Ο Μητροπολίτης επεσήμανε ότι οι πρώτοι χριστιανοί επέλεξαν το μαρτύριο του αίματος στην θέλησή τους να ακολουθήσουν τον δρόμο του Χριστού μέσα σε έναν κόσμο που απέρριπτε την πίστη. Στη συνέχεια, καθώς ο κόσμος έδειχνε να αποδέχεται την αλήθεια του Ευαγγελίου, όσοι είχαν την κλήση του Θεού, διάλεξαν τον δρόμο του μαρτυρίου της συνειδήσεως, όπως ο Άγιος Αντώνιος, ο προστάτης και καθηγητής της ερήμου. Έγιναν και παραμένουν τα φωτεινά παραδείγματα συνειδήσεων που ακολουθούν τον νόμο του Χριστού στην δίψα για πληρότητα, για συνεχή προσευχή και κοινωνία με τον Θεό, για κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη και μη συμβιβασμό με το πνεύμα του κόσμου, ο οποίος αρκείται πολλές φορές σε μία τυπική τήρηση των εντολών του Θεού. Ο Άγιος Αντώνιος έδειξε ότι όταν ο άνθρωπος αγωνίζεται να έχει καθαρή την συνείδησή του από ιδιοτέλεια, από εγωκεντρισμό, από προσκόλληση στα αγαθά του κόσμου τούτου, λαμβάνει την χάρη του Θεού και αγιάζει. Γι’ αυτή την απουσία ενδιαφέροντος για τα όσα η συνείδηση, δηλαδή η φωνή του Θεού μέσα μας μάς υποδεικνύει να σκεφτούμε και να πράξουμε, μας ελέγχει ο Άγιος σήμερα. Μάλιστα, η ζωή του είναι επίκαιρη για τον λόγο ότι συνειδητά ο πολιτισμός μας μάς προτρέπει να είμαστε ασυνείδητοι ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων, με αποτέλεσμα να υφίσταται αυτή η διαφθορά. Για την οποία μάλλον κακώς απορούμε.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στον ιστορικό ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου είχε λειτουργήσει ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός επίσκοπος Εφέσου, κατά το ταξίδι για την Σύνοδο Φερράρας Φλωρεντίας (1438-1439), στην οποία υπερασπίστηκε την αλήθεια της Ορθοδοξίας αρνούμενος την ένωση με τους Ρωμαιοκαθολικούς που ζήτησε ο τότε αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιωάννης Η’ ο Παλαιολόγος, για να αποφευχθεί η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους.
