«Εὐλογητός ὁ Θεός. Εὐφημήσωμεν σήμερον τόν Μονογενῆ Υἱόν, τόν τῶν οὐρανίων γεννήτορα, τόν τῶν κρυφίων λαγόνων τῆς γῆς ὑπερκύψαντα καί ταῖς φωσφόροις ἀκτῖσι τήν ὅλην οἰκουμένην ἐπισκιάσαντα. Εὐφημήσωμεν σήμερον τήν ταφήν τοῦ Μονογενοῦς, τήν Ἀνάστασιν τοῦ Νικητοῦ, τήν χαράν καί τήν ζωήν τοῦ κόσμου».
Μέ αὐτά τά λόγια ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Ἐπίσκοπος Νύσσης, μᾶς καλεῖ νά ἑορτάσωμε λαμπρά τήν φωτοφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Καί ἐμεῖς, συγκεντρωμένοι ἐπί τό αὐτό, στόν πάντιμο Οἶκο τοῦ Σωτῆρος, ἐπικροτοῦντες εὐφροσύνως, τά ὅσα λέγει ὁ Ἅγιος, δοξάζομε καί εὐχαριστοῦμε τόν ἐκ τάφου ἀνατείλαντα Κύριον, τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος, ἔπαθε καί ἀνέστη γιά τήν ἰδική μας ἀποκατάσταση στήν ἀρχαία μακαριότητα.
«Βλέπετε, ἀδελφοί ἀγαπητοί καί φιλέορτοι καί φιλόχριστοι, τί εἶναι αὐτή ἡ μεγάλη λαμπροφορία; Τί εἶναι αὐτή ἡ τόση φωταγωγία καί χαρά; Τί εἶναι αὐτό πού ἔκανε τήν Ἐκκλησία νά ἀστράφτῃ τόσο πολύ; Τί εἶναι αὐτό πού ἐλάμπρυνε τήν Οἰκουμένη; Χθές ἤμασταν σέ λύπη καί σήμερα σέ χαρά. Χθές σέ κατήφεια καί σήμερα σέ εὐθυμία. Χθές σέ θρήνους καί σήμερα σέ ἀλαλαγμούς». (Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης)
Ἡ παροῦσα ἡμέρα καί φωτοφόρος ἑορτή καί πανήγυρις, διώχνει μακριά μας τήν πικρία, τήν ὀδύνη, τήν ἀπελπισία, μέ τήν ὁποία γεμίζει τήν ψυχή μας ὁ φθόνος τοῦ διαβόλου, οἱ κοσμικές καί μάταιες μέριμνες, ἡ ἀπολυτοποίηση τῶν γηίνων ἀγαθῶν, ἡ ἀποστασία μας γενικά ἀπό τόν Θεό.
Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη εὐεργεσία σέ μᾶς, ἀπό τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου.
Ἀδελφοί μου, χαρεῖτε. Νικήθηκε ὁ θάνατος. Καταργήθηκε ὁ Ἅδης. Νεκροί δέν ὑπάρχουν. Ὅσοι λυπηθήκατε καί πονέσατε γιά τήν ἀναχώρηση ἀπό τόν κόσμο αὐτό, κάποιου ἀγαπημένου σας προσώπου, βεβαιωθεῖτε πλέον, ὅτι ζεῖ αἰώνια κοντά στόν Θεό καί συνεορτάζει μαζί μας καί συμπανηγυρίζει.
Ὅσοι ἀδικηθήκατε στή ζωή ἀπό τίς δυνάμεις τοῦ διαβόλου, ἐλᾶτε σήμερα νά διαπιστώσετε, ὅτι εἶστε δυνατοί καί ἰσχύετε, «ἐν τῇ δόξῃ καί τῇ ἰσχύι τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου».
Ὅσοι εἴχατε στηρίξει τήν εὐτυχία σας στά ὑλικά ἀγαθά καί ἀπογοητευθήκατε, ἀφῆστε πίσω τήν λύπη καί στενοχωρία, ἀπό τήν ἀπώλεια τῶν φθαρτῶν, τῶν γηίνων καί προσκαίρων καί γίνετε μέτοχοι τῆς Εὐχαριστιακῆς Ἀναστασίμου Τραπέζης, ἡ ὁποία καί σήμερα καί πάντοτε γέμει καί μᾶς χαρίζει τόν οὐράνιο καί αἰώνιο πλουτισμό.
«Δημιουργηθήκαμε γιά νά εὐεργετηθοῦμε. Εὐεργετηθήκαμε, ἐπειδή δημιουργηθήκαμε», λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Καί συνεχίζει ὁ ἴδιος.
«Τόσο μᾶς ἀγάπησε ὁ Θεός, ὥστε μᾶς ἐχάρισε τό Πάσχα.
Ὦ Πάσχα, τό μέγα καί ἱερό, πού καθαρίζεις τόν κόσμο ὅλο! Ὦ Λόγε Θεοῦ καί φῶς καί ζωή καί σοφία καί δύναμη.
.... Ὦ Λόγε πού νοεῖσαι καί ἄνθρωπε πού φαίνεσαι. Ὦ Λόγε Θεοῦ πού φέρεις τά πάντα, προσδεδεμένα στό λόγο τῆς δυνάμεώς σου...».
Καί μεῖς, ταπεινά, ἀφοῦ ἀκούσαμε τοῦ Ἁγίου τή φωνή, ζῶντες μαζί του τήν χαρά καί τόν πλοῦτο τῆς Ἀναστάσεως, βοῶμεν πρός τόν Νικητή τοῦ θανάτου. «Οἱ δοῦλοι σου σήμερα, Δέσποτα Κύριε, ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει, ἐν ὕμνοις καί ὠδαῖς πνευματικαῖς, Σέ δοξάζομε γιά τή χαρά, γιά τήν Ἀνάσταση, γιά τή ζωή τήν ἀτελεύτητη, πού μᾶς ἐχάρισες καί μᾶς χαρίζεις μέσα στήν Ἐκκλησία Σου διά τοῦ τιμίου Πάθους Σου καί τῆς ἐνδόξου ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως Σου. Βοήθησέ μας, νά σταθοῦμε ὄρθιοι, στίς δύσκολες ἡμέρες πού διερχόμεθα, νά νικήσωμε τούς κλυδωνισμούς τῆς νοητῆς θαλάσσης, νά ἐπανεύρωμε τήν ἐλπίδα καί νά ἀγαπήσωμε τήν ὄντως ζωή».
Παιδιά μου εὐλογημένα,
Ἄς χαροῦμε σήμερα, μέ τήν οὐράνια καί ἀναστάσιμη χαρά. Μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου πραγματοποιεῖται ἡ συμφιλίωση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο, ἡ γῆ γίνεται οὐρανός.
«Πάσχα πανσεβάσμιον ἡμῖν ἀνέτειλε».
Ἄνοιξε ὁ Παράδεισος καί ἀποκτήσαμε πάλι τήν πρώτη πατρίδα μας. Ἡ κατάρα ἐξαφανίστηκε, ἡ ἁμαρτία καταλύθηκε, ὁ θάνατος νικήθηκε.
Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν χαρᾷ καί ἐν ἀγάπῃ πατρικῇ, μέ τόν ἀναστάσιμο ἀσπασμό καί χαιρετισμό.
Χριστός Ἀνέστη!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
U Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
