Στην Εκδήλωση το «παρών» έδωσε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Παύλος, ο οποίος έκλεισε και την Εκδήλωση, στην οποία παρευρέθησαν αρκετοί κληρικοί, δημοτικοί σύμβουλοι, εκπαιδευτικοί και πλήθος κόσμου.
Την Εκδήλωση προλόγισε η Πρόεδρος της «Απολλωνίας» κ. Μαριάννα Μαυραγάνη, η οποία ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο, τον ομιλητή, τον Προϊστάμενο του Ιερού Ναού, τα μέλη του Συλλόγου και όλο τον κόσμο που προσήλθε.
Ο κ. Γιανναράς, αφού ευχαρίστησε την Πρόεδρο και τον Σεβασμιώτατο για την τιμητική πρόσκληση, τόνισε πως το θέμα είναι τεράστιο και έκανε μία ιστορική αναδρομή για τη σχέση της Ελλάδας με αυτό που ονομάζουμε «Δύση». Στη συνέχεια, προχώρησε στη διευκρίνιση του όρου «Δύση» και παρουσίασε πώς η Δύση διαμορφώθηκε, ιστορικά, πολιτιστικά, φυλετικά και κοινωνικά. Ο κ. Καθηγητής έκανε λόγο για κάθοδο βάρβαρων-απολίτιστων φυλών, για μαζικές βαπτίσεις και μεταστροφές στο Χριστιανισμό, χωρίς όμως ουσιαστικές πνευματικές προϋποθέσεις, για οικειοποίηση της Θεολογίας του Αυγουστίνου και του νομικίστικου σχολαστικισμού στη συνέχεια ∙ επίσης για ένωση από τον Καρλομάγνο και οικειοποίηση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με την πτώση της βασιλεύουσας από τους Φράγκους και στη συνέχεια από τους Οθωμανούς, για την πίστη ότι οι Δυτικοί διατήρησαν την Ελληνικότητα κ.α. Στο τέλος της ομιλίας του, ο ομιλητής επεσήμανε ότι υπάρχει ελπίδα να βρούμε την πολιτιστική μας ιδιαιτερότητα, αρκεί «η Ελλάδα να ξαναγίνει ένα απέραντο Σχολείο» και να ομιλούμε με τους Ευρωπαίους «με αρχοντιά και συνείδηση της ετερότητάς μας».
Ακολούθησε συζήτηση και στο τέλος τον λόγο έλαβε ο Σεβασμιώτατος, ο οποίος ευχαρίστησε τον κύριο Καθηγητή για τα όσα ωραία ανέπτυξε. Ο Ποιμενάρχης μας θυμήθηκε ότι γνώρισε τον κ. Καθηγητή ως Ιεροκήρυκα της Αγίας Φιλοθέης το 1962, ενώ ο ίδιος ακόμη ήταν λαϊκός Κατηχητής, και αναφέρθηκε στα συγγράμματα και τα άρθρα του, λέγοντας ότι, χωρίς να συμφωνεί με όλα, αναγνωρίζει στο πρόσωπό του, ότι ψάχνει για την αλήθεια και καταθέτει την άποψή του, χωρίς να φοβάται για τις συνέπειες και τις αντιδράσεις. Τέλος, ευχήθηκε ο Θεός να φυλάει τον κ. Καθηγητή για πολλά χρόνια ακόμα για να οικοδομεί και να αφυπνίζει.
