Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

«Τοπία» από ψυχικές διαδρομές - 10

Η προσέγγιση της αμαρτίας από Χριστιανικής πλευράς βασίζεται στην ανάληψη ευθύνης από το υποκείμενο. Η Εκκλησία προτείνει την εξομολόγηση των αμαρτιών, ζητά την μετάνοιά του γι αυτό που τον ενοχοποιεί, ώστε να δοθεί άφεση στον αμαρτωλό. Ο Χριστιανισμός άλλωστε είναι η μόνη θρησκεία που έχει ως άξονά της την αποδοχή της ενοχής του υποκειμένου, όπως θα δείξουμε αναλυτικά.

Ο κλινικός σκέφτεται διαφορετικά. Βλέπει πως ο εξομολογούμενος, αν είναι «νευρωσικός» ενώ εξομολογείται “γνωρίζει” πως αργά η γρήγορα πάλι θα αμαρτήσει, παρασυρμένος από την αμφιθυμία του, και το ίδιο το “γνωρίζει” και ο ιερέας. Η αμφιθυμία του είναι που τον κρατά ζωντανό, έτοιμο να συνδεθεί συναισθηματικά με τον άλλο, αλλά και να πληγωθεί από την σχέση με τον αγαπημένο. Η εξομολόγηση λοιπόν τον βοηθά να είναι σε επαφή με την αμαρτωλότητά του, και να έχει έλεγχο του εαυτού του ώστε να φτάσει σταδιακά σε νέα επίπεδα λειτουργικότητας.

Κωνσταντίνου Εμμανουηλίδη, Η ενοχή στην κλινική πράξη. Ψυχαναλυτικές σκέψεις για την θρησκευτική εμπειρία, ‘Ψυχής δρόμοι’, τεύχος 6.

Ψυχής δρόμοι: εκεί που οι ψυχολογικές επιστήμες συναντώνται με την πίστη.
Περιοδικό που κυκλοφορεί κάθε Μάϊο και Νοέμβριο από τις εκδόσεις Αρμός.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...