Στον Ι. Ενοριακό Ναό Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού προσήλθαν (8-3-2013) οι μαθητές της Δ2’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Βελβεντού με τη δασκάλα τους κ. Μαρία Μπαλάνη και τη δασκάλα των Αγγλικών του σχολείου κ. Αθηνά Γκαντρή στο πλαίσιο της περιβαλλοντικής αγωγής για τη σπουδή (μέσω της ακουστικής, οπτικής, ερωτηματικής-διαλόγου διαδικασίας) της τοπικής ιστορίας, που αφορά στην οικιστική αρχή, τη λειτουργική ενοποιητική παρουσία του σεπτού Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω, ως κέντρου αναφοράς προσωπικού, κοινωνικού και πολιτιστικού βίου με ανοιχτές πνευματικές αναπτύξεις δραστηριοτήτων, στο πλαίσιο της Ιεράς Μητρόπολης Σερβίων και Κοζάνης και με πρωταγωνιστή το οσιακό πρόσωπο του Οσίου Διονυσίου εν Ολύμπω και τη συλλογική ενεργό παρουσία, δράση, ζωή συνέχειας και καλλιέργειας πολιτισμού του ανθρώπου και προόδου, από τις τρεις ορεινές κοινότητες των Πιερίων ορέων, του Παλαιογρατσάνου, Καταφυγίου και Σκούλιαρης.
Ο Εφημέριος του Ναού π. Κωνσταντίνος Κώστας υποδέχτηκε με χαρά και συγκίνηση μαθητές και δασκάλες και αφού τους καλωσόρισε στην είσοδο του προαυλίου, πέρασαν όλοι μέσα στον κυρίως Ναό. Εκεί ο πατέρας μίλησε με δασκαλικό τρόπο στους μικρούς μαθητές για την ιστορική απαρχή της τοπικής Εκκλησίας, που σχετίζεται με το ολοκαύτωμα των τριών χωριών των Πιερίων, το Δεκέμβριο του 1943 από τα γερμανικά- ναζιστικά στρατεύματα Κατοχής με πυρπολήσεις ναών, σχολείων και σπιτιών και (δυστυχώς) με δεκάδες θύματα αθώων, άοπλων πολιτών, που δολοφονήθηκαν χωρίς ποτέ να μάθουν το ‘’γιατί’’.
Οι μαθητές άκουγαν με πολύ μεγάλη προσοχή και ησυχία την εξιστόρηση των γεγονότων, άκουσαν πως σε όλα αυτά συμμετείχαν όχι άγνωστα μακρινά πρόσωπα, αλλά πολύ κοντινά, κάποιοι από τους προ-παππούδες και προ-γιαγιάδες, που είχαν εκκλησιαστικό ήθος και τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, που ενώ πεινούσαν οι οικογένειές τους, εκείνοι ‘’μάζευαν την ψυχή τους’’ για να χτίσουν εκκλησιά, ως εσωτερική ανάγκη και βεβαιότητα ελπίδας και αναφοράς βίου. Έμαθαν ότι τα πρώτα σπίτια μαζί με τον Ι. Ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω άρχισαν να χτίζονται (από το 1952) με πέτρα από τη γύρω περιοχή, που την κουβαλούσαν με τα ζώα και την πελεκούσαν στα γερά χέρια τους οι άνθρωποι του καιρού. Ότι o πετρόχτιστος ι. Ναός αποπερατώθηκε και εγκαινιάστηκε στις 15-9-1963. Ένα ενιαίο ποτάμι είμαστε, χωρίς στροβίλους αυτοβυθισμού, προ-χωράμε.
Ευλογούμε και συγχαίρουμε τους μικρούς μαθητές και τις δασκάλες τους.
Ο Εφημέριος του Ναού π. Κωνσταντίνος Κώστας υποδέχτηκε με χαρά και συγκίνηση μαθητές και δασκάλες και αφού τους καλωσόρισε στην είσοδο του προαυλίου, πέρασαν όλοι μέσα στον κυρίως Ναό. Εκεί ο πατέρας μίλησε με δασκαλικό τρόπο στους μικρούς μαθητές για την ιστορική απαρχή της τοπικής Εκκλησίας, που σχετίζεται με το ολοκαύτωμα των τριών χωριών των Πιερίων, το Δεκέμβριο του 1943 από τα γερμανικά- ναζιστικά στρατεύματα Κατοχής με πυρπολήσεις ναών, σχολείων και σπιτιών και (δυστυχώς) με δεκάδες θύματα αθώων, άοπλων πολιτών, που δολοφονήθηκαν χωρίς ποτέ να μάθουν το ‘’γιατί’’.
Οι μαθητές άκουγαν με πολύ μεγάλη προσοχή και ησυχία την εξιστόρηση των γεγονότων, άκουσαν πως σε όλα αυτά συμμετείχαν όχι άγνωστα μακρινά πρόσωπα, αλλά πολύ κοντινά, κάποιοι από τους προ-παππούδες και προ-γιαγιάδες, που είχαν εκκλησιαστικό ήθος και τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, που ενώ πεινούσαν οι οικογένειές τους, εκείνοι ‘’μάζευαν την ψυχή τους’’ για να χτίσουν εκκλησιά, ως εσωτερική ανάγκη και βεβαιότητα ελπίδας και αναφοράς βίου. Έμαθαν ότι τα πρώτα σπίτια μαζί με τον Ι. Ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω άρχισαν να χτίζονται (από το 1952) με πέτρα από τη γύρω περιοχή, που την κουβαλούσαν με τα ζώα και την πελεκούσαν στα γερά χέρια τους οι άνθρωποι του καιρού. Ότι o πετρόχτιστος ι. Ναός αποπερατώθηκε και εγκαινιάστηκε στις 15-9-1963. Ένα ενιαίο ποτάμι είμαστε, χωρίς στροβίλους αυτοβυθισμού, προ-χωράμε.
Ευλογούμε και συγχαίρουμε τους μικρούς μαθητές και τις δασκάλες τους.
