Μήτερ Οσία, Ευφροσύνη αξιάγαστε, την όντως ευφροσύνην επιποθήσασα, την ταύτην προξενούσαν ώδευσας τρίβον, πλούτου ηλλάξω γαρ, πτωχείαν πολλήν, σαρκικού μνηστήρος, τον ζώντα εις αιώνας, τρυφής ρεούσης, το εγκρατές, της αναπαύσεως, πόνους τους εν ασκήσει,
την υπερκόσμιον ζωήν την εν τω κόσμω, ης καί επέτυχες φρονίμοις συν Παρθένοις, διατηρήσασα την σην λαμπάδα άσβεστον, καί νυμφώνος αξιωθείσα, ως παρθένος, ως νύμφη Χριστού πανεύφημε.
Ρείθροις δακρύων, αρδευθείσα την διάνοιαν, ευθήνησας ασκήσει, τους εναρέτους καρπούς, άμπελος καθάπερ ωραιοτάτη, ήνεγκας βότρυας ωραίους σεμνή, ων του θείου γλεύκους, σαφώς εμφορηθέντες, τα αισθητήρια της ψυχής, καταγλυκαίνομεν όντως σου τη μιμήσει, και ευφραινόμεθα την θείαν ευφροσύνην, μέθην ωθούμενοι την εκ της αμαρτίας, βοώντες, Πάνσεμνε, Χριστόν δυσώπει πάντοτε, δωρηθήναι τη οικουμένη, ομόνοιαν ειρήνην και μέγα έλεος.
Θέαμα ξένον, και τη φύσει δυσπαράδεκτον! πως έλαθες της Εύας του παλαιού πτερνιστού, δεινάς μηχανουργίας, μέσον ανδρών, κατασκηνώσασα τελείω νοΐ, πως πυρός εν μέσω, διήλθες μη φλεχθείσα, πως συνεκαλυψας γυναικών το ασθενές, νευρουμένη θεία δυνάμει, του την ασθένειαν ημών αναλαβόντος, και ανατείλαντος εκ Κόρης απειράνδρου, ον καθικέτευε, Αγγέλοις συγχορεύουσα, δωρηθήναι τη οικουμένη, ομόνοιαν ειρήνην και μέγα έλεος.
apantaortodoxias.blogspot.com/2010/09/blog-post_24.html
