Τό Σάββατο 7 Ἰανουαρίου, ἑορτή τῆς συνάξεως τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, στήν Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία πού ἐτελέσθη στόν περικαλλή Ἐνοριακό Ἱερό Ναό Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (Παναγίτσας) Παλαιοῦ Φαλήρου, στήν ὁποία ἱερούργησε ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμε νάρχης μας, Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, μέ τή συμμετοχή τοῦ Πανοσ. Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου Πολίτη καί τοῦ Αἰδεσ. Πρωτ. π. Ἀθανασίου Καλογήρου (ἀπό τήν ὅμορη Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου), καί ὅλων τῶν Ἐφημερίων καί τοῦ Διακόνου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ἀπενεμήθη τό ὀφφίκιο τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου στούς Ἱερεῖς π. Ἰωσήφ Ταγαράκη καί π. Κωνσταντίνο Παπαθανασίου, Ἐφημερίους τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (Παναγίτσας) Παλαιοῦ Φαλήρου.
* * *
Στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Συμεών ἔλαβε τό λόγο καί ἀνέφερε μεταξύ τῶν ἄλλων τά ἑξῆς: «Μεγάλη ἡ σημερινή ἑορτή τῆς συνάξεως τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ἑορτή πού συνδέεται μέ τή λαμπρή ἑορτή τῶν Φώτων, τῆς βαπτίσεως τοῦ Κυρίου μας στόν Ἰορδάνη ποταμό καί φανερώσεως τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Κατά τήν εὔσημο ταύτη ἡμέρα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀποφάσισα νά ἀπονείμω τιμητική διάκριση στούς νεωτέρους Ἐφημερίους τῆς Ἐνορίας αὐτῆς, στόν π. Ἰωσήφ καί τόν π. Κωνσταντίνο. Καί λέγω νεωτέρους διότι ὁ π. Κωνσταντίνος διανύει τό 44οἔτος τῆς ἡλικίας του καί ὁ π. Ἰωσήφ τό 42ο ἔτος.
Ὁδηγήθηκα στήν ἀπόφαση αὐτή διότι καί οἱ δύο προσῆλθαν στήν ἱερωσύνη ἔχοντας ἀποκατασταθεῖ ἐπαγγελματικά, καί ἡ ἀπόφασή τους αὐτή δείχνει τήν ἀγάπη τους γιά νά διακονήσουν τήν Ἐκκλησία καί τόν λαό τοῦ Θεοῦ. Εἶναι καί οἱ δύο ἔγγαμοι, ἔχοντας δημιουργήσει χριστιανικές οἰκογένειες. Καί οἱ δύο ἔλαβαν μεγάλη μόρφωση καί ἀπέκτησαν διδακτορικό δίπλωμα, τό ἔτος 2007 ὁ π. Κωνσταντίνος ἀπό τό Τμῆμα Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, καί τό περασμένο ἔτος ὁ π. Ἰωσήφ ἀπό τή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ἀλλά ὁ π. Ἰωσήφ ἔχει περισσότερα ἔτη ἱερωσύνης.
Στό διάστημα αὐτό τῆς ἱερωσύνης τους ἔδειξαν ζῆλο καί ἀφοσίωση γιά τήν Ἐκκλησία, διακόνησαν μέ φοβο Θεοῦ καί σεμνότητα τό ἱερό θυσιαστήριο. Ἔδωσαν δείγματα γραφῆς τέτοια, ὥστε ἔκρινα σωστό νά τούς ἀπονείμω σήμερα τό ὀφφίκιο τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου. Στήν Ἐκκλησία ἔχουμε τρεῖς ἱερατικούς βαθμούς, τοῦ Ἐπισκόπου, τοῦ Πρεσβυτέρου καί τοῦ Διακόνου. Τό ὀφφίκιο ἀποτελεῖ τιμητική διάκριση πού τό δίνει ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης σέ ὅσους ἐπέδειξαν ἰδιαίτερη προσήλωση γιά τό ἔργο καί τήν ἀποστολή τοῦ ἱερατικοῦ τους βαθμοῦ. Ἀπονέμω λοιπόν τό ὀφφίκιο τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου στόν π. Ἰωσήφ καί τόν π. Κωνσταντίνο μέ τήν προσδοκία νά ἐπιδείξουν μεγαλύτερο ζῆλο στήν ἱερατική τους διακονία, ἐκπληρώνοντας μέ μεγαλύτερη αὐτοσυνειδησία τό ἱερατικό τους χρέος ἔναντι τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀδελφῶν του, τῶν ἀνθρώπων».
Δέν παρέλειψε ὁ Σεβασμιώτατος κ. Συμεών νά ἀναφερθεῖ στήν ἀνάγκη νά ὑπάρξουν καί νέες ἱερατικές κλίσεις, ἀπό τήν ἴδια τήν Ἐνορία τῆς Παναγίτσας, πού εἶναι ἀπό τίς παλαιότερες τοῦ Παλαιοῦ Φαλήρου, ἀλλά δέν ἀξιώθηκε μέχρι σήμερα νά ἔχει Ἐφημέριο ἀπό τά δικά της σπλάχνα. Ἐτόνισε δέ ὅτι δέν πρέπει νά ἀναμένουμε Ἱερεῖς «οὐρανοκατέβατους», καί νά μήν ἀποβλέπουμε μόνο στό νά γίνουν τά παιδιά μας μόνο μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι, μέ ἐξοχικά, βίλες, κότερα ἀναψυχῆς κ.λπ.Ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Συμεών κάλεσε πρῶτο τόν π. Ἰωσήφ καί κατόπιν τόν π. Κωνσταντίνο καί τούς ἐχειροθέτησε –παρουσίᾳ κλήρου καί λαοῦ– Πρωτοπρεσβυτέρους, ἐπευχόμενος μέ τή σχετική εὐχή ἐκ τοῦ Ἀρχιερατικοῦ. Ὁ εὐσεβεῖς Ἐνορίτες πού εἶδαν μέ χαρά τήν ἀπονομή τοῦ Ἐπιγονατίου καί τοῦ ἐπιστηθίου Σταυροῦ στόν π. Ἰωσήφ καί τόν π. Κωνσταντίνο ἐφώναζαν κάθε φορά τό «Ἄξιος» πρός τούς δύο Ἐφημερίους τους.
* * *
Μετά τήν ἀπονομή τοῦ ὀφφικίου, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἰωσήφ Ταγαράκης, ἐμφανῶς συγκινημένος, ἀνέφερε τά ἑξῆς: «Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, ἐπιτρέψατέ μου νά ἐκφράσω ἐγκάρδιες εὐχαριστίες καί τήν εἰλικρινῆ εὐγνωμοσύνη μου γιά τήν ἀγάπη πού μᾶς δείχνετε καί τήν τιμή πού μᾶς κάνατε σήμερα.
Πρίν ἀπό ὀκτώ ἔτη μέ ἀναδεχθήκατε καί μέ χειροτονήσατε, εἰσάγοντάς με στήν ἱερωσύνη. Μέ τοποθετήσατε σέ μιά λαμπρή Ἐνορία, ἀνάμεσα σέ δοκιμασμένους πνευματικούς Ἱερεῖς. Τόν ἀρχιμανδρίτη π. Χριστοφόρο, πού μέ τήν ἐμπειρία του προλαμβάνει τά ποιμαντικά μας ἀτοπήματα καί βοηθᾶ στή μορφοποίηση τῶν πρωτοβουλιῶν μας. Τόν π. Σπυρίδωνα πού μᾶς παραδειγματίζει μέ τήν ἐργατικότητα καί τήν εὐσέβειά του. Τούς ἀείμνηστους π. Δημήτριο καί π. Βασίλειο, πού ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς χειροτονίας μοῦ κράτησαν τό χέρι καθοδηγώντας με βῆμα πρός βῆμα στήν πορεία τῆς ἱερωσύνης. Τόν π. Χρῆστο Πετράκο, πού ἀνοίγει διάπλατα τήν ἀγκαλιά του καί μᾶς ἀσπάζεται κάθε φορά πού τόν ἐπισκεπτόμαστε γιά νά μεταλάβει τό σῶμα καί τό αἵμα τοῦ Χριστοῦ μας.
Σεβασμιώτατε, εὐχαριστοῦμε γιά ὅλες τίς εὐεργεσίες. Ἐκζητοῦμε τίς δικές σας εὐχές καί τίς προσευχές, ὥστε νά μᾶς δίδει ὁ Θεός “ἀνένοχον καί ἀκατάκριτον τήν παράστασιν τοῦ ἁγίου θυσιαστηρίου”. Νά στεκόμαστε ὄρθριοι καί καθαροί μπροστά στήν Ἁγία Τράπεζα καί νά ἱερουργοῦμε νά ἱερά Αὐτοῦ μυστήρια. Ἀμήν».
* * *
Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Κωνσταντίνος Παπαθανασίου ἀπευθύνθηκε στόν Σεβασμιώτατο ὡς ἑξῆς: «Αἰσθήματα βαθιᾶς συγκίνησης, μεγάλης εὐχαριστίας πρός τόν Θεό καί πολλῆς εὐγνωμοσύνης πρός τόν πρόσωπό σας, Σεβασμιώτατε, μέ διακατέχουν καί αὐλακώνουν αὐτή τή στιγμή τήν ψυχή μου. Διότι ἀπό τά τίμια χέρια σας ἔλαβα τόν Ἰανουάριο τοῦ 2008 τό χάρισμα τῆς διακονίας καί εἰσῆλθα “εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου παρακῦψαι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι ἐπιθυμοῦσι”. Καί τόν Μάιο τοῦ ἴδιου ἔτους μέ καταστήσατε διάκονο καί λειτουργό τῶν ἱερῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Ποιός μπορεῖ νά εἰσέλθει, ἀπευθύνομαι στόν ἑαυτό μου, νά προσεγγίσει ἤ νά λειτουργήσει τά οὐράνια μυστήρια τῆς θείας Βασιλείας;
Ὅμως, μέ τή δική σας ἀγάπη, τή δική σας προσευχή καί τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ παρῆλθε ὅλο αὐτό τό διάστημα τῶν τρισήμισι ἐτῶν. Στό πρόσωπό σας, Σεβασμιώτατε, βλέπουμε τόν Πατέρα τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνάξεως, τόν Ἐπίσκοπο τοῦ προφητικο-αποστολικοῦ κηρύγματος, τόν συνεχιστή τῆς ἁγιοπατερικῆς παραδόσεως, τόν ἐκφραστή τῆς χαρισματικῆς ζωῆς· διαισθανόμαστε τόν “ἀγρυπνοῦντα ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν” πατέρα, τόν ”ποιμένα καί ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ἡμῶν”, ὁ ὁποῖος μᾶς κατευθύνει ἀκλινῶς στό δρόμο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας, καί οὐσιαστικά μᾶς διαπορθμεύει στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, κατά τήν ἔκφραση τοῦ ἱεροῦ Φωτίου.
Γι’ αὐτό ἐπιθυμῶ αὐτή τή στιγμή νά ἐκφράσω τή μεγάλη μου εὐγνωμοσύνη καί τήν υἱική ἀφοσίωση πρός Ἐσᾶς. Νά σᾶς εὐχαριστήσω γιά τή σημερινή μεγάλη τιμητική διάκριση. Νά εὐχαριστήσω τούς χριστοφόρους συμπρεσβυτέρους μου, οἱ ὁποῖοι μέ πολλή ἀγάπη καί πολλή γλυκύτητα μέ περιέβαλαν ἀπό τήν πρώτη στιγμή. Ἐπίσης, νά εὐχαριστήσω τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ, διότι τόσο ἐδῶ στό μεγαλοπρεπή Ναό τῆς Παναγίας, ὅσο καί στό κατανυκτικό Παρεκκλήσιο τοῦ Παντοκράτορα ἡ ἱερωσύνη πού βιώνω εἶναι μιά γλυκιά ἱερωσύνη, μιά ἱερωσύνη ἄλυπη, μιά ἱερωσύνη μυστική ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου.
Εὐχηθεῖτε, Σεβασμιώτατε, ἡ ἐπιφανεῖσα σωτήρια χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί ἡ ἄφατη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ ἀνέκφραση μυστική κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά εἶναι πάντοτε μαζί μας. Καί πρός Ἐσᾶς ἀπευθυνόμενος λέγω: ”Συμεών τοῦ Σεβασμιωτάτου καί Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης καί Φαλήρου, ἡμῶν δέ Πατρός καί Ποιμενάρχου” εἴησαν τά ἔτη πολλά καί εὐλογημένα δαψιλῶς παρά Κυρίου Παντοκράτορος».
* * *
Μετά τήν ἀπόλυση τῆς θείας Λειτουργίας, οἱ δύο Πρωτοπρεσβύτεροι π. Ἰωσήφ Ταγαράκης καί π. Κωνσταντίνος Παπαθανασίου ἐδέχθηκαν τίς θερμές εὐχές τῶν συνεφημερίων τους, Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου π. Χριστοφόρου Νάνου, Αἰδεσ. Πρωτ. π. Σπυρίδωνος Χριστόπουλου καί Ἱερολογ. Διακ. π. Κωνσταντίνου Κούβα, καθώς καί ὅλου τοῦ ἐκκλησιάσματος.
Κατά τήν εὔσημο ταύτη ἡμέρα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀποφάσισα νά ἀπονείμω τιμητική διάκριση στούς νεωτέρους Ἐφημερίους τῆς Ἐνορίας αὐτῆς, στόν π. Ἰωσήφ καί τόν π. Κωνσταντίνο. Καί λέγω νεωτέρους διότι ὁ π. Κωνσταντίνος διανύει τό 44οἔτος τῆς ἡλικίας του καί ὁ π. Ἰωσήφ τό 42ο ἔτος.
Ὁδηγήθηκα στήν ἀπόφαση αὐτή διότι καί οἱ δύο προσῆλθαν στήν ἱερωσύνη ἔχοντας ἀποκατασταθεῖ ἐπαγγελματικά, καί ἡ ἀπόφασή τους αὐτή δείχνει τήν ἀγάπη τους γιά νά διακονήσουν τήν Ἐκκλησία καί τόν λαό τοῦ Θεοῦ. Εἶναι καί οἱ δύο ἔγγαμοι, ἔχοντας δημιουργήσει χριστιανικές οἰκογένειες. Καί οἱ δύο ἔλαβαν μεγάλη μόρφωση καί ἀπέκτησαν διδακτορικό δίπλωμα, τό ἔτος 2007 ὁ π. Κωνσταντίνος ἀπό τό Τμῆμα Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, καί τό περασμένο ἔτος ὁ π. Ἰωσήφ ἀπό τή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ἀλλά ὁ π. Ἰωσήφ ἔχει περισσότερα ἔτη ἱερωσύνης.
Στό διάστημα αὐτό τῆς ἱερωσύνης τους ἔδειξαν ζῆλο καί ἀφοσίωση γιά τήν Ἐκκλησία, διακόνησαν μέ φοβο Θεοῦ καί σεμνότητα τό ἱερό θυσιαστήριο. Ἔδωσαν δείγματα γραφῆς τέτοια, ὥστε ἔκρινα σωστό νά τούς ἀπονείμω σήμερα τό ὀφφίκιο τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου. Στήν Ἐκκλησία ἔχουμε τρεῖς ἱερατικούς βαθμούς, τοῦ Ἐπισκόπου, τοῦ Πρεσβυτέρου καί τοῦ Διακόνου. Τό ὀφφίκιο ἀποτελεῖ τιμητική διάκριση πού τό δίνει ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης σέ ὅσους ἐπέδειξαν ἰδιαίτερη προσήλωση γιά τό ἔργο καί τήν ἀποστολή τοῦ ἱερατικοῦ τους βαθμοῦ. Ἀπονέμω λοιπόν τό ὀφφίκιο τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου στόν π. Ἰωσήφ καί τόν π. Κωνσταντίνο μέ τήν προσδοκία νά ἐπιδείξουν μεγαλύτερο ζῆλο στήν ἱερατική τους διακονία, ἐκπληρώνοντας μέ μεγαλύτερη αὐτοσυνειδησία τό ἱερατικό τους χρέος ἔναντι τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀδελφῶν του, τῶν ἀνθρώπων».
Δέν παρέλειψε ὁ Σεβασμιώτατος κ. Συμεών νά ἀναφερθεῖ στήν ἀνάγκη νά ὑπάρξουν καί νέες ἱερατικές κλίσεις, ἀπό τήν ἴδια τήν Ἐνορία τῆς Παναγίτσας, πού εἶναι ἀπό τίς παλαιότερες τοῦ Παλαιοῦ Φαλήρου, ἀλλά δέν ἀξιώθηκε μέχρι σήμερα νά ἔχει Ἐφημέριο ἀπό τά δικά της σπλάχνα. Ἐτόνισε δέ ὅτι δέν πρέπει νά ἀναμένουμε Ἱερεῖς «οὐρανοκατέβατους», καί νά μήν ἀποβλέπουμε μόνο στό νά γίνουν τά παιδιά μας μόνο μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι, μέ ἐξοχικά, βίλες, κότερα ἀναψυχῆς κ.λπ.Ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Συμεών κάλεσε πρῶτο τόν π. Ἰωσήφ καί κατόπιν τόν π. Κωνσταντίνο καί τούς ἐχειροθέτησε –παρουσίᾳ κλήρου καί λαοῦ– Πρωτοπρεσβυτέρους, ἐπευχόμενος μέ τή σχετική εὐχή ἐκ τοῦ Ἀρχιερατικοῦ. Ὁ εὐσεβεῖς Ἐνορίτες πού εἶδαν μέ χαρά τήν ἀπονομή τοῦ Ἐπιγονατίου καί τοῦ ἐπιστηθίου Σταυροῦ στόν π. Ἰωσήφ καί τόν π. Κωνσταντίνο ἐφώναζαν κάθε φορά τό «Ἄξιος» πρός τούς δύο Ἐφημερίους τους.
* * *
Πρίν ἀπό ὀκτώ ἔτη μέ ἀναδεχθήκατε καί μέ χειροτονήσατε, εἰσάγοντάς με στήν ἱερωσύνη. Μέ τοποθετήσατε σέ μιά λαμπρή Ἐνορία, ἀνάμεσα σέ δοκιμασμένους πνευματικούς Ἱερεῖς. Τόν ἀρχιμανδρίτη π. Χριστοφόρο, πού μέ τήν ἐμπειρία του προλαμβάνει τά ποιμαντικά μας ἀτοπήματα καί βοηθᾶ στή μορφοποίηση τῶν πρωτοβουλιῶν μας. Τόν π. Σπυρίδωνα πού μᾶς παραδειγματίζει μέ τήν ἐργατικότητα καί τήν εὐσέβειά του. Τούς ἀείμνηστους π. Δημήτριο καί π. Βασίλειο, πού ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς χειροτονίας μοῦ κράτησαν τό χέρι καθοδηγώντας με βῆμα πρός βῆμα στήν πορεία τῆς ἱερωσύνης. Τόν π. Χρῆστο Πετράκο, πού ἀνοίγει διάπλατα τήν ἀγκαλιά του καί μᾶς ἀσπάζεται κάθε φορά πού τόν ἐπισκεπτόμαστε γιά νά μεταλάβει τό σῶμα καί τό αἵμα τοῦ Χριστοῦ μας.
Σεβασμιώτατε, εὐχαριστοῦμε γιά ὅλες τίς εὐεργεσίες. Ἐκζητοῦμε τίς δικές σας εὐχές καί τίς προσευχές, ὥστε νά μᾶς δίδει ὁ Θεός “ἀνένοχον καί ἀκατάκριτον τήν παράστασιν τοῦ ἁγίου θυσιαστηρίου”. Νά στεκόμαστε ὄρθριοι καί καθαροί μπροστά στήν Ἁγία Τράπεζα καί νά ἱερουργοῦμε νά ἱερά Αὐτοῦ μυστήρια. Ἀμήν».
* * *
Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Κωνσταντίνος Παπαθανασίου ἀπευθύνθηκε στόν Σεβασμιώτατο ὡς ἑξῆς: «Αἰσθήματα βαθιᾶς συγκίνησης, μεγάλης εὐχαριστίας πρός τόν Θεό καί πολλῆς εὐγνωμοσύνης πρός τόν πρόσωπό σας, Σεβασμιώτατε, μέ διακατέχουν καί αὐλακώνουν αὐτή τή στιγμή τήν ψυχή μου. Διότι ἀπό τά τίμια χέρια σας ἔλαβα τόν Ἰανουάριο τοῦ 2008 τό χάρισμα τῆς διακονίας καί εἰσῆλθα “εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου παρακῦψαι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι ἐπιθυμοῦσι”. Καί τόν Μάιο τοῦ ἴδιου ἔτους μέ καταστήσατε διάκονο καί λειτουργό τῶν ἱερῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Ποιός μπορεῖ νά εἰσέλθει, ἀπευθύνομαι στόν ἑαυτό μου, νά προσεγγίσει ἤ νά λειτουργήσει τά οὐράνια μυστήρια τῆς θείας Βασιλείας;
Ὅμως, μέ τή δική σας ἀγάπη, τή δική σας προσευχή καί τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ παρῆλθε ὅλο αὐτό τό διάστημα τῶν τρισήμισι ἐτῶν. Στό πρόσωπό σας, Σεβασμιώτατε, βλέπουμε τόν Πατέρα τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνάξεως, τόν Ἐπίσκοπο τοῦ προφητικο-αποστολικοῦ κηρύγματος, τόν συνεχιστή τῆς ἁγιοπατερικῆς παραδόσεως, τόν ἐκφραστή τῆς χαρισματικῆς ζωῆς· διαισθανόμαστε τόν “ἀγρυπνοῦντα ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν” πατέρα, τόν ”ποιμένα καί ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ἡμῶν”, ὁ ὁποῖος μᾶς κατευθύνει ἀκλινῶς στό δρόμο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας, καί οὐσιαστικά μᾶς διαπορθμεύει στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, κατά τήν ἔκφραση τοῦ ἱεροῦ Φωτίου.
Γι’ αὐτό ἐπιθυμῶ αὐτή τή στιγμή νά ἐκφράσω τή μεγάλη μου εὐγνωμοσύνη καί τήν υἱική ἀφοσίωση πρός Ἐσᾶς. Νά σᾶς εὐχαριστήσω γιά τή σημερινή μεγάλη τιμητική διάκριση. Νά εὐχαριστήσω τούς χριστοφόρους συμπρεσβυτέρους μου, οἱ ὁποῖοι μέ πολλή ἀγάπη καί πολλή γλυκύτητα μέ περιέβαλαν ἀπό τήν πρώτη στιγμή. Ἐπίσης, νά εὐχαριστήσω τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ, διότι τόσο ἐδῶ στό μεγαλοπρεπή Ναό τῆς Παναγίας, ὅσο καί στό κατανυκτικό Παρεκκλήσιο τοῦ Παντοκράτορα ἡ ἱερωσύνη πού βιώνω εἶναι μιά γλυκιά ἱερωσύνη, μιά ἱερωσύνη ἄλυπη, μιά ἱερωσύνη μυστική ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου.
Εὐχηθεῖτε, Σεβασμιώτατε, ἡ ἐπιφανεῖσα σωτήρια χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί ἡ ἄφατη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ ἀνέκφραση μυστική κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά εἶναι πάντοτε μαζί μας. Καί πρός Ἐσᾶς ἀπευθυνόμενος λέγω: ”Συμεών τοῦ Σεβασμιωτάτου καί Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης καί Φαλήρου, ἡμῶν δέ Πατρός καί Ποιμενάρχου” εἴησαν τά ἔτη πολλά καί εὐλογημένα δαψιλῶς παρά Κυρίου Παντοκράτορος».
* * *
Μετά τήν ἀπόλυση τῆς θείας Λειτουργίας, οἱ δύο Πρωτοπρεσβύτεροι π. Ἰωσήφ Ταγαράκης καί π. Κωνσταντίνος Παπαθανασίου ἐδέχθηκαν τίς θερμές εὐχές τῶν συνεφημερίων τους, Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου π. Χριστοφόρου Νάνου, Αἰδεσ. Πρωτ. π. Σπυρίδωνος Χριστόπουλου καί Ἱερολογ. Διακ. π. Κωνσταντίνου Κούβα, καθώς καί ὅλου τοῦ ἐκκλησιάσματος.
