Η αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία ονομάζει την Μεγ. Τεσσαρακοστή «Στάδιο αρετών». Σήμερα, με την θεόπνευστη υμνογραφία της, μας κάλεσε όλους μας να εισέλθουμε ολοπρόθυμα στο πνευματικό αυτό στάδιο και να αγωνισθούμε.
Να αγωνισθούμε για να αγνίσουμε την ψυχή μας. Να καθαρίσουμε την αθάνατη ψυχή μας «από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος» δια της ειλικρινούς μετανοίας και της νήψεως. «Πολλά γαρ πταίομεν άπαντες» (Ιακ. γ’,3). Από αυτή την πρώτη και καθαρά εβδομάδα να αρχίσουμε με ολοπρόθυμη διάθεσι και θέλησι, τον αγώνα για τον εξαγνισμό της ψυχής μας. Τα μεγάλα γεγονότα της σωτηρίας μας, τα άχραντα πάθη του Κυρίου μας και η Ζωηφόρος Ανάστασίς Του είναι εμπρός μας. Η ειλικρινής, η συνειδητή, η αποφασιστική μετάνοια θα διορθώση τα σφάλματά μας, θα μας ανακαινίση, θα μας συμφιλιώση με τους συνανθρώπους μας, θα ανυψώση την ψυχή μας, θα την καταστήση κατοικητήριον Θεού.
Να αγωνισθούμε αξιοποιώντας την εγκράτεια και τη νηστεία. Τη νηστεία των παθών, αλλά και των τροφών. Ο θεσμός της νηστείας των τροφών δεν είναι ανθρωποΐδρυτος. Να το συνειδητοποιήσουμε και να ομολογήσουμε αυτή την αλήθεια: Η νηστεία είναι θεοΐδρυτος θεσμός. Η νηστεία των τροφών είναι τόσο παλαιά όσο η παρουσία των ανθρώπων στη γη. Είναι εντολή και προτροπή της αγάπης του Θεού για να ωφελείται ο χριστιανός.
Δεν επιβάλλει η Εκκλησία του Χριστού μας τη νηστεία σαν φορτίο βαρύ και δυσβάστακτο στους ώμους των χριστιανών. Ούτε υποχρεώνει τους ασθενείς, τους έχοντας λόγους υγείας στην πέρα από τις δυνάμεις τους νηστεία. Ο 69ος Αποστολικός Κανόνας εξαιρεί τους ασθενείς από τη νηστεία. Τους υγιείς καλεί η μητέρα Εκκλησία να νηστεύσουν.
Όταν νηστεύουμε κυριαρχούμε επί του παλαιού μας εαυτού, ενισχύουμε τη καλή θέλησί μας ώστε να χαλιναγωγή τα πάθη. Δεν είναι άρνησι και καταπίεσι η νηστεία, δεν είναι στέρησι και ζημία. Είναι θέσι και ελευθερία και αποβλέπει στην εξάγνισί μας και στη δημιουργία των προϋποθέσεων για μία αληθινή ζωή χάριτος και αγιασμού.
Τον εξαγνισμό, με την μετάνοια, τη νήψι, την εγκράτεια, τη νηστεία μας καλεί ο Κύριος να κατορθώσουμε, ενισχυμένοι και με την πύκνωσι των ιερών ακολουθιών, την προσευχή και τη μυστηριακή ζωή μας.
Εδώ ας προσέξουμε, αγαπητοί! Τις ημέρες αυτές, αυτό τον άγιο σκοπό έρχεται να ματαιώση η κοσμική, αντιπνευματική και αντιεκκλησιαστική συμπεριφορά του χωρίς Θεού κόσμου.
Με την έναρξι του κατανυκτικού Τριωδίου, για να χειραγωγηθούν οι χριστιανοί στον πνευματικότερο αγώνα, επιστρατεύει και ο διάβολος τα όργανά του για να δραστηριοποιήση και να αντιπαραθέση τις αντιπνευματικές καρναβαλικές εκδηλώσεις του.
Σε πόλεις και χωριά, δυστυχώς και στα σχολεία μας και στα νηπιαγωγεία μας ακόμη, οι εκδηλώσεις αυτές αφαιρούν το πρόσωπο από τους χριστιανούς και βάζουν προσωπεία για να υπηρετήσουν ενεξέλεγκτα την αμαρτία, να προωθήσουν την κραιπάλη και τη μέθη, τη λαγνεία και τη χυδαιότητα, τη σαρκολατρεία και την ακολασία, τη διαστροφή και την εξαθλίωση της ανθρωπίνης ψυχοσωματικής οντότητος.
«Η επιθυμία της σαρκός, η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου…» (Α’ Ἰωαν. β’, 16) γίνονται λατρεία των πολλών και μάλιστα της νεότητος. Πεθαίνει η σωφροσύνη, χάνεται η αγνότης, γίνεται χλεύασμα η σεμνότης, συντρίβεται η οικογενειακή ενότητα, μαθητεύουν οι νέοι και οι νέες στην ασέβεια, στην αποτίναξι της εντροπής, στην εκμάθησι της σαρκολατρείας. Μαζί με ολα αυτά ύβρεις και χυδαιολογίες, ειρωνείες και χλευασμοί των οσίων και των ιερών της ορθοδοξίας και της πατρίδος μας, χλευασμοί της ιερωσύνης και των αγίων μυστηρίων.
Παρακολουθώντας κανείς τα ξεφαντώματα, όπως λένε των καρναβαλικών εκδηλώσεων, διερωτάται, αν έμεινε ακόμη μέσα μας ιερό και όσιο, κάτι που μοιάζει με ανθρωπισμό, κάτι που υπενθυμίζει πατρότητα, μητρότητα, ελληνορθόδοξη νεότητα, ελληνική λεβεντιά.
Αγαπητοί, ως πνευματικός πατέρας, παρακαλώ και ικετεύω όλους και όλες σας. Ας αναλογισθούμε την ιερότητα των ημερών αυτών και τον πανάγιο σκοπό του πνευματικού αγώνος, τον οποίο όλοι μας οφείλουμε να διεξάγουμε.
Ας φέρουμε εμπρός μας, στο νου και στην καρδιά μας, τον αιματωμένο Σταυρό του Κυρίου μας, τον οποίο σε λίγες εβδομάδες θα κληθούμε να προσκυνήσουμε. Ας αναλογισθούμε την ευθύνη την οποία έχουμε ως κληρικοί, γονείς και εκπαιδευτικοί ενώπιον του Θεού.
Πρώτα, ας απομακρύνουμε τον εαυτό μας από κάθε ειδωλολατρική καρναβαλική εκδήλωσι. Όσοι έχουν εμπλακή στη διοργάνωσι των εκδηλώσεων αυτών, έστω και την τελευταία στιγμή, ας απομακρύνουν τον εαυτό τους. Μην επισύρουν την οργή του Θεού επάνω τους.
Τα μέλη των συλλόγων γυναικών, ας σκεφθούν τον εαυτό τους. Είναι μητέρες για να εμπνέουν την σωφροσύνη και τη σεμνότητα, όχι για να προάγουν και να σπρώχνουν τα παιδιά τους στην ασχημοσύνη.
Οι υπεύθυνοι φορείς ας αναλογισθούν πάλι την ευθύνη τους. Οι συνάνθρωποί μας πεινούν και γυμνητεύουν, λιμοκτονούν και τρέφονται από τα συσσίτια της Εκκλησίας μας. Πως όλοι αυτοί, οι οποίοι οργανώνουν καρναβαλικές εκδηλώσεις, σπαταλούν τόσα ποσά για την αμαρτία και δεν σκέπτονται τους ενδεείς και εμπεριστάτους συμπολίτες τους;
Αγαπητοί, ελάτε εφέτος να πούμε «όχι» σε αυτές τις αντιπνευματικές και ψυχοφθόρες εκδηλώσεις. Η πατρίδα μας κινδυνεύει, μην προκαλούμε την οργή του Θεού. Ας μείνουμε αγωνιζόμενοι μέσα στο πνευματικό στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ας ζήσουμε εντονώτερα την αγιοπνευματική ζωή της Εκκλησίας μας.
Όσοι αγαπάμε το Θεό, ας απομακρυνθούμε από κάθε εκδήλωσι ξένη προς το θέλημα του Θεού μας και ας προσευχώμαστε να φέρη ο Κύριος την μετάνοια και στους εχθρούς και πολεμίους της Εκκλησίας μας.
Με πατρική αγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
