Η 16η/29η Νοεμβρίου εκάστου έτους ωρίσθη δια τον εορτασμόν της μνήμης αυτού, λόγω του ότι κατά την ημέραν αυτήν του έτους 1979 εύρεν ούτος μαρτυρικόν θάνατον, εν ω διηκόνει εν αυτώ τω Φρέατι, εις το οποίον εκάθισεν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και εζήτησε να πιή ύδωρ από την προσελθούσαν γυνήν Σαμαρείτισσαν, την οποίαν δια της διδασκαλικής Θεανθρωπίνου Σοφίας Αυτού είλκυσε προς την εν Πνεύματι και αληθεία λατρείαν του αληθινού Θεού, αποκαλύπτων εις αυτήν απεριφράστως ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας, ο λαλών μετ’ αυτής (Ιω. 4,25-26).Δια τον εορτασμόν της μνήμης ταύτης μετέβη εις το Φρέαρ του Ιακώβ την πρωΐαν της Δευτέρας, 16ης /29ης Νοεμβρίου 2010, μετά συνοδείας εξ’ Ιεροσολυμων ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.
Φθάσας μετά διαδρομήν μιας ώρας εις την πόλιν της Νεαπόλεως (Nablus), ήλθεν εις την Ιεράν Μονήν του Φρέατος. Εις την εισοδον αυτής επεφυλάχθη Αυτώ θερμή υποδοχή υπό του καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Ιουστίνου, του ανοικοδομήσαντος προσφάτως τον περικαλλή ναόν, τον δεσπόζοντα εφ όλης της πόλεως, και υπό των ιερέων των ομόρων κωμών.
Ακολούθως ο Μακαριώτατος ενδυθείς μανδύαν προ της εισόδου του ναού και ανελθών εις τον Θρόνον, προεξήρξε του Όρθρου μετ’ αρτοκλασίας και εν συνεχεία της θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού και των Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Αβήλων κ. Δωροθέου και Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου Γέροντος Αρχιγραμματέως, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων και εγγάμων αραβοφώνων ιερέων, ψαλλόντων, δεξιά, του Λαμπαδαρίου του Ναού της Αναστάσεως κ. Χαραλάμπους Βακάκη ελληνιστί και των ιεροψαλτών της παρακειμένης κώμης των Ραφιδίων και της πόλεως της Νεαπόλεως αραβιστί και εν κατανύξει μετεχόντων πολλών πιστών, ευλαβουμένων τον Άγιον, εξ Ελλάδος, Ρωσίας, Ρουμανίας και εκ των περιχώρων της Νεαπόλεως.
Προς το πολυεθνικόν αλλ’ ομόδοξον τούτο εκκλησίασμα εκήρυξε τον θείον λόγον η Α.Θ.Μ. ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος περί του μαρτυρίου του Αγίου Νεομάρτυρος Φιλουμένου, έχοντα ως έπεται:
«Ο μάρτυς Σου Κύριε εν τη αθλήσει αυτού, το στέφος εκομίσατο της αφθαρσίας εκ Σου του Θεού ημών∙ έχων γαρ την ισχύν Σου τους τυράννους καθείλεν, έθραυσε και δαιμόνων τα ανίσχυρα θράση. Αυτού ταις ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών».
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί και ευσεβείς προσκυνηταί.
«Το στέφος της αφθαρσίας εκομίσατο εκ του Θεού» και ο σήμερον τιμώμενος νεομάρτυς της Εκκλησίας του Χριστού, Άγιος Φιλούμενος ο Αγιοταφίτης εν αυτώ τούτω τω τόπω του μαρτυρίου αυτού.
«Το στέφος της αφθαρσίας», εξάλλου, είναι αυτό το οποίον διακρίνει τα μέλη της Εκκλησίας των πρωτοτόκων, των απογεγραμμένων εν τοις ουρανοίς (Εβρ. 12,23), από τα μέλη της επί γης στρατευομένης Εκκλησίας.
«Το στέφος της αφθαρσίας» δεν είναι άλλο από το λαμπρόν φως, δια του οποίου δοξάζεται ο Θεός Πατήρ: «Ούτω λαμψάτω το φως ημών», παραγγέλλει ο Χριστός εις τους μαθητάς Αυτού, «έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσι τα καλά υμών έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς», (Ματθ. 5,16).
Εργάτης των καλών έργων εν τω αμπελώνι του Χριστού, δηλονότι της Εκκλησίας, ανεδείχθη και ο νεομάρτυς του φωτός της αληθείας Άγιος Φιλούμενος. Η «εξ όλης καρδίας και εξ όλης ψυχής και διανοίας αγάπη» του Αγίου Φιλουμένου προς Κύριον τον Θεόν, (Μαρκ. 12, 30) ήτο ομοία προς την αγάπην προς τον πλησίον κατά την του Κυρίου εντολήν. (Μαρκ. 12,31).
Η επί τω σταυρικώ και απολυτρωτικώ αίματι του Σωτήρος ημών Χριστού τεθεμελιωμένη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και δη η Εκκλησία Ιεροσολύμων προβάλλει έμπροσθεν των ανθρώπων την μαρτυρίαν της αγάπης του Χριστού. Της αγάπης, η οποία δεν ζητεί τα ιδικά της συμφέροντα (ου ζητεί τα εαυτής). Αλλά και της αγάπης, η οποία δεν ξεπέφτει ποτέ, αλλά μένει πάντοτε βεβαία και ισχυρά, ακόμη και μετά τον θάνατόν μας, ως λέγει ο σοφός Παύλος: «η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει», ( Α’ Κορινθ. 13,8).
Αυτής ακριβώς της αγάπης απόστολος και κήρυξ βέβαιος και ισχυρός παραμένει πάντοτε εν ζωή και μετά θάνατον η Εκκλησία των Ιεροσολύμων δια του ιερού Τάγματος των Σπουδαίων, δηλονότι της Αγιοταφικής Αδελφότητος, εν τω προσώπω του νέφους των μαρτύρων αυτής και εν προκειμένω εν τω προσώπω του συγχρόνου ημίν ιερομάρτυρος Φιλουμένου. Ούτοι είναι οι μάρτυρες, περί ων ο θείος Παύλος λέγει: «ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον, υστερούμενοι, θλιβόμενοι κακουχούμενοι», (Εβρ. 11, 38).
Αυτοί είναι, αδελφοί μου, οι μάρτυρες, οι οποίοι έχοντες την ισχύν του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού, καθείλον, ως λέγει ο υμνωδός, τους τυράννους και έθραυσαν των δαιμόνων τα ανίσχυρα θράση. Αυτοί είναι οι μάρτυρες, περί των οποίων ο Χριστός λέγει: «Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς», (Ματθ. 10,32).
Της ομολογίας του Χριστού έμπροσθεν των ανθρώπων αφ’ ενός, αλλά και της αγάπης του Χριστού αφ’ ετέρου εγένετο κοινωνός και ανεδείχθη μάρτυς ιερός του θανάτου «της εν φόνω μαχαίρας» και ο σήμερον εορτίως και πανηγυρικώς τιμώμενος νεομάρτυς της Εκκλησίας μας.
Ο ιερομάρτυς Φιλούμενος, αγαπητοί μου αδελφοί, συμμετέχων εις την άφθαρτον χαράν της χορείας των αγίων της εν ουρανοίς θριαμβεβούσης Εκκλησίας, μας προτρέπει δια στόματος του Αποστόλου Παύλου λέγων: «Λοιπόν και ημείς, αφού έχομεν τριγύρω μας τόσον μεγάλον και πυκνόν σύννεφον ανθρώπων, που εμαρτύρησαν δια την αλήθειαν της πίστεως, ας πετάξωμεν από επάνω μας κάθε βάρος βιοτικών πραγμάτων και φροντίδων επιπλέον δε και την ευπερίστατον αμαρτίαν, την αμαρτίαν εις την οποίαν εύκολα κανείς παρασύρεται και ας τρέχωμεν με υπομονήν τον αγώνα που προβάλλει εμπρός μας. Και πουθενά αλλού ας μη στρέφωμεν τα βλέμματά μας και την προσοχήν μας, παρά μόνον εις τον Ιησούν, που είναι αρχηγός και θεμελιωτής της πίστεως και μας τελειοποιεί εις αυτήν», (Εβρ. 12,1-2).
Πολλοί των πιστών προσήλθον εις την θ. Κοινωνίαν, επισφραγίζοντες ούτω την συμμετοχήν αυτών εις την θ. Λειτουργίαν.
Του Μακαριωτάτου απολύσαντος την θ. Λειτουργίαν και διανείμαντος το αντίδωρον, εγένετο η εν τω ηγουμενείω δεξίωσις, μεθ’ ην ηκολούθησεν υπό του ρέκτου και φιλοξένου καθηγουμένου π. Ιουστίνου παρατεθείσα τράπεζα εις την Πατριαρχικήν συνοδείαν και πολλούς εκ του εκκλησιάσματος.
Κατά την εις το ηγουμενείον δεξίωσιν παρέστησαν οι εκπρόσωποι των Παλαιστινιακών Στρατιωτικών Αρχών και ο Νομάρχης της περιοχής Νεαπόλεως κ. Τζιμπράν Μπάκρη, οίτινες και προσεκλήθησαν εις την τράπεζαν καί ο εκ Ραμάλλας ομιλήσας κ. Τζίριες Σιαρμπέν, χορηγός ανακαινίσεως και συντηρήσεως τριών Εκκλησιών, της Εκκλησίας του Αμπούντ, της Τζίφνας και των Ραφιδίων.
Ο Μακαριώτατος προπίνων εις την τράπεζαν, είπεν ότι προ ενός έτους εγένετο η αγιοκατάταξις, εφέτος δε τελείται η μνήμη του Αγίου νεομάρτυρος Φιλουμένου. «Η γη της Παλαιστίνης», είπεν ο Μακαριώτατος, «εποτίσθη με το αίμα πολλών μαρτύρων και του Αγίου Φιλουμένου. Το αίμα αυτού ισχυροποιεί τας σχέσεις ημών μετά του Ισλάμ από του έτους 638μ.Χ. Η παρουσία υμών, κ. Νομάρχα, ως εκπροσώπου του Προέδρου Αμπού Μάζεν τιμά την Παλαιστινιακήν Αρχήν και το Πατριαρχείον και τον τόπον, τον άγιον τούτον και δια τας τρεις θρησκείας. Οι οπαδοί του Ισλάμ σέβονται τα σεβάσματα ημών. Ευχαριστούμεν εξ’ ονόματος του ηγουμένου, Αρχιμανδρίτου Ιουστίνου δια το επιδεικνυόμενον υπέρ της Μονής ενδιαφέρον. Αποστολή του Πατριαρχείου μας είναι η αγάπη προς τον Θεόν και τον πλησίον και η ειρηνική συνύπαρξις. Δια τον σκοπόν τούτον έδωσε το αίμα του ο Ιερομάρτυς Φιλούμενος. Τούτον και όλους τους αγίους παρακαλούμεν να πρεσβεύουν δια την ειρηνικήν ημών συνύπαρξιν εν υγιεία ελευθερία, ανεξαρτησία και ευημερία».
Ο κ. Νομάρχης είπε: «Η ημέρα αύτη είναι και δι’ ημάς εθνική εορτή. Ο άγιος Φιλούμενος είναι μάρτυς, μαρτυρήσας εν Παλαιστίνη. Το μαρτύριον του θεμελιώνει την ειρήνην. Ευχαριστούμεν, π. Ιουστίνε, και σας και τους συνεργάτας σας, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, οι οποίοι ζουν εν ειρήνη και συνεργασία μεταξύ των. Μεταφέρομεν τας ευχάς του Προέδρου Αμπού Μάζεν και του Πρωθυπουργού.
Ο ηγούμενος της Ι.Μ. του Φρέατος Αρχιμανδρίτης π. Ιουστίνος είπε:
«Η ημέρα αύτη είναι ημέρα Αναστάσεως, διότι επί 30 χρόνια έζων ημέρας Σταυρώσεως. Το αίμα των μαρτύρων από του πρώτου επισκόπου Νεαπόλεως Τερεβινθίου έως το μαρτύριον του προκατόχου μου, Αγίου Φιλουμένου, στηρίζει το Προσκύνημα. Ο Κύριος δεν με ηξίωσεν να μαρτυρήσω, με ηξίωσεν όμως δια των δωρεών των εξ Ελλάδος και Κύπρου απλών προσκυνητών να δω την πραγματοποίησιν της αποπερατώσεως του Ιερού τούτου Ναού και την τιμήν της μνήμης του Αγίου Φιλουμένου Με αξίωσεν επίσης ο Πανάγαθος Θεός να ζω εδώ εν αρμονία ως μόνος Χριστιανός αναμέσον 65.000 Μουσουλμάνων Εύχομαι, Μακαριώτατε, να αναδείξητε και άλλα προσκυνήματα Εις υγιείαν Υμών. Αμήν».
Δια τούτου έληξεν η εν βαθεία κατανύξει και εκ βαθέων ευχαριστία προς τον Θεόν πρώτη εορτασθείσα εορτή του αγίου νεομάρτυρος Φιλουμένου, Αγιοταφίτου, καθηγουμένου του Φρέατος, ου ταις πρεσβείαις διαφυλάξαι Κύριος ο Θεός ημών την Αγιοταφιτικήν Αδελφότητα, το προσκύνημα του Φρέατος του Ιακώβ, την Σιωνίτιδα Εκκλησίαν και πάσαν την Εκκλησίαν του Χριστού.
Προς το πολυεθνικόν αλλ’ ομόδοξον τούτο εκκλησίασμα εκήρυξε τον θείον λόγον η Α.Θ.Μ. ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος περί του μαρτυρίου του Αγίου Νεομάρτυρος Φιλουμένου, έχοντα ως έπεται:
«Ο μάρτυς Σου Κύριε εν τη αθλήσει αυτού, το στέφος εκομίσατο της αφθαρσίας εκ Σου του Θεού ημών∙ έχων γαρ την ισχύν Σου τους τυράννους καθείλεν, έθραυσε και δαιμόνων τα ανίσχυρα θράση. Αυτού ταις ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών».
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί και ευσεβείς προσκυνηταί.
«Το στέφος της αφθαρσίας εκομίσατο εκ του Θεού» και ο σήμερον τιμώμενος νεομάρτυς της Εκκλησίας του Χριστού, Άγιος Φιλούμενος ο Αγιοταφίτης εν αυτώ τούτω τω τόπω του μαρτυρίου αυτού.
«Το στέφος της αφθαρσίας», εξάλλου, είναι αυτό το οποίον διακρίνει τα μέλη της Εκκλησίας των πρωτοτόκων, των απογεγραμμένων εν τοις ουρανοίς (Εβρ. 12,23), από τα μέλη της επί γης στρατευομένης Εκκλησίας.
«Το στέφος της αφθαρσίας» δεν είναι άλλο από το λαμπρόν φως, δια του οποίου δοξάζεται ο Θεός Πατήρ: «Ούτω λαμψάτω το φως ημών», παραγγέλλει ο Χριστός εις τους μαθητάς Αυτού, «έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσι τα καλά υμών έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς», (Ματθ. 5,16).
Εργάτης των καλών έργων εν τω αμπελώνι του Χριστού, δηλονότι της Εκκλησίας, ανεδείχθη και ο νεομάρτυς του φωτός της αληθείας Άγιος Φιλούμενος. Η «εξ όλης καρδίας και εξ όλης ψυχής και διανοίας αγάπη» του Αγίου Φιλουμένου προς Κύριον τον Θεόν, (Μαρκ. 12, 30) ήτο ομοία προς την αγάπην προς τον πλησίον κατά την του Κυρίου εντολήν. (Μαρκ. 12,31).
Η επί τω σταυρικώ και απολυτρωτικώ αίματι του Σωτήρος ημών Χριστού τεθεμελιωμένη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και δη η Εκκλησία Ιεροσολύμων προβάλλει έμπροσθεν των ανθρώπων την μαρτυρίαν της αγάπης του Χριστού. Της αγάπης, η οποία δεν ζητεί τα ιδικά της συμφέροντα (ου ζητεί τα εαυτής). Αλλά και της αγάπης, η οποία δεν ξεπέφτει ποτέ, αλλά μένει πάντοτε βεβαία και ισχυρά, ακόμη και μετά τον θάνατόν μας, ως λέγει ο σοφός Παύλος: «η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει», ( Α’ Κορινθ. 13,8).
Αυτής ακριβώς της αγάπης απόστολος και κήρυξ βέβαιος και ισχυρός παραμένει πάντοτε εν ζωή και μετά θάνατον η Εκκλησία των Ιεροσολύμων δια του ιερού Τάγματος των Σπουδαίων, δηλονότι της Αγιοταφικής Αδελφότητος, εν τω προσώπω του νέφους των μαρτύρων αυτής και εν προκειμένω εν τω προσώπω του συγχρόνου ημίν ιερομάρτυρος Φιλουμένου. Ούτοι είναι οι μάρτυρες, περί ων ο θείος Παύλος λέγει: «ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον, υστερούμενοι, θλιβόμενοι κακουχούμενοι», (Εβρ. 11, 38).
Αυτοί είναι, αδελφοί μου, οι μάρτυρες, οι οποίοι έχοντες την ισχύν του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού, καθείλον, ως λέγει ο υμνωδός, τους τυράννους και έθραυσαν των δαιμόνων τα ανίσχυρα θράση. Αυτοί είναι οι μάρτυρες, περί των οποίων ο Χριστός λέγει: «Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς», (Ματθ. 10,32).
Της ομολογίας του Χριστού έμπροσθεν των ανθρώπων αφ’ ενός, αλλά και της αγάπης του Χριστού αφ’ ετέρου εγένετο κοινωνός και ανεδείχθη μάρτυς ιερός του θανάτου «της εν φόνω μαχαίρας» και ο σήμερον εορτίως και πανηγυρικώς τιμώμενος νεομάρτυς της Εκκλησίας μας.
Ο ιερομάρτυς Φιλούμενος, αγαπητοί μου αδελφοί, συμμετέχων εις την άφθαρτον χαράν της χορείας των αγίων της εν ουρανοίς θριαμβεβούσης Εκκλησίας, μας προτρέπει δια στόματος του Αποστόλου Παύλου λέγων: «Λοιπόν και ημείς, αφού έχομεν τριγύρω μας τόσον μεγάλον και πυκνόν σύννεφον ανθρώπων, που εμαρτύρησαν δια την αλήθειαν της πίστεως, ας πετάξωμεν από επάνω μας κάθε βάρος βιοτικών πραγμάτων και φροντίδων επιπλέον δε και την ευπερίστατον αμαρτίαν, την αμαρτίαν εις την οποίαν εύκολα κανείς παρασύρεται και ας τρέχωμεν με υπομονήν τον αγώνα που προβάλλει εμπρός μας. Και πουθενά αλλού ας μη στρέφωμεν τα βλέμματά μας και την προσοχήν μας, παρά μόνον εις τον Ιησούν, που είναι αρχηγός και θεμελιωτής της πίστεως και μας τελειοποιεί εις αυτήν», (Εβρ. 12,1-2).
Πολλοί των πιστών προσήλθον εις την θ. Κοινωνίαν, επισφραγίζοντες ούτω την συμμετοχήν αυτών εις την θ. Λειτουργίαν.
Του Μακαριωτάτου απολύσαντος την θ. Λειτουργίαν και διανείμαντος το αντίδωρον, εγένετο η εν τω ηγουμενείω δεξίωσις, μεθ’ ην ηκολούθησεν υπό του ρέκτου και φιλοξένου καθηγουμένου π. Ιουστίνου παρατεθείσα τράπεζα εις την Πατριαρχικήν συνοδείαν και πολλούς εκ του εκκλησιάσματος.
Κατά την εις το ηγουμενείον δεξίωσιν παρέστησαν οι εκπρόσωποι των Παλαιστινιακών Στρατιωτικών Αρχών και ο Νομάρχης της περιοχής Νεαπόλεως κ. Τζιμπράν Μπάκρη, οίτινες και προσεκλήθησαν εις την τράπεζαν καί ο εκ Ραμάλλας ομιλήσας κ. Τζίριες Σιαρμπέν, χορηγός ανακαινίσεως και συντηρήσεως τριών Εκκλησιών, της Εκκλησίας του Αμπούντ, της Τζίφνας και των Ραφιδίων.
Ο Μακαριώτατος προπίνων εις την τράπεζαν, είπεν ότι προ ενός έτους εγένετο η αγιοκατάταξις, εφέτος δε τελείται η μνήμη του Αγίου νεομάρτυρος Φιλουμένου. «Η γη της Παλαιστίνης», είπεν ο Μακαριώτατος, «εποτίσθη με το αίμα πολλών μαρτύρων και του Αγίου Φιλουμένου. Το αίμα αυτού ισχυροποιεί τας σχέσεις ημών μετά του Ισλάμ από του έτους 638μ.Χ. Η παρουσία υμών, κ. Νομάρχα, ως εκπροσώπου του Προέδρου Αμπού Μάζεν τιμά την Παλαιστινιακήν Αρχήν και το Πατριαρχείον και τον τόπον, τον άγιον τούτον και δια τας τρεις θρησκείας. Οι οπαδοί του Ισλάμ σέβονται τα σεβάσματα ημών. Ευχαριστούμεν εξ’ ονόματος του ηγουμένου, Αρχιμανδρίτου Ιουστίνου δια το επιδεικνυόμενον υπέρ της Μονής ενδιαφέρον. Αποστολή του Πατριαρχείου μας είναι η αγάπη προς τον Θεόν και τον πλησίον και η ειρηνική συνύπαρξις. Δια τον σκοπόν τούτον έδωσε το αίμα του ο Ιερομάρτυς Φιλούμενος. Τούτον και όλους τους αγίους παρακαλούμεν να πρεσβεύουν δια την ειρηνικήν ημών συνύπαρξιν εν υγιεία ελευθερία, ανεξαρτησία και ευημερία».
Ο κ. Νομάρχης είπε: «Η ημέρα αύτη είναι και δι’ ημάς εθνική εορτή. Ο άγιος Φιλούμενος είναι μάρτυς, μαρτυρήσας εν Παλαιστίνη. Το μαρτύριον του θεμελιώνει την ειρήνην. Ευχαριστούμεν, π. Ιουστίνε, και σας και τους συνεργάτας σας, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, οι οποίοι ζουν εν ειρήνη και συνεργασία μεταξύ των. Μεταφέρομεν τας ευχάς του Προέδρου Αμπού Μάζεν και του Πρωθυπουργού.
Ο ηγούμενος της Ι.Μ. του Φρέατος Αρχιμανδρίτης π. Ιουστίνος είπε:
«Η ημέρα αύτη είναι ημέρα Αναστάσεως, διότι επί 30 χρόνια έζων ημέρας Σταυρώσεως. Το αίμα των μαρτύρων από του πρώτου επισκόπου Νεαπόλεως Τερεβινθίου έως το μαρτύριον του προκατόχου μου, Αγίου Φιλουμένου, στηρίζει το Προσκύνημα. Ο Κύριος δεν με ηξίωσεν να μαρτυρήσω, με ηξίωσεν όμως δια των δωρεών των εξ Ελλάδος και Κύπρου απλών προσκυνητών να δω την πραγματοποίησιν της αποπερατώσεως του Ιερού τούτου Ναού και την τιμήν της μνήμης του Αγίου Φιλουμένου Με αξίωσεν επίσης ο Πανάγαθος Θεός να ζω εδώ εν αρμονία ως μόνος Χριστιανός αναμέσον 65.000 Μουσουλμάνων Εύχομαι, Μακαριώτατε, να αναδείξητε και άλλα προσκυνήματα Εις υγιείαν Υμών. Αμήν».
Δια τούτου έληξεν η εν βαθεία κατανύξει και εκ βαθέων ευχαριστία προς τον Θεόν πρώτη εορτασθείσα εορτή του αγίου νεομάρτυρος Φιλουμένου, Αγιοταφίτου, καθηγουμένου του Φρέατος, ου ταις πρεσβείαις διαφυλάξαι Κύριος ο Θεός ημών την Αγιοταφιτικήν Αδελφότητα, το προσκύνημα του Φρέατος του Ιακώβ, την Σιωνίτιδα Εκκλησίαν και πάσαν την Εκκλησίαν του Χριστού.
