Τό Πάσχα (πέρασμα) δέν τό καταλάβαμε δέν διαβήκαμε! Μείναμε στήν ἀπό ἐδῶ ὄχθη! Καί τώρα ζοῦμε μιά διαρκή Σταύρωση χωρίς προοπτική. Ἡ δική Του θυσία μαρτυροῦσε γιά τή δική μας ἀξία. Περιφρονήσαμε τή θυσία Του καί ψάχνουμε στούς σκουπιδοτενεκέδες τό χαμένο μας πρόσωπο! Ζητήσαμε τή χαρά μακρυά ἀπό τό σπίτι τοῦ Πατέρα, τήν Ἐκκλησία Του, τώρα τρῶμε τά ξυλοκέρατα, κι αὐτά δέν μᾶς τά δίνουν. Τήν κρίσιμη ὥρα διαλέξαμε τόν Βαρραβᾶ καί ὄχι τόν Χριστό. Δώσαμε τήν δύναμη στούς Βαρραβάδες κι αὐτοί μᾶς λήστεψαν. Γιά τόν Χριστό φωνάξαμε κι ἐμεῖς τό «ἆρον, ἆρον σταύρωσον αὐτόν»!
Τελικά Ἐκεῖνος ἀνέστη καί ἐμεῖς μείναμε σταυρωμένοι! Σταυρωθήκαμε στόν Σταυρό τῆς ἀλαζονείας μας καί τώρα ζοῦμε καθημαγμένοι καί ἀνυπόληπτοι! Οι Βαρραβάδες μᾶς κουνοῦν τό χέρι ἀπό τήν τηλεόραση! Δέν ἐκτιμήσαμε, λένε, ὅτι μᾶς ἄφησαν νά ζοῦμε, ἔστω κι ἄν σερνόμαστε! Ὅμως ὁ Χριστός Ἀνέστη! Ἡ Ἀνάσταση του πηγή μιᾶς ἀνεξάντλητης δύναμης γιά τόν καθένα μας. Οἱ καμπάνες μᾶς καλοῦν στό χοροστάσι τῆς Ἀνάστασης. Μήν μπερδευθεῖτε! ἡ πόρτα τῆς χαρᾶς εἶναι ἡ καρδιά μας, ὄχι ἡ κοιλιά μας. Τώρα τά πάντα γέμισαν φῶς, ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ καί τά καταχθόνια! Ἡ ἐλπίδα εἶναι ἐδῶ!
Ἀδελφοί και Ἀδελφές,
Χριστός Ἀνέστη!
Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως!
