Το Αθηναϊκό κοινό, αλλά και αρκετοί Χαλκιδείς, απόλαυσαν την Χορωδία Παραδοσιακής Μουσικής, να αποδίδει με θαυμάσιο τρόπο Θρήνους της Αλώσεως, από την δημοτική μουσική μας παράδοση, με τη συνοδεία της Ορχήστρας Παραδοσιακών Οργάνων, την οποία αποτελούσαν οι Ανδρέας Σκάνδαλος στο Κανονάκι, Διονύσιος Θεοδόσης στο Κλαρίνο, Κωνσταντίνος Κίκκιλης στο Βιολί, Ηλίας Μαυρίκης στο Λαούτο και Μιχαήλ Μπακάλης στα Κρουστά.
Στην έναρξη της Εκδήλωσης, ο κ. Αντώνιος Λαμπίδης – Πρόεδρος του Ιστορικού Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών, καλωσόρισε τους παρισταμένους και ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδος κ. Χρυσόστομο στο πρόσωπο του παρισταμένου Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου του Αρχιμ. Φιλοθέου Θεοχάρη, για την ευλογία της παρουσίας της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής στην Εκδήλωση.
Το Πρόγραμμα της Εκδήλωσης, το οποίο επιμελήθηκε ο ομιλητής, αντιστράτηγος ε.α. κ. Ιωάννης Βερβενιώτης, περιελάμβανε το Χρονικό της Αλώσεως και είχε ως θέμα τον «ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΨΥΧΗ», όπως διαδόθηκε μέσα από τούς θρήνους και τα ποιήματα της ελληνικής λαϊκής παράδοσής μας, τα οποία απέδωσε η Χορωδία, οι σολίστ κ. Δήμος Τσίμπος, κ. Γεώργιος Καραγκούνης και κ. Κωνσταντίνος Χριστογεώργος, ο αφηγητής κ. Ευάγγελος Στάμου, οι απαγγελίες της κ. Κυριακής Παπαγρηγορίου και του μαθητή Γεωργίου Κουλοχέρη, ενώ παράλληλα, με την ευθύνη της κ. Χριστίνας Βερβενιώτη, προβάλλονταν εικόνες, φωτογραφίες και χάρτες με θέμα την Άλωση, καθώς και τα λόγια των ποιημάτων και των τραγουδιών, υποβοηθητικά για τους παρισταμένους, ώστε να μπουν στο «πνεύμα» της Εκδήλωσης.
Ο κ. Βερβενιώτης άρχισε την ομιλία του με το γνωστό δημοτικό τραγούδι του Πανελληνίου Θρήνου της «Αγιά Σοφιάς»: «Σημαίνει ο Θός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια, σημαίνει κι ηΑγιά Σοφιά, το μέγα μοναστήρι..» και συνέχισε επισημαίνοντας ότι «...το τραγικό γεγονός της Αλώσεως συγκίνησε και συγκλόνισε βαθειά την Εθνική μας ψυχή. Εκίνησε καλάμους των εγγραμμάτων στο να γράψουν ιστορία. Έκαμε τη λαϊκή φαντασία να δημιουργήσει το θρυλικό μαρμαρωμένο βασιλιά σαν εγγύηση και οδηγό για την μελλοντική πορεία του Γένους. Και να παρηγορεί τη βαρυπενθούσα και κλαίουσα Θεοτόκο για το χαμό της Πόλης που ήταν στη χάρη της αφιερωμένη. Έκαμε στιχουργούς να αφιερώσουν ποιήματα στον χαμό της άμοιρης Πόλης και στο δραματικό αλλά ηρωικό τέλος του Βασιλιά της Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και την λαϊκή ψυχή να συνθέσει θρήνους και τραγούδια που τα έψαλαν την αναστάσιμη περίοδο του Πάσχα σαν παρήγορη νοσταλγία του ένδοξου παρελθόντος και ελπιδοφόρα υπόσχεση της μελλοντικής αναστάσεως του γένους...», ενώ κατέληξε λέγοντας ότι «η Πόλη των ονείρων μας δική μας θα παραμείνει, αρκεί να την θυμόμαστε, αρκεί να μην αφήσουμε ΠΟΤΕ να αλωθεί μέσα μας».
Κατά την διάρκεια του Χρονικού, η Χορωδία απέδωσε τους εξής Ύμνους, τραγούδια, ποιήματα και Θρήνους της Αλώσεως, αποσπάσασα τα ευμενή σχόλια και τον δίκαιο έπαινο όλων των παρακολουθησάντων την Εκδήλωση, μεταξύ των οποίων και ο εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμ. κ. Πλάτων Κρικρής, Ιδιαίτερος Γραμματεύς του Μακαριωτάτου παρά τη Ιερά Συνόδω.
Όντεν εθεμελιώνασιν – Ριζίτικο Κρήτης
Κύριε ελέησον... (ήχος πλ. α´ πεντάφωνος)
Την πάσαν ελπίδα μου... (ήχος β´)
Γιατί πουλί μ’ δεν κελαηδείς - Θρήνος Θράκης
Πάρθεν᾽ η Ρωμανία - Θρήνος Πόντου
Σήκω καημένε Κωνσταντή - Θρήνος Στ. Ελλάδος-Θεσσαλίας
Έψελναν όλες οι εκκλησιές - Θρήνος Αν. Θράκης- Μ. Ασίας
Εσείς πουλιά μ’ πετούμενα - Θρήνος Νιγρίτας Σερρών
Τρία καράβια - Θρήνος Αν. Θράκης
Της καλογριάς - Θρήνος Ηπείρου
Της Αγιά Σοφιάς - Θρήνος Πανελλήνιος.
Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς - Ποίημα Γ. Βιζυηνού
Τα ευζωνάκια - Δημοτικοφανές, στιχ. Ζαχ. Παπαντωνίου.
