Διερωτώμεθα ἐφ’ ὅσον εἶναι δεδομένο ὅτι οἱ ἐλλογιμώτατοι κ.κ. Καθηγηταί δέν ἀγνοοῦν τόν ἀντιτριαδισμό τοῦ Ἰσλάμ, οὔτε ἀσφαλῶς τάς ὕβρεις του κατά τοῦ Θεανθρωπίνου προσώπου καί ἔχουν μελετήσει τά κορανικά χωρία κεφ. 112,3/4,169/19,36/20,93/5,77/9,31/10,69/21,30/23,93/25,2/43, 58/72,3 μέ τά ὁποῖα σαφῶς ἐπαναλαμβάνεται ἡ κατεγνωσμένη ἀντιτριαδική αἱρετική διδασκαλία τοῦ αἱρεσιάρχου Ἀρείου ἀπό τόν κοινό ὑποβολέα, Ἀρείου καί Μωάμεθ τόν Ἀρχέκακο καί βύθιο δράκοντα, μέ τί συνείδηση εἰσηγοῦνται κάτι τόσο φρικτό καί ἀποτρόπαιο στήν χώρα πού τό προοίμιο τοῦ Συντάγματος τῆς ὁποίας ἄρχεται μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Παναγίου Ὀνόματος τοῦ Παναχράντου Τριαδικοῦ Θεοῦ;
Πάντως μέ τήν ἴδια νοοτροπία καί ἀντίληψη θά ἦταν εὔλογο ἐφ’ ὅσον οἱ Ἐλλογιμώτατοι κκ Καθηγηταί ἐπιδιώκουν νά ἀναδειχθοῦν στήν ἱστορία καί τήν αἰωνιότητα «μέντορες καί ποδηγέται» τοῦ ἀντιτριαδισμοῦ νά ἀνιδρύσουν καί τμῆμα «βιβλικῶν σπουδῶν» τῆς ἀνωνύμου μετοχικῆς ἑταιρείας ΣΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ τῶν μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ πού φαίνεται θά λησμόνησε τήν ἀποστροφή της γιά τίς ἔννοιες Ἐκκλησία καί Χριστός καί αὐτοπροβάλλεται σήμερα ὡς «Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ» γιατί τίς ἴδιες βλασφημίες ἐπανέλαβε καί ὁ ἱδρυτής της Κάρολος Ράσσελ καθώς καί τμῆμα σπουδῶν τῶν ἄλλων ἀντιτριαδιστῶν τῶν πρακτικιστῶν τῆς Χριστιανικῆς ἐπιστήμης τῆς Μαίρης Ἐντυ Μπέκερ καί τῆς αὐτοπροσδιοριζόμενης ὡς «Ἐκκλησίας τῶν ἁγίων τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς ὑστέρας ἡμέρας» τοῦ Ἰωσήφ Σμίθ.
Προτείνομε δέ στούς ἐν λόγῳ ἐλλογιμωτάτους κκ Καθηγητάς τό νέο τμῆμα Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης νά ὀνομαστεῖ τιμῆς ἔνεκεν γιά τόν διδάκτορα τους «Τμῆμα Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν –Μητροπολίτης Χαλεπίου Παῦλος Γιαζίγ» καί σάν μότο τοῦ νέου Πανεπιστημικοῦ φορέα νά χρησιμοποιήσουν ἕνα τμῆμα τοῦ Κορανίου ἀπό τό κεφ. 47 στιχ. 4 «Ὅταν συναντᾶτε τούς ἀπίστους φονεύετε καί κατασφάζετε συγκρατοῦντες στερεά τά δεσμά τοῦ αἰχμαλώτου»... Μποροῦν ἄριστα ἀκόμη νά ἐμπνέονται ἀπό τήν καταχώρηση στήν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς Μουσουλμανικῆς ἀδελφότητος στήν Αἴγυπτο τοῦ στενοῦ συνεργάτη τοῦ ἐκδιωχθέντος Ἰσλαμιστή Προέδρου Μόρσι κ. Ἐσάμ Ἀλ Χαντάντ πού ἔγραψε: «Τό μήνυμα πού πρέπει νά ἔχει ἀπήχηση σέ ὅλο τόν Μουσουλμανικό κόσμο εἶναι ξεκάθαρο. Ἡ Δημοκρατία δέν εἶναι γιά τούς Μουσουλμάνους. Γι’ αὐτό ὁ Θεός μέ τήν σοφία του ἔδειξε σάν μόνο δρόμο τό σπαθί καί τή βία».
Μέ πολύ σεβασμό καί ἐκτίμηση στήν ἐπιστημοσύνη τους μποροῦν μήπως οἱ ἐν λόγῳ κκ Καθηγηταί νά μᾶς πληροφορήσουν γιά κάποιο ἀντίστοιχο παράδειγμα μουσουλμανικῆς θεολογικῆς σχολῆς παγκοσμίως πού νά διαθέτει τμῆμα Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Σπουδῶν. Περιμένομε μέ ἀγωνία!
Ὁ Δομήτωρ καί Κύριος τῆς Ἐκκλησίας μέ τόν παραβολικό Του λόγο περιέγραψε καταστάσεις σάν τήν παραπάνω καί προσδιόρισε τά προσόντα πού ἀπαιτοῦνται. Γιά περισσότερα παραπέμπουμε στήν σχετική παραβολή Λουκ. 18,2.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
