Με ιδαίτερη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια, πανηγύρισε το νησί των Σπετσών την ιερά μνήμη των Αγίων Τριών Νεομαρτύρων Νικολάου, Ιωάννου και Σταματίου, οι οποίοι μαρτύρησαν Μετά το πέρας του εσπερινού ο Σεβασμιώτατος και οι επίσημοι επισκέφθηκαν την δωροέκθεση που διοργάνωσε το Φιλόπτωχο Ταμείο της ενορίας Αγίου Νικολάου Σπετσών και παρεκάθησαν σε επίσημο δείπνο. Την κυριώνυμο ημέρα εψάλη ο Όρθρος και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον περικαλλή ναό των Αγίων Νεομαρτύρων και εν συνεχεία πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση της ιεράς εικόνας και των τιμίων λειψάνων στους γραφικούς δρόμους του νησιού. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας στην "Καποδιστριακή Αίθουσα" ο π. Ιουστίνος ομίλησε σε εόρτιο εκδήλωση αφιερωμένη στην 100ετηρίδα από την απελευθέρωση της Μακεδονίας (1912- 2012) και προβλήθηκε επίκαιρο ντοκιμαντέρ με τίτλο: "ΦΛΩΡΙΝΑ- ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ: ΔΥΟ ΠΟΛΕΙΣ, ΔΥΟ ΛΙΜΝΕΣ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ".
ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΣΠΕΤΣΙΩΤΩΝ:
Οι άγιοι τρεις Νεομάρτυρες κατάγονταν από τις Σπέτσες και εξασκούσαν το επάγγελμα του ναυτικού και του εμπόρου. Ο Νικόλαος ήταν θείος των Ιωάννου και Σταματίου (αδελφός της μητέρας τους) και τους είχε υπό την προστασία του, καθότι ορφανοί εκ πατρός. Στις αρχές του 1822, και ενώ εμαίνετο ο απελευθερωτικός αγώνας του Γένους, οι τρεις Σπετσιώτες ναυτικοί ξεκίνησαν με το πλοίο τους για να εμπορευτούν λάδι στα Μικρασιατικά παράλια. Στις ακτές τις Χίου το πλοίο εξώκειλε και οι τρεις κρυβόμενοι ζήτησαν από κάποιον Χριστιανό να τους προμηθεύσει τα απαραίτητα για να το επισκευάσουν και να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Εκείνος όμως σαν άλλος Εφιάλτης τους πρόδωσε και προσήχθησαν στον πασά της Χίου, με μόνη κατηγορία ότι ήταν Σπετσιώτες, άρα αγνώμονες στον Σουλτάνο (με δεδομένο ότι οι Σπέτσες επαναστάτησαν πρώτες από τα άλλα νησιά). Μόνος τρόπος να γλυτώσουν την ζωή τους να αρνηθούν τον Χριστό και να προσκυνήσουν στο τζαμί. Αρνούμενοι κάτι τέτοιο εγκλείστηκαν στην φυλακή της Χίου και εκεί τους προετοίμασε για το μαρτύριο ο επίσης έγκλειστος Μητροπολίτης Χίου και μετ' ου πολύ εθνομάρτυς και εκείνος, Πλάτων. Τελικά στις 3 Φεβρουαρίου του 1822 αποκεφαλίσθηκαν στην θέση Βουνάκι της πόλεως Χϊου και τα τίμια λείψανά τους ετάφησαν σε άγνωστο τόπο. Αποτελούν το καύχημα και τους πολιούχους των Σπετσών, οι οποίες κοσμούνται από τον περικαλλή ναό τους. Επίσης είναι οι προστάτες άγιοι του εμπορικού κόσμου καθότι έχουν ανακηρυχθεί προστάτες των εμπορικών συλλόγων Σπετσών, Πειραιά και Βόλου.
