Η παρέκλκλιση Γάμος;

Ο Σε­βα­σμιώτατος Μη­τρο­πο­λί­της κ. ΣΥΜΕΩΝ με την ευ­και­ρί­α της Πρω­το­χρο­νιάς α­πηύ­θυ­νε προς το Πλή­ρω­μα της Ι­ε­ράς Μη­τρο­πό­λε­ώς μας την Εγ­κύ­κλιο που α­κο­λου­θεί.
Η Εγ­κύ­κλιος δι­α­νε­μή­θη­κε τυ­πω­μέ­νη με τη μορ­φή δι­πτύ­χου κα­τά τη θεί­α Λει­τουρ­γί­α της 1ης Ι­α­νου­α­ρί­ου.
Η ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ ΓΑΜΟΣ; 

Α­γα­πη­τοί μου α­δελ­φοί,
Πρώ­τη η­μέ­ρα του 2014 σή­με­ρα! Α­πό τα βά­θη της καρ­διάς μου εύ­χο­μαι το νέ­ο έτος να εί­ναι ευ­λο­γη­μέ­νο, ει­ρη­νι­κό και ευ­φρό­συ­νο για ό­λους· τις οι­κο­γέ­νει­ές σας, την πα­τρί­δα μας, τον κό­σμον ο­λό­κλη­ρο.

Η­μέ­ρα χα­ράς η ση­με­ρι­νή η­μέ­ρα. Θερ­μές οι ευ­χές που αν­ταλ­λάσ­σου­με οι α­πλοί άν­θρω­ποι· πλη­θω­ρι­κά και υ­πε­ραι­σι­ό­δο­ξα συ­νή­θως τα μη­νύ­μα­τα που δι­α­τυ­πώ­νουν κά­θε λο­γής ηγέ­τες.

Αυ­τή την ευ­φρό­συ­νη ημέ­ρα ε­πέ­λε­ξε η ταπεινότητά μου για να α­πευ­θυν­θώ στην α­γά­πη σας για ένα κρί­σι­μης ση­μα­σί­ας ζή­τη­μα. Και το κά­νω όχι για να μει­ώ­σω την ε­ορ­τα­στική χα­ρά που συ­νο­δεύ­ει την ε­ναλ­λα­γή του χρό­νου, αλ­λά για­τί αυ­τό μου υ­πα­γο­ρεύ­ει η ε­πι­σκο­πι­κή μου συ­νεί­δη­ση. Να πλη­ρο­φο­ρή­σω τους αδελ­φούς μου χρι­στια­νούς. Να κα­τα­θέ­σω τη μαρ­τυ­ρί­α της Εκ­κλη­σί­ας. Να υπο­μνή­σω με πα­τρι­κή α­γά­πη προς ό­λους το θέ­λη­μα του ζών­τος και α­λη­θι­νού Θε­ού.

1. Ποι­ό είναι το κρί­σι­μης ση­μα­σί­ας ζή­τη­μα; Ο λε­γό­με­νος «γά­μος» με­τα­ξύ αν­θρώ­πων του ίδιου φύ­λου. Ή, αλ­λι­ώς, το Σύμ­φω­νο ε­λεύ­θε­ρης συμ­βί­ω­σης, που νο­μο­θε­τή­θη­κε στη χώ­ρα μας με τον νό­μο 3719/2008 για τα ετε­ρό­φυ­λα ζευ­γά­ρια, να ε­πε­κτα­θεί και στα ο­μό­φυ­λα.

Η ι­στο­ρί­α εί­ναι αρ­κε­τά πα­λι­ά. Ι­σχνές μει­ο­ψη­φί­ες κα­λά ορ­γα­νω­μέ­νες με γε­ρές προ­σβά­σεις στα Μ.Μ.Ε., έν­τυ­πα και ηλε­κτρο­νι­κά, πι­έ­ζουν ε­δώ και χρό­νια κυ­βερ­νή­σεις και κόμ­μα­τα για νο­μο­θε­τι­κή α­να­γνώ­ρι­ση της σε­ξου­α­λι­κής τους παρέκ­κλι­σης. Αυτό έγι­νε και τε­λευ­ταί­α εξ α­φορ­μής μιας πρω­τό­δι­κης α­πό­φα­σης του Ευ­ρω­πα­ϊ­κού Δι­κα­στη­ρί­ου Αν­θρω­πί­νων Δι­και­ω­μά­των. Κόμ­μα­τα, ακό­μα και κυ­βερ­νη­τι­κά, έ­σπευ­σαν να κα­τα­θέ­σουν προ­τά­σεις νό­μου προ­κει­μέ­νου να κα­το­χυ­ρω­θεί νο­μο­θε­τι­κά ο πε­ρι­λά­λη­τος «γά­μος» των ο­μο­φύ­λων.

2. Οι Χρι­στια­νοί —α­κό­μη κι ε­κεί­νοι που δι­α­τη­ρούν χα­λα­ρή σχέ­ση με την Εκ­κλη­σί­α— γνω­ρί­ζου­με ό­τι ο Θε­ός δη­μι­ούρ­γη­σε δύ­ο φύ­λα, τον άν­δρα και τη γυ­ναί­κα. Τρί­το φύ­λο δεν υ­πάρ­χει.

Κα­τά τη φυ­σι­κή τά­ξη που εγ­κα­θί­δρυ­σε ο Θε­ός, ο άν­δρας έλ­κε­ται α­πό τη γυ­ναί­κα και η γυ­ναί­κα α­πό τον άν­δρα. Η έλ­ξη αυ­τή α­νοί­γει τον δρό­μο του γά­μου που στη χρι­στι­α­νι­κή Εκ­κλη­σί­α θε­ω­ρείται «μυ­στή­ριον μέ­γα», μυ­στή­ριο α­γά­πης, πη­γή και λί­κνο της αν­θρώ­πι­νης ζω­ής και ο­δός που ο­δη­γεί στη χρι­στι­α­νι­κή τε­λει­ό­τη­τα συ­ζύ­γους και παι­διά. Η Εκ­κλη­σί­α ευλο­γεί αυ­τή την έγ­γα­μη σχέ­ση και θε­ω­ρεί την οι­κο­γέ­νεια, που ο χρι­στι­α­νι­κός γά­μος εγ­και­νιά­ζει, μι­κρή «κατ᾽ οί­κον» εκ­κλη­σί­α.

Είναι πολύ φυσικό, λοιπόν, ε­κτός α­πό τον ευ­λο­γη­μέ­νο χρι­στι­α­νι­κό γά­μο η Εκ­κλη­σί­α να μην α­πο­δέ­χε­ται κα­νε­νός είδους άλ­λο γά­μο για τα μέ­λη της, τους χρι­στια­νούς. Ειδι­κό­τε­ρα για το φαι­νό­με­νο της ο­μο­φυ­λο­φι­λί­ας η «θέ­ση» της α­πό τήν ίδρυ­σή της μέ­χρι σή­με­ρα εί­ναι κά­τι πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό ξε­κά­θα­ρη : Η ο­μο­φυ­λο­φι­λί­α δεν εί­ναι θε­μι­τή σε­ξου­α­λι­κή ε­πι­λο­γή, αλ­λά πα­ρέκ­κλι­ση και δι­α­στρο­φή της φύ­σε­ως. Είναι κα­τά τον λό­γο του α­πο­στό­λου Παύ­λου βα­ρύ, θα­νά­σι­μο σαρ­κι­κό α­μάρ­τη­μα το ο­ποίο, αν ο άν­θρω­πος που το δι­α­πράτ­τει δεν με­τα­νο­ή­σει, τον α­πο­κλεί­ει α­πό τη βα­σι­λεί­α του Θε­ού (Α’ Κορ. 6, 9-10).

Η Εκ­κλη­σί­α είναι μη­τέ­ρα. Μα­κρο­θυ­μεί, α­νέ­χε­ται και προ­σεύ­χε­ται για την ε­πι­στρο­φή στους κόλ­πους της και στην ευ­λο­γη­μέ­νη κα­τά Χρι­στόν ζωη κά­θε παι­διού της που α­πο­μα­κρύν­θη­κε απ᾽ αυ­τήν. Σε κα­μιά πε­ρί­πτω­ση όμως δεν α­πο­δέ­χε­ται και δεν συμ­βι­βά­ζε­ται με την α­μαρ­τί­α. Σε κα­μιά πε­ρί­πτω­ση δεν συ­ναι­νεί η εκτρο­πή α­πό τους νό­μους της φύ­σης που ό­ρι­σε ο Θε­ός, να γί­νει «ε­λεύ­θε­ρη ε­πι­λο­γή» και «δι­καί­ω­μα» του αν­θρώ­που. Σε κα­μιά πε­ρί­πτω­ση δεν συμ­φω­νεί να τί­θε­ται σε ισότιμη λίγο-πολύ θέ­ση ο χρι­στι­α­νι­κός γά­μος αν­δρός και γυ­ναι­κός και η «ε­λεύ­θε­ρη συμ­βί­ω­ση» εί­τε ε­τε­ρο­φύ­λων εί­τε ο­μο­φυ­λο­φί­λων· η ευ­λο­γη­μέ­νη χρι­στι­α­νι­κή οι­κο­γέ­νεια και κά­θε λογής «ε­ναλ­λα­κτι­κές μορ­φές» οικο­γέ­νειας, ει­σα­γό­με­να υπο­προ­ϊ­όν­τα α­πο­χρι­στι­α­νι­σμέ­νων κοι­νω­νι­ών.

3. Ως ελά­χι­στος ε­πί­σκο­πος της Εκ­κλη­σί­ας α­πευ­θύ­νο­μαι με σε­βα­σμό αλ­λά και με παρ­ρη­σί­α προς την Κυ­βέρ­νη­ση, τα κόμ­μα­τα και τους βου­λευ­τές μας. Το θέ­μα, κύ­ριοι, δεν εί­ναι πα­ρω­νυ­χί­δα. Προ­ω­θών­τας και

ψη­φί­ζον­τας, ό­σοι τε­λι­κά θα το πρά­ξε­τε, μια τέ­τοι­α ρύθ­μι­ση α­να­λαμ­βά­νε­τε τε­ρά­στια εὐ­θύ­νη.

Δεν επι­κα­λού­μαι το Σύν­ταγ­μα, τους νό­μους ή τις υφι­στά­με­νες σχέ­σεις Εκ­κλη­σί­ας και Πο­λι­τεί­ας. Άλ­λω­στε δεν εί­μαι νο­μι­κός. Ε­πι­κα­λού­μαι την ιστο­ρί­α και την πνευ­μα­τι­κή πα­ρά­δο­ση αυ­τού του τό­που· το ή­θος του λα­ού μας. Α­κό­μη, θα προ­σέ­θε­τα, και τη γλώσ­σα του. Και αν­τι­λαμ­βά­νε­σθε τι εν­νοώ.

Προ­τού α­πο­φα­σί­σε­τε τι θα κά­νε­τε σκε­φθείτε κα­λά το μέλ­λον της πα­τρί­δας μας. Κοι­τάξ­τε κα­τά­μα­τα τους γο­νείς σας που σας έφε­ραν στον κό­σμο και τα παι­διά σας που α­να­τρέ­φε­τε. Ως χρι­στια­νοί, όσοι εί­στε, δεν μπο­ρείτε να νο­μο­θε­τεί­τε ε­ρή­μην της χρι­στι­α­νι­κής συ­νει­δή­σε­ώς σας!

Η σχέ­ση σας με τον Θε­ό και την Εκ­κλη­σί­α δεν μπο­ρεί να πε­ρι­ο­ρί­ζε­ται μό­νο στην ε­πι­δει­κτι­κή πα­ρου­σί­α σας στις δο­ξο­λο­γί­ες και τις λι­τα­νείες για ευ­νό­η­τους λό­γους. Ε­πι­βάλ­λε­ται για λό­γους συ­νέ­πειας και α­πό σε­βα­σμό προς τον χρι­στι­α­νι­κό λαό που σας τι­μά με την ψή­φο του, η σχέση αυτή να εκ­φρά­ζε­ται και στη Βου­λή· την ώ­ρα της ψη­φο­φο­ρί­ας ε­πί κρι­σί­μων ζη­τη­μά­των που συν­δέ­ον­ται με τη χρι­στι­α­νι­κή πί­στη και την ευ­αγ­γε­λι­κή η­θι­κή.

4. Αλ­λά και σεις, α­γα­πη­τοί α­δελ­φοί, έχε­τε χρέ­ος να γνω­ρί­ζε­τε τι πρε­σβεύ­ει για το σο­βα­ρό αυ­τό θέ­μα η κοι­νή μη­τέ­ρα όλων μας, η Εκ­κλη­σία. Κι αυ­τό για­τί, δυ­στυ­χώς, πολ­λοί απ᾽ αυ­τούς που έ­χουν τη δύ­να­μη να επη­ρε­ά­ζουν και να δι­α­μορ­φώ­νουν την κοι­νή γνώ­μη είτε δι­α­στρέ­φουν τις α­πό­ψεις της εί­τε προ­σπα­θούν να ­τις δι­α­κω­μω­δή­σουν. Πα­ράλ­λη­λα, κα­λεί­σθε και να υ­πε­ρα­σπί­ζε­στε το χρι­στι­α­νι­κό μας πι­στεύ­ω όπου αυτό α­παι­τεί­ται. Και ό­σοι μπο­ρείτε, να πι­έ­σε­τε τους πο­λι­τι­κούς που γνω­ρί­ζε­τε και τους βου­λευ­τές που ψη­φί­ζε­τε, να αρ­νη­θούν την ψή­φο τους σ᾽ έ­να σχέ­διο νό­μου, που προ­σκρού­ει ευ­θέ­ως στη χρι­στι­α­νι­κή ηθι­κή και συ­νι­στά εν τέ­λει «ύβριν» προς τον δη­μι­ουρ­γό των πάν­των Θε­ό.

Κά­πο­τε κι ε­μείς οι χρι­στια­νοί θα πρέ­πει να γί­νου­με μα­χη­τι­κό­τε­ροι στην υ­πε­ρά­σπι­ση της πί­στε­ως, του χρι­στι­α­νι­κού ή­θους, της ι­ε­ρής κλη­ρο­νο­μιάς των πα­τέ­ρων μας, της ι­στο­ρί­ας αυ­τού του τό­που, που μάρ­τυ­ρες και ήρωες πό­τι­σαν με το αί­μα τους.

Εύ­χο­μαι ο Κύ­ριος Ι­η­σούς να φω­τί­ζει ό­λους μας και να μας χα­ρί­ζει με­τά­νοι­α, που ση­μαί­νει αλ­λα­γή νου, φρο­νη­μά­των, αν­τι­λή­ψε­ων, τρό­που ζωής...

Και πά­λι ευ­λο­γη­μέ­νο, ει­ρη­νι­κό και δη­μι­ουρ­γικό το νέ­ον έ­τος !

Ο Ε­πί­σκο­πός σας

† Ο ΝΕ­ΑΣ ΣΜΥΡ­ΝΗΣ ΣΥ­ΜΕ­ΩΝ