Στο ξεκίνημα της εκδήλωσης, ο πρόεδρος του Ηπειρωτικού Συνδέσμου Πειραιώς, μιλώντας για τη δημιουργία του Συνδέσμου που χρονολογείται πριν την απελευθέρωση της Ηπείρου από τον τουρκικό ζυγό, έκανε μνεία για τη σχέση της Ηπείρου με τον Πειραιά, αναφέροντας πως οι πρώτοι Ηπειρώτες που έφυγαν από τον τόπο τους, ήρθαν στον Πειραιά και μεγαλούργησαν, έκαναν περιουσίες και προσέφεραν. Ενώ, αναφερόμενος στους Ηπειρώτες τόνισε χαρακτηριστικά πως «ο Ηπειρώτης είναι ανήσυχο πνεύμα. Είναι καλοκάγαθος στην κρίση του αλλά φεύγοντας ποτέ δεν ξέχασε τον τόπο του».
Εν συνεχεία, έγινε ένα ταξίδι στην ηπειρώτικη παράδοση, παρουσιάζοντας ένα μικρό κομμάτι από τη ζωή της «Ηπειρώτισσας». Μέσα από τα θεατρικά δρώμενα, την προβολή φωτογραφιών, παραδοσιακούς ηπειρώτικους χορούς και τραγούδια, έγινε προσπάθεια να δοθεί μία εικόνα από διάφορα στάδια της ζωής των φιλοβασανισμένων γυναικών της Ηπείρου ως προσπάθεια να αναδειχθεί «ο τρόπος με τον οποίο γεννιούνταν, παντρεύονταν και ζούσαν τις δύσκολες ημέρες της ειρήνης και τις απαίσιες ημέρες του πολέμου». Μέσα από αυτό το ταξίδι, προβλήθηκε πως η Ηπειρώτισσα Μάνα αποτελούσε το στυλοβάτη της οικογένειας, καθώς ο πατέρας ήταν ξενιτεμένος, αλλά και το πώς είναι απόλυτα προσηλωμένη στο χρέος και το καθήκον και αφοσιωμένη στην πατρίδα. «Αποτελεί σύμβολο αξιοσύνης και ζωντάνιας», όπως αναφέρθηκε χαρακτηριστικά, με αποκορύφωμα ηρωισμού το χορό του Ζαλόγγου.
