Πρώτη συνάντηση μας μετά τις Γιορτές και οι ευχές μας στα παιδιά μπορούν να αντιστοιχούν σε πολλά, απ’ όσα η εκκλησία μας γιόρτασε όλες τις προηγούμενες μέρες: Την ελπίδα, που ανατέλλει από τη φάτνη, την αγάπη καιτην ταπείνωση, που διαποτίζει το σχέδιο της σκληρίας των ανθρώπων, από τα πρώτα κιόλας βήματα του Θεανθρώπου, το ήθος και το έργο του Μ. Βασιλείου, που συνήθως ξεχνιέται μέσα στην οχλοβοή των πρωτοχρονιάτικων ρεβεγιόν.
Αυτό όμως που σήμερα μας συνδέει με όλα όσα προηγηθήκαν τις αμέσως προηγούμενες ημέρες είναι η λέξη ΦΩΣ. Ένα φως, που έρχεται να φωτίσει ανθρώπους, που βρίσκονται «εν χώρα και σκιά θανάτου».
Φως από τη Βηθλεέμ! Φως ταυτισμένο με το πρόσωπο του Χριστού, όπως μας το περιγράφει από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο του Ευαγγελίου του ο Ιωάννης.
Φως όμως και από τον Ιορδάνη. Και μπορεί να μην υπάρχει η λέξη αυτή στην εξιστόρηση της Βαπτίσεως, η Παράδοσή μας όμως ονόμασε την ημέρα αυτή ΦΩΤΑ, μια και είναι ακριβώς η ημέρα, όπου η αρχαία εκκλησία τιμούσε τη Γέννηση του Χριστού μαζί με τη Βάπτισή Του, αλλά και βάπτιζε τα νέα μέλη της.
Θα ήθελα να σου επισημάνω ένα σημείο, το οποίο, αν και δεν ανήκει στην σημερινή περικοπή, θα μπορούσε να σου χρησιμεύσει, όχι μόνον σήμερα, αλλά και σε κάθε περίσταση. Πρόκειται για την φράση της Βαπτίσεως
«οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα» (Μτ. 3:17)
Πρόκειται για τη φράση του Ουράνιου Πατέρα, τη στιγμή, που ο Χριστός δέχεται το βάπτισμα του Ιωάννη. Για να κατανοηθεί σε όλες της τις διαστάσεις, νομίζω πως πρέπει να γίνει πρώτα σαφές, το τι συμβαίνει την ώρα εκείνη.
Αναρωτιούνται πολλοί, γιατί να βαφτιστεί ο Χριστός, καθ’ ην στιγμήν δεν έχει καμία ανάγκη καθαρμού. Στον προβληματισμό του όμως πρέπει να προσθέσουμε και ένα άλλο στοιχείο: Στον Ιορδάνη δεν βαφτίζεται μόνον η ανθρώπινη φύση Του, αλλά η ανθρώπινη φύση συνολικά. Ο Χριστός δεν βαφτίζεται για τον εαυτό Του, αλλά, όπως λέει ο υμνωδός προς Εκείνον «ίνα επιστρέψης κόσμον εκ πλάνης και σώσης τας ψυχάς ημών». Την ώρα λοιπόν της Βαπτίσεως, εκείνο το «ἐν ᾧ εὐδόκησα», δεν αφορά μόνο την οικειότητα των δύο προσώπων της Αγίας Τριάδος, αλλά και την αποδοχή ολόκληρης της ανθρώπινης φύσης, που συμπυκνώνεται στο πρόσωπο του Χριστού.
Με άλλα λόγια, με τη φράση αυτή, αποκαλύπτεται ένα νέο ξεκίνημα μιας πανανθρώπινης υιοθεσίας. Όλοι κι όλες πλέον ξαναβρίσκουμε τη λύτρωση και τη γαλήνη από μια παμπάλαιη ενοχή. Με τον πιο πανηγυρικό τρόπο διακηρύσσεται, πως κανένα ανθρώπινο λάθος δεν είναι σε θέση να στερέψει την αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους. Αλλά και κάτι ακόμη: Ο Θεός ακόμη ελπίζει πως το αγαπημένο Του πλάσμα δικαιούται και μπορεί να πραγματοποιήσει μιας άλλης, καλύτερης ποιότητας ζωή.
Το φως λοιπόν της σημερινής περικοπής φωτίζει μια σχέση και ένα δρόμο.Και αποτελεί ένα μήνυμα δυναμισμού και ελπίδας για τους νέους ανθρώπους, εν μέσω μάλιστα καιρών εξάντλησης, μοναξιάς και απόγνωσης. Η γενικευμένη απαξία, κυρίως των νέων, μέσα από την περιθωριοποίησή τους από την εργασία, τις ανθρώπινες σχέσεις, ακόμη και από τον εαυτό τους, μπορεί να ισοσταθμιστεί από μια συνολική αποδοχή και εμπιστοσύνη στις υπαρξιακός δυνάμεις τους εκ μέρους Εκείνου, που το έλεος και η αγάπη Του κρατούν τον κόσμο όρθιο και μπορούν να μετατρέπουν και τις πιο δύσκολες περιστάσεις σε οδό λυτρωμού.
Ας έρθουμε όμως και στη σημερινή περικοπή του Ευαγγελιστή Ματθαίου, από το τέταρτο κεφάλαιο…
Ανάλυση του μαθήματος εδώ
Για τις υπόλοιπες βαθμίδες εδώ
Αυτό όμως που σήμερα μας συνδέει με όλα όσα προηγηθήκαν τις αμέσως προηγούμενες ημέρες είναι η λέξη ΦΩΣ. Ένα φως, που έρχεται να φωτίσει ανθρώπους, που βρίσκονται «εν χώρα και σκιά θανάτου».
Φως από τη Βηθλεέμ! Φως ταυτισμένο με το πρόσωπο του Χριστού, όπως μας το περιγράφει από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο του Ευαγγελίου του ο Ιωάννης.
Φως όμως και από τον Ιορδάνη. Και μπορεί να μην υπάρχει η λέξη αυτή στην εξιστόρηση της Βαπτίσεως, η Παράδοσή μας όμως ονόμασε την ημέρα αυτή ΦΩΤΑ, μια και είναι ακριβώς η ημέρα, όπου η αρχαία εκκλησία τιμούσε τη Γέννηση του Χριστού μαζί με τη Βάπτισή Του, αλλά και βάπτιζε τα νέα μέλη της.
Θα ήθελα να σου επισημάνω ένα σημείο, το οποίο, αν και δεν ανήκει στην σημερινή περικοπή, θα μπορούσε να σου χρησιμεύσει, όχι μόνον σήμερα, αλλά και σε κάθε περίσταση. Πρόκειται για την φράση της Βαπτίσεως
«οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα» (Μτ. 3:17)
Πρόκειται για τη φράση του Ουράνιου Πατέρα, τη στιγμή, που ο Χριστός δέχεται το βάπτισμα του Ιωάννη. Για να κατανοηθεί σε όλες της τις διαστάσεις, νομίζω πως πρέπει να γίνει πρώτα σαφές, το τι συμβαίνει την ώρα εκείνη.
Αναρωτιούνται πολλοί, γιατί να βαφτιστεί ο Χριστός, καθ’ ην στιγμήν δεν έχει καμία ανάγκη καθαρμού. Στον προβληματισμό του όμως πρέπει να προσθέσουμε και ένα άλλο στοιχείο: Στον Ιορδάνη δεν βαφτίζεται μόνον η ανθρώπινη φύση Του, αλλά η ανθρώπινη φύση συνολικά. Ο Χριστός δεν βαφτίζεται για τον εαυτό Του, αλλά, όπως λέει ο υμνωδός προς Εκείνον «ίνα επιστρέψης κόσμον εκ πλάνης και σώσης τας ψυχάς ημών». Την ώρα λοιπόν της Βαπτίσεως, εκείνο το «ἐν ᾧ εὐδόκησα», δεν αφορά μόνο την οικειότητα των δύο προσώπων της Αγίας Τριάδος, αλλά και την αποδοχή ολόκληρης της ανθρώπινης φύσης, που συμπυκνώνεται στο πρόσωπο του Χριστού.
Με άλλα λόγια, με τη φράση αυτή, αποκαλύπτεται ένα νέο ξεκίνημα μιας πανανθρώπινης υιοθεσίας. Όλοι κι όλες πλέον ξαναβρίσκουμε τη λύτρωση και τη γαλήνη από μια παμπάλαιη ενοχή. Με τον πιο πανηγυρικό τρόπο διακηρύσσεται, πως κανένα ανθρώπινο λάθος δεν είναι σε θέση να στερέψει την αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους. Αλλά και κάτι ακόμη: Ο Θεός ακόμη ελπίζει πως το αγαπημένο Του πλάσμα δικαιούται και μπορεί να πραγματοποιήσει μιας άλλης, καλύτερης ποιότητας ζωή.
Το φως λοιπόν της σημερινής περικοπής φωτίζει μια σχέση και ένα δρόμο.Και αποτελεί ένα μήνυμα δυναμισμού και ελπίδας για τους νέους ανθρώπους, εν μέσω μάλιστα καιρών εξάντλησης, μοναξιάς και απόγνωσης. Η γενικευμένη απαξία, κυρίως των νέων, μέσα από την περιθωριοποίησή τους από την εργασία, τις ανθρώπινες σχέσεις, ακόμη και από τον εαυτό τους, μπορεί να ισοσταθμιστεί από μια συνολική αποδοχή και εμπιστοσύνη στις υπαρξιακός δυνάμεις τους εκ μέρους Εκείνου, που το έλεος και η αγάπη Του κρατούν τον κόσμο όρθιο και μπορούν να μετατρέπουν και τις πιο δύσκολες περιστάσεις σε οδό λυτρωμού.
Ας έρθουμε όμως και στη σημερινή περικοπή του Ευαγγελιστή Ματθαίου, από το τέταρτο κεφάλαιο…
Ανάλυση του μαθήματος εδώ
Για τις υπόλοιπες βαθμίδες εδώ
