- Ὁ ὄχλος εἶναι τό ἀνομοιογενές πλῆθος ἀνθρώπων πού συγκροτήθηκε ἄτυπα καί πού καλεῖται νά λάβει θέση ἄμεσα καί συνήθως μέ ὀξύ τρόπο σέ ἕνα φλέγον γι’ αὐτόν ζήτημα.
- Στήν συμπεριφορά τοῦ ὄχλου ἐπικρατεῖ περισσότερο τό συναίσθημα παρά ἠ λογική, περισσότερο ἡ παραπληροφόρηση παρά ἡ σωστή ἐνημέρωση, περισσότερο τό ὑποσυνείδητο παρά ἡ ὀρθή κρίση. Γι’ αὐτό καί εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνος.
- Λόγω τῶν ἰδιοτήτων του αὐτῶν ὁ ὄχλος καθίσταται εὔκολα ὑποχείριο τῶν δημαγωγῶν, οἱ ὁποῖοι τόν ἄγουν καί τόν φέρουν κατά τό δοκοῦν καί τόν περιτειχίζουν χρονικά, ὥστε νά καλεῖται νά ἀποφασίσει ἄμεσα σέ θέματα ζωῆς ἤ θανάτου, πολέμου ἤ εἰρήνης, καταδίκης ἤ ἀθώωσης, καταστροφῆς ἤ ἀνοικοδόμησης.
- Ἡ συμπεριφορά τοῦ ὄχλου εἶναι πάντοτε ἀκραία, ὄχι τόσο στίς ἀρχικές της θέσεις ὅσο στήν τελική της ἔκβαση.
- Ἡ ψυχολογία τοῦ ὄχλου ἐκφράζει τήν ἀπόγνωση τῶν χρονίως καταπιεζομένων, τήν ἄφατη πικρία των ἔναντι τῶν θεσμῶν πού τούς ἀπογοήτευσαν καί τήν ἐκδίκηση πού ζητεῖ τό ὑποσυνείδητο γιά τήν ἱκανοποίηση τοῦ περί δικαίου αἰτήματός του.
- Ὁ ὄχλος δέν εἶναι καλός ἤ κακός, ὅπως δέν εἶναι καλό ἤ κακό ἕνα ἐργαλεῖο. Ὁ ὄχλος εἶναι προϊόν καταπίεσης τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν συνάνθρωπό του, εἶναι προϊόν ἀδικίας, περιφρόνησης, ἔλλειψης ἀγάπης πρός τόν πλησίον.
_ Ἡ ὕπαρξη ἀνεξέλεγκτου ὄχλου εἶναι ὁ μέγιστος ἔλεγχος τοῦ Θεοῦ πρός τά πλάσματά του, εἶναι ὁ ἀδέκαστος κριτής τῆς συμπεριφορᾶς τῶν ἀναξίων τέκνων του καί ὁ συνεχής συνειδησιακός ἔλεγχος ὅσων ἀκόμη διαθέττουν πέραν τῶν ζωωδῶν ἐνστίκτων καί εὐγενῆ αἰσθήματα.
- Στήν συμπεριφορά τοῦ ὄχλου ἐπικρατεῖ περισσότερο τό συναίσθημα παρά ἠ λογική, περισσότερο ἡ παραπληροφόρηση παρά ἡ σωστή ἐνημέρωση, περισσότερο τό ὑποσυνείδητο παρά ἡ ὀρθή κρίση. Γι’ αὐτό καί εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνος.
- Λόγω τῶν ἰδιοτήτων του αὐτῶν ὁ ὄχλος καθίσταται εὔκολα ὑποχείριο τῶν δημαγωγῶν, οἱ ὁποῖοι τόν ἄγουν καί τόν φέρουν κατά τό δοκοῦν καί τόν περιτειχίζουν χρονικά, ὥστε νά καλεῖται νά ἀποφασίσει ἄμεσα σέ θέματα ζωῆς ἤ θανάτου, πολέμου ἤ εἰρήνης, καταδίκης ἤ ἀθώωσης, καταστροφῆς ἤ ἀνοικοδόμησης.
- Ἡ συμπεριφορά τοῦ ὄχλου εἶναι πάντοτε ἀκραία, ὄχι τόσο στίς ἀρχικές της θέσεις ὅσο στήν τελική της ἔκβαση.
- Ἡ ψυχολογία τοῦ ὄχλου ἐκφράζει τήν ἀπόγνωση τῶν χρονίως καταπιεζομένων, τήν ἄφατη πικρία των ἔναντι τῶν θεσμῶν πού τούς ἀπογοήτευσαν καί τήν ἐκδίκηση πού ζητεῖ τό ὑποσυνείδητο γιά τήν ἱκανοποίηση τοῦ περί δικαίου αἰτήματός του.
- Ὁ ὄχλος δέν εἶναι καλός ἤ κακός, ὅπως δέν εἶναι καλό ἤ κακό ἕνα ἐργαλεῖο. Ὁ ὄχλος εἶναι προϊόν καταπίεσης τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν συνάνθρωπό του, εἶναι προϊόν ἀδικίας, περιφρόνησης, ἔλλειψης ἀγάπης πρός τόν πλησίον.
_ Ἡ ὕπαρξη ἀνεξέλεγκτου ὄχλου εἶναι ὁ μέγιστος ἔλεγχος τοῦ Θεοῦ πρός τά πλάσματά του, εἶναι ὁ ἀδέκαστος κριτής τῆς συμπεριφορᾶς τῶν ἀναξίων τέκνων του καί ὁ συνεχής συνειδησιακός ἔλεγχος ὅσων ἀκόμη διαθέττουν πέραν τῶν ζωωδῶν ἐνστίκτων καί εὐγενῆ αἰσθήματα.
