κύριε Κωνσταντῖνε, Ἐντιμότατε κύριε Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Τὶς λαλήσει τὰς δυναστείας σου, Παρθένε, ἀκουστὰς ποιήσει πάσας τὰς αἰνέσεις σου, ὦ Θεόπαις Μαρία; Σὺ ἐχρημάτισας Θεοῦ Μήτηρ, ἥνωσας τὸν νοῦν σου μετὰ τοῦ Θεοῦ, ἥνωσας τὸν Θεὸν μετὰ τῆς σαρκός, ἔκαμες τὸν Θεὸν υἱὸν ἀνθρώπου καὶ τὸν ἄνθρωπον υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ἐφιλίωσας τὸν κόσμον μετὰ τοῦ ποιητοῦ τοῦ κόσμου, ἐδίδαξας ἡμᾶς ὅτι ἡ τοῦ Θεοῦ θεωρία δὲν γίνεται εἰς τοὺς ἁγίους διὰ τῆς αἰσθήσεως μόνον ἢ διὰ τῶν συλλογισμῶν, ἀλλὰ διὰ τῆς καθαρότητος τοῦ νοὸς καὶ διὰ τῆς μετοχῆς τῆς θείας χάριτος, κατὰ τὴν ὁποίαν, ὄχι διὰ συλλογισμῶν, ἀλλὰ μετ' αἰσθήσεως ἀΰλου ἐντρυφῶμεν εἰς τὰ τοῦ Θεοῦ κάλλη".
Διὰ τῶν λόγων τούτων ὁ θεοφόρος ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ γνήσιος λάτρης τῆς Θεομήτορος, μᾶς δίδει τὸ νόημα τῆς σημερινῆς λαμπρᾶς ἑορτῆς, κατὰ τὴν ὁποίαν πανηγυρίζει ὁ Καθεδρικὸς οὗτος Ἱερὸς Ναὸς τῆς καθ' ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Ζῶσα εἰς τὰ ἅγια τῶν ἁγίων ἡ ἀμόλυντος Δέσποινα Θεοτόκος, ὑπερύψωσε τὸν νοῦν αὐτῆς καθαρὸν πάντων τῶν γηίνων καὶ παρευθὺς ἅπασαν τὴν γῆν ἐποίησεν οὐρανόν. Δὲν ἔφερε νεφέλας, αἱ ὁποῖαι καὶ εἰς πολλοὺς ἄλλους ἁγίους ὑπήκουσαν, ἀλλὰ αὐτὸν τὸν Ἴδιον Ὅστις ἐξάγει καὶ ἀνάγει τὰς νεφέλας ἐξ ἐσχάτου τῆς γῆς. Μήτε ἔφερε δρόσον καὶ προσωρινὴν βροχήν, ἀλλ’ αὐτὸν τὸν θησαυρὸν τῶν καλῶν ἁπάντων Θεόν.
Χάρις εἰς τὴν καθαρότητα καὶ τελειότητα τῆς Παρθένου, ἡ εὐλογία αὕτη δίδεται ἔκτοτε εἰς ἕκαστον χριστιανόν, μετέχοντα συνειδητῶς εἰς τὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας. Μεταλαμβάνοντες τῶν θείων καὶ ἀχράντων μυστηρίων ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ, τὴν ὁποίαν καὶ σήμερον χάριτι Θεοῦ τελοῦμεν μετὰ τῆς περὶ ἡμᾶς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου ἐξ ἔθους παλαιοτάτου, λαμβάνομεν ἐντὸς ἡμῶν τὸν Χριστόν, γινόμεθα κοινωνοὶ θείας φύσεως, δεχόμεθα τροφὴν ἡ ὁποία ἀθανατίζει ἡμᾶς, ποιεῖ ἡμᾶς τέκνα Θεοῦ, διὰ νὰ εἴμεθα ἡνωμένοι μετ’ Αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ ἡμῶν ἀλλήλων.
Ἡ ἑορτὴ αὕτη, ἀγαπητοί ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, καλεῖ ἕκαστον ἐξ ἡμῶν νὰ καταστήσωμεν τὸ σῶμα καὶ τὴν καρδίαν ἡμῶν ἅγια, διὰ τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς πρὸς τὸν Θεὸν ἀδιαλείπτου στροφῆς καὶ εὐχῆς, "ἵνα ὅταν ἔλθῃ ἐν πυρὶ ὁ Θεὸς κατὰ τὴν δευτέραν Αὐτοῦ παρουσίαν, λάβωμεν παρρησίαν πρὸς Αὐτὸν καὶ πλησιάσωμεν διὰ νὰ φωτισθῶμεν καὶ μείνωμεν παντοτεινῶς φωτιζόμενοι, εἰς δόξαν αὐτοῦ τοῦ ἀνωτάτου φωτὸς τῆς τρισηλίου καὶ μοναρχικωτάτης Θεότητος". Ἄλλωστε, ἐὰν ἡ ἐξομοίωσις ἡμῶν πρὸς τὸν Θεὸν εἶναι ἀτελής, θὰ εἶναι ἀδύνατος ἡ αἰώνιος διαμονή μας εἰς ἑνότητα μετὰ τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὴν τὴν ἁγνὴν καὶ τελείαν ζωὴν ἠγάπησεν ἐκ νεότητος αὐτοῦ καὶ ὁ σήμερον χειροτονούμενος ἀγαπητὸς κατὰ πνεῦμα υἱὸς καὶ ἀπὸ σήμερον ἀδελφὸς καὶ συλλειτουργὸς τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριος Κωνσταντῖνος, προοριζόμενος διὰ νὰ διακονονήσῃ, χάριτι Θεοῦ, εἰς τὴν ἀρτισύστατον Ἱερὰν Μητρόπολιν Σιγκαπούρης, ἀφοῦ ὡς ὁλκὰς πολύφορτος ἐπλουτίσθη διὰ τῶν ἐμπειριῶν καὶ τῶν καρπῶν τῆς μακρᾶς θεοφιλοῦς ἱερατικῆς διακονίας αὐτοῦ ὡς Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χὸνγκ Κόνγκ, τμῆμα τῆς ὁποίας ἀπετέλει μέχρι πρό τινος ἡ νεοϊδρυθεῖσα Μητρόπολις αὕτη. Ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτη Μήτηρ Ἐκκλησία ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ἐκδαπάνησιν αὐτοῦ εἰς τὸν ἱεραποστολικὸν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου παρὰ τῷ ἄλλοτε Μητροπολίτῃ Χὸνγκ Κὸνγκ καὶ νῦν Μητροπολίτῃ Δαρδανελλίων κυρίῳ Νικήτᾳ καὶ τῷ νῦν Μητροπολίτῃ Χὸνγκ Κὸνγκ καὶ αὐταδέλφῳ αὐτοῦ κυρίῳ Νεκταρίῳ, καὶ ἐξελέξατο αὐτὸν ψήφοις κανονικαῖς ἵνα ἀναλάβῃ πλεῖον φορτίον ἐπὶ τῶν ὤμων του, «ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ», ὡς Ἐπίσκοπος πλέον καὶ Ποιμενάρχης τῆς ἐν Σιγκαπούρῃ Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Οὕτως, ἡ ἐκλεκτὴ οἰκογένεια αὐτοῦ ηὐλογήθη νὰ δώσῃ εἰς τὴν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας δύο τέκνα αὐτῆς καὶ διὰ τοῦτο πολὺς θὰ εἶναι ὁ μισθὸς καὶ ἡ εὐλογία παρὰ τοῦ δικαίου μισθαποδότου διὰ τὴν προσφοράν της αὐτήν.
Τὸ ἄχρι τοῦδε ἐπιδειχθὲν ἐκκλησιαστικὸν ἦθος καὶ φρόνημα τοῦ χειροτονουμένου ἀδελφοῦ ἡμῶν, ὁ ἔνθεος ἱεραποστολικὸς ζῆλος του, ἡ ἀποδειχθεῖσα ἐργατικότης καί συνέπεια αὐτοῦ καὶ ἡ σημαντικὴ φιλανθρωπικὴ προσφορά του εἰς τὸ ἐκεῖ ποίμνιον τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ὅτε ἡ φοβερὰ θεομηνία τῶν ὑπερθαλασσίων κυμάτων, τοῦ τσουνάμι, ἔπληξε τὰς περιοχὰς ἐκείνας, πάντα ταῦτα ἐγγυῶνται διὰ τὴν ἐπιτυχίαν καὶ καρποφορίαν τῆς ἀρχομένης ἀρχιερατικῆς διακονίας του.
Εἰς τὴν διακονίαν ταύτην καὶ ἱεραποστολικὴν πορείαν εὐχόμεθα καὶ προτρεπόμεθα ὑμᾶς, ἅγιε ἀδελφέ, νὰ ἔχετε ὡς διηνεκὲς ἐφόδιον τὰς πέντε περιεκτικὰς ἀρετάς, περὶ τῶν ὁποίων ὁμιλεῖ ὁ ὅσιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος, καὶ αἱ ὁποῖαι «ὅλον τὸν ἄνθρωπον οἰκοδομοῦν, πολυτρόπως διαιρούμεναι: εὐχή, ἐγκράτεια, ἐλεημοσύνη, πτωχεία, μακροθυμία. Διὰ τῶν πέντε αὐτῶν ἀρετῶν ὁ ἀκολουθῶν τὸν Κύριον, πολλὴν οἰκοδομεῖ τὴν εὐσέβειαν».
Ὁ Κύριος ἡμῶν καλεῖ τὸν ἄνθρωπον, λέγων: «Δεῦτε πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. ια΄, 28). «Καὶ ὅσαι ψυχαὶ πείθονται καὶ προσέρχονται, ἀναπαύει αὐτὰς ἀπὸ τῶν βαρέων καὶ φορτικῶν καὶ ἀκαθάρτων λογισμῶν, καὶ ἀργοῦσιν ἀπὸ πάσης ἀνομίας, σαββατίζουσαι Σάββατον ἀληθινόν, τρυφερόν, ἅγιον· καὶ ἑορτάζουσιν ἑορτὴν Πνεύματος, χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως ἀνεκλαλήτου» (Μακαρίου Αἰγυπτίου). Αὐτὴν τὴν ἀνάπαυσιν καλεῖται καὶ δύναται νὰ προσφέρῃ εἰς τὸν σύγχρονον ἄνθρωπον, τὸν εἰσέτι ἀγνοοῦντα τὸν Θεόν, ἀλλὰ γνησίως ποθοῦντα αὐτόν, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Αὕτη εἶναι ἡ μόνη δυναμένη νὰ ἐξαγάγῃ αὐτὸν ἐκ τοῦ σκότους τῆς εἰδωλολατρίας καὶ τῆς ἀγνωσίας, τὸ ὁποῖον κυριαρχεῖ εἰς τὰς περιοχὰς ἔνθα ἐκλήθης νὰ διακονήσῃς, θείᾳ ἀσφαλῶς Προνοίᾳ, ἀγαπητὲ ἀδελφὲ ἡμῶν. Καλεῖσαι νὰ ὁδηγήσῃς τοὺς ἐκεῖ ἀδελφούς μας νὰ λατρεύουν λατρείαν καθαρὰν καὶ εὐάρεστον τῷ Θεῷ, ἐκ καθαρᾶς καρδίας.
Μὴ λησμονῇς ὅτι ὅλος ὁ χορὸς τῶν γνησίων ἱεραποστόλων περὶ μηδενὸς ἑτέρου ἐμερίμνα, παρὰ μόνον διὰ τὸ τοῦ Πνεύματος φιλόθεον καὶ ἀγαθόν· ἀντὶ πλούτου προετίμα τὴν πτωχείαν, ἀντὶ δόξης τὴν ἀτιμίαν, ἀντί ἀπολαύσεως τὴν κακουχίαν, ἀντὶ τοῦ θυμοῦ τὴν ἀγάπην. Μίσει τὰ ἡδέα καὶ τερπνὰ τοῦ παρόντος βίου. Μὴ λησμονῇς ὡσαύτως ὅτι «οὔκ ἐστιν ἄλλως σωθῆναι, εἰ μὴ διὰ τοῦ πλησίον» (Μακαρίου Αἰγυπτίου, Ὁμιλία λζ΄), καθὼς ἐπίσης καὶ ὅτι οὺδεὶς κόπος ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας ἀποβαίνει μάταιος. Φιλότιμος γὰρ ὁ Δεσπότης, πάντας στέργει καὶ πάντας ἀμείβει.
Πρόσεχε μήποτε «καταφρονήσῃς ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων» (Ματθ. ιη΄,10) ἀδελφῶν σου, τῶν διαβιούντων εἰς τὰς χώρας τὰς ὁποίας ἐκλήθης νὰ διακονήσῃς ἱεραποστολικῶς. Ἡ κάθε στιγμὴ εἶναι διὰ σὲ σημαντικὴ καὶ θὰ δώσῃς λόγον εἰς τὸν Θεὸν διὰ τὴν χρῆσιν αὐτῆς. Πρέπει νὰ ἀγωνισθῇς διὰ νὰ ἁγιάζῃς σεαυτὸν καθημερινῶς καὶ νὰ μὴ παρεκκλίνῃς ἐκ τοῦ φωτὸς τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου, εἰ δ᾿ ἄλλως τὸ λόγοις ἁπλῶς κήρυγμά σου θὰ παραμένῃ «κύμβαλον ἀλαλάζον». Μὴ σὲ φοβίζῃ ὅτι ἔχεις καθημερινῶς νὰ ἀντιμετωπίζῃς ἀνθρώπους οἵτινες δὲν εἶναι χριστιανοὶ καὶ ἡ παιδεία, ὁ πολιτισμὸς καὶ ἡ σκέψις αὐτῶν εὑρίσκονται ἐνίοτε μακρὰν τῶν ἰδικῶν μας, ἢ ἠμπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ἐχθρικὰ ἔναντι τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Μήπως, ἄλλωστε, εἰς τὰς προοδευμένας χώρας τῆς Δύσεως ἐπικρατεῖ τὸ πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ; Ἀλλοίμονον. Ὅμως, τοῦτο ἂς μὴ σὲ τρομάζῃ. Ὡς χαρακτηριστικῶς σημειώνει ὁ μακαριστὸς γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ὁ μέγας οὗτος πατὴρ καὶ θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν εἰς τοὺς ἐσχάτους καιρούς, «ἐνδέχεται ἡ ἀποστασία νὰ λάβῃ ἀκόμη μεγαλυτέρας διαστάσεις. Δὲν ἀποκλείεται ἕκαστος ἐξ ἡμῶν, διὰ νὰ σταθῇ ἐν τῇ πίστει, νὰ πρέπῃ νὰ εἶναι ἕτοιμος νὰ ἀντισταθῇ εἰς ὁλόκληρον τὸν ὑπόλοιπον κόσμον. Ἄς εἶναι αὐτοὶ δισεκατομμύρια· ἂς μᾶς θεωροῦν μωροὺς ὅλοι οἱ διανοούμενοι καὶ οἱ ἀμαθεῖς. Ἡ ἀπάντησίς μας εἶναι μία: «Ὅσον μικροὶ καὶ ἀσήμαντοι καὶ ἂν εἴμεθα, ὡστόσον ὀρθὸς εἶναι ἐκεῖνος ὅστις ζῇ ἐν Χριστῷ, καὶ ὄχι ἐκεῖνος ὅστις εὑρίσκεται μακρὰν τοῦ Χριστοῦ». Ἠμποροῦμε δὲ νὰ ἀποκαταστήσωμεν τὴν μεγάλην λάμψιν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μόνον μὲ τὴν ἀκραίαν προσπάθειαν νὰ ζήσωμεν χριστιανικῶς, εὐαγγελικῶς, χωρὶς νὰ στρέφωμεν τὴν προσοχήν μας εἰς τὸ πῶς θὰ συμπεριφερθοῦν εἰς ἡμᾶς οἱ σύγχρονοί μας.
Εἰς τὴν προσπάθειάν σου αὐτὴν θὰ σὲ συνοδεύουν αἱ εὐχαὶ πάντων ἡμῶν, ἡμῶν, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ Πατριάρχου σου, τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, τὰ ὁποῖα σὲ ἐτίμησαν καὶ σὲ ἐνεπιστεύθησαν διὰ τῆς ψήφου των, καὶ πάντων τῶν παρισταμένων σήμερον καὶ συμπροσευχομένων ὑπὲρ τῆς ἀπὸ Θεοῦ ἐνισχύσεώς σου, τῶν ἐντεῦθεν ὁμογενῶν καὶ τῶν προσελθόντων ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ διὰ νὰ μοιρασθοῦν μαζί σου τὴν χαρὰν αὐτῆς τῆς μοναδικῆς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. Εὐχόμεθα νὰ φανῇς ἄξιος τῆς ἐμπιστοσύνης αὐτῆς καὶ τῶν προσδοκιῶν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ἥτις ἀπὸ τῶν πρώτων αἰώνων τῆς ὑπάρξεως αὐτῆς ἠγωνίσθη διὰ τὴν διάδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου εἰς πάντα τὰ ἔθνη, κινουμένη ἐκ τῆς φιλοθέου καὶ φιλανθρώπου ἀγάπης, ἡ ὁποία μᾶς ἐξασφαλίζει τὴν αἰώνιον ζωήν. Ἡ Ἐκκλησία αὕτη δὲν πολεμᾷ διὰ τὴν ἐπικράτησιν ἐπὶ τῶν ἄλλων, δὲν ἀναζητεῖ ὀπαδούς. Ἀγωνίζεται μόνον διὰ τὴν ἐπικράτησιν τῆς βασιλείας τοῦ Πατρός, ἥτις οὔκ ἐστι βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ ζωὴ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἁγιασμός, ἀπολύτρωσις.
Εὐχόμεθα ἡ Κυρία Θεοτόκος, τῆς ὁποίας τὴν Εἴσοδον σήμερον εἰς τὰ ἅγια ἑορτάζομεν πανηγυρικῶς, νὰ σὲ στηρίζῃ εἰς τοὺς ἱεραποστολικοὺς ἀγῶνας σου, νὰ εἶναι βοηθὸς καὶ συναντιλήπτωρ εἰς τὸ ἔργον σου καὶ νὰ εὐλογῇ καὶ νὰ πραγματώνῃ τοὺς θεοφιλεῖς ὁραματισμοὺς σου διὰ τὴν διάδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Υἱοῦ Της, εἰς δόξαν Αὐτοῦ καὶ σωτηρίαν τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν Του.
Αὐτῷ ἡ τιμὴ καί ἡ προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
