Τα εγκαίνια του όμορφου, μέσα σε ειδυλλιακό καταπράσινο περιβάλλον στους πρόποδες των Πιερίων ορέων, δίπλα σχεδόν από
το Μετόχι της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδας Βελβεντού, ιερού εξωκλησίου του αγίου Ζήνωνος στο Βελβεντό, τέλεσε, με την πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, (6-7-2013) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, πλαισιωμένος από τους πατέρες: Πρωτοπρεσβύτερο Δημήτριο Τσιανάκα (Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Βελβ.), Πρωτοπρεσβύτερο Νικόλαο Βαχτσεβάνο (Ι.Ν. Αγίων Αναργύρων Κοζάνης), Πρεσβύτερο Νικόλαο Κανταρζή (Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Μεσιανής), Πρεσβύτερο Αθανάσιο Γεωργιάδη (Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Βελβεντού), από το Διάκονο Μάξιμο Γεωργόπουλο και από τον γράφοντα.
το Μετόχι της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδας Βελβεντού, ιερού εξωκλησίου του αγίου Ζήνωνος στο Βελβεντό, τέλεσε, με την πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, (6-7-2013) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, πλαισιωμένος από τους πατέρες: Πρωτοπρεσβύτερο Δημήτριο Τσιανάκα (Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Βελβ.), Πρωτοπρεσβύτερο Νικόλαο Βαχτσεβάνο (Ι.Ν. Αγίων Αναργύρων Κοζάνης), Πρεσβύτερο Νικόλαο Κανταρζή (Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Μεσιανής), Πρεσβύτερο Αθανάσιο Γεωργιάδη (Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Βελβεντού), από το Διάκονο Μάξιμο Γεωργόπουλο και από τον γράφοντα.
Στο Αναλόγιο έψαλαν οι ψάλτες: ο κ. Μιλτιάδης Ηλιάδης (‘’το κλέος και το αγλάισμα των Αναλογίων της Ι. Μητροπόλεως’’ όπως τον χαρακτήρισε ο Σεβ.), ο κ. Ιωάννης Καπετανάκης (Ι.Ν. Κοιμ. Θεοτόκου Βελβεντού), ο κ. Γεώργιος Πιτσιούγκας και ο κ. Αριστείδης Σταμάτης.
Τις αρχές του Τόπου και του Τρόπου μας, εκπροσώπησε με την παρουσία του ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Κοζάνης κ. Ιωάννης Σόκουτης, που στη Θ. Λειτουργία απήγγειλε το Σύμβολο της Πίστεως και το ‘’Πάτερ ημών’’.
Κατά τη διάρκεια της τελετής των εγκαινίων ο Σεβασμιώτατος κ. Παύλος εξηγούσε καταλεπτώς τη λειτουργική σημασία και αξία λ.χ. των ιερών λειψάνων που τοποθετούνται από τον Επίσκοπο στο κέντρο της Αγίας Τράπεζας (τα ιερά λείψανα εν προκειμένω είναι από την Ι. Μονή Νταού Πεντέλης), το λιωμένο αγνό μελισσοκέρι που ρίχνεται καλύπτοντας τα άγια λείψανα, τα ονόματα που τίθενται κάτω από τα ι. λείψανα, τη χρήση των αρωμάτων και του αγίου Μύρου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την επάλειψη με όλα αυτά των Αντιμηνσίων και τη χρήση τους, ώστε όλα να γίνονται κατανοητά μέσα από το λόγο και τις ανοιχτές αισθήσεις στο εκκλησίασμα.
Στο κήρυγμά του ο Σεβ. κ. Παύλος μίλησε για την οργανική σχέση του πιστού με το Χριστό, που γίνεται ‘’σύναιμος και σύσσωμος’’, μέσα από τη συμμετοχή του πρώτου στην Ευχαριστιακή Τράπεζα του Κυρίου, για τη σημασία του Ναού (μεγάλου και μικρού) στον προσανατολισμό του βίου των ανθρώπων, για τη συμπερίληψη σ’ αυτόν ολόκληρου του κόσμου, όλης της κτίσης, του εξαγιασμού, της ειρήνευσης και της ενότητάς της. Ο Σεβασμιώτατος μίλησε και για την άρρηκτη σχέση Ενοριών και Μονών, επιζητώντας την ενίσχυση από το λαό στην προσπάθεια που καταβάλλει η Ιερά Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης στη στελέχωση και τη λειτουργία των Μοναστηριών της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας της.
Ο Σεβασμ. Μητροπολίτης απένειμε την επισκοπική του ευαρέσκεια στους πατέρες του Ιερού Κοιμήσεως Θεοτόκου Βελβεντού π. Χαρίσιο Πιτσιάβα και π. Δημήτριο Τσιανάκα για τη φροντίδα τους στην ανέγερση και αποπεράτωση του εξωκλησίου, στην εκκλησιαστική επιτροπή του ιερού εξωκλησίου, στους δωρητές, εργάτες και φροντιστές και απένειμε τιμητική πλακέτα στον κ. Ζήνωνα Λουίζη και στην οικογένειά του για ό,τι από τον κόπο τους συνεισέφεραν.
Τέλος ο Σεβ. εξέφρασε το θαυμασμό του για τα πολλά (και φροντισμένα με μεράκι) εξωκλήσια που περιτριγυρίζουν, κοσμούν (μα και φρουρούν) το Βελβεντό και επαίνεσε τους Βελβεντινούς.
Που όλα αυτά τα μικρά, πετρόχτιστα ξωκλήσια, όπου μας οδηγούσαν παίρνοντάς μας από το χέρι, όταν ήμαστε μικρά παιδιά οι γιαγιάδες μας, για να ανάψουμε τα καντήλια και να προσευχηθούμε για την υγεία όλου του κόσμου, γεννήθηκαν (από έναν πολιτισμό ομορφιάς) και (οφείλουν να) διαμορφώνουν, ως νησίδες της συμφιλίωσης και της καταλλαγής, τον πολιτισμό της άφοβης, ανοιχτής και συνυπαρκτικής κοινωνίας εν Χριστώ.
Το ιερό εξωκλήσι πρόσφερε καφέ και κέρασμα σε όλους.
Τις αρχές του Τόπου και του Τρόπου μας, εκπροσώπησε με την παρουσία του ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Κοζάνης κ. Ιωάννης Σόκουτης, που στη Θ. Λειτουργία απήγγειλε το Σύμβολο της Πίστεως και το ‘’Πάτερ ημών’’.
Κατά τη διάρκεια της τελετής των εγκαινίων ο Σεβασμιώτατος κ. Παύλος εξηγούσε καταλεπτώς τη λειτουργική σημασία και αξία λ.χ. των ιερών λειψάνων που τοποθετούνται από τον Επίσκοπο στο κέντρο της Αγίας Τράπεζας (τα ιερά λείψανα εν προκειμένω είναι από την Ι. Μονή Νταού Πεντέλης), το λιωμένο αγνό μελισσοκέρι που ρίχνεται καλύπτοντας τα άγια λείψανα, τα ονόματα που τίθενται κάτω από τα ι. λείψανα, τη χρήση των αρωμάτων και του αγίου Μύρου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την επάλειψη με όλα αυτά των Αντιμηνσίων και τη χρήση τους, ώστε όλα να γίνονται κατανοητά μέσα από το λόγο και τις ανοιχτές αισθήσεις στο εκκλησίασμα.
Στο κήρυγμά του ο Σεβ. κ. Παύλος μίλησε για την οργανική σχέση του πιστού με το Χριστό, που γίνεται ‘’σύναιμος και σύσσωμος’’, μέσα από τη συμμετοχή του πρώτου στην Ευχαριστιακή Τράπεζα του Κυρίου, για τη σημασία του Ναού (μεγάλου και μικρού) στον προσανατολισμό του βίου των ανθρώπων, για τη συμπερίληψη σ’ αυτόν ολόκληρου του κόσμου, όλης της κτίσης, του εξαγιασμού, της ειρήνευσης και της ενότητάς της. Ο Σεβασμιώτατος μίλησε και για την άρρηκτη σχέση Ενοριών και Μονών, επιζητώντας την ενίσχυση από το λαό στην προσπάθεια που καταβάλλει η Ιερά Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης στη στελέχωση και τη λειτουργία των Μοναστηριών της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας της.
Ο Σεβασμ. Μητροπολίτης απένειμε την επισκοπική του ευαρέσκεια στους πατέρες του Ιερού Κοιμήσεως Θεοτόκου Βελβεντού π. Χαρίσιο Πιτσιάβα και π. Δημήτριο Τσιανάκα για τη φροντίδα τους στην ανέγερση και αποπεράτωση του εξωκλησίου, στην εκκλησιαστική επιτροπή του ιερού εξωκλησίου, στους δωρητές, εργάτες και φροντιστές και απένειμε τιμητική πλακέτα στον κ. Ζήνωνα Λουίζη και στην οικογένειά του για ό,τι από τον κόπο τους συνεισέφεραν.
Τέλος ο Σεβ. εξέφρασε το θαυμασμό του για τα πολλά (και φροντισμένα με μεράκι) εξωκλήσια που περιτριγυρίζουν, κοσμούν (μα και φρουρούν) το Βελβεντό και επαίνεσε τους Βελβεντινούς.
Που όλα αυτά τα μικρά, πετρόχτιστα ξωκλήσια, όπου μας οδηγούσαν παίρνοντάς μας από το χέρι, όταν ήμαστε μικρά παιδιά οι γιαγιάδες μας, για να ανάψουμε τα καντήλια και να προσευχηθούμε για την υγεία όλου του κόσμου, γεννήθηκαν (από έναν πολιτισμό ομορφιάς) και (οφείλουν να) διαμορφώνουν, ως νησίδες της συμφιλίωσης και της καταλλαγής, τον πολιτισμό της άφοβης, ανοιχτής και συνυπαρκτικής κοινωνίας εν Χριστώ.
Το ιερό εξωκλήσι πρόσφερε καφέ και κέρασμα σε όλους.
