Μιλᾶνε κατά καιρούς γιά τό χωρισμό Κράτους - ᾿Εκκλησίας. ῾Ο λόγος βέβαια γιά τό ῾Ελληνικό Κράτος. ῾Η ᾿Εκκλησία δέν ταυτίζεται μέ τό Κράτος, μέ τήν ὁποιαδήποτε πολιτική ἤ κοσμική ἐξουσία. Πολύ περισσότερο δέν στηρίζεται στά δεκανίκια τοῦ Κράτους.
• ῾Η ᾿Εκκλησία εἶναι τό κράτος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τό κράτος, πού ὁ κραταιός Θεός «ἐποίησεν ἐν βραχίονι αὐτοῦ» (Λουκ. α´ 21). Τό μοναδικό ἐξωτερικό ὅπλο τοῦ κράτους τῆς ᾿Εκκλησίας εἶναι ὁ λόγος. Μέ αὐτό κυριάρχησε πνευματικά στήν οἰκουμένη. «Κατά κράτος τοῦ Κυρίου ὁ λόγος ηὔξανε καί ἴσχυεν» (Πράξ. ιθ´ 20).
• ῾Η ᾿Εκκλησία ἀποδίδει τιμή καί κράτος αἰώνιο στόν ᾿Ιησοῦ Χριστό, «τόν Βασιλέα τῶν ὅλων» (Α´ Τιμ. στ´ 16. ᾿Αποκ. α´ 6). ῞Οσοι ταυτίζουν τήν ᾿Εκκλησία μέ τό ῾Ελληνικό Κράτος, αὐτοί αἰσθάνονται ὡς θρησκευτικοί ὑπάλληλοι! Καί λησμονοῦν, ὅτι καί οἱ πολῖτες αὐτοῦ τοῦ Κράτους εἶναι ὑπό τό κράτος τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Ανήκουν στήν πνευματική δικαιοδοσία τῆς ᾿Εκκλησίας. Εἶναι μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας. Εἶναι «ὑπό τοῦ κράτους τοῦ Κυρίου φυλασσόμενοι».
• Τό ῾Ελληνικό Κράτος, ὡς συγκεκριμένη δομή καί διοίκησις, θέλει τήν ᾿Εκκλησία; Αἰσθάνεται τήν ᾿Εκκλησία ὡς τήν καρδιά τῆς ὑπάρξεώς του; ᾿Εάν ναί, εἶναι συνοδοιπόρος τῆς ᾿Εκκλησίας, ἤ μᾶλλον πορεύεται ἐμπνεόμενο ἀπό τό Εὐαγγέλιο τῆς ᾿Εκκλησίας. Καί τότε δέν τίθεται θέμα χωρισμοῦ, ὅπως δέν τίθεται θέμα ἀποσπάσεως τῆς καρδιᾶς ἀπό τό σῶμα.
• ῎Αν ὅμως τό ῾Ελληνικό Κράτος ἔχη τό ἀθεϊστικό σύνδρομο καί φοβᾶται, μήπως ἡ σχέσις του μέ τήν ᾿Εκκλησία χαρακτηριστῆ «χομεϊνισμός», τότε πρός τί ἡ ἐμμονή προσδέσεως τῆς ᾿Εκκλησίας στό ἇρμα του Κράτους;
• ῾Η ᾿Εκκλησία τί τό θέλει τό Κράτος; Γιά τή μισθοδοσία τῶν λειτουργῶν της; Γιά τήν ἀπόδοσι τιμῶν σέ ἐπισκόπους καί ἀρχιεπισκόπους;
᾿Αλλ᾿ ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, τί εἶναι οἱ μικρές (ὑλικές) προσφορές τοῦ Κράτους μπροστά στήν καταστροφική μανία τοῦ Κράτους ἐναντίον τῶν ἱερῶν τῆς ᾿Εκκλησίας;
√ Μᾶς γκρέμισαν τήν ἠθική, μέ τήν ἀποποινικοποίησι τῆς μοιχείας.
√ Μᾶς σκοτώνουν τά παιδιά μας, μέ τή νομιμοποίησι τῶν ἐκτρώσεων.
√ Μᾶς διέλυσαν τήν οἰκογένεια, μέ τά κάθε εἴδους ἀντιευαγγελικά διαζύγια.
√ Μᾶς σέρβιραν τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς τρόπο ζωῆς καί «συμβίωσης».
√ Μᾶς κατάργησαν οὐσιαστικά τήν Κυριακή ὡς ἡμέρα τοῦ Κυρίου.
Κι ἐμεῖς κάνουμε «ἀμάν», μήπως φύγουμε ἀπό τήν ἀγκαλιά τους!
Γιά τά παιδιά μας δέν ἀγωνιζόμαστε. Γιά τά λεφτά μας τό πᾶν! Εἶναι ἤ δέν εἶναι ἐπικράτησις τοῦ τρίτου πειρασμοῦ; «Ταῦτα πάντα σοι δώσω, ἐάν πεσών προσκυνήσῃς με» (Ματθ. δ´ 9).
• Τό Κράτος τί τήν θέλει τήν ᾿Εκκλησία; Γιά δεξαμενή ψήφων;
῾Η λύσις τοῦ θέματος θά ἦταν, ἕνα Κράτος, πού αἰσθάνεται, ὅτι ἐθνικῶς δέν μπορεῖ νά ὑπάρχη χωρίς τήν ᾿Εκκλησία. ῞Ενα Κράτος, πού δέχεται, ὅτι οἱ ἀξίες τοῦ Εὐαγγελίου ἀποτελοῦν τή μόνη δύναμι πρός ἀνάκαμψι καί πρόοδό του.
• ῞Ενα τέτοιο Κράτος θά συμβάλη στή διοικητική ἑνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας, στήν ποιμαντική διακονία τῶν κληρικῶν καί στήν πνευματική ἀγωγή τῶν παιδιῶν μέ τή σωστή λειτουργία τοῦ Θρησκευτικοῦ μαθήματος.
Πάντως ἡ ᾿Εκκλησία καί χωρίς τό Κράτος θά ζήση. Τό Κράτος χωρίς τήν ᾿Εκκλησία δέν θά ζήση. Τό ῾Ελληνικό, ἐννοεῖται, Κράτος.
• ῾Η ᾿Εκκλησία εἶναι τό κράτος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τό κράτος, πού ὁ κραταιός Θεός «ἐποίησεν ἐν βραχίονι αὐτοῦ» (Λουκ. α´ 21). Τό μοναδικό ἐξωτερικό ὅπλο τοῦ κράτους τῆς ᾿Εκκλησίας εἶναι ὁ λόγος. Μέ αὐτό κυριάρχησε πνευματικά στήν οἰκουμένη. «Κατά κράτος τοῦ Κυρίου ὁ λόγος ηὔξανε καί ἴσχυεν» (Πράξ. ιθ´ 20).
• ῾Η ᾿Εκκλησία ἀποδίδει τιμή καί κράτος αἰώνιο στόν ᾿Ιησοῦ Χριστό, «τόν Βασιλέα τῶν ὅλων» (Α´ Τιμ. στ´ 16. ᾿Αποκ. α´ 6). ῞Οσοι ταυτίζουν τήν ᾿Εκκλησία μέ τό ῾Ελληνικό Κράτος, αὐτοί αἰσθάνονται ὡς θρησκευτικοί ὑπάλληλοι! Καί λησμονοῦν, ὅτι καί οἱ πολῖτες αὐτοῦ τοῦ Κράτους εἶναι ὑπό τό κράτος τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Ανήκουν στήν πνευματική δικαιοδοσία τῆς ᾿Εκκλησίας. Εἶναι μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας. Εἶναι «ὑπό τοῦ κράτους τοῦ Κυρίου φυλασσόμενοι».
• Τό ῾Ελληνικό Κράτος, ὡς συγκεκριμένη δομή καί διοίκησις, θέλει τήν ᾿Εκκλησία; Αἰσθάνεται τήν ᾿Εκκλησία ὡς τήν καρδιά τῆς ὑπάρξεώς του; ᾿Εάν ναί, εἶναι συνοδοιπόρος τῆς ᾿Εκκλησίας, ἤ μᾶλλον πορεύεται ἐμπνεόμενο ἀπό τό Εὐαγγέλιο τῆς ᾿Εκκλησίας. Καί τότε δέν τίθεται θέμα χωρισμοῦ, ὅπως δέν τίθεται θέμα ἀποσπάσεως τῆς καρδιᾶς ἀπό τό σῶμα.
• ῎Αν ὅμως τό ῾Ελληνικό Κράτος ἔχη τό ἀθεϊστικό σύνδρομο καί φοβᾶται, μήπως ἡ σχέσις του μέ τήν ᾿Εκκλησία χαρακτηριστῆ «χομεϊνισμός», τότε πρός τί ἡ ἐμμονή προσδέσεως τῆς ᾿Εκκλησίας στό ἇρμα του Κράτους;
• ῾Η ᾿Εκκλησία τί τό θέλει τό Κράτος; Γιά τή μισθοδοσία τῶν λειτουργῶν της; Γιά τήν ἀπόδοσι τιμῶν σέ ἐπισκόπους καί ἀρχιεπισκόπους;
᾿Αλλ᾿ ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, τί εἶναι οἱ μικρές (ὑλικές) προσφορές τοῦ Κράτους μπροστά στήν καταστροφική μανία τοῦ Κράτους ἐναντίον τῶν ἱερῶν τῆς ᾿Εκκλησίας;
√ Μᾶς γκρέμισαν τήν ἠθική, μέ τήν ἀποποινικοποίησι τῆς μοιχείας.
√ Μᾶς σκοτώνουν τά παιδιά μας, μέ τή νομιμοποίησι τῶν ἐκτρώσεων.
√ Μᾶς διέλυσαν τήν οἰκογένεια, μέ τά κάθε εἴδους ἀντιευαγγελικά διαζύγια.
√ Μᾶς σέρβιραν τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς τρόπο ζωῆς καί «συμβίωσης».
√ Μᾶς κατάργησαν οὐσιαστικά τήν Κυριακή ὡς ἡμέρα τοῦ Κυρίου.
Κι ἐμεῖς κάνουμε «ἀμάν», μήπως φύγουμε ἀπό τήν ἀγκαλιά τους!
Γιά τά παιδιά μας δέν ἀγωνιζόμαστε. Γιά τά λεφτά μας τό πᾶν! Εἶναι ἤ δέν εἶναι ἐπικράτησις τοῦ τρίτου πειρασμοῦ; «Ταῦτα πάντα σοι δώσω, ἐάν πεσών προσκυνήσῃς με» (Ματθ. δ´ 9).
• Τό Κράτος τί τήν θέλει τήν ᾿Εκκλησία; Γιά δεξαμενή ψήφων;
῾Η λύσις τοῦ θέματος θά ἦταν, ἕνα Κράτος, πού αἰσθάνεται, ὅτι ἐθνικῶς δέν μπορεῖ νά ὑπάρχη χωρίς τήν ᾿Εκκλησία. ῞Ενα Κράτος, πού δέχεται, ὅτι οἱ ἀξίες τοῦ Εὐαγγελίου ἀποτελοῦν τή μόνη δύναμι πρός ἀνάκαμψι καί πρόοδό του.
• ῞Ενα τέτοιο Κράτος θά συμβάλη στή διοικητική ἑνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας, στήν ποιμαντική διακονία τῶν κληρικῶν καί στήν πνευματική ἀγωγή τῶν παιδιῶν μέ τή σωστή λειτουργία τοῦ Θρησκευτικοῦ μαθήματος.
Πάντως ἡ ᾿Εκκλησία καί χωρίς τό Κράτος θά ζήση. Τό Κράτος χωρίς τήν ᾿Εκκλησία δέν θά ζήση. Τό ῾Ελληνικό, ἐννοεῖται, Κράτος.
