ * ὁ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θεὶς * Θε­ὸς καὶ ἄν­θρω­πος.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α· δό­ξα σοι ὁ Θε­ός. (ἐκ γ´)

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι ηὐ­λό­γη­ταί Σου...

* * *

ΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ

Ἡ Ὑ­πα­κο­ή. Ἦ­χος βα­ρύς.

Ὁ ἡ­με­τέ­ραν μορ­φὴν ἀ­να­λα­βών, καὶ ὑ­πο­μεί­νας Σταυ­ρὸν σω­μα­τι­κῶς, σῶ­σόν με τῇ ἀ­να­στά­σει σου, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, ὡς φι­λάν­θρω­πος.

Οἱ Ἀ­να­βαθ­μοί. Ἦ­χος βα­ρύς.

Ἀν­τί­φω­νον Α´.

Τὴν αἰχ­μα­λω­σί­αν Σι­ών, ἐκ πλά­νης ἐ­πι­στρέ­ψας, κἀ­μὲ Σω­τὴρ ζώ­ω­σον, ἐ­ξαί­ρων δου­λο­πα­θεί­ας.

Ἐν τῷ νό­τῳ ὁ σπεί­ρων θλί­ψεις, νη­στεί­ας με­τὰ δα­κρύ­ων, οὗ­τος χα­ρᾶς δρέ­ψε­ται, δράγ­μα­τα ἀ­ει­ζω­ο­τρο­φί­ας.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, πη­γὴ τῶν θεί­ων θη­σαυ­ρι­σμά­των, ἐξ οὗ σο­φί­α, σύ­νε­σις, φό­βος· αὐ­τῷ αἴ­νε­σις, δό­ξα, τι­μή, καὶ κρά­τος.

Ἀν­τί­φω­νον Β´.

Ἐ­ὰν μὴ Κύ­ρι­ος οἰ­κο­δο­μή­σῃ οἶ­κον τὸν τῆς ψυ­χῆς, μά­την κο­πι­ῶ­μεν· πλὴν γὰρ αὐ­τοῦ, οὐ πρᾶ­ξις, οὐ λό­γος τε­λεῖ­ται.

Τοῦ καρ­ποῦ τῆς γα­στρός, οἱ Ἅ­γι­οι πνευ­μα­το­κι­νή­τως, ἀ­να­βλα­στοῦ­σι, πα­τρῷ­α δόγ­μα­τα υἱ­ο­θε­σί­ας.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, τὰ σύμ­παν­τα τὸ εἶ­ναι ἔ­χει· πρὸ πάν­των γὰρ Θε­ός, τῶν ὅ­λων κυ­ρι­ό­της, φῶς ἀ­πρό­σι­τον, ζω­ὴ τῶν πάν­των.

Ἀν­τί­φω­νον Γ´.

Οἱ φο­βού­με­νοι τὸν Κύ­ρι­ον, ὁ­δοὺς ζω­ῆς εὑ­ρόν­τες, νῦν καὶ ἀ­εὶ μα­κα­ρι­οῦν­ται, δό­ξῃ ἀ­κη­ρά­τῳ.

Κύ­κλῳ τῆς τρα­πέ­ζης σου, ὡς στε­λέ­χη βλέ­πων τὰ ἔκ­γο­νά σου, χαῖ­ρε εὐ­φραί­νου, προ­σά­γων ταῦ­τα, τῷ Χρι­στῷ ποι­με­νάρ­χα.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, βυ­θὸς χα­ρι­σμά­των, πλοῦ­τος δό­ξης, κρι­μά­των βά­θος μέ­γα· ὁ­μό­δο­ξον Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ, λα­τρευ­τὸν γάρ.

Προ­κεί­με­νον. Ψαλ­μὸς θ´ (9).

Ἀ­νά­στη­θι, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου, ὑ­ψω­θή­τω ἡ χείρ σου, μὴ ἐ­πι­λά­θῃ τῶν πε­νή­των σου εἰς τέ­λος. (δίς)

Στίχ. Ἐ­ξο­μο­λο­γή­σο­μαί σοι, Κύ­ρι­ε, ἐν ὅ­λῃ καρ­δί­ᾳ μου, δι­η­γή­σο­μαι πάν­τα τὰ θαυ­μά­σι­ά σου.

Ἀ­νά­στη­θι, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου...

* * *

ΤΑΞΙΣ ΕΩΘΙΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ...

Ἀ­μήν. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Στίχ. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Αἰ­νε­σά­τω πνο­ὴ… πᾶ­σα τὸν Κύ­ρι­ον.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Καὶ ὑ­πὲρ τοῦ κα­τα­ξι­ω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς τῆς ἀ­κρο­ά­σε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν ἱ­κε­τεύ­σω­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον. (γ´)

Ὁ δι­ά­κο­νος· Σο­φί­α· ὀρ­θοί· ἀ­κού­σω­μεν τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Καὶ τῷ Πνεύ­μα­τί σου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ἐκ τοῦ κα­τὰ Μᾶρ­κον ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου τὸ ἀ­νά­γνω­σμα.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Πρό­σχω­μεν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ ἱ­ε­ρεὺς ἀ­να­γι­νώ­σκει
τὸ ἐν­δι­ά­τα­κτον ἑ­ω­θι­νὸν Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.

Ἑ­ωθινὸν Β´ Ἐκ τοῦ κα­τὰ Μᾶρ­κον (ιστ´ 1-8).

Δι­α­γε­νο­μέ­νου τοῦ σαβ­βά­του, Μα­ρί­α ἡ Μα­γδα­λη­νὴ καὶ Μα­ρί­α ἡ τοῦ Ἰ­α­κώ­βου καὶ Σα­λώ­μη ἠ­γό­ρα­σαν ἀ­ρώ­μα­τα ἵ­να ἐλ­θοῦ­σαι ἀ­λεί­ψω­σιν τὸν Ἰ­η­σοῦν. Καὶ λί­αν πρω­ὶ τῆς μι­ᾶς σαβ­βά­των ἔρ­χον­ται ἐ­πὶ τὸ μνη­μεῖ­ον, ἀ­να­τεί­λαν­τος τοῦ ἡ­λί­ου. Καὶ ἔ­λε­γον πρὸς ἑ­αυ­τάς· Τίς ἀ­πο­κυ­λί­σει ἡ­μῖν τὸν λί­θον ἐκ τῆς θύ­ρας τοῦ μνη­μεί­ου; Καὶ ἀ­να­βλέ­ψα­σαι θε­ω­ροῦ­σιν ὅ­τι ἀ­πο­κε­κύ­λι­σται ὁ λί­θος· ἦν γὰρ μέ­γας σφό­δρα. Καὶ εἰ­σελ­θοῦ­σαι εἰς τὸ μνη­μεῖ­ον εἶ­δον νε­α­νί­σκον κα­θή­με­νον ἐν τοῖς δε­ξι­οῖς, πε­ρι­βε­βλη­μέ­νον στο­λὴν λευ­κήν, καὶ ἐ­ξε­θαμ­βή­θη­σαν. Ὁ δὲ λέ­γει αὐ­ταῖς· Μὴ ἐκ­θαμ­βεῖ­σθε· Ἰ­η­σοῦν ζη­τεῖ­τε τὸν Να­ζα­ρη­νὸν τὸν ἐ­σταυ­ρω­μέ­νον· Ἠ­γέρ­θη, οὐκ ἔ­στιν ὧ­δε· ἴ­δε ὁ τό­πος ὅ­που ἔ­θη­καν αὐ­τόν. Ἀλλ᾿ ὑ­πά­γε­τε εἴ­πα­τε τοῖς μα­θη­ταῖς αὐ­τοῦ καὶ τῷ Πέ­τρῳ ὅ­τι προ­ά­γει ὑ­μᾶς εἰς τὴν Γα­λι­λαί­αν· ἐ­κεῖ αὐ­τὸν ὄ­ψε­σθε, κα­θὼς εἶ­πεν ὑ­μῖν. Καὶ ἐ­ξελ­θοῦ­σαι τα­χὺ ἔ­φυ­γον ἀ­πὸ τοῦ μνη­μεί­ου· εἶ­χε δὲ αὐ­τὰς τρό­μος καὶ ἔκ­στα­σις, καὶ οὐ­δε­νὶ οὐ­δὲν εἶ­πον· ἐ­φο­βοῦν­το γάρ.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ Προ­ε­στὼς ἢ ὁ Ἀ­να­γνώ­στης·

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, * προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον Ἰ­η­σοῦν, * τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον. * Τὸν σταυ­ρόν σου, Χρι­στέ, προ­σκυ­νοῦ­μεν * καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου ἀ­νά­στα­σιν * ὑ­μνοῦ­μεν καὶ δο­ξά­ζο­μεν· * σὺ γὰρ εἶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ἐ­κτός σου ἄλ­λον οὐκ οἴ­δα­μεν, * τὸ ὄ­νο­μά σου ὀ­νο­μά­ζο­μεν. * Δεῦ­τε πάν­τες οἱ πι­στοὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν * τὴν τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­αν ἀ­νά­στα­σιν· * ἰ­δοὺ γὰρ ἦλ­θε δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ * χα­ρὰ ἐν ὅ­λῳ τῷ κό­σμῳ. * Δι­ὰ παν­τὸς εὐ­λο­γοῦν­τες τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦ­μεν τὴν ἀ­νά­στα­σιν αὐ­τοῦ. * Σταυ­ρὸν γὰρ ὑ­πο­μεί­νας δι᾿ ἡ­μᾶς, * θα­νά­τῳ θά­να­τον ὤ­λε­σεν.

Οἱ χο­ροὶ ψάλ­λουν ἀν­τι­φω­νι­κῶς κα­τὰ στί­χον τὸν ν´ ψαλ­μόν, προ­τάσ­σον­τες (ἐν Κυ­ρι­α­κῇ) τὴν προ­φώ­νη­σιν Ἐ­λε­ῆ­μον.

Ἦ­χος β´.

Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νόν με ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σόν με.

Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πι­όν μού ἐ­στι δι­ὰ παν­τός.

Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πι­όν σου ἐ­ποί­η­σα, ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θῇς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαί σε.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σέ με ἡ μή­τηρ μου.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θει­αν ἠ­γά­πη­σας, τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φι­α τῆς σο­φί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι.

Ῥαν­τι­εῖς με ὑσ­σώ­πῳ, καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι· πλυ­νεῖς με, καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι.

Ἀ­κου­τι­εῖς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην· ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να.

Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τὰς ἀ­νο­μί­ας μου ἐ­ξά­λει­ψον.

Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοί, ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου.

Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψῃς με ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀν­τα­νέ­λῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σου, καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξόν με.

Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τὰς ὁ­δούς σου, καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι.

Ῥῦ­σαί με ἐξ αἱ­μά­των, ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου· ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου.

Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις, καὶ τὸ στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου.

Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἄν· ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις.

Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον· καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει.

Ἀ­γά­θυ­νον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ών, καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ.

Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰν καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα.

Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ρι­όν σου μό­σχους.

Ἐν Κυ­ρι­α­κῇ προ­στί­θε­ται εἰς τὸν τε­λευ­ταῖ­ον στί­χον τὸ ἐ­φύ­μνι­ον· Καὶ ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός.

Δό­ξα.

Ταῖς τῶν Ἀ­πο­στό­λων * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θε­ο­τό­κου * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ τὸ πεν­τη­κο­στά­ρι­ον. Ἦ­χος ὁ αὐ­τός.

Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἀ­να­στὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­πὸ τοῦ τά­φου, * κα­θὼς προ­εῖ­πεν, * ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * τὴν αἰ­ώ­νι­ον ζω­ὴν * καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Σῶ­σον, ὁ Θε­ός, τὸν λα­όν Σου... Κύριε, ἐ­λέ­η­σον (ιβ´). Ἐ­λέ­ει καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς... Ἀμήν.

* * *

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος καὶ ὁ τοῦ Μη­ναί­ου.

ᾨ­δὴ α´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος εἰς δ´.

Ἦ­χος βα­ρύς. Ὁ Εἱρ­μός.

Νεύ­σει σου πρὸς γε­ώ­δη, ἀν­τι­τυ­πί­αν με­τή­χθη, ἡ πρὶν εὐ­δι­ά­χυ­τος, ὑ­δά­των φύ­σις Κύ­ρι­ε· ὅ­θεν ἀ­βρό­χως πε­ζεύ­σας, ᾄ­δει Ἰσ­ρα­ήλ σοι, ᾠ­δὴν ἐ­πι­νί­κι­ον.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Κέ­κρι­ται τοῦ θα­νά­του, ἡ τυ­ραν­νὶς δι­ὰ ξύ­λου, ἀ­δί­κῳ θα­νά­τῳ σου, κα­τα­κρι­θέν­τος Κύ­ρι­ε· ὅ­θεν ὁ ἄρ­χων τοῦ σκό­τους, σοῦ μὴ κα­τι­σχύ­σας, δι­καί­ως ἐκ­βέ­βλη­ται.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

ᾍ­δης σοι προ­σπε­λά­σας, καὶ τοῖς ὀ­δοῦ­σι μὴ σθέ­νων, συν­τρῖ­ψαι τὸ σῶ­μά σου, τὰς σι­α­γό­νας τέ­θλα­σται· ὅ­θεν Σω­τὴρ τὰς ὀ­δύ­νας, λύ­σας τοῦ θα­νά­του, ἀ­νέ­στης τρι­ή­με­ρος.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Λέ­λυν­ται αἱ ὀ­δύ­ναι, αἱ τῆς προ­μή­το­ρος Εὔ­ας· ὠ­δῖ­νας λα­θοῦ­σα γάρ, ἀ­πει­ρο­γά­μως τέ­το­κας· ὅ­θεν σα­φῶς Θε­ο­τό­κον, Πά­να­γνε εἰ­δό­τες, σὲ πάν­τες δο­ξά­ζο­μεν.

Καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου Πλά­τω­νος, οὗ ἡ ἀ­κρο­στι­χίς· Τῶν σῶν ἐ­παί­νων, ὦ Πλά­των, μέλ­πω πλά­τος. Ποί­η­μα Θε­ο­φά­νους.

Ἦ­χος πλ. δ´. Ἁρ­μα­τη­λά­την Φα­ρα­ώ.

Στίχ. Ἅ­γι­ε τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Τῆς αἰ­ω­νί­ου βα­σι­λεί­ας ἔν­δο­ξε, τὸ κα­θα­ρώ­τα­τον, χω­ρο­βα­τῶν πλά­τος, ἀ­πὸ πά­σης θλί­ψε­ως, καὶ πει­ρα­σμῶν στε­νώ­σε­ως, τοὺς ὑ­μνοῦν­τάς σε σῶ­σον, ἀ­νε­πι­στρό­φως ὁ­δεύ­ον­τας, τὴν πρὸς οὐ­ρα­νὸν τρί­βον φέ­ρου­σαν.

Στίχ. Ἅ­γι­ε τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ὠ­χυ­ρω­μέ­νος εὐ­σε­βεί­ας πρό­βο­λος, καὶ πύρ­γος ἄ­σει­στος, ἀ­να­δει­χθεὶς Πλά­των, πᾶ­σαν ἀ­γρι­ό­τη­τα, τῶν πει­ρα­σμῶν ὑ­πέ­μει­νας, καὶ τὰς τῶν ἀλ­γη­δό­νων, στε­νο­χω­ρί­ας ὑ­πή­νεγ­κας, θεί­ᾳ πλα­τυ­νό­με­νος χά­ρι­τι.

Δό­ξα.

Νε­α­νι­κὴν ἐ­πι­δει­κνὺς τὴν ἔν­στα­σιν, τὸ τῆς νε­κρώ­σε­ως, καὶ τῆς φθο­ρᾶς πά­χος, δι­ὰ τῆς ἀ­θλή­σε­ως, ἀ­πε­τι­νά­ξω Πάν­σο­φε, καὶ τὸν τῆς ἀ­φθαρ­σί­ας, χι­τῶ­να πε­ρι­βαλ­λό­με­νος, χαί­ρων τῷ Δε­σπό­τῃ πα­ρί­στα­σαι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Σε­σαρ­κω­μέ­νον τῷ Πα­τρὶ συ­νά­ναρ­χον, καὶ συ­να­ΐ­δι­ον, μο­νο­γε­νῆ Λό­γον, ὑ­πὲρ νοῦν γε­γέν­νη­κας, εὐ­λο­γη­μέ­νη Πά­να­γνε· Θε­ο­τό­κον δι­ό σε, ὀρ­θὰ φρο­νοῦν­τες κη­ρύτ­το­μεν, καὶ πα­νευ­σε­βῶς σε δο­ξά­ζο­μεν.

ᾨ­δὴ γ´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος.

Ἦ­χος βα­ρύς. Ὁ Εἱρ­μός.

Ὁ κατ᾿ ἀρ­χὰς τοὺς οὐ­ρα­νούς, παν­το­δυ­νά­μῳ σου Λό­γῳ, στε­ρε­ώ­σας Κύ­ρι­ε Σω­τήρ, καὶ τῷ παν­τουρ­γῷ καὶ θεί­ῳ Πνεύ­μα­τι, πᾶ­σαν τὴν δύ­να­μιν αὐ­τῶν, ἐν ἀ­σα­λεύ­τῳ με πέ­τρᾳ, τῆς ὁ­μο­λο­γί­ας σου στε­ρέ­ω­σον.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Σὺ ἀ­νελ­θὼν ἐ­πὶ ξύ­λου, ὑ­πὲρ ἡ­μῶν ὀ­δυ­νᾶ­σαι, ἑ­κου­σί­ως εὔ­σπλαγ­χνε Σω­τήρ, καὶ φέ­ρεις πλη­γὴν εἰ­ρή­νης πρό­ξε­νον, καὶ σω­τη­ρί­ας τοῖς πι­στοῖς, δι᾿ ἧς τῷ σῷ Ἐ­λε­ῆ­μον, πάν­τες κα­τηλ­λά­γη­μεν Γεν­νή­το­ρι.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Σύ με κα­θῇ­ρας τῆς πλη­γῆς, τὸν τῇ ψυ­χῇ τε­τρω­μέ­νον, δρα­κον­τί­ῳ δήγ­μα­τι Χρι­στέ, καὶ ἔ­δει­ξας φῶς ἐν σκό­τει πά­λαι μοι, κα­τῳ­κι­σμέ­νῳ καὶ φθο­ρᾷ· δι­ὰ Σταυ­ροῦ γὰρ εἰς ᾅ­δην, κα­τα­βε­βη­κώς με συ­να­νέ­στη­σας.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Τῆς ἀ­πει­ράν­δρου σου Μη­τρός, ταῖς ἱ­κε­σί­αις τῷ κό­σμῳ, τὴν εἰ­ρή­νην βρά­βευ­σον Σω­τήρ, καὶ τῷ βα­σι­λεῖ τὴν νί­κην δώ­ρη­σαι, κα­τὰ βαρ­βά­ρων δυ­σμε­νῶν, καὶ τῆς ἀ­φρά­στου σου δό­ξης, τοὺς δο­ξο­λο­γοῦν­τάς σε ἀ­ξί­ω­σον.

Καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου Πλά­τω­νος.

Ἦ­χος πλ. δ´. Ὁ στε­ρε­ώ­σας κατ᾿ ἀρ­χάς.

Στίχ. Ἅ­γι­ε τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ὥ­σπερ ἀ­νάλ­γη­τος πυ­ρός, τὴν φλό­γα τὴν δρι­μυ­τά­την, καρ­τε­ρώ­τα­τα Παμ­μά­καρ ὑ­πέ­στης, εὐ­σε­βεί­ας προ­φα­νῶς, τῷ ζή­λῳ πυρ­πο­λού­με­νος, καὶ τῷ πυ­ρὶ τῷ θεί­ῳ, πε­πυρ­σευ­μέ­νος τῆς πί­στε­ως.

Στίχ. Ἅ­γι­ε τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Νε­α­νι­κῶς ὑ­πὲρ Χρι­στοῦ, παμ­μά­καρ ἠ­γω­νι­σμέ­νος, οὐ­ρα­νί­ους δω­ρε­ὰς ἐ­κο­μί­σω, καὶ στε­φά­νους παρ᾿ αὐ­τοῦ, τοὺς ἀ­εὶ δι­α­μέ­νον­τας· καὶ στε­φη­φό­ρος ὤ­φθης, Πλά­των θε­ό­φρον μα­κά­ρι­ε.

Δό­ξα.

Ἐ­πὶ τοῦ ξύ­λου σοῦ τα­θέν, τὸ καρ­τε­ρώ­τα­τον σῶ­μα, κα­τε­ξαί­νε­το δει­νῶς ταῖς αἰ­κί­αις· ἀλλ᾿ ἀν­τεῖ­χε τῆς ψυ­χῆς, ὁ τό­νος δυ­να­μού­με­νος, τῷ τοῦ Δε­σπό­του φίλ­τρῳ, καὶ βα­σι­λεί­ας τῷ ἔ­ρω­τι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Πύ­λη φω­τὸς φω­τι­στι­καῖς, τοῦ Πνεύ­μα­τος δᾳ­δου­χί­αις, λαμ­πρυν­θεῖ­σα Θε­ο­τό­κε ὑ­πάρ­χεις· δι­ὰ σοῦ γὰρ πρὸς ἡ­μᾶς, ὁ Λό­γος κα­τε­λή­λυ­θε, κα­τα­φω­τί­ζων πάν­τας, θεί­ῳ φω­τὶ τοὺς ὑ­μνοῦν­τάς σε.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν...

* * *

ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Ἐκ τοῦ Μη­ναί­ου. Κά­θι­σμα. Τοῦ Μάρ­τυ­ρος.

Ἦ­χος πλ. δ´. Τὴν Σο­φί­αν καὶ Λό­γον.

Τῶν ἀ­γώ­νων τῷ πλά­τει Μάρ­τυς σο­φέ, πλα­τυ­νό­με­νος πί­στει πα­νευ­κλε­ῶς, ἐ­χθροῦ ἀ­πε­στέ­νω­σας, μη­χα­νὰς καὶ ἠ­φά­νι­σας· καὶ κα­λῶς τε­λέ­σας, τὸν δρό­μον τὸν ἔν­θε­ον, Πα­ρα­δεί­σου πλά­τος, γη­θό­με­νος ἔ­φθα­σας· ὅ­θεν Ἐκ­κλη­σί­α, πλα­τυ­σμῷ εὐ­σε­βεί­ας, ἀ­στρά­πτου­σα σή­με­ρον, ἑ­ορ­τά­ζει τὴν μνή­μην σου, καὶ βο­ᾷ σοι μα­κά­ρι­ε· Πρέ­σβευ­ε Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ, τῶν πται­σμά­των ἄ­φε­σιν δω­ρή­σα­σθαι, τοῖς ἑ­ορ­τά­ζου­σι πό­θῳ, τὴν ἁ­γί­αν μνή­μην σου.

Δό­ξα. Ἦ­χος α´. Τὸν τά­φον σου Σω­τήρ.

Ὡ­ραῖ­ος πε­φυ­κώς, νε­α­νί­ας παμ­μά­καρ, ἐ­χθρὸν τὸν πα­λαι­όν, πτερ­νι­στὴν ἐ­τρο­πώ­σω, τοῖς πό­νοις τοῦ σώ­μα­τος, καὶ τῷ σθέ­νει τῆς χά­ρι­τος· ὅ­θεν ἅ­πα­σα, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α συμ­φώ­νως, Πλά­των ἔν­δο­ξε, ἐ­πι­τε­λεῖ σου τὴν μνή­μην, Χρι­στὸν με­γα­λύ­νου­σα.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Κυ­βέρ­νη­σον Ἁ­γνή, τὴν ἀ­θλί­αν ψυ­χήν μου, καὶ οἴ­κτει­ρον αὐ­τήν, ὑ­πὸ πλή­θους πται­σμά­των, εἰς βυ­θὸν ὀ­λι­σθαί­νου­σαν, ἀ­πω­λεί­ας Πα­νά­μω­με· καὶ ἐν ὥ­ρᾳ με, τῇ φο­βε­ρᾷ τοῦ θα­νά­του, ἐ­λευ­θέ­ρω­σον, κα­τη­γο­ρούν­των δαι­μό­νων, φρι­κτῆς ἀ­πο­φά­σε­ως.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βα­σι­λεύς...

* * *

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τὰ Ἀ­να­στά­σι­μα.

Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος βα­ρύς.
Οὐ­κέ­τι φλο­γί­νη ῥομ­φαί­α.

Οὐ­κέ­τι τὸ κρά­τος τοῦ θα­νά­του, ἰ­σχύ­σει κα­τέ­χειν τοὺς βρο­τούς· Χρι­στὸς γὰρ κα­τῆλ­θε συν­τρί­βων, καὶ λύ­ων τὰς δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ· δε­σμεῖ­ται ὁ ᾅ­δης, Προ­φῆ­ται συμ­φώ­νως ἀ­γάλ­λον­ται· Ἐ­πέ­στη, λέ­γον­τες, Σω­τὴρ τοῖς ἐν σκό­τει· ἐ­ξέρ­χε­σθε οἱ πι­στοὶ εἰς τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Ὁ Οἶ­κος.

Ἔ­τρε­με κά­τω­θεν τὰ κα­τα­χθό­νι­α σή­με­ρον, ὁ ᾅ­δης καὶ ὁ θά­να­τος τὸν Ἕ­να τῆς Τρι­ά­δος· ἡ γῆ ἐ­κλο­νεῖ­το, πυ­λω­ροὶ δὲ ᾅ­δου ἰ­δόν­τες σε ἔ­πτη­ξαν· ἡ κτί­σις δὲ πᾶ­σα σὺν τοῖς Προ­φή­ταις χαί­ρου­σα ψάλ­λει σοι, ἐ­πι­νί­κι­ον ᾠ­δὴν τῷ λυ­τρω­τῇ ἡ­μῶν Θε­ῷ, τῷ κα­τα­λύ­σαν­τι νῦν θα­νά­του τὴν δύ­να­μιν. Ἀ­λα­λά­ξω­μεν καὶ βο­ή­σω­μεν τῷ Ἀ­δάμ, καὶ τοῖς ἐξ Ἀ­δάμ· Ξύ­λον τοῦ­τον εἰ­σή­γα­γεν· ἐ­ξέρ­χε­σθε οἱ πι­στοὶ εἰς τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Συ­να­ξά­ρι­ον.

Τῇ ΙΗ´ τοῦ αὐ­τοῦ μη­νός, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος Πλά­τω­νος.

Στίχ. Μι­κροῦ λα­θὼν πα­ρῆλ­θεν ἡ­μᾶς ὁ Πλά­των,
Πλά­των ἐ­κεῖ­νος, ὃν πλα­τὺ κτεί­νει ξί­φος.

Ὀ­γδο­ά­τῃ δε­κά­τῃ τε Πλά­τω­να ἄ­ορ κα­τέ­πεφ­νε.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου Μάρ­τυ­ρος Ῥω­μα­νοῦ.

Στίχ. Τὸ καρ­τε­ρό­φρον Ῥω­μα­νοῦ πᾶς θαυ­μά­σει,
Σὺν χαρ­μο­νῇ γὰρ πνιγ­μο­νὴν ἐ­καρ­τέ­ρει.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, τὸ Ἅ­γι­ον νή­πι­ον, ἐ­ρω­τη­θὲν πα­ρὰ τοῦ ἐ­πάρ­χου, Ποῖ­ον δεῖ σέ­βειν Θε­όν, καὶ εἰ­πόν, Τὸν Χρι­στόν, ξί­φει τε­λει­οῦ­ται.

Στίχ. Κόλ­πους Ἀ­βρα­ὰμ νή­πι­ον λα­χὸν ξί­φει,
Τοῖς Βη­θλε­ὲμ σύ­νε­δρον ὤ­φθη νη­πί­οις.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου Μάρ­τυ­ρος Ῥω­μα­νοῦ Δι­α­κό­νου, τοῦ Πα­λαι­στι­νοῦ.

Στίχ. Ῥω­μα­λέ­ος ἦν Ῥω­μα­νὸς πρὸς βα­σά­νους,
Ῥώ­μῃ κρα­τυν­θεὶς παν­το­δυ­νά­μου Λό­γου.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου Μάρ­τυ­ρος Ζακ­χαί­ου, Δι­α­κό­νου τῆς ἐν Γα­δεί­ροις Ἐκ­κλη­σί­ας, καὶ Ἀλ­φαί­ου.

Στίχ. Ζακ­χαῖ­ος ἐκ­χεῖ πλοῦ­τον ὁ πρὶν ἡ­μί­ση·
Ὁ νῦν δέ, Σω­τήρ, αἷ­μα χεῖ πᾶν ἐκ ξί­φους.

Ἀλ­φαῖ­ε, καρ­τέ­ρη­σον, εἰ τέ­μνει κά­ραν,
Καὶ κλῆ­ρον ἕ­ξεις τὴν ἄ­τμη­τον Τρι­ά­δα.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη, τοῦ ἁ­γί­ου Νε­ο­μάρ­τυ­ρος Ἀ­να­στα­σί­ου, τοῦ ἐκ Πα­ρα­μυ­θί­ας Ἠ­πεί­ρου, ὁ­μοῦ δὲ καὶ Δι­ή­γη­σις πε­ρὶ τοῦ Δα­νι­ήλ, τοῦ ἐξ Ἰ­σμα­η­λι­τῶν.

Στίχ. Ἀ­να­στά­σι­ος ὑ­πὲρ Χρι­στοῦ ἀ­θλή­σας,
Νέ­ος Μάρ­τυς πέ­φη­νεν ἴ­σος τῶν πά­λαι.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς Ὁ­σί­ας Μη­τρὸς ἡ­μῶν Ἑ­λέ­νης, πρώ­της Ἡ­γου­μέ­νης τῆς Μο­νῆς Νο­βον­τέ­βιτ­σι τῆς ἐν Μό­σχᾳ.

Στίχ. Μή­τηρ φα­νεῖ­σα παρ­θέ­νων ἡ Ἑ­λέ­νη,
Τῶν φρο­νί­μων εἴ­λη­φε παρ­θέ­νων δό­ξαν.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, Α´ Κυ­ρι­α­κῇ με­τὰ τὴν θεί­αν μνή­μην τοῦ ἱ­ε­ροῦ Χρυ­σο­στό­μου, Σύ­να­ξιν ἐ­πι­τε­λοῦ­μεν πάν­των τῶν ἐμ­πνευ­σμέ­νων συ­νερ­γα­τῶν αὐ­τοῦ εἰς τὰ ἔρ­γα εὐ­ποι­ΐ­ας καὶ ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς.

Στίχ. Χαί­ρε­τε, συ­νερ­γοί, μα­θη­ταὶ καὶ φί­λοι
Σε­πτοῦ Χρυ­σο­στό­μου, εὐ­σε­βεί­ας στύ­λου.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, Κυ­ρι­α­κῇ με­τὰ τὴν ΙΔ´ τοῦ μη­νὸς Νο­εμ­βρί­ου, μνή­μην ποι­ού­με­θα τῆς Οἰ­κο­γε­νεί­ας Γρη­γο­ρί­ου τοῦ Πα­λα­μᾶ, ἐ­πὶ ὁ­σι­ό­τη­τι δι­α­κρι­θεί­σης. Ἤ­τοι· Γο­νέ­ων· Κων­σταν­τί­ου καὶ Καλ­λο­νῆς καὶ Ἀ­δελ­φῶν· Ὁ­σί­ων Θε­ο­δο­σί­ου, Μα­κα­ρί­ου, Ἐ­πι­χά­ρε­ως καὶ Θε­ο­δό­της.

Στίχ. Γε­νε­ὰ χαῖ­ρε θε­ω­ρί­ας καὶ πρά­ξε­ως,
Ἐ­κλε­κτὴ ἑ­πτὰς μυ­στι­κῆς ἀ­να­βά­σε­ως.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, Γ´ Κυ­ρι­α­κὴν τοῦ Νο­εμ­βρί­ου, Σύ­να­ξις ἐ­πι­τε­λεῖ­ται ἐν τῇ Ἱ­ε­ρᾷ Μη­τρο­πό­λει Κα­στο­ρί­ας πάν­των τῶν ἐν τῇ Ἐ­παρ­χί­ᾳ ταύ­τῃ ἀ­σκή­σει καὶ ἀ­θλή­σει δι­α­λαμ­ψάν­των Ἁ­γί­ων.

Στίχ. Σμή­νους Κα­στο­ρί­ας Ἁ­γί­ων τρυ­γῆ­σαι
ἄ­ξι­όν ἐ­στιν ἀ­ρε­τῆς νέ­κταρ πάν­τας.

Ταῖς αὐ­τῶν πρε­σβεί­αις, ὁ Θε­ός, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.

* * *

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ

Τῆς Θε­ο­τό­κου (πρὸ τῶν Εἰ­σο­δί­ων).

Ἀ­πὸ τῆς 8ης μέ­χρι τῆς 20ῆς Νο­εμ­βρί­ου ψάλ­λον­ται
αἱ Κα­τα­βα­σί­αι τῆς Θε­ο­τό­κου με­τὰ πα­ραλ­λα­γῶν.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος δ´.

Ἀ­νοί­ξω τὸ στό­μα μου * καὶ πλη­ρω­θή­σε­ται Πνεύ­μα­τος * καὶ λό­γον ἐ­ρεύ­ξο­μαι * τῇ βα­σι­λί­δι Μη­τρί· * καὶ ὀ­φθή­σο­μαι * φαι­δρῶς πα­νη­γυ­ρί­ζων * καὶ ᾄ­σω γη­θό­με­νος * ταύ­της τὴν εἴ­σο­δον.

ᾨ­δὴ γ´.

Τοὺς σοὺς ὑ­μνο­λό­γους, Θε­ο­τό­κε, * ἡ ζῶ­σα καὶ ἄ­φθο­νος πη­γή, * θί­α­σον συγ­κρο­τή­σαν­τας * πνευ­μα­τι­κόν, στε­ρέ­ω­σον· * κἂν τῇ σε­πτῇ εἰ­σό­δῳ σου * στε­φά­νων δό­ξης ἀ­ξί­ω­σον.

ᾨ­δὴ δ´.

Τὴν ἀ­νε­ξι­χνί­α­στον θεί­αν βου­λὴν * τῆς ἐκ τῆς Παρ­θέ­νου σαρ­κώ­σε­ως * σοῦ τοῦ ὑ­ψί­στου * ὁ προ­φή­της Ἀβ­βα­κοὺμ * κα­τα­νο­ῶν ἐ­κραύ­γα­ζε· * Δό­ξα τῇ δυ­νά­μει σου, Κύ­ρι­ε.

ᾨ­δὴ ε´.

Ἐ­ξέ­στη τὰ σύμ­παν­τα * ἐν τῇ σε­πτῇ εἰ­σό­δῳ σου· * σὺ γάρ, ἀ­πει­ρό­γα­με Παρ­θέ­νε, * ἔν­θον εἰ­σῆλ­θες * ἐν τῷ να­ῷ τοῦ Θε­οῦ * ὥ­σπερ κα­θα­ρώ­τα­τος να­ός, * πᾶ­σι τοῖς ὑ­μνοῦ­σί σε * σω­τη­ρί­αν βρα­βεύ­ου­σα.

ᾨ­δὴ ς´.

Τὴν θεί­αν ταύ­την καὶ πάν­τι­μον * τε­λοῦν­τες ἑ­ορ­τὴν οἱ θε­ό­φρο­νες * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος * δεῦ­τε τὰς χεῖ­ρας κρο­τή­σω­μεν, * τὸν ἐξ αὐ­τῆς τε­χθέν­τα * Θε­ὸν δο­ξά­ζον­τες.

ᾨ­δὴ ζ´.

Οὐκ ἐ­λά­τρευ­σαν * τῇ κτί­σει οἱ θε­ό­φρο­νες * πα­ρὰ τὸν κτί­σαν­τα· * ἀλ­λὰ πυ­ρὸς ἀ­πει­λὴν * ἀν­δρεί­ως πα­τή­σαν­τες * χαί­ρον­τες ἔ­ψαλ­λον· * Ὑ­πε­ρύ­μνη­τε, * ὁ τῶν πα­τέ­ρων Κύ­ρι­ος * καὶ Θε­ός, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.

ᾨ­δὴ η´.

Αἰ­νοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, καὶ προ­σκυ­νοῦ­μεν τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦν­τες καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦν­τες αὐ­τὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Παῖ­δας εὐ­α­γεῖς ἐν τῇ κα­μί­νῳ * ὁ τό­κος τῆς Θε­ο­τό­κου δι­ε­σώ­σα­το, * τό­τε μὲν τυ­πού­με­νος· * νῦν δὲ ἐ­νερ­γού­με­νος * τὴν οἰ­κου­μέ­νην ἅ­πα­σαν * ἀ­γεί­ρει ψάλ­λου­σαν· * Τὸν Κύ­ρι­ον ὑ­μνεῖ­τε τὰ ἔρ­γα * καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­τε * εἰς πάν­τας τοὺς αἰ­ῶ­νας.

* * *

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τὴν Θε­ο­τό­κον καὶ μη­τέ­ρα τοῦ φω­τός, ἐν ὕ­μνοις τι­μῶν­τες με­γα­λύ­νο­μεν.

Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Στίχ. α´. Με­γα­λύ­νει ἡ ψυ­χή μου τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ ἠ­γαλ­λί­α­σε τὸ πνεῦ­μά μου ἐ­πὶ τῷ Θε­ῷ τῷ σω­τῆ­ρί μου.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Στίχ. β´. Ὅ­τι ἐ­πέ­βλε­ψεν ἐ­πὶ τὴν τα­πεί­νω­σιν τῆς δού­λης αὐ­τοῦ· ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­πὸ τοῦ νῦν μα­κα­ρι­οῦ­σί με πᾶ­σαι αἱ γε­νε­αί.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. γ´. Ὅ­τι ἐ­ποί­η­σέ μοι με­γα­λεῖ­α ὁ δυ­να­τός, καὶ ἅ­γι­ον τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ· καὶ τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­ὰν τοῖς φο­βου­μέ­νοις αὐ­τόν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. δ´. Ἐ­ποί­η­σε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ, δι­ε­σκόρ­πι­σεν ὑ­πε­ρη­φά­νους δι­α­νοί­ᾳ καρ­δί­ας αὐ­τῶν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. ε.´ Κα­θεῖ­λε δυ­νά­στας ἀ­πὸ θρό­νων καὶ ὕ­ψω­σε τα­πει­νούς· πει­νῶν­τας ἐ­νέ­πλη­σεν ἀ­γα­θῶν καὶ πλου­τοῦν­τας ἐ­ξα­πέ­στει­λε κε­νούς.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. Ϛ´. Ἀν­τε­λά­βε­το Ἰσ­ρα­ὴλ παι­δὸς αὐ­τοῦ μνη­σθῆ­ναι ἐ­λέ­ους, κα­θὼς ἐ­λά­λη­σε πρὸς τοὺς πα­τέ­ρας ἡ­μῶν, τῷ Ἀ­βρα­ὰμ καὶ τῷ σπέρ­μα­τι αὐ­τοῦ ἕ­ως αἰ­ῶ­νος.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Κα­τα­βα­σί­α. ᾨ­δὴ θ´.

Με­γά­λυ­νον, ψυ­χή μου, * τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * τῶν ἄ­νω στρα­τευ­μά­των.

Ἅ­πας γη­γε­νὴς * σκιρ­τά­τω τῷ πνεύ­μα­τι * λαμ­πα­δου­χού­με­νος· * πα­νη­γυ­ρι­ζέ­τω δὲ * ἀ­ΰ­λων νό­ων * φύ­σις, γε­ραί­ρου­σα * τὰ ἱ­ε­ρὰ εἰ­σό­δι­α * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος, * καὶ βο­ά­τω· * Χαί­ροις, παμ­μα­κά­ρι­στε * Θε­ο­τό­κε ἁ­γνή, ἀ­ει­πάρ­θε­νε.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι σὲ αἰ­νοῦ­σι πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις...

* * *

ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Ἦ­χος β´.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ, … ὅ­τι ἅ­γι­ός ἐ­στιν.

Ἀ­να­στά­σι­μον Ἐ­ξα­πο­στει­λά­ρι­ον Β´.

Τὸν λί­θον θε­ω­ρή­σα­σαι, ἀ­πο­κε­κυ­λι­σμέ­νον, αἱ Μυ­ρο­φό­ροι, ἔ­χαι­ρον· εἶ­δον γὰρ νε­α­νί­σκον, κα­θή­με­νον ἐν τῷ τά­φῳ· καὶ αὐ­τὸς ταύ­ταις ἔ­φη· Ἰ­δοὺ Χρι­στὸς ἐ­γή­γερ­ται, εἴ­πα­τε σὺν τῷ Πέ­τρῳ τοῖς Μα­θη­ταῖς· Ἐν τῷ ὄ­ρει φθά­σα­τε Γα­λι­λαί­ας· ἐ­κεῖ ὑ­μῖν ὀ­φθή­σε­ται, ὡς προ­εῖ­πε τοῖς φί­λοις.

Καὶ τοῦ Μη­ναί­ου. Γυ­ναῖ­κες ἀ­κου­τί­σθη­τε.

Ὁ­ρῶν σου τὸ ἀ­ήτ­τη­τον, Με­γα­λο­μάρ­τυς ἔν­δο­ξε, ὁ τύ­ραν­νος πρὸς πλει­ό­νων, βα­σά­νων πεῖ­ραν ἐ­χώ­ρει· ὃν κα­τα­πτύ­σας χά­ρι­τι, Χρι­στοῦ ὑ­πε­ρε­νή­θλη­σας, μέ­χρι θα­νά­του πάν­σο­φε· δι­ὸ καὶ νῦν στε­φη­φό­ρος, συμ­βα­σι­λεύ­εις τῷ Κτί­στῃ.

Θε­ο­το­κί­ον.

Μα­ρί­α κα­θα­ρώ­τα­τον, χρυ­σοῦν θυ­μι­α­τή­ρι­ον, τῆς ἀ­χω­ρή­του Τρι­ά­δος, δο­χεῖ­ον γέ­γο­νας ὄν­τως· ἐν ᾧ Πα­τὴρ ηὐ­δό­κη­σεν, ὁ δὲ Υἱ­ὸς ἐ­σκή­νω­σε, καὶ Πνεῦ­μα τὸ Πα­νά­γι­ον, ἐ­πι­σκι­ά­σαν σοι Κό­ρη, ἀ­νέ­δει­ξε Θε­ο­τό­κον.

* * *

ΑΙΝΟΙ

Ἦ­χος βα­ρύς.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τοῖς ὑ­ψί­στοις. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Ἡ Στι­χο­λο­γί­α (Ψαλ­μοὶ ρμη´, ρμθ´) καί·

Στι­χη­ρὰ Ἀ­να­στά­σι­μα. Ἦ­χος βα­ρύς.

Στίχ. α´. Τοῦ ποι­ῆ­σαι ἐν αὐ­τοῖς κρῖ­μα ἔγ­γρα­πτον· δό­ξα αὕ­τη ἔ­σται πᾶ­σι τοῖς ὁ­σί­οις αὐ­τοῦ.

Ἀ­νέ­στη Χρι­στὸς ἐκ νε­κρῶν, λύ­σας θα­νά­του τὰ δε­σμά· εὐ­αγ­γε­λί­ζου γῆ χα­ρὰν με­γά­λην· αἰ­νεῖ­τε οὐ­ρα­νοὶ Θε­οῦ τὴν δό­ξαν.

Στίχ. β´. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον, Ἰ­η­σοῦν τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον.

Στίχ. γ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐ­πὶ ταῖς δυ­να­στεί­αις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῆς με­γα­λω­σύ­νης αὐ­τοῦ.

Χρι­στοῦ τὴν ἀ­νά­στα­σιν, προ­σκυ­νοῦν­τες οὐ παυ­ό­με­θα· αὐ­τὸς γὰρ ἡ­μᾶς ἔ­σω­σεν, ἐκ τῶν ἀ­νο­μι­ῶν ἡ­μῶν· ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος Ἰ­η­σοῦς, ὁ δεί­ξας τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Στίχ. δ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ἤ­χῳ σάλ­πιγ­γος· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ψαλ­τη­ρί­ῳ καὶ κι­θά­ρᾳ.

Τί ἀν­τα­πο­δώ­σω­μεν τῷ Κυ­ρί­ῳ, πε­ρὶ πάν­των ὧν ἀν­τα­πέ­δω­κεν ἡ­μῖν; δι᾿ ἡ­μᾶς Θε­ὸς ἐν ἀν­θρώ­ποις· δι­ὰ τὴν κα­τα­φθα­ρεῖ­σαν φύ­σιν, ὁ Λό­γος σὰρξ ἐ­γέ­νε­το, καὶ ἐ­σκή­νω­σεν ἐν ἡ­μῖν· πρὸς τοὺς ἀ­χα­ρί­στους ὁ εὐ­ερ­γέ­της· πρὸς τοὺς αἰχ­μα­λώ­τους ὁ ἐ­λευ­θε­ρω­τής· πρὸς τοὺς ἐν σκό­τει κα­θη­μέ­νους, ὁ Ἥ­λι­ος τῆς δι­και­ο­σύ­νης· ἐ­πὶ τὸν Σταυ­ρὸν ὁ ἀ­πα­θής· ἐ­πὶ τὸν ᾅ­δην τὸ φῶς· ἐ­πὶ τὸν θά­να­τον ἡ ζω­ή· ἡ ἀ­νά­στα­σις δι­ὰ τοὺς πε­σόν­τας· πρὸς ὃν βο­ή­σω­μεν· Ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν δό­ξα σοι.

Ἕ­τε­ρα Στι­χη­ρά, Ἀ­να­το­λι­κά.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Πύ­λας ᾅ­δου συ­νέ­τρι­ψας Κύ­ρι­ε, καὶ θα­νά­του τὸ κρά­τος κα­τήρ­γη­σας, τῇ κρα­ται­ᾷ δυ­νά­μει σου· καὶ συ­νή­γει­ρας νε­κρούς, τοὺς ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νος ἐν σκό­τει κα­θεύ­δον­τας, τῇ θεί­ᾳ καὶ ἐν­δό­ξῳ ἀ­να­στά­σει σου, ὡς Βα­σι­λεὺς τοῦ παν­τός, καὶ Θε­ὸς παν­το­δύ­να­μος.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Δεῦ­τε ἀ­γαλ­λι­α­σώ­με­θα τῷ Κυ­ρί­ῳ, καὶ εὐ­φραν­θῶ­μεν ἐν τῇ ἀ­να­στά­σει αὐ­τοῦ· ὅ­τι συ­νή­γει­ρε νε­κρούς, ἐκ τῶν τοῦ ᾅ­δου ἀ­λύ­των δε­σμῶν, καὶ ἐ­δω­ρή­σα­το τῷ κό­σμῳ ὡς Θε­ός, ζω­ὴν αἰ­ώ­νι­ον, καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Στίχ. ζ´. Ἀ­νά­στη­θι, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου, ὑ­ψω­θή­τω ἡ χείρ σου, μὴ ἐ­πι­λά­θῃ τῶν πε­νή­των σου εἰς τέ­λος.

Ἐ­ξα­στρά­πτων Ἄγ­γε­λος, ἐν τῷ λί­θῳ ἐ­κά­θη­το τοῦ ζω­ο­δό­χου μνή­μα­τος, καὶ γυ­ναι­ξὶ Μυ­ρο­φό­ροις, εὐ­ηγ­γε­λί­ζε­το λέ­γων· Ἀ­νέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος, κα­θὼς προ­εῖ­πεν ὑ­μῖν· ἀ­παγ­γεί­λα­τε τοῖς Μα­θη­ταῖς αὐ­τοῦ, ὅ­τι προ­ά­γει ὑ­μᾶς εἰς τὴν Γα­λι­λαί­αν· τῷ δὲ κό­σμῳ πα­ρέ­χει, ζω­ὴν αἰ­ώ­νι­ον, καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Στίχ. η´. Ἐ­ξο­μο­λο­γή­σο­μαί σοι, Κύ­ρι­ε, ἐν ὅ­λῃ καρ­δί­ᾳ μου, δι­η­γή­σο­μαι πάν­τα τὰ θαυ­μά­σι­ά σου.

Τί ἀ­πε­δο­κι­μά­σα­τε τὸν λί­θον τὸν ἀ­κρο­γω­νι­αῖ­ον, ὦ πα­ρά­νο­μοι Ἰ­ου­δαῖ­οι; οὗ­τός ἐ­στιν ὁ λί­θος, ὃν ἔ­θε­το ὁ Θε­ὸς ἐν Σι­ών, ὁ ἐκ πέ­τρας πη­γά­σας ἐν ἐ­ρή­μῳ τὸ ὕ­δωρ, καὶ ἡ­μῖν ἀ­να­βλύ­ζων ἐκ τῆς πλευ­ρᾶς αὐ­τοῦ ἀ­θα­να­σί­αν· οὗ­τός ἐ­στιν ὁ λί­θος, ὁ ἐξ ὄ­ρους παρ­θε­νι­κοῦ ἀ­πο­τμη­θείς, ἄ­νευ θε­λή­μα­τος ἀν­δρός, ὁ Υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που, ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐ­πὶ τῶν νε­φε­λῶν τοῦ οὐ­ρα­νοῦ, πρὸς τὸν Πα­λαι­ὸν τῶν ἡ­με­ρῶν, κα­θὼς εἶ­πε Δα­νι­ήλ· καὶ αἰ­ώ­νι­ος αὐ­τοῦ ἡ Βα­σι­λεί­α.

Δό­ξα. Ἑ­ωθινὸν Β´. Ἦ­χος β´.

Με­τὰ μύ­ρων προ­σελ­θού­σαις, ταῖς πε­ρὶ τὴν Μα­ρι­ὰμ γυ­ναι­ξί, καὶ δι­α­πο­ρου­μέ­ναις, πῶς ἔ­σται αὐ­ταῖς τυ­χεῖν τοῦ ἐ­φε­τοῦ, ὡ­ρά­θη ὁ λί­θος με­τηρ­μέ­νος, καὶ θεῖ­ος νε­α­νί­ας, κα­τα­στέλ­λων τὸν θό­ρυ­βον αὐ­τῶν τῆς ψυ­χῆς· Ἠ­γέρ­θη γάρ φη­σιν, Ἰ­η­σοῦς ὁ Κύ­ρι­ος· δι­ὸ κη­ρύ­ξα­τε τοῖς κή­ρυ­ξιν αὐ­τοῦ Μα­θη­ταῖς, εἰς τὴν Γα­λι­λαί­αν δρα­μεῖν, καὶ ὄ­ψε­σθε αὐ­τόν, ἀ­να­στάν­τα ἐκ νε­κρῶν, ὡς ζω­ο­δό­την καὶ Κύ­ρι­ον.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νη ὑ­πάρ­χεις, * Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· * δι­ὰ γὰρ τοῦ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θέν­τος, * ὁ ᾅ­δης ᾐχ­μα­λώ­τι­σται, * ὁ Ἀ­δὰμ ἀ­να­κέ­κλη­ται, * ἡ κα­τά­ρα νε­νέ­κρω­ται, * ἡ Εὔ­α ἠ­λευ­θέ­ρω­ται, * ὁ θά­να­τος τε­θα­νά­τω­ται, * καὶ ἡ­μεῖς ἐ­ζω­ο­ποι­ή­θη­μεν· * δι­ὸ ἀ­νυ­μνοῦν­τες βο­ῶ­μεν· * Εὐ­λο­γη­τὸς Χρι­στὸς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ὁ οὕ­τως εὐ­δο­κή­σας, δό­ξα σοι.

* * *

Καὶ εὐ­θὺς ψάλ­λε­ται
εἰς τὸν ἦ­χον τῆς Κυ­ρι­α­κῆς

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δό­ξα σοι τῷ δεί­ξαν­τι τὸ φῶς. * Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ * καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, * ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μέν σε, * εὐ­λο­γοῦ­μέν σε, * προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, * δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε, * εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι * δι­ὰ τὴν με­γά­λην σου δό­ξαν.

Κύ­ρι­ε βα­σι­λεῦ, * ἐ­που­ρά­νι­ε Θε­έ, * Πά­τερ παν­το­κρά­τορ· * Κύ­ρι­ε Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, * Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, * καὶ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός, * ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θε­οῦ, * ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Πα­τρός, * ὁ αἴ­ρων τὴν ἁ­μαρ­τί­αν τοῦ κό­σμου, * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, * ὁ αἴ­ρων τὰς ἁ­μαρ­τί­ας τοῦ κό­σμου.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, * ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξι­ᾷ τοῦ Πα­τρός, * καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ὅ­τι σὺ εἶ μό­νος ἅ­γι­ος, * σὺ εἶ μό­νος Κύ­ρι­ος, * Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, * εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός. Ἀ­μήν.

Καθ᾿ ἑ­κά­στην ἡ­μέ­ραν εὐ­λο­γή­σω σε * καὶ αἰ­νέ­σω τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να * καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, * ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ταύ­τῃ * ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μᾶς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, * ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, * καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου * εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, * τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, * κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· * δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. (ἐκ γ´)

Κύ­ρι­ε, * κα­τα­φυ­γὴ ἐ­γε­νή­θης ἡ­μῖν * ἐν γε­νε­ᾷ καὶ γε­νε­ᾷ. * Ἐ­γὼ εἶ­πα· * Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σόν με· * ἴ­α­σαι τὴν ψυ­χήν μου, * ὅ­τι ἥ­μαρ­τόν σοι.

Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον· * δί­δα­ξόν με τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου, * ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ός μου.

Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ πη­γὴ ζω­ῆς· * ἐν τῷ φω­τί σου ὀ­ψό­με­θα φῶς.

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου * τοῖς γι­νώ­σκου­σί σε.

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. (ἐκ γ´)

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ πά­λιν ἰ­σχυ­ρο­τέ­ρᾳ φω­νῇ·

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ τὸ ἀ­να­στά­σι­μον τρο­πά­ρι­ον. Ἦ­χος β´.

Ἀ­να­στὰς ἐκ τοῦ μνή­μα­τος * καὶ τὰ δε­σμὰ δι­αρ­ρή­ξας τοῦ ᾅ­δου, * ἔ­λυ­σας τὸ κα­τά­κρι­μα τοῦ θα­νά­του, Κύ­ρι­ε, * πάν­τας ἐκ τῶν πα­γί­δων τοῦ ἐ­χθροῦ ῥυ­σά­με­νος· * ἐμ­φα­νί­σας σε­αυ­τὸν τοῖς ἀ­πο­στό­λοις σου * ἐ­ξα­πέ­στει­λας αὐ­τοὺς ἐ­πὶ τὸ κή­ρυγ­μα * καὶ δι᾿ αὐ­τῶν τὴν εἰ­ρή­νην * πα­ρέ­σχες τῇ οἰ­κου­μέ­νῃ, * μό­νε πο­λυ­έ­λε­ε.

* * * * *

ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ὁ δι­ά­κο­νος τὰ εἰ­ρη­νι­κὰ
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα…

Τὰ τυ­πι­κά, οἱ μα­κα­ρι­σμοὶ τοῦ ἤ­χου εἰς δ´ & δ´ ἐκ τῆς Ϛ´ ᾠ­δῆς τοῦ κα­νό­νος τοῦ ἁ­γί­ου.

Εἰ δὲ μή, τὰ Ἀν­τί­φω­να.

Ἀν­τί­φω­νον Α´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρβ´ (102).

Στίχ. α´. Εὐ­λό­γει ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ πάν­τα τὰ ἐν­τός μου τὸ ὄ­νο­μα τὸ ἅ­γι­ον αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, * Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. β´. Εὐ­λό­γει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ μὴ ἐ­πι­λαν­θά­νου πά­σας τὰς ἀν­τα­πο­δό­σεις αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. γ´. Κύ­ρι­ος ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ ἡ­τοί­μα­σε τὸν θρό­νον αὐ­τοῦ, καὶ ἡ βα­σι­λεί­α αὐ­τοῦ πάν­των δε­σπό­ζει.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. δ´. Εὐ­λο­γεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον, πάν­τα τὰ ἔρ­γα αὐ­τοῦ, ἐν παν­τὶ τό­πῳ τῆς δε­σπο­τεί­ας αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

Ἀν­τί­φω­νον Β´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρμε´ (145).

Στίχ. α´. Αἴ­νει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον· αἰ­νέ­σω Κύ­ρι­ον ἐν τῇ ζω­ῇ μου· ψα­λῷ τῷ Θε­ῷ μου ἕ­ως ὑ­πάρ­χω.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, * ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, * ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. β´. Μα­κά­ρι­ος, οὗ ὁ Θε­ὸς Ἰ­α­κὼβ βο­η­θὸς αὐ­τοῦ, ἡ ἐλ­πὶς αὐ­τοῦ ἐ­πὶ Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν αὐ­τοῦ.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. γ´. Τὸν ποι­ή­σαν­τα τὸν οὐ­ρα­νὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν θά­λασ­σαν καὶ πάν­τα τὰ ἐν αὐ­τοῖς.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. δ´. Βα­σι­λεύ­σει Κύ­ρι­ος εἰς τὸν αἰ­ῶ­να, ὁ Θε­ός σου, Σι­ών, εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­άν.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ὁ μο­νο­γε­νὴς Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, * ἀ­θά­να­τος ὑ­πάρ­χων * καὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος * δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν * σαρ­κω­θῆ­ναι ἐκ τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου * καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, * ἀ­τρέ­πτως ἐ­ναν­θρω­πή­σας, * σταυ­ρω­θείς τε, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, * θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, * εἷς ὢν τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, * συν­δο­ξα­ζό­με­νος τῷ Πα­τρὶ * καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, * σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος...

Ἀν­τί­φω­νον Γ´. Ἦ­χος ὁ τυ­χών. Ψ. ριζ´ (117).

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ ἤ­χου.

Στίχ. β´. Εἰ­πά­τω­σαν δὴ πάν­τες οἱ φο­βού­με­νοι τὸν Κύ­ρι­ον, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

Στίχ. γ´. Αὕ­τη ἡ ἡ­μέ­ρα, ἣν ἐ­ποί­η­σεν ὁ Κύ­ρι­ος· ἀ­γαλ­λι­α­σώ­με­θα καὶ εὐ­φραν­θῶ­μεν ἐν αὐ­τῇ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

* * *

ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ

Εἰ­σο­δι­κόν. Ἦ­χος β´. (Ἐ­ὰν εἰ­σο­δεύ­ουν πολ­λοὶ ἱ­ε­ρεῖς, ψάλ­λουν αὐ­τοὶ τὸ εἰ­σο­δι­κόν).

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν Χρι­στῷ. Σῶ­σον ἡ­μᾶς Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

* * *

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον. (ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Τῶν Ἁ­γί­ων.

ἢ τὸ ἑ­ξῆς Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τῶν Μαρ­τύ­ρων.
Ἦ­χος α´. Χο­ρὸς Ἀγ­γε­λι­κός.

Δυ­ὰς ἡ εὐ­κλε­ής, τῶν κλει­νῶν Ἀ­θλο­φό­ρων, ἐ­δό­ξα­σε λαμ­πρῶς, τὴν Ἁ­γί­αν Τρι­ά­δα, ὁ Πλά­των ὁ ἔν­δο­ξος, Ῥω­μα­νός τε ὁ ἔν­θε­ος, ἐ­να­θλή­σαν­τες, καὶ τὸν ἐ­χθρὸν κα­θε­λόν­τες· ὅ­θεν πάν­το­τε, ὑ­πὲρ ἡ­μῶν δυ­σω­ποῦ­σι, τὸν μό­νον φι­λάν­θρω­πον.

Εἶ­τα τὸ τοῦ Ἁ­γί­ου τοῦ Να­οῦ.

Κον­τά­κι­ον τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου. (ἀ­πὸ η´ ἕ­ως κε´ πλὴν τῆς κ´ Νο­εμ­βρί­ου). (ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὁ κα­θα­ρώ­τα­τος να­ὸς τοῦ Σω­τῆ­ρος, * ἡ πο­λυ­τί­μη­τος πα­στὰς καὶ παρ­θέ­νος, * τὸ ἱ­ε­ρὸν θη­σαύ­ρι­σμα * τῆς δό­ξης τοῦ Θε­οῦ, * σή­με­ρον εἰ­σά­γε­ται * ἐν τῷ οἴ­κῳ Κυ­ρί­ου, * τὴν χά­ριν συ­νει­σά­γου­σα * τὴν ἐν Πνεύ­μα­τι θεί­ῳ· * ἣν ἀ­νυ­μνοῦ­σιν ἄγ­γε­λοι Θε­οῦ. * Αὕ­τη ὑ­πάρ­χει * σκη­νὴ ἐ­που­ρά­νι­ος.

* * *

ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ

* * *

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Κυ­ρι­α­κῆς ΚΔ´ ἑ­βδο­μά­δος ἐ­πι­στο­λῶν.

Προ­κεί­με­νον καὶ Ἀλ­λη­λού­ϊ­α τοῦ ἤ­χου.

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος βα­ρύς. (Ψαλ­μὸς κη´).

Κύ­ρι­ος ἰ­σχὺν τῷ λα­ῷ αὐ­τοῦ δώ­σει, Κύ­ρι­ος εὐ­λο­γή­σει τὸν λα­ὸν αὐ­τοῦ ἐν εἰ­ρή­νῃ.

Στίχ. Ἐ­νέγ­κα­τε τῷ Κυ­ρί­ῳ υἱ­οὶ Θε­οῦ, ἐ­νέγ­κα­τε τῷ Κυ­ρί­ῳ υἱ­οὺς κρι­ῶν, ἐ­νέγ­κα­τε τῷ Κυ­ρί­ῳ δό­ξαν καὶ τι­μήν.

Πρὸς Ἐ­φε­σί­ους Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

(β´ 14-22)

Ἀ­δελ­φοί, Χρι­στός ἐ­στιν ἡ εἰ­ρή­νη ἡ­μῶν, ὁ ποι­ή­σας τὰ ἀμ­φό­τε­ρα ἓν καὶ τὸ με­σό­τοι­χον τοῦ φραγ­μοῦ λύ­σας, τὴν ἔ­χθραν, ἐν τῇ σαρ­κὶ αὐ­τοῦ τὸν νό­μον τῶν ἐν­το­λῶν ἐν δόγ­μα­σι κα­ταρ­γή­σας, ἵ­να τοὺς δύ­ο κτί­σῃ ἐν ἑ­αυ­τῷ εἰς ἕ­να και­νὸν ἄν­θρω­πον ποι­ῶν εἰ­ρή­νην, καὶ ἀ­πο­κα­ταλ­λά­ξῃ τοὺς ἀμ­φο­τέ­ρους ἐν ἑ­νὶ σώ­μα­τι τῷ Θε­ῷ δι­ὰ τοῦ σταυ­ροῦ, ἀ­πο­κτεί­νας τὴν ἔ­χθραν ἐν αὐ­τῷ· καὶ ἐλ­θὼν εὐ­ηγ­γε­λί­σα­το εἰ­ρή­νην ὑ­μῖν τοῖς μα­κρὰν καὶ τοῖς ἐγ­γύς, ὅ­τι δι᾿ αὐ­τοῦ ἔ­χο­μεν τὴν προ­σα­γω­γὴν οἱ ἀμ­φό­τε­ροι ἐν ἑ­νὶ πνεύ­μα­τι πρὸς τὸν πα­τέ­ρα. Ἄ­ρα οὖν οὐ­κέ­τι ἐ­στὲ ξέ­νοι καὶ πά­ροι­κοι, ἀλ­λὰ συμ­πο­λῖ­ται τῶν ἁ­γί­ων καὶ οἰ­κεῖ­οι τοῦ Θε­οῦ, ἐ­ποι­κο­δο­μη­θέν­τες ἐ­πὶ τῷ θε­με­λί­ῳ τῶν ἀ­πο­στό­λων καὶ προ­φη­τῶν, ὄν­τος ἀ­κρο­γω­νι­αί­ου αὐ­τοῦ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, ἐν ᾧ πᾶ­σα οἰ­κο­δο­μὴ συ­ναρ­μο­λο­γου­μέ­νη αὔ­ξει εἰς να­ὸν ἅ­γι­ον ἐν Κυ­ρί­ῳ· ἐν ᾧ καὶ ὑ­μεῖς συ­νοι­κο­δο­μεῖ­σθε εἰς κα­τοι­κη­τή­ρι­ον τοῦ Θε­οῦ ἐν Πνεύ­μα­τι.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος βα­ρύς. (Ψαλ­μὸς α´).

Στίχ. Ἀ­γα­θὸν τὸ ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθαι τῷ Κυ­ρί­ῳ καὶ ψάλ­λειν τῷ ὀ­νό­μα­τί σου Ὕ­ψι­στε.

Τοῦ ἀ­ναγ­γέλ­λειν τὸ πρω­ὶ τὸ ἔ­λε­ός σου καὶ τὴν ἀ­λή­θει­άν σου κα­τὰ νύ­κτα.

* * *

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Κυ­ρι­α­κῆς Θ´ Λου­κᾶ.

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν (ιβ´ 16-21).

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος τὴν πα­ρα­βο­λὴν ταύ­την· Ἀν­θρώ­που τι­νὸς πλου­σί­ου εὐ­φό­ρη­σεν ἡ χώ­ρα· καὶ δι­ε­λο­γί­ζε­το ἐν ἑ­αυ­τῷ λέ­γων· τί ποι­ή­σω, ὅ­τι οὐκ ἔ­χω ποῦ συ­νά­ξω τοὺς καρ­πούς μου; Καὶ εἶ­πε· τοῦ­το ποι­ή­σω· κα­θε­λῶ μου τὰς ἀ­πο­θή­κας καὶ μεί­ζο­νας οἰ­κο­δο­μή­σω, καὶ συ­νά­ξω ἐ­κεῖ πάν­τα τὰ γεν­νή­μα­τά μου καὶ τὰ ἀ­γα­θά μου, Καὶ ἐ­ρῶ τῇ ψυ­χῇ μου· ψυ­χή, ἔ­χεις πολ­λὰ ἀ­γα­θὰ κεί­με­να εἰς ἔ­τη πολ­λά· ἀ­να­παύ­ου, φά­γε, πί­ε, εὐ­φραί­νου. Εἶ­πε δὲ αὐ­τῷ ὁ Θε­ός· ἄ­φρον, ταύ­τῃ τῇ νυ­κτὶ τὴν ψυ­χήν σου ἀ­παι­τοῦ­σιν ἀ­πὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡ­τοί­μα­σας τί­νι ἔ­σται; Οὕ­τως ὁ θη­σαυ­ρί­ζων ἑ­αυ­τῷ καὶ μὴ εἰς Θε­ὸν πλου­τῶν. Ταῦ­τα λέ­γων ἐ­φώ­νει· Ὁ ἔ­χων ὦ­τα ἀ­κού­ειν, ἀ­κου­έ­τω.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ γί­νε­ται τὸ κή­ρυγ­μα τοῦ θεί­ου λό­γου.

* * *

Καὶ κα­θε­ξῆς ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α
τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Χρυ­σο­στό­μου.

* * *

Εἰς τό· Ἐ­ξαι­ρέ­τω­ς τῆς Πα­να­γί­ας…

Ἄ­ξι­όν ἐ­στιν ὡς ἀ­λη­θῶς * μα­κα­ρί­ζειν σε τὴν Θε­ο­τό­κον, * τὴν ἀ­ει­μα­κά­ρι­στον καὶ πα­να­μώ­μη­τον * καὶ μη­τέ­ρα τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν. * Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως * Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

* * *

Κοι­νω­νι­κόν.

Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν. Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν με­τά­δο­σιν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­δο­μεν τὸ φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νόν, * ἐ­λά­βο­μεν Πνεῦ­μα ἐ­που­ρά­νι­ον, * εὕ­ρο­μεν πί­στιν ἀ­λη­θῆ, * ἀ­δι­αί­ρε­τον Τρι­ά­δα προ­σκυ­νοῦν­τες· * αὕ­τη γὰρ ἡ­μᾶς ἔ­σω­σεν.

Εἰς τό· Πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εί…

Ἦ­χος β´.

Πλη­ρω­θή­τω τὸ στό­μα ἡ­μῶν * αἰ­νέ­σε­ώς σου, Κύ­ρι­ε, * ὅ­πως ἀ­νυ­μνή­σω­μεν τὴν δό­ξαν σου, * ὅ­τι ἠ­ξί­ω­σας ἡ­μᾶς * τῶν ἁ­γί­ων σου με­τα­σχεῖν μυ­στη­ρί­ων· * τή­ρη­σον ἡ­μᾶς ἐν τῷ σῷ ἁ­γι­α­σμῷ, * ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν * με­λε­τῶν­τας τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. * Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν ὀ­πι­σθάμ­βω­νον εὐ­χήν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον * ἀ­πὸ τοῦ νῦν καὶ ἕ­ως τοῦ αἰ­ῶ­νος. (ἐκ γ´)

Ἀ­πό­λυ­σις· Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.

* * * * *

Εἰς τοὺς Αἴ­νους, ἐ­ναλ­λα­κτι­κῶς, Ἀ­να­στά­σι­μα δ´ καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου Μάρ­τυ­ρος Πλά­τω­νος Στι­χη­ρὰ Προ­σό­μοι­α δ´ ἐκ τῆς φυλ­λά­δος.

Ποί­η­μα Ἀν­δρέ­ου Ζ. Μά­μου­κα πο­νη­θὲν πρὸς χά­ριν τοῦ ἐν μα­κα­ρί­α τῇ λή­ξει Πα­νι­ε­ρω­τά­του Μη­τρο­πο­λί­του ἐν Χί­ῳ Κυ­ροῦ Πλά­τω­νος Φραγ­κι­ά­δου. Ἐκ τῆς ἐκ­δό­σε­ως «Νε­ο­μαρ­τυ­ρο­λο­γι­κὰ καὶ ὑ­μνο­λο­γι­κὰ κεί­με­να τοῦ Ἀ. Ζ. Μά­μου­κα, Θεσ­σα­λο­νί­κη, 2002».

Ἦ­χος πλ. α´. Χαί­ροις ἀ­σκη­τι­κῶν.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Δεῦ­ρο τῶν φι­λο­χρί­στων πλη­θὺς τὸν τοῦ Κυ­ρί­ου εὐ­φη­μή­σω­μεν μάρ­τυ­ρα, τὸν Πλά­τω­να τὸν γεν­ναῖ­ον πυ­ρὶ φλε­γό­με­νος γὰρ τῆς Χρι­στοῦ ἀ­γά­πης σῶ­μα ἔ­δο­το, βα­σά­νοις παν­τοί­αις τε ἀ­νυ­ποί­στοις κο­λά­σε­σι τού­του ἐμ­φρό­νως ἀ­φει­δή­σας ὡς μέλ­λον­τος πάν­τως φθεί­ρε­σθαι· ὅ­θεν δό­ξης τε­τύ­χη­κεν, ἧς περ ζῶν ἐ­πε­πό­θη­σε, δι᾿ ἣν καὶ τὰ βά­σα­να, τὰς ἀ­πει­λὰς καὶ θυ­σί­ας τῶν ἀ­σε­βῶν ἐ­λο­γί­σα­το ὡς οὐ­δὲν νυ­νί τε τοῖς συ­νά­θλοις συγ­χο­ρεύ­ει καὶ τοῖς συμ­μάρ­τυ­σι.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Δό­ξα τῷ ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ, τῷ εὐ­δο­κή­σαν­τί σε, Πλά­των παν­θαύ­μα­στε, ἀ­θλῆ­σαι ἀν­δρει­ο­φρό­νως καὶ ἐν τῇ πί­στει αὐ­τοῦ στή­ριγ­μα γε­νέ­σθαι σε στεῤ­ῥό­τε­ρον, ἐν­δεί­ξαν­τι ἅ­πα­σι τοῖς πι­στοῖς καὶ ὁ­ρῶ­σί σε με­τὰ βα­σά­νων δρι­μυ­τά­των πα­λαί­ον­τα καὶ ἀ­νώ­τε­ρον ἐν­δει­κνύ­με­νον, ἔν­δο­ξε, ἵ­να κα­κεῖ­νοι τύ­πον σε, παμ­μά­καρ, κα­τέ­χον­τες τὴν θει­ο­τά­την Κυ­ρί­ου πί­στιν τη­ρή­σω­μεν ἄ­μω­μον· ὃν νῦν ἐκ­δυ­σώ­πει τοὺς ὑ­μνοῦν­τάς σε ῥυ­σθῆ­ναι ἐκ τῆς κο­λά­σε­ως.

Στίχ. ζ´. Δί­και­ος ὡς φοί­νιξ ἀν­θή­σει καὶ ὡ­σεὶ κέ­δρος ἡ ἐν τῷ Λι­βά­νῳ πλη­θυν­θή­σε­ται.

Πλά­των, Με­γα­λο­μάρ­τυς, σο­φέ, οὐ τῶν βα­σά­νων τῶν πολ­λῶν αἱ δρι­μύ­τη­τες κα­τί­σχυ­σαν πα­ρα­λύ­σαι τὸ εὔ­το­νον τῆς ψυ­χῆς οὔθ᾿ ἡ τῶν μα­στί­γων πλη­θύς, ἔν­δο­ξε, δο­ρὰς ἡ ἀ­φαί­ρε­σις καὶ σαρ­κὸς οἱ ἀ­φό­ρη­τοι ξε­σμοὶ οὐ­δό­λως τῶν με­λῶν σου ἡ ἔκ­καυ­σις, κλί­νης μά­καρ τε ἡ ὀ­δύ­νη καὶ κά­κω­σις· πέ­τρᾳ ἐν ἀ­σα­λεύ­τῳ γὰρ κα­λῶς στη­ρι­ζό­με­νον ἦν, ἡ δὲ πέ­τρα ὑ­πῆρ­χεν αὐ­τὸς Χρι­στὸς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν· ὃν νῦν ἐκ­δυ­σώ­πει τῆς γε­έν­νης λυ­τρω­θῆ­ναι τοὺς ἀ­νυ­μνοῦν­τάς σε.

Στίχ. η´. Τοῖς ἁ­γί­οις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐ­τοῦ ἐ­θαυ­μά­στω­σεν ὁ Κύ­ρι­ος.

Ῥῦ­σαι ἀ­πὸ κιν­δύ­νων, σο­φέ, βλά­βης παν­τοί­ας καὶ λοι­μοῦ τοὺς τε­λοῦν­τας σοῦ τὴν μνή­μην τὴν φω­το­φό­ρον καὶ ἐκ κιν­δύ­νου παν­τὸς ὃς ταῖς ἁ­μαρ­τί­αις προ­σεγ­γί­νε­ται ἡ­μῖν καὶ κο­λά­σε­ως καὶ πυ­ρὸς αἰ­ω­νί­ζον­τος καὶ τῶν ἐ­κεῖ­σε ἀ­νυ­ποί­στων κα­κώ­σε­ων εἴ­δους, ἔν­δο­ξε, ἐκ παν­τοί­ου, πο­λύ­α­θλε, οὗ­περ οἱ ἁ­μαρ­τή­σαν­τες γε­νή­σον­ται ἅ­παν­τες συγ­κλη­ρο­νό­μοι τοῦ σκό­τους σὺν τοῖς προ­στά­ταις τοῖς δαί­μο­σι, Χρι­στὸν ἱ­κε­τεύ­ων τὸν πα­ρέ­χον­τα τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

* * * * *