«Ποικιλία χαρισμάτων ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ» ήταν το θέμα της ομιλίας που ανέπτυξε ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σχοινάς, την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου στα πλαίσια του Προγράμματος
«Ενορία εν δράσει..».
Ξεκινώντας με την αφορμή του τίτλου της ομιλίας του, αναφέρθηκε στον «Ύμνο της Αγάπης», στην πρώτη επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους. «Απευθύνεται στους Κορινθίους και τους λέει ότι αποτελούν ένα αναπόσπαστο μέλος του σώματος του Χριστού αλλά ταυτόχρονα και ένα αυτόνομο με τα δικά του χαρακτηριστικά γνωρίσματα και τα δικά του χαρίσματα», ανέφερε ο π. Γεώργιος, αναλύοντας λίγο τα λόγια του Αποστόλου Παύλου και εξηγώντας πως απαριθμεί τα χαρίσματα που περιβάλουν του Αποστόλους, τους Προφήτες, του Διδασκάλους, τους ανθρώπους που διοικούν.
Απαντώντας στο ερώτημα «γιατί ο Θεός μοιράζει τα χαρίσματα σε πολλούς ανθρώπους και δεν τα δίνει σε έναν μόνο», αναφέρει ότι ο άνθρωπος, σε μία τέτοια περίπτωση, θα έπεφτε σε πλάνη και τονίζει ότι «ο Θεός μοιράζει σύμφωνα με την προσωπικότητα, το χαρακτήρα, με την κλίση και την ιδιαιτερότητα του καθενός».
Ο π. Γεώργιος, σε ένα άλλο σημείο της ομιλίας του, μίλησε για το ότι πρέπει να ανακαλύψουμε ο καθένας τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός, να τα γνωρίσουμε, να δοξάσουμε το όνομά Του γι αυτά και να τα βάλουμε να ενεργούν για λογαριασμό Του και για το καλό του συνόλου. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά «όταν κανείς βάλει τα χαρίσματά του κάτω από την υπηρεσία του Θεού και των συνανθρώπων του, τότε έρχεται η χάρις του Αγίου Πνεύματος και τον εξοπλίζει πνευματικά, ούτως ώστε να μπορέσει να διακονηθεί ακόμη καλύτερα ο λαός του Θεού».
Μιλώντας με παραδείγματα, τόνισε πως ακόμα και αν κάποιος δεν έχει κάποια ιδιαίτερη μόρφωση, έχει κάτι, έστω απλό, που μπορεί να προσφέρει και με αυτόν τον τρόπο έρχεται η Χάρις του Θεού και τον εξοπλίζει με περισσότερα χαρίσματα, πάντα έχοντας την συνείδηση ότι αποτελεί μέλος του σώματος του Χριστού. «Έτσι όλα τα χαρίσματα ενώνονται και γίνονται χαρίσματα των Χριστιανών», συμπέρανε.
Συνέχισε, κάνοντας μνεία στο φόβο του ανθρώπου να εκτεθεί και να διακονήσει με τα χαρίσματά του το Θεό και το συνάνθρωπο, κάτι που εν τέλει τον κάνει τα ακυρώνει. «Το Ευαγγέλιο δεν μας μιλάει για θεωρητική λειτουργία της αγάπης και θεωρητική λειτουργία των χαρισμάτων μας, αλλά έμπρακτη λειτουργία», τόνισε ο π. Γεώργιος προτρέποντας να μην καμφθούμε από τις δυσκολίες που ενδέχεται να εμφανιστούν σε αυτό το έργο.
«Ας γίνουμε άνθρωποι εκκλησιαστικοί. Ας εργαστούμε για να σωθούμε όλοι», μας παρότρυνε προς το τέλος της ομιλίας του, ενώ ολοκλήρωσε θέτοντας έναν κοινό προβληματισμό, λέγοντας χαρακτηριστικά «ας αναλογιστούμε, πώς αξιοποιούμε τα χαρίσματά μας, ας τα εντάξουμε στη χάρη του Θεού και εκείνος θα μας φωτίσει ιδιαίτερα και θα μας διδάξει το δρόμο της αγάπης».
«Ενορία εν δράσει..».
Ξεκινώντας με την αφορμή του τίτλου της ομιλίας του, αναφέρθηκε στον «Ύμνο της Αγάπης», στην πρώτη επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους. «Απευθύνεται στους Κορινθίους και τους λέει ότι αποτελούν ένα αναπόσπαστο μέλος του σώματος του Χριστού αλλά ταυτόχρονα και ένα αυτόνομο με τα δικά του χαρακτηριστικά γνωρίσματα και τα δικά του χαρίσματα», ανέφερε ο π. Γεώργιος, αναλύοντας λίγο τα λόγια του Αποστόλου Παύλου και εξηγώντας πως απαριθμεί τα χαρίσματα που περιβάλουν του Αποστόλους, τους Προφήτες, του Διδασκάλους, τους ανθρώπους που διοικούν.
Απαντώντας στο ερώτημα «γιατί ο Θεός μοιράζει τα χαρίσματα σε πολλούς ανθρώπους και δεν τα δίνει σε έναν μόνο», αναφέρει ότι ο άνθρωπος, σε μία τέτοια περίπτωση, θα έπεφτε σε πλάνη και τονίζει ότι «ο Θεός μοιράζει σύμφωνα με την προσωπικότητα, το χαρακτήρα, με την κλίση και την ιδιαιτερότητα του καθενός».
Ο π. Γεώργιος, σε ένα άλλο σημείο της ομιλίας του, μίλησε για το ότι πρέπει να ανακαλύψουμε ο καθένας τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός, να τα γνωρίσουμε, να δοξάσουμε το όνομά Του γι αυτά και να τα βάλουμε να ενεργούν για λογαριασμό Του και για το καλό του συνόλου. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά «όταν κανείς βάλει τα χαρίσματά του κάτω από την υπηρεσία του Θεού και των συνανθρώπων του, τότε έρχεται η χάρις του Αγίου Πνεύματος και τον εξοπλίζει πνευματικά, ούτως ώστε να μπορέσει να διακονηθεί ακόμη καλύτερα ο λαός του Θεού».
Μιλώντας με παραδείγματα, τόνισε πως ακόμα και αν κάποιος δεν έχει κάποια ιδιαίτερη μόρφωση, έχει κάτι, έστω απλό, που μπορεί να προσφέρει και με αυτόν τον τρόπο έρχεται η Χάρις του Θεού και τον εξοπλίζει με περισσότερα χαρίσματα, πάντα έχοντας την συνείδηση ότι αποτελεί μέλος του σώματος του Χριστού. «Έτσι όλα τα χαρίσματα ενώνονται και γίνονται χαρίσματα των Χριστιανών», συμπέρανε.
Συνέχισε, κάνοντας μνεία στο φόβο του ανθρώπου να εκτεθεί και να διακονήσει με τα χαρίσματά του το Θεό και το συνάνθρωπο, κάτι που εν τέλει τον κάνει τα ακυρώνει. «Το Ευαγγέλιο δεν μας μιλάει για θεωρητική λειτουργία της αγάπης και θεωρητική λειτουργία των χαρισμάτων μας, αλλά έμπρακτη λειτουργία», τόνισε ο π. Γεώργιος προτρέποντας να μην καμφθούμε από τις δυσκολίες που ενδέχεται να εμφανιστούν σε αυτό το έργο.
«Ας γίνουμε άνθρωποι εκκλησιαστικοί. Ας εργαστούμε για να σωθούμε όλοι», μας παρότρυνε προς το τέλος της ομιλίας του, ενώ ολοκλήρωσε θέτοντας έναν κοινό προβληματισμό, λέγοντας χαρακτηριστικά «ας αναλογιστούμε, πώς αξιοποιούμε τα χαρίσματά μας, ας τα εντάξουμε στη χάρη του Θεού και εκείνος θα μας φωτίσει ιδιαίτερα και θα μας διδάξει το δρόμο της αγάπης».