Ο Όρθρος της Κυριακής 4 Νοεμβρίου - Κυριακή Ε´ Λουκά

Ἰωαννικίου ὁσίου τοῦ μεγάλου (†846), Νι­κάνδρου καὶ Ἑρμαίου ἱερομαρτύρων. Ἰω­άννου Βατάτζη τοῦ βασιλέως καὶ ἐλεή μονος (†1254).
Ἦχος πλ. α´. Ἑωθινὸν ια´.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον,
Συναπτὴ μεγάλη,
μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις·
Ὅτι πρέπει σοι πᾶσα δόξα...

Ἦχος πλ. α´. Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν· εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου.

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. β´. Πάν­τα τὰ ἔ­θνη ἐ­κύ­κλω­σάν με, καὶ τῷ ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου ἠ­μυ­νά­μην αὐ­τούς.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. γ´. Πα­ρὰ Κυ­ρί­ου ἐ­γέ­νε­το αὕ­τη, καί ἐ­στι θαυ­μα­στὴ ἐν ὀ­φθαλ­μοῖς ἡ­μῶν.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος πλ. α´.

Τὸν συ­νά­ναρ­χον Λό­γον Πα­τρὶ καὶ Πνεύ­μα­τι, τὸν ἐκ Παρ­θέ­νου τε­χθέν­τα εἰς σω­τη­ρί­αν ἡ­μῶν, ἀ­νυ­μνή­σω­μεν πι­στοὶ καὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν· ὅ­τι ηὐ­δό­κη­σε σαρ­κί, ἀ­νελ­θεῖν ἐν τῷ Σταυ­ρῷ, καὶ θά­να­τον ὑ­πο­μεῖ­ναι, καὶ ἐ­γεῖ­ραι τοὺς τε­θνε­ῶ­τας, ἐν τῇ ἐν­δό­ξῳ ἀ­να­στά­σει αὐ­τοῦ.

Δό­ξα. Τοῦ ὁ­σί­ου. Ἦ­χος πλ. δ´.

Ταῖς τῶν δα­κρύ­ων σου ῥο­αῖς, τῆς ἐ­ρή­μου τὸ ἄ­γο­νον ἐ­γε­ώρ­γη­σας, καὶ τῆς ἐκ βά­θους στε­ναγ­μοῖς, εἰς ἑ­κα­τὸν τοὺς πό­νους ἐ­καρ­πο­φό­ρη­σας· καὶ γέ­γο­νας φω­στήρ, τῇ οἰ­κου­μέ­νῃ λάμ­πων τοῖς θαύ­μα­σι. Ἱ­ω­αν­νί­κι­ε Πα­τὴρ ἡ­μῶν Ὅ­σι­ε, πρέ­σβευ­ε Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ, σω­θῆ­ναι τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὁ δι᾿ ἡ­μᾶς γεν­νη­θεὶς ἐκ Παρ­θέ­νου, καὶ σταύ­ρω­σιν ὑ­πο­μεί­νας Ἀ­γα­θέ, ὁ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον σκυ­λεύ­σας, καὶ ἔ­γερ­σιν δεί­ξας ὡς Θε­ός, μὴ πα­ρί­δῃς οὓς ἔ­πλα­σας τῇ χει­ρί σου· δεῖ­ξον τὴν φι­λαν­θρω­πί­αν σου Ἐ­λε­ῆ­μον· δέ­ξαι τὴν τε­κοῦ­σάν σε Θε­ο­τό­κον, πρε­σβεύ­ου­σαν ὑ­πὲρ ἡ­μῶν, καὶ σῶ­σον Σω­τὴρ ἡ­μῶν, λα­ὸν ἀ­πε­γνω­σμέ­νον.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

* * *

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

[Τὸ Ψαλ­τή­ρι­ον καὶ ὁ Ἄ­μω­μος]

Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος πλ. α´.
Τὸν συ­νά­ναρ­χον Λό­γον.

Τὸν Σταυ­ρὸν τοῦ Κυ­ρί­ου ἐγ­κω­μι­ά­σω­μεν, τὴν τα­φὴν τὴν ἁ­γί­αν ὕ­μνοις τι­μή­σω­μεν, καὶ τὴν ἀ­νά­στα­σιν αὐ­τοῦ ὑ­περ­δο­ξά­σω­μεν· ὅ­τι συ­νή­γει­ρε νε­κρούς, ἐκ τῶν μνη­μά­των ὡς Θε­ός, σκυ­λεύ­σας κρά­τος θα­νά­του, καὶ ἰ­σχὺν δι­α­βό­λου, καὶ τοῖς ἐν ᾅ­δῃ φῶς ἀ­νέ­τει­λε.

Δό­ξα.

Κύ­ρι­ε νε­κρὸς προ­ση­γο­ρεύ­θης, ὁ νε­κρώ­σας τὸν θά­να­τον· ἐν μνή­μα­τι ἐ­τέ­θης, ὁ κε­νώ­σας τὰ μνή­μα­τα· ἄ­νω στρα­τι­ῶ­ται τὸν τά­φον ἐ­φύ­λατ­τον, κά­τω τοὺς ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νος νε­κροὺς ἐ­ξα­νέ­στη­σας. Παν­το­δύ­να­με καὶ ἀ­κα­τά­λη­πτε, Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Χαῖ­ρε πύ­λη Κυ­ρί­ου ἡ ἀ­δι­ό­δευ­τος· Χαῖ­ρε τεῖ­χος καὶ σκέ­πη τῶν προ­στρε­χόν­των εἰς σέ· Χαῖ­ρε ἀ­χεί­μα­στε λι­μήν, καὶ ἀ­πει­ρό­γα­με· ἡ τε­κοῦ­σα ἐν σαρ­κὶ τὸν ποι­η­τήν σου καὶ Θε­όν, πρε­σβεύ­ου­σα μὴ ἐλ­λεί­πῃς, ὑ­πὲρ τῶν ἀ­νυ­μνούν­των, καὶ προ­σκυ­νούν­των τὸν τό­κον σου.

Με­τὰ τὴν β´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἦ­χος πλ. α´.

Κύ­ρι­ε, με­τὰ τὴν τρι­ή­με­ρόν σου ἀ­νά­στα­σιν, καὶ τὴν τῶν Ἀ­πο­στό­λων προ­σκύ­νη­σιν, ὁ Πέ­τρος ἐ­βό­α σοι· Γυ­ναῖ­κες ἀ­πε­τόλ­μη­σαν, κἀ­γὼ ἐ­δει­λί­α­σα· Λῃ­στὴς ἐ­θε­ο­λό­γη­σε, κἀ­γὼ ἠρ­νη­σά­μην σε· ἆ­ρα κα­λέ­σεις με τοῦ λοι­ποῦ μα­θη­τήν; ἢ πά­λιν δεί­ξεις με ἁ­λι­έ­α βυ­θοῦ; ἀλ­λὰ με­τα­νο­οῦν­τά με δέ­ξαι, ὁ Θε­ὸς καὶ σῶ­σόν με.

Δό­ξα.

Κύ­ρι­ε, ἐν μέ­σῳ σε προ­σή­λω­σαν, οἱ πα­ρά­νο­μοι τῶν κα­τα­δί­κων, καὶ λόγ­χῃ τὴν πλευ­ράν σου ἐ­ξε­κέν­τη­σαν, ὦ Ἐ­λε­ῆ­μον· τα­φὴν δὲ κα­τε­δέ­ξω, ὁ λύ­σας ᾅ­δου τὰς πύ­λας, καὶ ἀ­νέ­στης τρι­ή­με­ρος· ἔ­δρα­μον γυ­ναῖ­κες ἰ­δεῖν σε, καὶ ἀ­πήγ­γει­λαν Ἀ­πο­στό­λοις τὴν ἔ­γερ­σιν· Ὑ­πε­ρυ­ψού­με­νε Σω­τήρ, ὃν ὑ­μνοῦ­σιν Ἄγ­γε­λοι, εὐ­λο­γη­μέ­νε Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ἀ­πει­ρό­γα­με νύμ­φη θε­ο­γεν­νή­τρι­α, ἡ τῆς Εὔ­ας τὴν λύ­πην χα­ρο­ποι­ή­σα­σα, ἀ­νυ­μνοῦ­μεν οἱ πι­στοὶ καὶ προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, ὅ­τι ἀ­νή­γα­γες ἡ­μᾶς, ἐκ τῆς ἀρ­χαί­ας ἀ­ρᾶς· καὶ νῦν δυ­σώ­πει ἀ­παύ­στως, πα­νύ­μνη­τε Πα­να­γί­α, εἰς τὸ σω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς.

* * *

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

[Με­τὰ τὸν Ἄ­μω­μον, τὰ Εὐ­λο­γη­τά­ρι­α]

Ἦ­χος πλ. α´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τῶν ἀγ­γέ­λων ὁ δῆ­μος * κα­τε­πλά­γη ὁ­ρῶν σε * ἐν νε­κροῖς λο­γι­σθέν­τα, * τοῦ θα­νά­του δέ, Σῶ­τερ, * τὴν ἰ­σχὺν κα­θε­λόν­τα * καὶ σὺν ἑ­αυ­τῷ * τὸν Ἀ­δὰμ ἐ­γεί­ραν­τα * καὶ ἐξ ᾅ­δου * πάν­τας ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τα.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τί τὰ μύ­ρα * συμ­πα­θῶς τοῖς δά­κρυ­σιν, * ὦ μα­θή­τρι­αι, κιρ­νᾶ­τε; * ὁ ἀ­στρά­πτων * ἐν τῷ τά­φῳ ἄγ­γε­λος * προ­σε­φθέγ­γε­το ταῖς μυ­ρο­φό­ροις· * Ἴ­δε­τε ὑ­μεῖς * τὸν τά­φον καὶ ἥ­σθη­τε· * ὁ Σω­τὴρ γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Λί­αν πρω­ῒ * μυ­ρο­φό­ροι ἔ­δρα­μον * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου θρη­νο­λο­γοῦ­σαι· * ἀλλ᾿ ἐ­πέ­στη * πρὸς αὐ­τὰς ὁ ἄγ­γε­λος καὶ εἶ­πε· * Θρή­νου ὁ και­ρὸς * πέ­παυ­ται· μὴ κλαί­ε­τε· * τὴν ἀ­νά­στα­σιν δὲ * ἀ­πο­στό­λοις εἴ­πα­τε.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Μυ­ρο­φό­ροι γυ­ναῖ­κες * με­τὰ μύ­ρων ἐλ­θοῦ­σαι * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου, Σῶ­τερ, * ἐ­νη­χοῦν­το ἀγ­γέ­λου * πρὸς αὐ­τὰς φθεγ­γο­μέ­νου· * Τί με­τὰ νε­κρῶν * τὸν ζῶν­τα λο­γί­ζε­σθε; * ὡς Θε­ὸς γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Προ­σκυ­νοῦ­μεν Πα­τέ­ρα * καὶ τὸν τού­του Υἱ­όν τε * καὶ τὸ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, * τὴν ἁ­γί­αν Τρι­ά­δα * ἐν μι­ᾷ τῇ οὐ­σί­ᾳ, * σὺν τοῖς Σε­ρα­φὶμ * κρά­ζον­τες τὸ Ἅ­γι­ος, * ἅ­γι­ος, ἅ­γι­ος εἶ, Κύ­ρι­ε.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ζω­ο­δό­την τε­κοῦ­σα, * ἐ­λυ­τρώ­σω, Παρ­θέ­νε, * τὸν Ἀ­δὰμ ἁ­μαρ­τί­ας· * χαρ­μο­νὴν δὲ τῇ Εὔ­ᾳ * ἀν­τὶ λύ­πης πα­ρέ­σχες· * ῥεύ­σαν­τα ζω­ῆς, * ἴ­θυ­νε πρὸς ταύ­την δὲ * ὁ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θεὶς * Θε­ὸς καὶ ἄν­θρω­πος.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α· δό­ξα σοι ὁ Θε­ός. (ἐκ γ´)

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι ηὐ­λό­γη­ταί Σου...

* * *

ΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ

Ἡ Ὑ­πα­κο­ή. Ἦ­χος πλ. α´.

Ἀγ­γε­λι­κῇ ὁ­ρά­σει τὸν νοῦν ἐκ­θαμ­βού­με­ναι, καὶ θε­ϊ­κῇ ἐ­γέρ­σει τὴν ψυ­χὴν φω­τι­ζό­με­ναι, αἱ Μυ­ρο­φό­ροι τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις εὐ­ηγ­γε­λί­ζον­το· Ἀ­ναγ­γεί­λα­τε ἐν τοῖς ἔ­θνε­σι, τὴν ἀ­νά­στα­σιν τοῦ Κυ­ρί­ου, συ­νερ­γοῦν­τος τοῖς θαύ­μα­σι, καὶ πα­ρέ­χον­τος ἡ­μῖν τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Οἱ Ἀ­να­βαθ­μοί. Ἦ­χος πλ. α´.

Ἀν­τί­φω­νον Α´.

Ἐν τῷ θλί­βε­σθαί με δαυ­ϊ­τι­κῶς, ᾄ­δω σοι Σω­τήρ μου· Ῥῦ­σαί μου τὴν ψυ­χὴν ἐκ γλώσ­σης δο­λί­ας.

Τοῖς ἐ­ρη­μι­κοῖς, ζω­ὴ μα­κα­ρί­α ἐ­στί, θε­ϊ­κῷ ἔ­ρω­τι πτε­ρου­μέ­νοις.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, πε­ρι­κρα­τεῖ­ται πάν­τα τὰ ὁ­ρα­τά τε, σὺν τοῖς ἀ­ο­ρά­τοις· αὐ­το­κρα­τὲς γὰρ ὄν, τῆς Τρι­ά­δος ἕν ἐ­στιν ἀ­ψεύ­στως.

Ἀν­τί­φω­νον Β´.

Εἰς τὰ ὄ­ρη ψυ­χὴ ἀρ­θῶ­μεν· δεῦ­ρο ἐ­κεῖ­σε, ὅ­θεν βο­ή­θει­α ἥ­κει.

Δε­ξι­ά σου χεὶρ κἀ­μέ, Χρι­στὲ ἱ­πτα­μέ­νη, σκαι­ω­ρί­ας πά­σης πε­ρι­φυ­λα­ξά­τω.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, θε­ο­λο­γοῦν­τες φῶ­μεν· Σὺ εἶ Θε­ός, ζω­ή, ἔ­ρως, φῶς, νοῦς, σὺ χρη­στό­της, σὺ βα­σι­λεύ­εις εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Ἀν­τί­φω­νον Γ´.

Ἐ­πὶ τοῖς εἰ­ρη­κό­σι μοι· Εἰς τὰς αὐ­λὰς προ­σβῶ­μεν Κυ­ρί­ου· χα­ρᾶς πολ­λῆς πλη­σθείς, εὐ­χὰς ἀ­να­πέμ­πω.

Ἐ­πὶ οἶ­κον Δαυ­ΐδ, τὰ φο­βε­ρὰ τε­λε­σι­ουρ­γεῖ­ται· πῦρ γὰρ ἐ­κεῖ φλέ­γον, ἅ­παν­τα αἰ­σχρὸν νοῦν.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, ζω­αρ­χι­κὴ ἀ­ξί­α, ἐξ οὗ πᾶν ζῶ­ον ἐμ­ψυ­χοῦ­ται, ὡς ἐν Πα­τρί, ἅ­μα τε καὶ Λό­γῳ.

Προ­κεί­με­νον. Ψαλ­μὸς θ´ (9).

Ἀ­νά­στη­θι Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου, ὅ­τι σὺ βα­σι­λεύ­εις εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. (δίς)

Στίχ. Ἐ­ξο­μο­λο­γή­σο­μαί σοι, Κύ­ρι­ε, ἐν ὅ­λῃ καρ­δί­ᾳ μου, δι­η­γή­σο­μαι πάν­τα τὰ θαυ­μά­σι­ά σου.

Ἀ­νά­στη­θι Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου...

* * *

ΤΑΞΙΣ ΕΩΘΙΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ...

Ἀ­μήν. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Στίχ. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Αἰ­νε­σά­τω πνο­ὴ… πᾶ­σα τὸν Κύ­ρι­ον.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Καὶ ὑ­πὲρ τοῦ κα­τα­ξι­ω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς τῆς ἀ­κρο­ά­σε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν ἱ­κε­τεύ­σω­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον. (γ´)

Ὁ δι­ά­κο­νος· Σο­φί­α· ὀρ­θοί· ἀ­κού­σω­μεν τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Καὶ τῷ Πνεύ­μα­τί σου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ἰ­ω­άν­νην ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου τὸ ἀ­νά­γνω­σμα.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Πρό­σχω­μεν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ ἱ­ε­ρεὺς ἀ­να­γι­νώ­σκει
τὸ ἐν­δι­ά­τα­κτον ἑ­ω­θι­νὸν Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.

Ἑ­ωθινὸν ΙΑ´
Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ἰ­ω­άν­νην (κ´ 15-25).

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, ἐ­φα­νέ­ρω­σεν ἑ­αυ­τὸν ὁ Ἰ­η­σοῦς τοῖς μα­θη­ταῖς αὐ­τοῦ, ἐ­γερ­θεὶς ἐκ νε­κρῶν καὶ λέ­γει τῷ Σί­μω­νι Πέ­τρῳ· Σί­μων Ἰ­ω­νᾶ, ἀ­γα­πᾷς με πλεῖ­ον τού­των; Λέ­γει αὐ­τῷ· Ναί, Κύ­ρι­ε· σὺ οἶ­δας ὅ­τι φι­λῶ σε. Λέ­γει αὐ­τῷ· Βό­σκε τὰ ἀρ­νί­α μου. Λέ­γει αὐ­τῷ πά­λιν δεύ­τε­ρον· Σί­μων Ἰ­ω­νᾶ, ἀ­γα­πᾷς με; Λέ­γει αὐ­τῷ· Ναί, Κύ­ρι­ε, σὺ οἶ­δας ὅ­τι φι­λῶ σε. Λέ­γει αὐ­τῷ· Ποί­μαι­νε τὰ πρό­βα­τά μου. Λέ­γει αὐ­τῷ τὸ τρί­τον· Σί­μων Ἰ­ω­νᾶ, φι­λεῖς με; Ἐ­λυ­πή­θη ὁ Πέ­τρος, ὅ­τι εἶ­πεν αὐ­τῷ τὸ τρί­τον, φι­λεῖς με, καὶ εἶ­πεν αὐ­τῷ· Κύ­ρι­ε, σὺ πάν­τα οἶ­δας, σὺ γι­νώ­σκεις ὅ­τι φι­λῶ σε. Λέ­γει αὐ­τῷ ὁ Ἰ­η­σοῦς· Βό­σκε τὰ πρό­βα­τά μου. Ἀ­μὴν ἀ­μὴν λέ­γω σοι, ὅ­τε ᾖς νε­ώ­τε­ρος, ἐ­ζών­νυ­ες σε­αυ­τὸν καὶ πε­ρι­ε­πά­τεις ὅ­που ἤ­θε­λες· ὅ­ταν δὲ γη­ρά­σῃς, ἐ­κτε­νεῖς τὰς χεῖ­ράς σου, καὶ ἄλ­λος σε ζώ­σει, καὶ οἴ­σει ὅ­που οὐ θέ­λεις. Τοῦ­το δὲ εἶ­πε ση­μαί­νων ποί­ῳ θα­νά­τῳ δο­ξά­σει τὸν Θε­όν. Καὶ τοῦ­το εἰ­πὼν λέ­γει αὐ­τῷ· Ἀ­κο­λού­θει μοι. Ἐ­πι­στρα­φεὶς δὲ ὁ Πέ­τρος βλέ­πει τὸν μα­θη­τὴν ὃν ἠ­γά­πα ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­κο­λου­θοῦν­τα, ὃς καὶ ἀ­νέ­πε­σεν ἐν τῷ δεί­πνῳ ἐ­πὶ τὸ στῆ­θος αὐ­τοῦ καὶ εἶ­πε· Κύ­ρι­ε, τίς ἐ­στιν ὁ πα­ρα­δι­δούς σε; Τοῦ­τον ἰ­δὼν ὁ Πέ­τρος λέ­γει τῷ Ἰ­η­σοῦ· Κύ­ρι­ε, οὗ­τος δὲ τί; λέ­γει αὐ­τῷ ὁ Ἰ­η­σοῦς· Ἐ­ὰν αὐ­τὸν θέ­λω μέ­νειν ἕ­ως ἔρ­χο­μαι, τί πρὸς σέ; Σὺ ἀ­κο­λού­θει μοι. Ἐ­ξῆλ­θεν οὖν ὁ λό­γος οὗ­τος εἰς τοὺς ἀ­δελ­φοὺς ὅ­τι ὁ μα­θη­τὴς ἐ­κεῖ­νος οὐκ ἀ­πο­θνή­σκει· καὶ οὐκ εἶ­πεν αὐ­τῷ ὁ Ἰ­η­σοῦς ὅ­τι οὐκ ἀ­πο­θνή­σκει, ἀλλ᾿ ἐ­ὰν αὐ­τὸν θέ­λω μέ­νειν ἕ­ως ἔρ­χο­μαι, τί πρὸς σέ; Οὗ­τός ἐ­στιν ὁ μα­θη­τὴς ὁ μαρ­τυ­ρῶν πε­ρὶ τού­των καὶ γρά­ψας ταῦ­τα, καὶ οἴ­δα­μεν ὅ­τι ἀ­λη­θής ἐ­στιν ἡ μαρ­τυ­ρί­α αὐ­τοῦ. Ἔ­στι δὲ καὶ ἄλ­λα πολ­λὰ ὅ­σα ἐ­ποί­η­σεν ὁ Ἰ­η­σοῦς, ἅ­τι­να ἐ­ὰν γρά­φη­ται καθ᾿ ἕν, οὐ­δὲ αὐ­τὸν οἶ­μαι τὸν κό­σμον χω­ρῆ­σαι τὰ γρα­φό­με­να βι­βλί­α. Ἀ­μήν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ Προ­ε­στὼς ἢ ὁ Ἀ­να­γνώ­στης·

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, * προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον Ἰ­η­σοῦν, * τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον. * Τὸν σταυ­ρόν σου, Χρι­στέ, προ­σκυ­νοῦ­μεν * καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου ἀ­νά­στα­σιν * ὑ­μνοῦ­μεν καὶ δο­ξά­ζο­μεν· * σὺ γὰρ εἶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ἐ­κτός σου ἄλ­λον οὐκ οἴ­δα­μεν, * τὸ ὄ­νο­μά σου ὀ­νο­μά­ζο­μεν. * Δεῦ­τε πάν­τες οἱ πι­στοὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν * τὴν τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­αν ἀ­νά­στα­σιν· * ἰ­δοὺ γὰρ ἦλ­θε δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ * χα­ρὰ ἐν ὅ­λῳ τῷ κό­σμῳ. * Δι­ὰ παν­τὸς εὐ­λο­γοῦν­τες τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦ­μεν τὴν ἀ­νά­στα­σιν αὐ­τοῦ. * Σταυ­ρὸν γὰρ ὑ­πο­μεί­νας δι᾿ ἡ­μᾶς, * θα­νά­τῳ θά­να­τον ὤ­λε­σεν.

Οἱ χο­ροὶ ψάλ­λουν ἀν­τι­φω­νι­κῶς κα­τὰ στί­χον τὸν ν´ ψαλ­μόν, προ­τάσ­σον­τες (ἐν Κυ­ρι­α­κῇ) τὴν προ­φώ­νη­σιν Ἐ­λε­ῆ­μον.

Ἦ­χος β´.

Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νόν με ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σόν με.

Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πι­όν μού ἐ­στι δι­ὰ παν­τός.

Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πι­όν σου ἐ­ποί­η­σα, ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θῇς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαί σε.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σέ με ἡ μή­τηρ μου.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θει­αν ἠ­γά­πη­σας, τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φι­α τῆς σο­φί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι.

Ῥαν­τι­εῖς με ὑσ­σώ­πῳ, καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι· πλυ­νεῖς με, καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι.

Ἀ­κου­τι­εῖς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην· ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να.

Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τὰς ἀ­νο­μί­ας μου ἐ­ξά­λει­ψον.

Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοί, ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου.

Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψῃς με ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀν­τα­νέ­λῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σου, καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξόν με.

Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τὰς ὁ­δούς σου, καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι.

Ῥῦ­σαί με ἐξ αἱ­μά­των, ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου· ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου.

Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις, καὶ τὸ στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου.

Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἄν· ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις.

Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον· καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει.

Ἀ­γά­θυ­νον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ών, καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ.

Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰν καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα.

Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ρι­όν σου μό­σχους.

Ἐν Κυ­ρι­α­κῇ προ­στί­θε­ται εἰς τὸν τε­λευ­ταῖ­ον στί­χον τὸ ἐ­φύ­μνι­ον· Καὶ ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός.

Δό­ξα.

Ταῖς τῶν Ἀ­πο­στό­λων * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θε­ο­τό­κου * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ τὸ πεν­τη­κο­στά­ρι­ον. Ἦ­χος ὁ αὐ­τός.

Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἀ­να­στὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­πὸ τοῦ τά­φου, * κα­θὼς προ­εῖ­πεν, * ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * τὴν αἰ­ώ­νι­ον ζω­ὴν * καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Σῶ­σον, ὁ Θε­ός, τὸν λα­όν Σου... Κύριε, ἐ­λέ­η­σον (ιβ´). Ἐ­λέ­ει καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς... Ἀμήν.

* * *

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος καὶ οἱ δύο τοῦ Μη­ναί­ου.

Κα­νὼν Ἀ­να­στά­σι­μος.

ᾨ­δὴ α´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος εἰς δ´.

Ἦ­χος πλ. α´. Ὁ Εἱρ­μός.

Ἵπ­πον καὶ ἀ­να­βά­την, εἰς θά­λασ­σαν Ἐ­ρυ­θράν, ὁ συν­τρί­βων πο­λέ­μους, ἐν ὑ­ψη­λῷ βρα­χί­ο­νι, Χρι­στὸς ἐ­ξε­τί­να­ξεν, Ἰσ­ρα­ὴλ δὲ ἔ­σω­σεν, ἐ­πι­νί­κι­ον ὕ­μνον ᾄ­δον­τα.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Σὲ ἡ ἀ­καν­θη­φό­ρος, Ἑ­βραί­ων συ­να­γω­γή, οὐ στορ­γὴν Εὐ­ερ­γέ­τα, πρὸς σὲ φυ­λά­ξα­σα μη­τρι­κήν, Χρι­στὲ ἐ­στε­φά­νω­σε, τὸν γε­νάρ­χην λύ­ον­τα, τῆς ἀ­κάν­θης τὸ ἐ­πι­τί­μι­ον.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ἤ­γει­ράς με πε­σόν­τα, τῷ βό­θρῳ ἐ­πι­κλυ­σθείς, Ζω­ο­δό­τα ἀ­πτώ­τως· καὶ τῆς ἐ­μῆς δυ­σώ­δους φθο­ρᾶς, Χρι­στὲ ἀ­να­σχό­με­νος, ἀ­πει­ρά­στως θεί­ας οὐ­σί­ας, μύ­ρῳ με εὐ­ω­δί­α­σας.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Λέ­λυ­ται ἡ κα­τά­ρα, ἡ λύ­πη πέ­παυ­ται· ἡ γὰρ εὐ­λο­γη­μέ­νη, καὶ Κε­χα­ρι­τω­μέ­νη πι­στοῖς, χα­ρὰν ἐ­ξα­νέ­τει­λεν, εὐ­λο­γί­αν πᾶ­σιν, ἀν­θη­φο­ροῦ­σα Χρι­στὸν τοῖς πέ­ρα­σι.

Ὁ Κα­νὼν τοῦ Ὁ­σί­ου, οὗ ἡ ἀ­κρο­στι­χίς· Τοῦ Προ­δρό­μου σε τὸν μι­μη­τὴν αἰ­νέ­σω. Ἰ­ω­σήφ.

Ἦ­χος δ´. Ἀ­νοί­ξω τὸ στό­μα μου.

Στίχ. Ὅ­σι­ε τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Τῷ φέγ­γει τῆς χά­ρι­τος, κα­ταυ­γα­ζό­με­νος Ὅ­σι­ε, τοὺς πί­στει τὴν μνή­μην σου, πα­νη­γυ­ρί­ζον­τας, φω­τα­γώ­γη­σον, καὶ σκό­τους ἁ­μαρ­τί­ας, πρε­σβεί­αις σου λύ­τρω­σαι, Ἰ­ω­αν­νί­κι­ε.

Στίχ. Ὅ­σι­ε τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ὁ­δὸν τὴν εἰ­σά­γου­σαν, ἀ­νε­πι­στρό­φως δι­ώ­δευ­σας, πρὸς πό­λιν οὐ­ρά­νι­ον, Ἰ­ω­αν­νί­κι­ε· τὸ γὰρ Ἅ­γι­ον, ὡ­δή­γη­σέ σε Πνεῦ­μα, ἐ­πα­να­παυ­σά­με­νον, ἐν τῇ καρ­δί­ᾳ σου.

Στίχ. Ὅ­σι­ε τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ὑ­ψοῦ­σαν τα­πεί­νω­σιν, Ἰ­ω­αν­νί­κι­ε ἔ­σχη­κας· δι­ό σου δε­ό­με­θα, οἴ­κτει­ρον Ὅ­σι­ε, τὴν τα­πεί­νω­σιν, ἡ­μῶν καὶ τὰς ὀ­δύ­νας, πά­σας ἐ­πι­κού­φι­σον, τῶν καρ­δι­ῶν ἡ­μῶν.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Πε­σόν­των ἀ­νά­κλη­σις, καὶ ἱ­στα­μέ­νων βε­βαί­ω­σις, ὑ­πάρ­χεις Πα­νά­μω­με· ὅ­θεν σου δέ­ο­μαι, συμ­πε­σόν­τα μου, τὸν νοῦν τῇ ἁ­μαρ­τί­ᾳ, ἀ­νόρ­θω­σον Δέ­σποι­να, ὅ­πως δο­ξά­ζω σε.

Ὁ Κα­νὼν τῶν Ἱ­ε­ρο­μαρ­τύ­ρων. Ποί­η­μα Ἰ­ω­σήφ.

Ἦ­χος ὁ αὐ­τός. Χο­ροὶ Ἰσ­ρα­ήλ.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Σε­πτῶν ἀ­θλη­τῶν σε­πτὴν ἑ­ορ­τήν, Ἱ­ε­ρο­μαρ­τύ­ρων ἱ­ε­ρὰν μνή­μην σή­με­ρον, ἱ­ε­ραῖς με­λῳ­δί­αις, νῦν ἡ τοῦ Χρι­στοῦ ἱ­ε­ρω­τά­τη Ἐκ­κλη­σί­α, ἱ­ε­ρο­πρε­πῶς ἐ­κτε­λοῦ­σα, ᾄ­σμα­σι κα­τα­τέρ­πε­ται, τού­τους γε­ραί­ρου­σα.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Σε­πτῷ κε­χρι­σμέ­νος χρί­σμα­τι, τῆς ἱ­ε­ρω­σύ­νης πι­στῶς, Ἱ­ε­ράρ­χα Νί­καν­δρε, τι­μι­ώ­τε­ρον τοῦ­το, ταῖς ἐκ τῶν αἱ­μά­των σου βα­φαῖς ἐ­να­πειρ­γά­σω, ἐν ἀ­γαλ­λι­ά­σει κραυ­γά­ζων· ᾌ­σω­μεν τῷ Θε­ῷ ἡ­μῶν, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

Δό­ξα.

Ὁ­δὸν μαρ­τυ­ρί­ου τρέ­χον­τες, τέρ­ψιν ἀ­λη­θῆ ἐν αὐ­τῇ σα­φῶς ἐν­δει­κνύ­με­νοι, ἐ­πλου­τή­σα­τε χά­ριν, θαυ­μα­τουρ­γι­ῶν καὶ δω­ρε­ῶν ἐ­που­ρα­νί­ων, Μάρ­τυ­ρες συμ­φώ­νως βο­ῶν­τες· ᾌ­σω­μεν τῷ Θε­ῷ ἡ­μῶν, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὁ ἀ­πε­ρι­γρά­πτως κόλ­ποις τοῦ Πα­τρός, κόλ­ποις τῆς Μη­τρὸς σαρ­κι­κῶς Χρι­στὸς πε­ρι­γρά­φε­ται, με­τὰ γέν­νη­σιν ταύ­την, ἀ­λη­θῆ Παρ­θέ­νον ὑ­πὲρ νοῦν δι­α­φυ­λά­ξας, ᾧ με­γα­λο­φώ­νως βο­ῶ­μεν· ᾌ­σω­μεν τῷ Θε­ῷ ἡ­μῶν, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

ᾨ­δὴ γ´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος.

Ἦ­χος πλ. α´. Ὁ Εἱρ­μός.

Ὁ πή­ξας ἐπ᾿ οὐ­δε­νὸς τὴν γῆν τῇ προ­στά­ξει σου, καὶ με­τε­ω­ρί­σας ἀ­σχέ­τως βρί­θου­σαν, ἐ­πὶ τὴν ἀ­σά­λευ­τον Χρι­στέ, πέ­τραν τῶν ἐν­το­λῶν σου, τὴν Ἐκ­κλη­σί­αν σου στε­ρέ­ω­σον, μό­νε ἀ­γα­θὲ καὶ φι­λάν­θρω­πε.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Χο­λὴν μὲν οἱ ἐκ πέ­τρας τὸ μέ­λι θη­λά­σαν­τες, τῷ ἐν τῇ ἐ­ρή­μῳ τε­ρα­τουρ­γή­σαν­τι, σοὶ προ­σε­νη­νό­χα­σι Χρι­στέ, ὄ­ξος δ᾿ ἀν­τὶ τοῦ μάν­να, εὐ­ερ­γε­σί­αν σοι ἠ­μεί­ψαν­το, παῖ­δες Ἰσ­ρα­ὴλ οἱ ἀ­γνώ­μο­νες.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Οἱ πά­λαι φω­το­ει­δεῖ νε­φέ­λῃ σκε­πό­με­νοι, τὴν ζω­ὴν ἐν τά­φῳ Χρι­στὸν κα­τέ­θεν­το· ἀλλ᾿ αὐ­τε­ξου­σί­ως ἀ­να­στάς, πᾶ­σι πι­στοῖς πα­ρέ­σχε, τὴν μυ­στι­κῶς ἐ­πι­σκι­ά­ζου­σαν, ἄ­νω­θεν τοῦ Πνεύ­μα­τος ἔλ­λαμ­ψιν.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Σὺ Μή­τηρ Θε­οῦ ἀ­συν­δυ­ά­στως γε­γέ­νη­σαι, τοῦ ἐξ ἀ­κη­ρά­του Πα­τρὸς ἐ­κλάμ­ψαν­τος, ἄ­νευ­θεν ὠ­δί­νων μη­τρι­κῶν· ὅ­θεν σε Θε­ο­τό­κον, σε­σαρ­κω­μέ­νον γὰρ ἐ­κύ­η­σας, Λό­γον ὀρ­θο­δό­ξως κη­ρύτ­το­μεν.

Τοῦ Ὁ­σί­ου. Ἦ­χος δ´. Τοὺς σοὺς ὑ­μνο­λό­γους.

Στίχ. Ὅ­σι­ε τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ῥε­όν­των τὰ μέ­νον­τα ἠλ­λά­ξω, ἐμ­φρό­νως τὸν σὸν ἀ­να­λα­βών, σταυ­ρὸν Ἰ­ω­αν­νί­κι­ε, καὶ ἐν ἀ­βά­τοις ὄ­ρε­σιν, ὡς Ἠ­λι­οὺ ὁ μέ­γι­στος, ὑ­πο­χω­ρῶν δι­ε­τέ­λε­σας.

Στίχ. Ὅ­σι­ε τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ὁ­δόν σοι τὴν λί­αν πο­θου­μέ­νην, Πα­τέ­ρων ὑ­πέ­δει­ξε δυ­άς, ἣν εὗ­ρες χρό­νοις πλεί­ο­σιν, ἐγ­κε­κρυμ­μέ­νην ὄ­ρε­σι, προ­φη­τι­κῷ χα­ρί­σμα­τι, λε­λαμ­πρυ­σμέ­νος μα­κά­ρι­ε.

Στίχ. Ὅ­σι­ε τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Δο­νού­με­νοι πά­θε­σι ποι­κί­λοις, ἐν πί­στει προ­στρέ­χο­μεν τῇ σῇ, σκέ­πῃ Ἰ­ω­αν­νί­κι­ε· ἁ­γί­αις με­σι­τεί­αις σου, πάν­τας ἡ­μᾶς ἐ­πί­σκε­ψαι, ἐκ­δυ­σω­πῶν τὸν φι­λάν­θρω­πον.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ῥα­νί­σιν ἐ­λέ­ους σου Παρ­θέ­νε, τοὺς ἄν­θρα­κας σβέ­σον τῶν ἐ­μῶν, πα­θῶν θε­ο­χα­ρί­τω­τε, καὶ ἐ­σβε­σμέ­νον ἄ­να­ψον, τὸν λύ­χνον τῆς καρ­δί­ας μου, χρυ­σῆ λυ­χνί­α Πα­νά­μω­με.

Τῶν Ἱ­ε­ρο­μαρ­τύ­ρων. Ὅ­τι στεῖ­ρα ἔ­τε­κεν.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Τὰ τῶν λό­γων δί­κτυ­α, προ­σε­φα­πλῶν τοὺς ἐν πλά­νῃ, θαυ­μα­τουρ­γῶν ἐ­ζώ­γρεις, ὀ­ψώ­νι­ον πο­λυ­τε­λές, τῷ ἐκ Παρ­θέ­νου Νί­καν­δρε ἐ­κλά­ψαν­τι, τού­τους προ­σα­γό­με­νος.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Κλῆ­μα εὐ­φο­ρώ­τα­τον, Τί­του φυ­τεί­ας ἐ­γέ­νου, τοῦ τῶν Κρη­τῶν φω­στῆ­ρος, βό­τρυ­ας φέ­ρον λο­γι­κούς, γλεῦ­κος ἡ­μῖν πη­γά­ζον­τας σω­τή­ρι­ον, Νί­καν­δρε μα­κά­ρι­ε.

Δό­ξα.

Σὺν τῷ Ἑρ­μαί­ῳ τῷ θεί­ῳ, κε­χερ­σω­μέ­νας καρ­δί­ας, τῷ τοῦ Σταυ­ροῦ ἀ­ρό­τρῳ, κα­τε­νε­ώ­σα­τε σο­φοί, καὶ καρ­πο­φό­ρους Νί­καν­δρε ἐ­δεί­ξα­τε· ὅ­θεν μα­κα­ρί­ζε­σθε.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Νοῦς οὐ­δὲ οὐ­ρά­νι­ος, τὴν ὑ­πὲρ νοῦν σου λο­χεί­αν, δι­ερ­μη­νεύ­ει Κό­ρη· Νοῦ γὰρ τοῦ πρώ­του ἐν γα­στρί, Λό­γον ἁ­γνὴ συ­νέ­λα­βες, τὸν τὰ πάν­τα, λό­γῳ συ­στη­σά­με­νον.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν...

* * *

ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Ἐκ τοῦ Μη­ναί­ου. Κά­θι­σμα.

Τοῦ Ὁ­σί­ου. Ἦ­χος γ´. Τὴν ὡ­ραι­ό­τη­τα.

Κό­σμου τερ­πνό­τη­τα, προ­θύ­μως ἔ­λι­πες, καὶ τῷ Δε­σπό­τῃ σου, κα­τη­κο­λού­θη­σας, ἔ­ρω­τι θεί­ῳ τὴν ψυ­χήν, τρω­θεὶς Ἰ­ω­αν­νί­κι­ε· ὅ­θεν καὶ τὴν κά­μι­νον, τῶν πα­θῶν ἐ­να­πέ­σβε­σας, δρό­σῳ τῇ τοῦ Πνεύ­μα­τος, τοῦ Ἁ­γί­ου πα­νόλ­βι­ε· δι­ὸ σὺν τοῖς Ἀγ­γέ­λοις χο­ρεύ­εις νῦν, τού­των τὸν βί­ον μι­μη­σά­με­νος.

Δό­ξα. Τῶν Ἱ­ε­ρο­μαρ­τύ­ρων.

Νί­κης ἐ­πώ­νυ­μος, Μάρ­τυς γε­νό­με­νος, ἀν­δρῶν ἐ­νί­κη­σας, ἄ­θε­ον ἔν­στα­σιν, καὶ τὰ σε­βά­σμα­τα αὐ­τῶν, Νί­καν­δρε ἠ­φά­νι­σας, ἔ­χων συ­να­θλοῦν­τά σοι, τὸν Ἑρ­μαῖ­ον τὸν ἔν­δο­ξον, πᾶ­σάν τε ὑ­πή­νεγ­κας, σὺν αὐ­τῷ μά­καρ βά­σα­νον· καὶ νῦν τὰς ἀ­θα­νά­τους κλη­ροῦ­σθε λή­ξεις, πρε­σβεύ­ον­τες σω­θῆ­ναι τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ἅ­πας ὁ βί­ος μου, ἐν ῥα­θυ­μί­ᾳ πολ­λῇ, δι­ῆλ­θε Πά­να­γνε· καὶ νῦν προ­σήγ­γι­σα, τῷ τῆς ἐ­ξό­δου μου και­ρῷ, καὶ δέ­δοι­κα τοὺς ἐ­χθρούς μου, μὴ δι­α­σπα­ρά­ξω­σι, τὴν ψυ­χήν μου Θε­ό­νυμ­φε, καὶ τῆς ἀ­πω­λεί­ας με, τῷ βυ­θῷ πα­ρα­πέμ­ψω­σιν· ἀλλ᾿ οἴ­κτει­ρον τὸν δοῦ­λόν σου Κό­ρη, καὶ ῥῦ­σαί με τῆς τού­των κα­τα­κρί­σε­ως.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βα­σι­λεύς...

* * *

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τὰ Ἀ­να­στά­σι­μα.

Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος πλ. α´. Μι­μη­τὴς ὑ­πάρ­χων.

Πρὸς τὸν ᾅ­δην Σω­τήρ μου συγ­κα­τα­βέ­βη­κας, καὶ τὰς πύ­λας συν­τρί­ψας ὡς παν­το­δύ­να­μος, τοὺς θα­νόν­τας ὡς κτί­στης συ­νε­ξα­νέ­στη­σας, καὶ θα­νά­του τὸ κέν­τρον Χρι­στὲ συ­νέ­τρι­ψας, καὶ Ἀ­δὰμ τῆς κα­τά­ρας ἐρ­ρύ­σω Φι­λάν­θρω­πε· δι­ὸ πάν­τες σοι κρά­ζο­μεν· Σῶ­σον ἡ­μᾶς Κύ­ρι­ε.

Ὁ Οἶ­κος.

Ἀ­κού­σα­σαι αἱ γυ­ναῖ­κες τοῦ Ἀγ­γέ­λου τὰ ῥή­μα­τα, ἀ­πε­βά­λον­το τὸν θρῆ­νον, προ­σχα­ρεῖς γε­νό­με­ναι, καὶ σύν­τρο­μοι τὴν ἀ­νά­στα­σιν ἔ­βλε­πον· καὶ ἰ­δοὺ Χρι­στὸς προ­σήγ­γι­σεν αὐ­ταῖς, λέ­γων τό, Χαί­ρε­τε· θαρ­σεῖ­τε, ἐ­γὼ τὸν κό­σμον νε­νί­κη­κα, καὶ τοὺς δε­σμί­ους ἐρ­ρυ­σά­μην· σπου­δά­σα­τε οὖν πρὸς τοὺς Μα­θη­τάς, ἀ­παγ­γέλ­λου­σαι αὐ­τοῖς, ὅ­τι προ­ά­γω ὑ­μᾶς, ἐν τῇ χώ­ρᾳ Γα­λι­λαί­ᾳ τοῦ κη­ρῦ­ξαι· δι­ὸ πάν­τες σοι κρά­ζο­μεν· Σῶ­σον ἡ­μᾶς Κύ­ρι­ε.

Συ­να­ξά­ρι­ον.

Τῇ Δ´ τοῦ αὐ­τοῦ μη­νὸς μνή­μη τοῦ ὁ­σί­ου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Ἰ­ω­αν­νι­κί­ου τοῦ με­γά­λου, τοῦ ἐν τῷ Ὀ­λύμ­πῳ.

Στίχ. Τὸν Ἰ­ω­αν­νί­κι­ον ἐκ γῆς λαμ­βά­νει·
Ὁ τῷ λό­γῳ γῆν τοῦ Θε­οῦ πή­ξας Λό­γος.

Σῆ­μά σοι ἔν γε τε­τάρ­τῃ, Ἰ­ω­αν­νί­κι­ε, χεῦ­σαν.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ μνή­μη τῶν ἁ­γί­ων Ἱ­ε­ρο­μαρ­τύ­ρων Νι­κάν­δρου, Ἐ­πι­σκό­που Μύ­ρων, καὶ Ἑρ­μαί­ου, Πρε­σβυ­τέ­ρου, χει­ρο­το­νη­θέν­των πα­ρὰ τοῦ ἁ­γί­ου Ἀ­πο­στό­λου Τί­του.

Στίχ. Χρι­στὸν πο­θοῦν­τας ζῶν­τα Μάρ­τυ­ρας δύ­ο,
Καὶ ζῶν­τας ἐν­θά­πτου­σι πι­κρῶς τῷ τά­φῳ.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου Μάρ­τυ­ρος Πορ­φυ­ρί­ου τοῦ ἀ­πὸ μί­μων.

Στίχ. Ὁ Πορ­φύ­ρι­ος εὐ­στό­λι­στος ἐκ ξί­φους,
Λαμ­πρὰν στο­λι­σθεὶς πορ­φύ­ραν ἐξ αἱ­μά­των.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ δι­ή­γη­σις εἰς τὸν Θρῆ­νον τοῦ Προ­φή­του Ἱ­ε­ρε­μί­ου πε­ρὶ τῆς Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, καὶ εἰς τὴν ἅ­λω­σιν ταύ­της, καὶ πε­ρὶ τῆς ἐκ­στά­σε­ως Ἀ­βι­μέ­λεχ.

Στίχ. Μά­την τί θρη­νεῖς τὴν ὑ­βρί­στρι­αν πό­λιν,
Ὦ τῶν Προ­φη­τῶν πεν­θι­κώ­τα­τος πέ­λων;

Μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου καὶ εὐ­σε­βε­στά­του βα­σι­λέ­ως Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Βα­τάτ­ζη, τοῦ καὶ Ἐ­λε­ή­μο­νος ἐ­πι­κλη­θέν­τος.

Στίχ. Κά­τω βα­σι­λεὺς ὢν τὸ πρίν, στε­φη­φό­ρε,
Ἄ­νω βα­σι­λεὺς νῦν ἐ­δεί­χθης· ὢ κλέ­ους!

*

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου καὶ θε­ο­φό­ρου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Ἀ­κατ­ζί­ου.

Στίχ. Ὅ­σι­ος οὗ­τος ὁ σε­πτὸς Ἰ­ω­άν­νης,
Τοῦ Ἀ­κατ­ζί­ου ἀ­σκη­τὴς θε­ο­φό­ρος.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου Μερ­κου­ρί­ου τοῦ Νη­στευ­τοῦ, ἀ­σκη­τοῦ ἐν τῇ Λαύ­ρᾳ τῶν Σπη­λαί­ων τοῦ Κι­έ­βου.

Στίχ. Νη­στεί­αν μεί­ξας εὐ­χῇ ἀ­δι­α­λεί­πτῳ,
Ὁ Μερ­κού­ρι­ος τρυ­φᾷ τοῦ Πα­ρα­δεί­σου.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ἁ­γί­ου Σί­μω­νος, τοῦ ἐν Γι­ού­ρε­βετς, τοῦ δι­ὰ Χρι­στὸν σα­λοῦ.

Στίχ. Μω­ρὸς τὴν ὄ­ψιν Σί­μων δει­χθεὶς ἀν­θρώ­ποις,
Πάν­σο­φος ὤ­φθη ἔμ­πο­ρος Βα­σι­λεί­ας.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἐν Ἁ­γί­οις Πα­τρὸς ἡ­μῶν Παύ­λου, Μη­τρο­πο­λί­του Τομ­πόλσκ.

Στίχ. Τὴν ψυ­χήν σου θέ­με­νος ὑ­πὲρ προ­βά­των,
Ἐξ Ἀρ­χι­ποί­με­νος δέ­ξαι μι­σθόν, Παῦ­λε.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου καὶ θε­ο­φό­ρου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Γε­ωρ­γί­ου, τοὐ­πί­κλην Καρ­σλί­δου, κτί­το­ρος τῆς ἐν Δρά­μᾳ ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς τῆς Ἀ­να­λή­ψε­ως.

Στίχ. Χρι­στοῦ ἔ­δει­ξας σὴν ψυ­χὴν γε­ώρ­γι­ον
Ἀ­γά­πῃ πι­αι­νό­με­νον, Γε­ώρ­γι­ε.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, πρώ­τῃ Κυ­ρι­α­κῇ με­τὰ τὴν 3ην Νο­εμ­βρί­ου, πα­νη­γυ­ρι­κῶς ἄ­γε­ται ἡ μνή­μη τοῦ Ἁ­γί­ου καὶ ἐν­δό­ξου Νέ­ου Ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Γε­ωρ­γί­ου τοῦ Νε­α­πο­λί­του, οὗ τὸ ἄ­φθαρ­τον σκῆ­νος ἀ­πό­κει­ται ἐν τῷ Να­ῷ τοῦ με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος Εὐ­στα­θί­ου ἐν Νέ­ᾳ Ἰ­ω­νί­ᾳ Ἀτ­τι­κῆς. Τι­μῶ­μεν δὲ τὴν με­τα­κο­μι­δὴν εἰς τὸν ὡς ἄ­νω πε­ρι­καλ­λῆ Να­ὸν τό­σον τοῦ ἱ­ε­ροῦ σκή­νους αὐ­τοῦ, ὅ­σον καὶ τῆς τι­μί­ας κά­ρας τοῦ ἐν­δό­ξου ἱ­ε­ράρ­χου, Γρη­γο­ρί­ου Ἐ­πι­σκό­που Νύσ­σης, καὶ τῶν κνη­μῶν τῶν ἐν­δό­ξων με­γα­λο­μαρ­τύ­ρων Θε­ο­δώ­ρου τοῦ Τή­ρω­νος καὶ Θε­ο­δώ­ρου τοῦ Στρα­τη­λά­του.

Στίχ. Γε­ωρ­γί­ου, Γρη­γο­ρί­ου, Θε­ο­δώ­ρων,
Σε­πτῆς προ­σκυ­νοῦ­μεν λεί­ψα­να τε­τρά­δος.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, πρώ­τῃ Κυ­ρι­α­κῇ τοῦ μη­νὸς Νο­εμ­βρί­ου, Σύ­να­ξις ἐ­πι­τε­λεῖ­ται ἐν τῇ Ἱ­ε­ρᾷ Μη­τρο­πό­λει Λα­ρί­σης τῶν ἐν αὐ­τῇ δι­α­λαμ­ψάν­των ὀ­κτὼ καὶ δέ­κα Ἁ­γί­ων, ἤ­τοι· Ἀ­χιλ­λί­ου, Δι­ο­νυ­σί­ου, Βησ­σα­ρι­ώ­νων δύ­ο, Νε­ο­φύ­του, Θω­μᾶ, Μάρ­κου, Ἀν­τω­νί­ου καὶ Κυ­πρι­α­νοῦ, ἐν­νέ­α Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­πων Λα­ρί­σης, ὡς καὶ τῶν Ἁ­γί­ων ἑ­πτὰ Μαρ­τύ­ρων καὶ νέ­ων ἀ­θλη­τῶν Κο­σμᾶ τοῦ Ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος καὶ Ἰ­σα­πο­στό­λου, Γε­δε­ών, Ἰ­ω­άν­νου, Δα­μι­α­νού, Γε­ωρ­γί­ου, Νι­κο­λά­ου καὶ Ἁρ­μο­δί­ου καὶ σὺν τού­τοις τοὺς δύ­ο Ὁ­σί­ους Συ­με­ών τε καὶ Δαυ­ΐδ.

Στίχ. Τοὺς ὀ­κτω­καί­δε­κα λαμ­προὺς Ἁ­γί­ους,
Λα­ρί­σης ὑ­μνοῦ­μεν ἐν ᾄ­σμα­σι νέ­οις.

Λα­ρί­σης τὴν σύ­να­ξιν ἀ­νυ­μνέ­ω τῶν ἁ­γί­ων πάν­των.

Τῇ αὐ­τῇ Κυ­ρι­α­κῇ ὡ­σαύ­τως, Σύ­να­ξις ἐ­πι­τε­λεῖ­ται ἐν τῇ Ἱ­ε­ρᾷ Μη­τρο­πό­λει Νε­α­πό­λε­ως καὶ Σταυ­ρου­πό­λε­ως ἐν Θεσ­σα­λο­νί­κῃ τῶν τρι­ῶν ἐν αὐ­τῇ δι­α­λαμ­ψάν­των Ἁ­γί­ων, ἤ­τοι· Γε­ωρ­γί­ου Νέ­ου Ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος τοῦ Νε­α­πο­λί­του, Ἀ­θα­να­σί­ου Νε­ο­μάρ­τυ­ρος τοῦ Κου­λα­κι­ώ­του καὶ Ἀ­κα­κί­ου Νέ­ου Ὁ­σι­ο­μάρ­τυ­ρος τοῦ Ἀ­σβε­στο­χω­ρί­του.

Στίχ. Νε­ά­θλους τρεῖς τι­μῶ­μεν ἀρ­τί­ως πό­θῳ,
Νέ­α Συ­νά­ξει αὖ­θις ἀ­ξι­ό­χρε­ως.

Νε­ά­πο­λις καὶ κῶ­μαι πέ­ριξ,
Πο­λι­ού­χους νέ­ους σή­με­ρον προ­βάλ­λει.

Τρι­μάρ­τυ­ρον τεῖ­χος Νέ­αν Πό­λιν φυ­λάτ­τοι κα­κί­ας.

Ἔ­τι δὲ ἐν τῇ πε­ρι­ω­νύ­μῳ Νή­σῳ τῆς Κερ­κύ­ρας πάν­δη­μος τε­λεῖ­ται πα­νή­γυ­ρις καὶ λι­τα­νεί­α τοῦ σε­πτοῦ ἀ­φθό­ρου λει­ψά­νου τοῦ Πο­λι­ού­χου αὐ­τῆς Σπυ­ρί­δω­νος τοῦ θαυ­μα­τουρ­γοῦ, ἐ­πὶ τῇ ἀ­να­μνή­σει δι­α­σώ­σε­ως τῆς Νή­σου ἀ­πὸ φθο­ρο­ποι­οῦ πα­νώ­λους, ἐν ἔ­τει ‚α­χογ´ (1673).

Στίχ. Λοι­μοῦ φθαρ­τι­κοῦ ἀ­πήλ­λα­ξας θαυ­μα­στὲ Πά­τερ,
Λα­ὸν εὐ­σε­βῆ Κερ­κύ­ρας λι­τεύ­ον­τά σοι.

Τῇ αὐ­τῇ Κυ­ρι­α­κῇ εἰ­σέ­τι, Σύ­να­ξιν ἐ­πι­τε­λοῦ­μεν τῶν ἐν Ἁ­γί­οις Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν καὶ προ­μά­χων τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας Τρι­ῶν Νέ­ων Ἱ­ε­ραρ­χῶν, Φω­τί­ου τοῦ Με­γά­λου, Πα­τρι­άρ­χου Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως, Γρη­γο­ρί­ου Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Θεσ­σα­λο­νί­κης τοῦ Πα­λα­μᾶ καὶ Μάρ­κου Ἐ­πι­σκό­που Ἐ­φέ­σου, τοῦ Εὐ­γε­νι­κοῦ.

Στίχ. Τοὺς τρεῖς ὁ­μοῦ δί­και­ον σέ­βειν Πα­τέ­ρας,
Τρό­παι­ον ἐ­γεί­ραν­τας Ὀρ­θο­δο­ξί­ας.

Τρι­σὶν ἀρ­χι­θύ­ταις ἁ­μᾷ λι­γαί­νειν ἀ­οι­δὴν θέ­σπιν.

Τῇ δὲ αὐ­τῇ Κυ­ρι­α­κῇ ἡ Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος ὥ­ρι­σε τι­μᾶ­σθαι τοὺς ἐν χρι­στο­μι­μή­τῳ αὐ­τα­παρ­νή­σει κι­νου­μέ­νους πρὸς δω­ρε­ὰν ὀρ­γά­νων σώ­μα­τος αὐ­τῶν, εἰς σω­τη­ρί­αν πα­σχόν­των ἀ­δελ­φῶν.

Στίχ. Δω­ρη­ταὶ τοῦ σώ­μα­τος χαί­ρε­τε ἐν Κυ­ρί­ῳ,
Ὡς ἐν ἔρ­γοις κοι­νω­νοὶ τοῦ νό­μου τῆς ἀ­γά­πης.

Ταῖς τῶν Ἁ­γί­ων σου πρε­σβεί­αις, ὁ Θε­ός, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.

* * *

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ

Τῆς Θε­ο­τό­κου.

Ψάλ­λον­ται ἀ­πὸ τῆς 22ας Σε­πτεμ­βρί­ου μέ­χρι τῆς 7ης Νο­εμ­βρί­ου, ἀ­πὸ τῆς 10ης Φε­βρου­α­ρί­ου μέ­χρι τῆς ἐ­νάρ­ξε­ως τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου, τῇ Β´, Δ´ καὶ Ε´ Κυ­ρι­α­κῇ τῶν νη­στει­ῶν καὶ ἀ­πὸ τῆς Κυ­ρι­α­κῆς τῶν ἁ­γί­ων Πάν­των μέ­χρι τῆς 26ης Ἰ­ου­λί­ου.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος δ´.

Ἀ­νοί­ξω τὸ στό­μα μου * καὶ πλη­ρω­θή­σε­ται Πνεύ­μα­τος * καὶ λό­γον ἐ­ρεύ­ξο­μαι * τῇ βα­σι­λί­δι Μη­τρί· * καὶ ὀ­φθή­σο­μαι * φαι­δρῶς πα­νη­γυ­ρί­ζων * καὶ ᾄ­σω γη­θό­με­νος * ταύ­της τὰ θαύ­μα­τα.

ᾨ­δὴ γ´.

Τοὺς σοὺς ὑ­μνο­λό­γους, Θε­ο­τό­κε, * ἡ ζῶ­σα καὶ ἄ­φθο­νος πη­γή, * θί­α­σον συγ­κρο­τή­σαν­τας * πνευ­μα­τι­κόν, στε­ρέ­ω­σον· * καὶ ἐν τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ σου * στε­φά­νων δό­ξης ἀ­ξί­ω­σον.

ᾨ­δὴ δ´.

Τὴν ἀ­νε­ξι­χνί­α­στον θεί­αν βου­λὴν * τῆς ἐκ τῆς Παρ­θέ­νου σαρ­κώ­σε­ως * σοῦ τοῦ ὑ­ψί­στου * ὁ προ­φή­της Ἀβ­βα­κοὺμ * κα­τα­νο­ῶν ἐ­κραύ­γα­ζε· * Δό­ξα τῇ δυ­νά­μει σου, Κύ­ρι­ε.

ᾨ­δὴ ε´.

Ἐ­ξέ­στη τὰ σύμ­παν­τα * ἐ­πὶ τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ σου· * σὺ γάρ, ἀ­πει­ρό­γα­με Παρ­θέ­νε, * ἔ­σχες ἐν μή­τρᾳ * τὸν ἐ­πὶ πάν­των Θε­ὸν * καὶ τέ­το­κας ἄ­χρο­νον Υἱ­όν, * πᾶ­σι τοῖς ὑ­μνοῦ­σί σε * σω­τη­ρί­αν βρα­βεύ­ον­τα.

ᾨ­δὴ ς´.

Τὴν θεί­αν ταύ­την καὶ πάν­τι­μον * τε­λοῦν­τες ἑ­ορ­τὴν οἱ θε­ό­φρο­νες * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος * δεῦ­τε τὰς χεῖ­ρας κρο­τή­σω­μεν, * τὸν ἐξ αὐ­τῆς τε­χθέν­τα * Θε­ὸν δο­ξά­ζον­τες.

ᾨ­δὴ ζ´.

Οὐκ ἐ­λά­τρευ­σαν * τῇ κτί­σει οἱ θε­ό­φρο­νες * πα­ρὰ τὸν κτί­σαν­τα· * ἀλ­λὰ πυ­ρὸς ἀ­πει­λὴν * ἀν­δρεί­ως πα­τή­σαν­τες * χαί­ρον­τες ἔ­ψαλ­λον· * Ὑ­πε­ρύ­μνη­τε, * ὁ τῶν πα­τέ­ρων Κύ­ρι­ος * καὶ Θε­ός, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.

ᾨ­δὴ η´.

Αἰ­νοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, καὶ προ­σκυ­νοῦ­μεν τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦν­τες καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦν­τες αὐ­τὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Παῖ­δας εὐ­α­γεῖς ἐν τῇ κα­μί­νῳ * ὁ τό­κος τῆς Θε­ο­τό­κου δι­ε­σώ­σα­το, * τό­τε μὲν τυ­πού­με­νος· * νῦν δὲ ἐ­νερ­γού­με­νος * τὴν οἰ­κου­μέ­νην ἅ­πα­σαν * ἀ­γεί­ρει ψάλ­λου­σαν· * Τὸν Κύ­ρι­ον ὑ­μνεῖ­τε τὰ ἔρ­γα * καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­τε * εἰς πάν­τας τοὺς αἰ­ῶ­νας.

* * *

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τὴν Θε­ο­τό­κον καὶ μη­τέ­ρα τοῦ φω­τός, ἐν ὕ­μνοις τι­μῶν­τες με­γα­λύ­νο­μεν.

Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Στίχ. α´. Με­γα­λύ­νει ἡ ψυ­χή μου τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ ἠ­γαλ­λί­α­σε τὸ πνεῦ­μά μου ἐ­πὶ τῷ Θε­ῷ τῷ σω­τῆ­ρί μου.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Στίχ. β´. Ὅ­τι ἐ­πέ­βλε­ψεν ἐ­πὶ τὴν τα­πεί­νω­σιν τῆς δού­λης αὐ­τοῦ· ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­πὸ τοῦ νῦν μα­κα­ρι­οῦ­σί με πᾶ­σαι αἱ γε­νε­αί.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. γ´. Ὅ­τι ἐ­ποί­η­σέ μοι με­γα­λεῖ­α ὁ δυ­να­τός, καὶ ἅ­γι­ον τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ· καὶ τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­ὰν τοῖς φο­βου­μέ­νοις αὐ­τόν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. δ´. Ἐ­ποί­η­σε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ, δι­ε­σκόρ­πι­σεν ὑ­πε­ρη­φά­νους δι­α­νοί­ᾳ καρ­δί­ας αὐ­τῶν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. ε.´ Κα­θεῖ­λε δυ­νά­στας ἀ­πὸ θρό­νων καὶ ὕ­ψω­σε τα­πει­νούς· πει­νῶν­τας ἐ­νέ­πλη­σεν ἀ­γα­θῶν καὶ πλου­τοῦν­τας ἐ­ξα­πέ­στει­λε κε­νούς.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. Ϛ´. Ἀν­τε­λά­βε­το Ἰσ­ρα­ὴλ παι­δὸς αὐ­τοῦ μνη­σθῆ­ναι ἐ­λέ­ους, κα­θὼς ἐ­λά­λη­σε πρὸς τοὺς πα­τέ­ρας ἡ­μῶν, τῷ Ἀ­βρα­ὰμ καὶ τῷ σπέρ­μα­τι αὐ­τοῦ ἕ­ως αἰ­ῶ­νος.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Κα­τα­βα­σί­α. ᾨ­δὴ θ´.

Ἅ­πας γη­γε­νὴς * σκιρ­τά­τω τῷ πνεύ­μα­τι * λαμ­πα­δου­χού­με­νος· * πα­νη­γυ­ρι­ζέ­τω δὲ * ἀ­ΰ­λων νό­ων * φύ­σις, γε­ραί­ρου­σα * τὴν ἱ­ε­ρὰν πα­νή­γυ­ριν * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος, * καὶ βο­ά­τω· * Χαί­ροις, παμ­μα­κά­ρι­στε * Θε­ο­τό­κε ἁ­γνή, ἀ­ει­πάρ­θε­νε.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι σὲ αἰ­νοῦ­σι πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις...

* * *

ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Ἦ­χος β´.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ, … ὅ­τι ἅ­γι­ός ἐ­στιν.

Ἀ­να­στά­σι­μον Ἐ­ξα­πο­στει­λά­ρι­ον ΙΑ´.

Με­τὰ τὴν θεί­αν ἔ­γερ­σιν, τρὶς τῷ Πέ­τρῳ· Φι­λεῖς με; πυ­θό­με­νος ὁ Κύ­ρι­ος, τῶν ἰ­δί­ων προ­βά­των, προ­βάλ­λε­ται ποι­με­νάρ­χην· ὃς ἰ­δών, ὃν ἠ­γά­πα, ὁ Ἰ­η­σοῦς ἑ­πό­με­νον, ἤ­ρε­το τὸν Δε­σπό­την· Οὗ­τος δὲ τί; Ἐ­ὰν θέ­λω, ἔ­φη­σε, μέ­νειν τοῦ­τον, ἕ­ως καὶ πά­λιν ἔρ­χο­μαι, τί πρὸς σὲ φί­λε Πέ­τρε;

Καὶ τοῦ Μη­ναί­ου. Γυ­ναῖ­κες ἀ­κου­τί­σθη­τε.

Ἐμ­φρό­νως κα­θυ­πέ­τα­ξας, σο­φὲ Ἰ­ω­αν­νί­κι­ε, τῷ αὐ­το­κρά­το­ρι Πά­τερ, νο­ῒ σαρ­κὸς τὰς ὀ­ρέ­ξεις· ἐν­τεῦ­θεν τὸ ἀ­κρό­τα­τον, τῶν ἐ­φε­τῶν κα­τέ­λα­βες, καὶ θεί­ας δό­ξης ἔ­τυ­χες· ὑ­πὲρ ἡ­μῶν οὖν πρε­σβεύ­ων, μὴ δι­α­λί­πῃς παμ­μά­καρ.

Τῶν Ἱ­ε­ρο­μαρ­τύ­ρων.

Φυ­τεί­α τοῦ παμ­μά­κα­ρος, ἐ­δεί­χθης Τί­του Νί­καν­δρε, ὑφ᾿ οὗ τῆς πό­λε­ως Μύ­ρων, ἐ­χρί­σθης Ὅ­σι­ε Πά­τερ, ἀρ­χι­ε­ρεὺς θε­ό­λη­πτος· ἐν ᾗ καὶ τὸ μαρ­τύ­ρι­ον, σὺν τῷ Ἑρ­μαί­ῳ πάν­σο­φε, ὑ­πὲρ Χρι­στοῦ δι­α­νύ­σας, ἐν οὐ­ρα­νοῖς βα­σι­λεύ­εις.

Θε­ο­το­κί­ον.

Καὶ σχε­τι­κῶς ἀ­σπά­ζο­μαι, καὶ πό­θῳ τὴν προ­σκύ­νη­σιν, προσ­νέ­μω πί­στει καὶ φό­βῳ, τῇ πα­να­χράν­τῳ καὶ θεί­ᾳ, εἰ­κό­νι σου πα­νά­μω­με, ἀφ᾿ ἧς ψυ­χῶν ἐκ­βλύ­ζου­σι, καὶ τῶν σω­μά­των Δέ­σποι­να, ἰ­ά­μα­τα τοῖς ὑ­μνοῦ­σι, σὲ Θε­ο­τό­κον κυ­ρί­ως.

* * *

ΑΙΝΟΙ

Ἦ­χος πλ. α´.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τοῖς ὑ­ψί­στοις. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Ἡ Στι­χο­λο­γί­α (Ψαλ­μοὶ ρμη´, ρμθ´) καί·

Στι­χη­ρὰ Ἀ­να­στά­σι­μα. Ἦ­χος πλ. α´.

Στίχ. α´. Τοῦ ποι­ῆ­σαι ἐν αὐ­τοῖς κρῖ­μα ἔγ­γρα­πτον· δό­ξα αὕ­τη ἔ­σται πᾶ­σι τοῖς ὁ­σί­οις αὐ­τοῦ.

Κύ­ρι­ε, ἐ­σφρα­γι­σμέ­νου τοῦ τά­φου ὑ­πὸ τῶν πα­ρα­νό­μων, προ­ῆλ­θες ἐκ τοῦ μνή­μα­τος, κα­θὼς ἐ­τέ­χθης ἐκ τῆς Θε­ο­τό­κου· οὐκ ἔ­γνω­σαν πῶς ἐ­σαρ­κώ­θης, οἱ ἀ­σώ­μα­τοί σου Ἄγ­γε­λοι· οὐκ ᾔ­σθον­το πό­τε ἀ­νέ­στης, οἱ φυ­λάσ­σον­τές σε στρα­τι­ῶ­ται· ἀμ­φό­τε­ρα γὰρ ἐ­σφρά­γι­σται τοῖς ἐ­ρευ­νῶ­σι· πε­φα­νέ­ρω­ται δὲ τὰ θαύ­μα­τα, τοῖς προ­σκυ­νοῦ­σιν ἐν πί­στει τὸ μυ­στή­ρι­ον· ὃ ἀ­νυ­μνοῦ­σιν, ἀ­πό­δος ἡ­μῖν ἀ­γαλ­λί­α­σιν, καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Στίχ. β´. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Κύ­ρι­ε, τοὺς μο­χλοὺς τοὺς αἰ­ω­νί­ους συν­τρί­ψας, καὶ δε­σμὰ δι­αρ­ρή­ξας, τοῦ μνή­μα­τος ἀ­νέ­στης, κα­τα­λι­πών σου τὰ ἐν­τά­φι­α, εἰς μαρ­τύ­ρι­ον τῆς ἀ­λη­θοῦς, τρι­η­μέ­ρου τα­φῆς σου· καὶ προ­ῆ­γες ἐν τῇ Γα­λι­λαί­ᾳ, ὁ ἐν σπη­λαί­ῳ τη­ρού­με­νος. Μέ­γα σου τὸ ἔ­λε­ος, ἀ­κα­τά­λη­πτε Σω­τήρ! Ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. γ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐ­πὶ ταῖς δυ­να­στεί­αις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῆς με­γα­λω­σύ­νης αὐ­τοῦ.

Κύ­ρι­ε, αἱ γυ­ναῖ­κες ἔ­δρα­μον ἐ­πὶ τὸ μνῆ­μα, τοῦ ἰ­δεῖν σε τὸν Χρι­στόν, τὸν δι᾿ ἡ­μᾶς πα­θόν­τα· καὶ προ­σελ­θοῦ­σαι, εὗ­ρον Ἄγ­γε­λον ἐ­πὶ τὸν λί­θον κα­θή­με­νον, τῷ φό­βῳ κυ­λι­σθέν­τα, καὶ πρὸς αὐ­τὰς ἐ­βό­η­σε λέ­γων· Ἀ­νέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος· εἴ­πα­τε τοῖς Μα­θη­ταῖς, ὅ­τι ἀ­νέ­στη ἐκ νε­κρῶν, ὁ σῴ­ζων τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Στίχ. δ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ἤ­χῳ σάλ­πιγ­γος· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ψαλ­τη­ρί­ῳ καὶ κι­θά­ρᾳ.

Κύ­ρι­ε, ὥ­σπερ ἐ­ξῆλ­θες ἐ­σφρα­γι­σμέ­νου τοῦ τά­φου, οὕ­τως εἰ­σῆλ­θες καὶ τῶν θυ­ρῶν κε­κλει­σμέ­νων, πρὸς τοὺς Μα­θη­τάς σου, δει­κνύ­ων αὐ­τοῖς τὰ τοῦ σώ­μα­τος πά­θη, ἅ­περ κα­τε­δέ­ξω Σω­τὴρ μα­κρο­θυ­μή­σας. Ὡς ἐκ σπέρ­μα­τος Δαυ­ΐδ, μώ­λω­πας ὑ­πή­νεγ­κας, ὡς Υἱ­ὸς δὲ τοῦ Θε­οῦ, κό­σμον ἠ­λευ­θέ­ρω­σας. Μέ­γα σου τὸ ἔ­λε­ος, ἀ­κα­τά­λη­πτε Σω­τήρ! Ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ἕ­τε­ρα Στι­χη­ρά, Ἀ­να­το­λι­κά.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Κύ­ρι­ε, ὁ βα­σι­λεὺς τῶν αἰ­ώ­νων, καὶ ποι­η­τὴς τῶν ἁ­πάν­των, ὁ δι᾿ ἡ­μᾶς σταύ­ρω­σιν, καὶ τα­φὴν σαρ­κὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος, ἵ­να ἡ­μᾶς τοῦ ᾅ­δου ἐ­λευ­θε­ρώ­σῃς πάν­τας, σὺ εἶ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν· ἐ­κτός σου ἄλ­λον οὐκ οἴ­δα­μεν.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Κύ­ρι­ε, τὰ ὑ­περ­λάμ­πον­τά σου θαύ­μα­τα τίς δι­η­γή­σε­ται; ἢ τίς ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὰ φρι­κτά σου μυ­στή­ρι­α; ἐ­ναν­θρω­πή­σας γὰρ δι᾿ ἡ­μᾶς, ὡς αὐ­τὸς ἠ­θέ­λη­σας, τὸ κρά­τος ἐ­φα­νέ­ρω­σας τῆς δυ­νά­με­ώς σου· ἐν γὰρ τῷ Σταυ­ρῷ σου τῷ λῃ­στῇ Πα­ρά­δει­σον ἤ­νοι­ξας, καὶ ἐν τῇ τα­φῇ σου, τοὺς μο­χλοὺς τοῦ ᾅ­δου συ­νέ­τρι­ψας, καὶ ἐν τῇ ἀ­να­στά­σει σου, τὰ σύμ­παν­τα ἐ­πλού­τι­σας. Εὔ­σπλαγ­χνε δό­ξα σοι.

Στίχ. ζ´. Ἀ­νά­στη­θι, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου, ὑ­ψω­θή­τω ἡ χείρ σου, μὴ ἐ­πι­λά­θῃ τῶν πε­νή­των σου εἰς τέ­λος.

Μυ­ρο­φό­ροι γυ­ναῖ­κες, τὸν τά­φον σου κα­τα­λα­βοῦ­σαι, λί­αν πρω­ί, ἐ­πε­ζή­τουν σε μυ­ρί­σαι τὸν ἀ­θά­να­τον Λό­γον καὶ Θε­όν· καὶ τοῦ Ἀγ­γέ­λου τοῖς ῥή­μα­σιν ἐ­νη­χη­θεῖ­σαι, ὑ­πέ­στρε­φον ἐν χα­ρᾷ, τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις μη­νῦ­σαι ἐμ­φα­νῶς· ὅ­τι ἀ­νέ­στης ἡ ζω­ὴ τῶν ἁ­πάν­των, καὶ πα­ρέ­χεις τῷ κό­σμῳ ἱ­λα­σμόν, καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Στίχ. η´. Ἐ­ξο­μο­λο­γή­σο­μαί σοι, Κύ­ρι­ε, ἐν ὅ­λῃ καρ­δί­ᾳ μου, δι­η­γή­σο­μαι πάν­τα τὰ θαυ­μά­σι­ά σου.

Τοῦ θε­ο­δέγ­μο­νος τά­φου, πρὸς τοὺς Ἰ­ου­δαί­ους οἱ φύ­λα­κες ἔ­λε­γον· Ὢ τῆς ὑ­μῶν μα­ται­ό­φρο­νος συμ­βου­λῆς! φυ­λάτ­τειν τὸν ἀ­πε­ρί­γρα­πτον δο­κι­μά­σαν­τες, μά­την ἐ­κο­πι­ά­σα­τε· κρῦ­ψαι τὴν ἀ­νά­στα­σιν τοῦ σταυ­ρω­θέν­τος βου­λό­με­νοι, τρα­νῶς ἐ­φα­νε­ρώ­σα­τε. Ὢ τοῦ ὑ­μῶν μα­ται­ό­φρο­νος συ­νε­δρί­ου! Τί πά­λιν κρῦ­ψαι συμ­βου­λεύ­ε­σθε, ὃ οὐ κρύ­πτε­ται; μᾶλ­λον δὲ παρ᾿ ἡ­μῶν ἀ­κού­σα­τε, καὶ πι­στεῦ­σαι θε­λή­σα­τε, τῶν γε­νο­μέ­νων τὴν ἀ­λή­θει­αν. Ἄγ­γε­λος ἀ­στρα­πη­φό­ρος, οὐ­ρα­νό­θεν κα­τελ­θών, τὸν λί­θον ἀ­πε­κύ­λι­σεν, οὗ τῷ φό­βῳ νε­κρώ­σει συ­νε­σχέ­θη­μεν· καὶ φω­νή­σας ταῖς κρα­ται­ό­φρο­σι Μυ­ρο­φό­ροις, ἔ­λε­γε γυ­ναι­ξί· Οὐχ ὁ­ρᾶ­τε τῶν φυ­λά­κων τὴν νέ­κρω­σιν, καὶ τῶν σφρα­γί­δων τὴν δι­ά­λυ­σιν, τοῦ ᾅ­δου τε τὴν κέ­νω­σιν; Τί τὸν τὸ νῖ­κος τοῦ ᾅ­δου κα­ταρ­γή­σαν­τα, καὶ τοῦ θα­νά­του τὸ κέν­τρον συν­τρί­ψαν­τα, ὡς θνη­τὸν ἐ­πι­ζη­τεῖ­τε; Εὐ­αγ­γε­λί­σα­σθε δὲ τα­χὺ πο­ρευ­θεῖ­σαι, τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις τὴν ἀ­νά­στα­σιν, ἀ­φό­βως κραυ­γά­ζου­σαι· Ὄν­τως ἀ­νέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος, ὁ ἔ­χων τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Ἐ­ναλ­λα­κτι­κῶς, ἀ­να­στά­σι­μα δ´ καὶ εἶ­τα
τὰ ἑ­ξῆς τοῦ ὁ­σί­ου στι­χη­ρὰ προ­σό­μοι­α δ´.

Ἦ­χος πλ. δ´. Ὢ τοῦ πα­ρα­δό­ξου θαύ­μα­τος.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Πά­τερ θε­ο­φό­ρε ὅ­σι­ε, δι᾿ ἐγ­κρα­τεί­ας τὸν νοῦν, ἐκ­κα­θά­ρας ἰ­σάγ­γε­λον, βί­ον πε­πο­λί­τευ­σαι, ἐ­πὶ γῆς ὡς ἀ­σώ­μα­τος, ἐν­τεῦ­θεν χά­ριν, τὴν τῶν ἰ­ά­σε­ων, καὶ προ­φη­τεί­ας ἐ­δέ­ξω χά­ρι­σμα. Ὅ­θεν ὑ­μνοῦ­μέν σε, πί­στει καὶ γε­ραί­ρο­μεν χαρ­μο­νι­κῶς, μνή­μην σου τὴν πάν­σε­πτον Ἰ­ω­αν­νί­κι­ε.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Πά­τερ θε­ό­φρον μα­κά­ρι­ε, τῷ σῷ Δε­σπό­τῃ Χρι­στῷ, ἠ­κο­λού­θη­σας ἄ­ρι­στα, ταῖς ἐν­θέ­οις πρά­ξε­σι, καὶ κα­λαῖς ἀ­να­βά­σε­σι, χά­ρι­τι θεί­ᾳ αὐ­τῷ ἑ­νού­με­νος, καὶ τῷ ἐ­κεῖ­θεν, φω­τὶ λαμ­πό­με­νος. Ὅ­θεν γε­γέ­νη­σαι φω­στὴρ δι­αυ­γέ­στα­τος κα­ταυ­γα­σθεὶς Πά­τερ τὴν δι­ά­νοι­αν Ἰ­ω­αν­νί­κι­ε.

Στίχ. ζ´. Τί­μι­ος ἐ­ναν­τί­ον Κυ­ρί­ου ὁ θά­να­τος τοῦ ὁ­σί­ου αὐ­τοῦ.

Πά­τερ θε­ό­φρον τρι­σόλ­βι­ε, ταῖς τῶν θαυ­μά­των βο­λαῖς, δι­α­λάμ­πεις τοῖς πέ­ρα­σι, οἰ­κου­μέ­νης ὅ­σι­ε· ὡς ἀ­στὴρ φα­ει­νό­τα­τος, ἐξ ὕ­ψους Πά­τερ τοῦ στε­ρε­ώ­μα­τος, τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας Ἰ­ω­αν­νί­κι­ε. Ὅ­θεν δε­ό­με­θα, καὶ ἡ­μῶν τὰ ὄμ­μα­τα καὶ τὰς ψυ­χάς, πάν­των κα­τα­λάμ­πρυ­νον, ταῖς ἱ­κε­σί­αις σου.

Στίχ. η´. Μα­κά­ρι­ος ἀ­νὴρ ὁ φο­βού­με­νος τὸν Κύ­ρι­ον, ἐν ταῖς ἐν­το­λαῖς αὐ­τοῦ θε­λή­σει σφό­δρα.

Χαί­ροις μο­να­ζόν­των καύ­χη­μα, τῶν ἀ­σκη­τῶν καλ­λο­νή, τῶν ὁ­σί­ων φαι­δρό­τα­τον, Πά­τερ ἀ­γαλ­λί­α­μα, τῶν ἀγ­γέ­λων συ­νό­μι­λε· ἄν­θος εὐ­ῶ­δες τῆς θεί­ας Χά­ρι­τος, καὶ Πα­ρα­δεί­σου θεῖ­ον ὡς ὄν­τως φυ­τόν· πάν­των ἐν­τρύ­φη­μα, τῶν ὁ­μω­νυ­μούν­των σοι, καὶ ἐν χα­ρᾷ, κα­τα­γε­ραι­ρόν­των σε ἀ­ξι­ο­θαύ­μα­στε.

Δό­ξα. Ἑ­ωθινὸν ΙΑ´. Ἦ­χος πλ. δ´.

Φα­νε­ρῶν σε­αυ­τόν, τοῖς Μα­θη­ταῖς σου Σω­τήρ, με­τὰ τὴν ἀ­νά­στα­σιν, Σί­μω­νι δέ­δω­κας τὴν τῶν προ­βά­των νο­μήν, εἰς ἀ­γά­πης ἀν­τέ­κτι­σιν, τὴν τοῦ ποι­μαί­νειν φρον­τί­δα αἰ­τῶν· δι­ὸ καὶ ἔ­λε­γες· Εἰ φι­λεῖς με Πέ­τρε, ποί­μαι­νε τὰ ἀρ­νί­α μου, ποί­μαι­νε τὰ πρό­βα­τά μου. Ὁ δὲ εὐ­θέ­ως ἐν­δει­κνύ­με­νος τὸ φι­λό­στορ­γον, πε­ρὶ τοῦ ἄλ­λου μα­θη­τοῦ ἐ­πυν­θά­νε­το. Ὧν ταῖς πρε­σβεί­αις Χρι­στέ, τὴν ποί­μνην σου δι­α­φύ­λατ­τε, ἐκ λύ­κων λυ­μαι­νο­μέ­νων αὐ­τήν.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νη ὑ­πάρ­χεις, * Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· * δι­ὰ γὰρ τοῦ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θέν­τος, * ὁ ᾅ­δης ᾐχ­μα­λώ­τι­σται, * ὁ Ἀ­δὰμ ἀ­να­κέ­κλη­ται, * ἡ κα­τά­ρα νε­νέ­κρω­ται, * ἡ Εὔ­α ἠ­λευ­θέ­ρω­ται, * ὁ θά­να­τος τε­θα­νά­τω­ται, * καὶ ἡ­μεῖς ἐ­ζω­ο­ποι­ή­θη­μεν· * δι­ὸ ἀ­νυ­μνοῦν­τες βο­ῶ­μεν· * Εὐ­λο­γη­τὸς Χρι­στὸς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ὁ οὕ­τως εὐ­δο­κή­σας, δό­ξα σοι.

* * *

Καὶ εὐ­θὺς ψάλ­λε­ται
εἰς τὸν ἦ­χον τῆς Κυ­ρι­α­κῆς

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δό­ξα σοι τῷ δεί­ξαν­τι τὸ φῶς. * Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ * καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, * ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μέν σε, * εὐ­λο­γοῦ­μέν σε, * προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, * δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε, * εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι * δι­ὰ τὴν με­γά­λην σου δό­ξαν.

Κύ­ρι­ε βα­σι­λεῦ, * ἐ­που­ρά­νι­ε Θε­έ, * Πά­τερ παν­το­κρά­τορ· * Κύ­ρι­ε Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, * Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, * καὶ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός, * ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θε­οῦ, * ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Πα­τρός, * ὁ αἴ­ρων τὴν ἁ­μαρ­τί­αν τοῦ κό­σμου, * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, * ὁ αἴ­ρων τὰς ἁ­μαρ­τί­ας τοῦ κό­σμου.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, * ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξι­ᾷ τοῦ Πα­τρός, * καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ὅ­τι σὺ εἶ μό­νος ἅ­γι­ος, * σὺ εἶ μό­νος Κύ­ρι­ος, * Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, * εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός. Ἀ­μήν.

Καθ᾿ ἑ­κά­στην ἡ­μέ­ραν εὐ­λο­γή­σω σε * καὶ αἰ­νέ­σω τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να * καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, * ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ταύ­τῃ * ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μᾶς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, * ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, * καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου * εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, * τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, * κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· * δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. (ἐκ γ´)

Κύ­ρι­ε, * κα­τα­φυ­γὴ ἐ­γε­νή­θης ἡ­μῖν * ἐν γε­νε­ᾷ καὶ γε­νε­ᾷ. * Ἐ­γὼ εἶ­πα· * Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σόν με· * ἴ­α­σαι τὴν ψυ­χήν μου, * ὅ­τι ἥ­μαρ­τόν σοι.

Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον· * δί­δα­ξόν με τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου, * ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ός μου.

Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ πη­γὴ ζω­ῆς· * ἐν τῷ φω­τί σου ὀ­ψό­με­θα φῶς.

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου * τοῖς γι­νώ­σκου­σί σε.

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. (ἐκ γ´)

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ πά­λιν ἰ­σχυ­ρο­τέ­ρᾳ φω­νῇ·

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ τὸ ἀ­να­στά­σι­μον τρο­πά­ρι­ον. Ἦ­χος δ´.

Σή­με­ρον σω­τη­ρί­α τῷ κό­σμῳ γέ­γο­νεν· * ᾄ­σω­μεν τῷ ἀ­να­στάν­τι ἐκ τά­φου * καὶ ἀρ­χη­γῷ τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν· * κα­θε­λὼν γὰρ τῷ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον * τὸ νῖ­κος ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

* * * * *

ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ὁ δι­ά­κο­νος τὰ εἰ­ρη­νι­κὰ
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα…

Τὰ τυ­πι­κά, οἱ μα­κα­ρι­σμοὶ τοῦ ἤ­χου εἰς δ´ & δ´ ἐκ τῆς Ϛ´ ᾠ­δῆς τοῦ κα­νό­νος τοῦ ὁ­σί­ου.

Εἰ δὲ μή, τὰ Ἀν­τί­φω­να.

Ἀν­τί­φω­νον Α´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρβ´ (102).

Στίχ. α´. Εὐ­λό­γει ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ πάν­τα τὰ ἐν­τός μου τὸ ὄ­νο­μα τὸ ἅ­γι­ον αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, * Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. β´. Εὐ­λό­γει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ μὴ ἐ­πι­λαν­θά­νου πά­σας τὰς ἀν­τα­πο­δό­σεις αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. γ´. Κύ­ρι­ος ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ ἡ­τοί­μα­σε τὸν θρό­νον αὐ­τοῦ, καὶ ἡ βα­σι­λεί­α αὐ­τοῦ πάν­των δε­σπό­ζει.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. δ´. Εὐ­λο­γεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον, πάν­τα τὰ ἔρ­γα αὐ­τοῦ, ἐν παν­τὶ τό­πῳ τῆς δε­σπο­τεί­ας αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

Ἀν­τί­φω­νον Β´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρμε´ (145).

Στίχ. α´. Αἴ­νει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον· αἰ­νέ­σω Κύ­ρι­ον ἐν τῇ ζω­ῇ μου· ψα­λῷ τῷ Θε­ῷ μου ἕ­ως ὑ­πάρ­χω.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, * ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, * ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. β´. Μα­κά­ρι­ος, οὗ ὁ Θε­ὸς Ἰ­α­κὼβ βο­η­θὸς αὐ­τοῦ, ἡ ἐλ­πὶς αὐ­τοῦ ἐ­πὶ Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν αὐ­τοῦ.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. γ´. Τὸν ποι­ή­σαν­τα τὸν οὐ­ρα­νὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν θά­λασ­σαν καὶ πάν­τα τὰ ἐν αὐ­τοῖς.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. δ´. Βα­σι­λεύ­σει Κύ­ρι­ος εἰς τὸν αἰ­ῶ­να, ὁ Θε­ός σου, Σι­ών, εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­άν.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ὁ μο­νο­γε­νὴς Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, * ἀ­θά­να­τος ὑ­πάρ­χων * καὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος * δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν * σαρ­κω­θῆ­ναι ἐκ τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου * καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, * ἀ­τρέ­πτως ἐ­ναν­θρω­πή­σας, * σταυ­ρω­θείς τε, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, * θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, * εἷς ὢν τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, * συν­δο­ξα­ζό­με­νος τῷ Πα­τρὶ * καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, * σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος...

Ἀν­τί­φω­νον Γ´. Ἦ­χος ὁ τυ­χών. Ψ. ριζ´ (117).

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ ἤ­χου.

Στίχ. β´. Εἰ­πά­τω­σαν δὴ πάν­τες οἱ φο­βού­με­νοι τὸν Κύ­ρι­ον, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

Στίχ. γ´. Αὕ­τη ἡ ἡ­μέ­ρα, ἣν ἐ­ποί­η­σεν ὁ Κύ­ρι­ος· ἀ­γαλ­λι­α­σώ­με­θα καὶ εὐ­φραν­θῶ­μεν ἐν αὐ­τῇ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

* * *

ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ

Εἰ­σο­δι­κόν. Ἦ­χος β´. (Ἐ­ὰν εἰ­σο­δεύ­ουν πολ­λοὶ ἱ­ε­ρεῖς, ψάλ­λουν αὐ­τοὶ τὸ εἰ­σο­δι­κόν).

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν Χρι­στῷ. Σῶ­σον ἡ­μᾶς Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

* * *

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον. (ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Τοῦ ὁ­σί­ου. Ταῖς τῶν δα­κρύ­ων σου ῥο­αῖς, … ἤ· Ἦ­χος πλ. α´. Τὸν συ­νά­ναρ­χον Λό­γον.

Τὴν ἐ­πί­γει­ον δό­ξαν, Πά­τερ, κα­τέ­λι­πες, κα­ταυ­γα­σθεὶς τῇ ἐλ­λάμ­ψει τῆς ἐ­πι­νοί­ας Θε­οῦ· ὅ­θεν ἔ­φα­νας ἐν γῇ ὡς ἄ­στρον ἄ­δυ­τον· θεί­ας φω­νῆς γὰρ ὡς Μω­σῆς μυ­στι­κῶς ἀ­ξι­ω­θείς, ἰ­σάγ­γε­λος ἀ­νε­δεί­χθης, καὶ δω­ρη­μά­των τα­μεῖ­ον, Ἰ­ω­αν­νί­κι­ε μα­κά­ρι­ε.

[Τῶν Ἱ­ε­ρο­μαρ­τύ­ρων. Ἦ­χος γ´. Θεί­ας πί­στε­ως.

Γνῶ­σιν ἔν­θε­ον, καρ­πο­φο­ρή­σας, ὡς ὁ­μό­τρο­πος, τῶν Ἀ­πο­στό­λων, ἐν ἱ­ε­ρεῦ­σι πι­στὸς ἐ­χρη­μά­τι­σας· καὶ μαρ­τυ­ρί­ου τοῖς σκάμ­μα­σι Νί­καν­δρε, συγ­κοι­νω­νὸν τὸν Ἑρ­μαῖ­ον ἐ­κέ­κτη­σο· μεθ᾿ οὗ πρέ­σβευ­ε, Κυ­ρί­ῳ τῷ σὲ δο­ξά­σαν­τι, δω­ρή­σα­σθαι ἡ­μῖν τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.]

Εἶ­τα τὸ τοῦ Ἁ­γί­ου τοῦ Να­οῦ.

Κον­τά­κι­ον τῆς Θεοτόκου. Ἦχος β´. (ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Προ­στα­σί­α * τῶν Χρι­στι­α­νῶν ἀ­κα­ταί­σχυν­τε, * με­σι­τεί­α * πρὸς τὸν ποι­η­τὴν ἀ­με­τά­θε­τε, * μὴ πα­ρί­δῃς * ἁ­μαρ­τω­λῶν δε­ή­σε­ων φω­νάς, * ἀλ­λὰ πρό­φθα­σον ὡς ἀ­γα­θὴ * εἰς τὴν βο­ή­θει­αν ἡ­μῶν, * τῶν πι­στῶς κραυ­γα­ζόν­των σοι· * Τά­χυ­νον εἰς πρε­σβεί­αν * καὶ σπεῦ­σον εἰς ἱ­κε­σί­αν, * ἡ προ­στα­τεύ­ου­σα ἀ­εί, * Θε­ο­τό­κε, τῶν τι­μών­των σε.

* * *

ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ

* * *

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Κυ­ρι­α­κῆς ΚΒ´ ἑ­βδο­μά­δος ἐ­πι­στο­λῶν.

Προ­κεί­με­νον καὶ Ἀλ­λη­λού­ϊ­α τοῦ ἤ­χου.

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος πλ. α´. (Ψαλ­μὸς ια´).

Σύ, Κύ­ρι­ε, φυ­λά­ξαις ἡ­μᾶς καὶ δι­α­τη­ρή­σαις ἡ­μᾶς ἀ­πὸ τῆς γε­νε­ᾶς ταύ­της καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να.

Στίχ. Σῶ­σόν με, Κύ­ρι­ε, ὅ­τι ἐ­κλέ­λοι­πεν ὅ­σι­ος, ὅ­τι ὠ­λι­γώ­θη­σαν αἱ ἀ­λή­θει­αι ἀ­πὸ τῶν υἱ­ῶν τῶν ἀν­θρώ­πων.

Πρὸς Γα­λά­τας Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

(Γαλ. Ϛ´ 11-18)

Ἀ­δελ­φοί, ἴ­δε­τε πη­λί­κοις ὑ­μῖν γράμ­μα­σιν ἔ­γρα­ψα τῇ ἐ­μῇ χει­ρί. Ὅ­σοι θέ­λου­σιν εὐ­προ­σω­πῆ­σαι ἐν σαρ­κί, οὗ­τοι ἀ­ναγ­κά­ζου­σιν ὑ­μᾶς πε­ρι­τέ­μνε­σθαι, μό­νον ἵ­να μὴ τῷ σταυ­ρῷ τοῦ Χρι­στοῦ δι­ώ­κων­ται. Οὐ­δὲ γὰρ οἱ πε­ρι­τε­τμη­μέ­νοι αὐ­τοὶ νό­μον φυ­λάσ­σου­σιν, ἀλ­λὰ θέ­λου­σιν ὑ­μᾶς πε­ρι­τέ­μνε­σθαι, ἵ­να ἐν τῇ ὑ­με­τέ­ρᾳ σαρ­κὶ καυ­χή­σων­ται. Ἐ­μοὶ δὲ μὴ γέ­νοι­το καυ­χᾶ­σθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυ­ρῷ τοῦ Κυ­ρί­ου ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, δι᾿ οὗ ἐ­μοὶ κό­σμος ἐ­σταύ­ρω­ται κἀ­γὼ τῷ κό­σμῳ. Ἐν γὰρ Χρι­στῷ Ἰ­η­σοῦ οὔ­τε πε­ρι­το­μή τι ἰ­σχύ­ει οὔ­τε ἀ­κρο­βυ­στί­α, ἀλ­λὰ και­νὴ κτί­σις. Καὶ ὅ­σοι τῷ κα­νό­νι τού­τῳ στοι­χή­σου­σιν, εἰ­ρή­νη ἐπ᾿ αὐ­τοὺς καὶ ἔ­λε­ος, καὶ ἐ­πὶ τὸν Ἰσ­ρα­ὴλ τοῦ Θε­οῦ. Τοῦ λοι­ποῦ κό­πους μοι μη­δεὶς πα­ρε­χέ­τω· ἐ­γὼ γὰρ τὰ στίγ­μα­τα τοῦ Κυ­ρί­ου Ἰ­η­σοῦ ἐν τῷ σώ­μα­τί μου βα­στά­ζω. Ἡ χά­ρις τοῦ Κυ­ρί­ου ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ με­τὰ τοῦ πνεύ­μα­τος ὑ­μῶν, ἀ­δελ­φοί· ἀ­μήν.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος πλ. α´. (Ψαλ­μὸς πη´).

Στίχ. Τὰ ἐ­λέ­η σου, Κύ­ρι­ε, εἰς τὸν αἰ­ῶ­να ᾄ­σο­μια, εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­ὰν ἀ­παγ­γε­λῶν τὴν ἀ­λή­θει­άν σου ἐν τῷ στό­μα­τί μου.

Ὅ­τι εἶ­πας· Εἰς τὸν αἰ­ῶ­να ἔ­λε­ος οἰ­κο­δο­μη­θή­σε­ται· ἐν τοῖς οὐ­ρα­νοῖς ἑ­τοι­μα­σθή­σε­ται ἡ ἀ­λή­θει­ά σου.

* * *

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Κυ­ρι­α­κῆς Ε´ Λου­κᾶ.

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν (ιϚ´ 19-31).

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος· Ἄν­θρω­πός τις ἦν πλού­σι­ος, καὶ ἐ­νε­δι­δύ­σκε­το πορ­φύ­ραν καὶ βύσ­σον εὐ­φραι­νό­με­νος καθ᾿ ἡ­μέ­ραν λαμ­πρῶς. Πτω­χὸς δέ τις ἦν ὀ­νό­μα­τι Λά­ζα­ρος, ὃς ἐ­βέ­βλη­το πρὸς τὸν πυ­λῶ­να αὐ­τοῦ ἡλ­κω­μέ­νος καὶ ἐ­πι­θυ­μῶν χορ­τα­σθῆ­ναι ἀ­πὸ τῶν ψι­χί­ων τῶν πι­πτόν­των ἀ­πὸ τῆς τρα­πέ­ζης τοῦ πλου­σί­ου· ἀλ­λὰ καὶ οἱ κύ­νες ἐρ­χό­με­νοι ἐ­πέ­λει­χον τὰ ἕλ­κη αὐ­τοῦ. Ἐ­γέ­νε­το δὲ ἀ­πο­θα­νεῖν τὸν πτω­χὸν καὶ ἀ­πε­νε­χθῆ­ναι αὐ­τὸν ὑ­πὸ τῶν ἀγ­γέ­λων εἰς τὸν κόλ­πον Ἀ­βρα­άμ· ἀ­πέ­θα­νε δὲ καὶ ὁ πλού­σι­ος καὶ ἐ­τά­φη. Καὶ ἐν τῷ ᾅ­δῃ ἐ­πά­ρας τοὺς ὀ­φθαλ­μοὺς αὐ­τοῦ, ὑ­πάρ­χων ἐν βα­σά­νοις, ὁ­ρᾷ Ἀ­βρα­ὰμ ἀ­πὸ μα­κρό­θεν καὶ Λά­ζα­ρον ἐν τοῖς κόλ­ποις αὐ­τοῦ. Καὶ αὐ­τὸς φω­νή­σας εἶ­πε· πά­τερ Ἀ­βρα­άμ, ἐ­λέ­η­σόν με καὶ πέμ­ψον Λά­ζα­ρον ἵ­να βά­ψῃ τὸ ἄ­κρον τοῦ δα­κτύ­λου αὐ­τοῦ ὕ­δα­τος καὶ κα­τα­ψύ­ξῃ τὴν γλῶσ­σάν μου, ὅ­τι ὀ­δυ­νῶ­μαι ἐν τῇ φλο­γὶ ταύ­τῃ. Εἶ­πε δὲ Ἀ­βρα­άμ· τέ­κνον, μνή­σθη­τι ὅ­τι ἀ­πέ­λα­βες σὺ τὰ ἀ­γα­θά σου ἐν τῇ ζω­ῇ σου, καὶ Λά­ζα­ρος ὁ­μοί­ως τὰ κα­κά· νῦν δὲ ὧ­δε πα­ρα­κα­λεῖ­ται, σὺ δὲ ὀ­δυ­νᾶ­σαι· καὶ ἐ­πὶ πᾶ­σι τού­τοις με­τα­ξὺ ἡ­μῶν καὶ ὑ­μῶν χά­σμα μέ­γα ἐ­στή­ρι­κται, ὅ­πως οἱ θέ­λον­τες δι­α­βῆ­ναι ἔν­θεν πρὸς ὑ­μᾶς μὴ δύ­νων­ται, μη­δὲ οἱ ἐ­κεῖ­θεν πρὸς ἡ­μᾶς δι­α­πε­ρῶ­σιν. Εἶ­πε δέ· ἐ­ρω­τῶ οὖν σε, πά­τερ, ἵ­να πέμ­ψῃς αὐ­τὸν εἰς τὸν οἶ­κον τοῦ πα­τρός μου· Ἔχω γὰρ πέν­τε ἀ­δελ­φούς· ὅ­πως δι­α­μαρ­τύ­ρη­ται αὐ­τοῖς, ἵ­να μὴ καὶ αὐ­τοὶ ἔλ­θω­σιν εἰς τὸν τό­πον τοῦ­τον τῆς βα­σά­νου. Λέ­γει αὐ­τῷ Ἀ­βρα­άμ· ἔ­χου­σι Μω­ϋ­σέ­α καὶ τοὺς προ­φή­τας· ἀ­κου­σά­τω­σαν αὐ­τῶν. Ὁ δὲ εἶ­πεν· οὐ­χί, πά­τερ Ἀ­βρα­άμ, ἀλλ᾿ ἐ­άν τις ἀ­πὸ νε­κρῶν πο­ρευ­θῇ πρὸς αὐ­τούς, με­τα­νο­ή­σου­σιν. Εἶ­πε δὲ αὐ­τῷ· εἰ Μω­ϋ­σέ­ως καὶ τῶν προ­φη­τῶν οὐκ ἀ­κού­ου­σιν, οὐ­δὲ ἐ­άν τις ἐκ νε­κρῶν ἀ­να­στῇ πει­σθή­σον­ται.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ γί­νε­ται τὸ κή­ρυγ­μα τοῦ θεί­ου λό­γου.

* * *

Καὶ κα­θε­ξῆς ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α
τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Χρυ­σο­στό­μου.

* * *

Εἰς τό· Ἐ­ξαι­ρέ­τω­ς τῆς Πα­να­γί­ας…

Ἄ­ξι­όν ἐ­στιν ὡς ἀ­λη­θῶς * μα­κα­ρί­ζειν σε τὴν Θε­ο­τό­κον, * τὴν ἀ­ει­μα­κά­ρι­στον καὶ πα­να­μώ­μη­τον * καὶ μη­τέ­ρα τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν. * Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως * Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

* * *

Κοι­νω­νι­κόν.

Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν. Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν με­τά­δο­σιν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­δο­μεν τὸ φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νόν, * ἐ­λά­βο­μεν Πνεῦ­μα ἐ­που­ρά­νι­ον, * εὕ­ρο­μεν πί­στιν ἀ­λη­θῆ, * ἀ­δι­αί­ρε­τον Τρι­ά­δα προ­σκυ­νοῦν­τες· * αὕ­τη γὰρ ἡ­μᾶς ἔ­σω­σεν.

Εἰς τό· Πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εί…

Ἦ­χος β´.

Πλη­ρω­θή­τω τὸ στό­μα ἡ­μῶν * αἰ­νέ­σε­ώς σου, Κύ­ρι­ε, * ὅ­πως ἀ­νυ­μνή­σω­μεν τὴν δό­ξαν σου, * ὅ­τι ἠ­ξί­ω­σας ἡ­μᾶς * τῶν ἁ­γί­ων σου με­τα­σχεῖν μυ­στη­ρί­ων· * τή­ρη­σον ἡ­μᾶς ἐν τῷ σῷ ἁ­γι­α­σμῷ, * ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν * με­λε­τῶν­τας τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. * Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν ὀ­πι­σθάμ­βω­νον εὐ­χήν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον * ἀ­πὸ τοῦ νῦν καὶ ἕ­ως τοῦ αἰ­ῶ­νος. (ἐκ γ´)

Ἀ­πό­λυ­σις· Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.

* * * * *