Βλέπε των άλλων τα καλά, το σφάλμα το δικό σου
Γυναίκα έχεις; Τίμα την. Δεν έχεις; Μη γυρέψεις
Δίδε καλόν αντί κακού και θέλεις αφεντέψεις
Εχε δια χειρότερον μόνον τον εαυτόν σου
Ζήσε καλώς, αν το κακόν το φεύγεις ως κρημνόν σου
Ημέρα δίχως προσευχή ποτέ να μην περάσει
Θρόνος Θεού θέλεις γενή, ταπεινωθείς εν πάσι
Ιδέα να χεις πάντοτε πως σήμερον πεθαίνεις
Κόλακα μήτε να δεχθείς μήτε εσύ να γένης
Λιμήν να είσαι των πτωχών, χαρά των θλιβομένων
Μήτηρ, πατήρ των ορφανών, ξενοδοχείον των ξένων
Να κοινωνής πολλές φορές τον χρόνον αναγκαίον
Ξομολόγου δέκα φορές όμως και έτι πλέον
Οσο μπορείς να περπατείς τρέχε στην εκκλησίαν
Πουλήσου και αγόρασε την άνω Βασιλείαν
Ρίψε τον πόνον του κορμιού και πόνει την ψυχήν σου
Σέβου την πίστιν σου γερά έως εις την θανήν σου
Του βασιλέως μας Χριστού τα πάθη να θυμάσαι
Υμνει και δόξαζε Αυτόν, αν θέλης Χριστού να σαι
Φοβού κι αγάπαν Τον ωσάν τα δυο σου μάτια
Χαίρε, δια αγάπην Του αν γένης και κομμάτια
Ψάλλε Αυτώ βράδυ, πρωί, καθημερινή και σχόλη
Ω πρέπει δόξα και τιμή. Αμήν να ειπέτε όλοι!
pentapostagma.gr
