Αποτελεί μια συγκεντρωτική καταγραφή, των στοιχείων ανέγερσης, της αρχαιολογικής αξίας, και των λαογραφικών και εθιμικών ιδιαιτεροτήτων που σχετίζονται με τον ετήσια εορτή τους. Επίσης περιέχονται απομαγνητοφωνημένες μαρτυρίες υπερηλίκων κατοίκων του Όθους, οι οποίοι με μία αυθεντικότητα που σπάνια συναντάς, ανέσυραν από την μνήμη τους, πολύτιμες πληροφορίες που αφορούν την ιστορική διαδρομή των καθαγιασμένων αυτών τόπων λατρείας. Επίσης περιλαμβάνονται τα βιογραφικά σημειώματα όλων των διατελεσάντων εφημερίων Όθους, από τον 17ο αιώνα κ.ε., καθώς και ο Κατάλογος των Επισκόπων (και από το 1865, Μητροπολιτών) Καρπάθου, από το 1562 και εξής. Στο παράρτημα του βιβλίου, επιχειρείται μια προσέγγιση θεμάτων σχετικών με την λειτουργική και θρησκευτική ιδιοπροσωπία του Όθους, όπως είναι το μακροσκελές ομοιοκατάληκτο στιχούργημα «Μοιρολόϊ της Παναγίας» που ψάλεται κάθε Μεγ. Πέμπτη, στην κεντρική Εκκλησία της ενορίας, από τις κυρίες που «ξωμαίνουν» τον θείο Εσταυρωμένο, τα παραδοσιακά Κάλαντα των Θεοφανείων, πολύ παλαιές τοπικές προσευχές, και μια αναφορά στην ιδιαιτέρως λαοφιλή «Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων».
Το εν λόγω βιβλίο, είναι αποτέλεσμα πολυετούς έρευνας, του Ιεροκήρυκα, υπευθύνου του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου, και υπευθύνου Χριστιανικής Αγωγής Νεολαίας της Ιεράς Μητροπόλεως Καρπάθου και Κάσου, Αρχιμανδρίτη, π. Μιλτιάδη Μίτσελλ, ο οποίος υπηρετεί ως ιερατικώς προϊστάμενος της ενορίας Όθους. Είναι μία επιμελημένη, πολυτελής τετράχρωμη έκδοση 164 σελίδων, διανθισμένη με πολλές εικόνες.
Η παρουσίαση του πονήματος, έγινε στην κατάμεστη αίθουσα, του Κοινοτικού Μεγάρου Όθους, την Κυριακή 10 Αυγούστου 2014, στις 8 το βράδυ, παρουσία του Σεβ. Μητροπολίτου Καρπάθου και Κάσου κ.κ. Αμβροσίου, και Ιερέων της Ιεράς Μητροπόλεως Καρπάθου και Κάσου. Η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα της Περιφερειακής Ενότητας Καρπάθου- Κάσου (Επαρχείο) της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου, του Δήμου Καρπάθου, και του Μορφωτικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Όθους «Εργασία και Χαρά». Παρευρέθησαν ο Έπαρχος Καρπάθου-Κάσου κ. Μιχάλης Ερωτόκριτος, ο Αντιδήμαρχος Καρπάθου κ. Γεώργιος Δήμαρχος, εκπρόσωποι του Τάγματος Εθνοφυλακής Καρπάθου (Στρατού Ξηράς), του Λιμενάρχη Καρπάθου κ. Νικολάου Σουρούνη, καθώς και εκπρόσωποι των ιατρικών, εκπαιδευτικών, πολιτιστικών και παραγωγικών φορέων του νησιού.
Την ευθύνη του συντονισμού της εκδήλωσης είχε ο τ. Καθηγητής της Πλαστικής Χειρουργικής, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ιατρός κ. Κωνσταντίνος Φρ. Μαντινάος, ο οποίος επήνεσε την «ελληνοπρέπεια» του συγγράμματος, αφού όπως είπε είναι γραμμένο στο πρότινος, και άνευ αιτίας καταργηθέν πολυτονικό σύστημα (ο συγγραφέας στο βιβλίο, χρησιμοποιεί ακόμα και την «βαρεία»).
Το βιβλίο παρουσίασαν στο κοινό:
α) ο Καθηγητής Λαογραφίας, της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης, ο οποίος ανέλυσε κυρίως την λαογραφική αξία της μελέτης. Επεσήμανε την πρωτοτυπία και την λαογραφική αξία, όπως την επιστημονική αρτιότητα του πονήματος, και ανέλυσε εμπεριστατωμένα επί μακρόν, τα επιμέρους στοιχεία της μελέτης.
β) ο Ηγούμενος της Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αγ. Γεωργίου Βασσών Καρπάθου, και εφημέριος της όμορης ενορίας των Πυλών, Αρχιμ. π. Καλλίνικος Μαυρολέων, ο οποίος αναφέρθηκε στις κοινές με τον συγγραφέα καταβολές, μιας και οι δύο, πρίν την απόφασή τους να διακονήσουν τον τόπο καταγωγής τους την Κάρπαθο, διετέλεσαν στελέχη του Νεανικού έργου της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, και στενοί συνεργάτες του τότε Μητροπολίτου, και σήμερα εφησυχάζοντος Μητροπολίτου πρ. Πειραιώς, κ. Καλλινίκου Καρούσου.
γ) η Υποδιευθύντρια του 33ού Δημοτικού Σχολείου Πειραιώς Αττικής κ. Ειρήνη Βασιλειώτη – Χατζηαντωνίου, με γλαφυρό και ποιητικό τρόπο, εξήρε Παρέθεσε ενδιαφέροντα παραλληλισμό ενός από τα ποιήματα του συγγραφέως, με τίτλο «Η Εκκλησιά» που δημοσιεύεται στο βιβλίο, εντοπίζοντας ομοιότητες στην έκφραση και την εκφορά και την ροή του ποιητικού λόγου του συγγραφέα, με αυτές του ποιητή Γιάννη Ρίτσου, μέσα από το ποίημά του «Το ερημοκκλήσι».
Παραθέτουμε απόσπασμα της εισήγησης της κ. Ειρήνης Βασιλειώτη:
«Θεωρώ πολύ σημαντικό ένας νέος ιερωμένος, με επαρκή επιστημονκή κατάρτιση, να ασχολείται με την έρευνα και την καταγραφή πολύτιμων ανέκδοτων ιστορικών και λαογραφικών στοιχείων που απεικονίζουν πτυχές του τρόπου ζωής περασμένων εποχών των κατοίκων της περιοχής στην οποία ζει και τελεί τα ιερατικά του καθήκοντα τα τελευταία 14 χρόνια. Τον συγγραφέα αυτής της εξαιρετικής έκδοσης, Πανοσιολογιότατο Αρχιμανδρίτη Μιλτιάδη Μίτσελλ, θα τον χαρακτήριζα λογοτέχνη- ερευνητή.
Διαβάζοντας στην αρχή τον πρόλογο του συγγραφέα , ο αναγνώστης ανακαλύπτει την ιδιαίτερη αγάπη του για τους δυο «μεγαλοπρεπείς» ναούς και τα 17 εξωκκλήσια του χωριού του. «Θαρρείς πως βρίσκεσαι στον Παράδεισο» μας λέει «καθαγιάζουν την καθημερινότητά μας», «γεμίζοντας δύναμη και παρηγοριά τους ακρίτες του Όθους». Απ΄την αρχή δηλώνει με σαφήνεια τον σκοπό της παρούσας έκδοσης που είναι η καταγραφή και διάσωση πολύτιμων στοιχείων για τους ναούς και τα ξωκκλήσια. Διαφαίνεται καθαρά η θέλησή του να αναδείξει ένα σπουδαίο στοιχείο της ταυτότητάς μας, που στο πέρασμα του χρόνου διαφύλαξε ακέραιη και αμόλυντη την ορθόδοξη πίστη μας και παράδοση, την εθνική μας συνείδηση και την πολιτισμική μας κληρονομιά.
Σε μια εποχή που οι αξίες αντικαθιστώνται από απαξίες, η παράδοση από ξενόφερτες συνήθειες, ο πατέρας Μιλτιάδης αναδεικνύει γνήσια στοιχεία της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας, τις ρίζες μας, στοιχεία ενωτικά. Ο Ναός, για παράδειγμα, μπορεί να αποτελέσει ένα κοινό σημείο αναφοράς για τους νέους με συνδετικό κρίκο τον παπά του χωριού. Όπως διαφαίνεται και στο βιβλίο, ο παπάς του χωριού ήταν ο ‘άνθρωπος του χωριού’, ‘ο δικός μας άνθρωπος’, ο οποίος πέρα από τα στενά ιερατικά του καθήκοντα, συμμετείχε στις χαρές και τις λύπες των συγχωριανών του, ήταν απλός, οικείος, ενωτικός αλλά και μπροστάρης στην αντιμετώπιση ζητημάτων που αφορούσαν το χωριό. Πριν αφοσιωθεί στην ιεροσύνη, ασκούσε συνήθως κάποια τέχνη μέσα στο χωριό και την στοιχειώδη εκκλησιαστική μόρφωση την αποκτούσε παρακολουθώντας μαθήματα σε Ιερατικές σχολές, όπως αυτή της Πάτμου.
Ο συγγραφέας εκφράζει τα πλούσια συναισθήματά του με ένα ποίημα αφιερωμένο στην «Εκκλησιά» όπου καταδεικνύεται με θρησκευτική ευλάβεια η ανεκτίμητη αξία αυτών των τόπων λατρείας του Θεού. «Αγέρωχη στέκει», «και των Αγίων οι επιβλητικές ασκητικές μορφές, δέος κατανυκτικό εκπέμπουν». «Ω εκκλησιά, που την χαρά μα και τη λύπη του βίου τούτου, αιώνες τώρα, φιλόστοργα συμπλέκεις και στεγάζεις» αναφωνεί. Διαβάζοντας το ποίημα, συνειρμικά μου έρχονται στο νου εικόνες από τους στίχους ενός μεγάλου μας ποιητή, του Γιάννη Ρίτσου, στο ποίημα «Τ’ άσπρο ξωκκλήσι» από τα 18λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας
Τ’ασπρο ξωκκλήσι στην πλαγιά κατάγναντα στον ήλιο,
πυροβολεί με το μικρό στενό παράθυρό του,
Και την καμπάνα του αψηλή στον πλάτανο δεμένη
τηνε κουρντίζει ολονυχτίς για του Αϊ- Λαού τη σκόλη
Είναι πράγματι εντυπωσιακό σε ένα μικρό χωριό να υπάρχουν τόσα πολλά ξωμονάστηρα. Άραγε, ποια ανάγκη των ανθρώπων τα δημιούργησε; Τι σημαίνει το ξωμονάστηρο για τον απλό κάτοικο του χωριού; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που γεννιούνται κατά την ανάγνωση του βιβλίου και εύστοχα απαντώνται από τον συγγραφέα. Τα ξωμονάστηρα, μικρά ασβεστωμένα στολίδια, γνήσια στοιχεία της απαράμιλλης ελληνικής γης, χτίζονταν μετά από τάμα κάποιου πιστού συνήθως, δένουν αρμονικά Ορθοδοξία και ελληνική φύση με την απλότητα και την αλήθεια που τα χαρακτηρίζει.
Στο 1ο κεφάλαιο αναλύεται ετυμολογικά από τον συγγραφέα ο όρος «εκκλησία» ως «συνάθροιση» πιστών και όχι ως προσδιορισμός του κτίσματος, το οποίο καλείται «ναός». Επίσης, γίνεται αναφορά με σεβασμό στον ιερέα ως «φορέα της Αποστολικής Διαδοχής» και τελετουργό των μυστηρίων της εκκλησίας. Τονίζεται η υποχρέωση των πιστών να εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή στους λατρευτικούς χώρους και είναι σαφής η αποδοχή της ‘Ιεράς Παράδοσης’ ως «ισόκυρη και ισάξια της Αγίας Γραφής». Διαβάζοντας το 1ο κεφάλαιο, διαπιστώνω ότι ο συγγραφέας σε 2 ½ μόλις σελίδες με αυτή τη συνοπτική εισαγωγή, με λόγο μεστό, περιεκτικό κι ευέλικτο, βοηθά τον αναγνώστη να κατανοήσει τον λόγο ύπαρξης των Ναών και την αναγκαιότητα του εκκλησιασμού των πιστών «προεστώτος του Ιερέως».
Το 2ο κεφάλαιο ξεκινά με εκτενή αναφορά στον κεντρικό ναό του χωριού μας, τον Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος(Χριστός). Ακολουθεί ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, του Αγ. Πανελεήμονα, του Αγ. Βλασίου και των υπολοίπων. Με σκέψη ερευνητή πλέον, ο συγγραφέας παραθέτει το ιστορικό πλαίσιο του θέματος. Αφήνει για λίγο την πένα του λογοτέχνη ποιητή και πιάνει αυτή του ερευνητή. Με λόγο λιτό κι απέριττο, καταθέτει αξιοσημείωτες ιστορικές πηγές (ιδιόχειρα κι επίσημα έγγραφα, βιβλιογραφικές αναφορές, προφορικές μαρτυρίες, φωτογραφικό υλικό) και πληροφορεί τον αναγνώστη για την ιστορία των ναών. Βίοι Αγίων, στοιχεία της ανέγερσης και αρχιτεκτονικής των ναών, λεπτομέρειες για το τέμπλο και την αγιογράφηση, θαύματα, απολυτίκια και άλλα καταγράφονται με ακρίβεια. Ιστορικές πηγές, αληθινές, αποτελούν οι θύμισες που κουβαλούν από το παρελθόν άνθρωποι του χωριού και μεταφέρονται αυτούσιες στο βιβλίο. Συνεπαίρνουν τον αναγνώστη και τον ταξιδεύουν σε άλλες εποχές. Τα κείμενα πλαισιώνει πλούσιο φωτογραφικό υλικό, ώστε να είναι πιο κατατοπιστική κι ελκυστική η πληροφόρηση του αποδέκτη. Στο τέλος του κεφαλαίου κάνει μια «αναγκαία παρένθεση» ως «φόρο τιμής» στην προσφορά του συγχωριανού μας λαογράφου, του αείμνηστου καθηγητή Μιχαήλ Γ. Μιχαηλίδη- Νουάρου, του οποίου τα έργα αποτέλεσαν πολύτιμες πηγές για τον συγγραφέα.
Στο 3ο κεφάλαιο παρατίθεται κατάλογος των επισκόπων- μητροπολιτών του νησιού και των εφημέριων του Όθους, εμπλουτισμένος με φωτογραφίες και βιογραφικά στοιχεία.
Στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ παρουσιάζεται σημαντικό λαογραφικό υλικό, όπως η παραλλαγή του Μοιρολογιού της Παναγίας, τα κάλαντα των Θεοφανείων, μια πολύ παλιά Οθείτικη προσευχή και η Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων.
Καταλήγοντας, ως εκπαιδευτικός, θεωρώ ότι το παρόν έργο θα μπορούσε να αποτελέσει ενδιαφέρουσα και χρήσιμη βιβλιογραφική αναφορά για κάθε μελετητή. Να βρίσκεται στις βιβλιοθήκες των σχολείων του νησιού μας ως πρότυπο εκπαιδευτικού ερευνητικού σχεδίου εργασίας (project) για περεταίρω επεξεργασία θεμάτων που αναδύονται. Για παράδειγμα, μια εργασία με θέμα τα ξωκκλήσια μιας περιοχής, θα μπορούσε να εξεταστεί πολύπλευρα, διαθεματικά και διεπιστημονικά, με αναζήτηση στοιχείων μέσα από τη Λογοτεχνία (ποιήματα, δίστιχα, πεζογραφήματα), τη Λαογραφία (ήθη, έθιμα, τοπωνύμια, κ.ά), την Τέχνη (αρχιτεκτονική, ρυθμοί, αγιογράφηση, εκκλησιαστικά κειμήλια), την Τοπική Εκκλησιαστική Ιστορία (καταγραφή θαυμάτων κ.ά.), τη Γλώσσα (όροι, ονόματα, έννοιες κ.ά.)».
και δ) ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Όθους, και συνταξ. Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Όθους κ. Κωστής Μιλ. Μαντινάος τόνισε την σπουδαιότητα καταγραφής των στοιχείων και των πολύτιμων πληροφοριών, σχετικά με την ανεκτίμητης αξίας, θρησκευτική κληρονομιά του Οθους, και αφιέρωσε την ομιλία του στην ιερή μνήμη του αδελφού του, και θείου του συγγραφέα, αείμνηστου πολύτεκνου Ιερέα π. Βασιλείου Μ. Μαντινάου, ο οποίος για μια 30ετία, υπηρέτησε θεοφιλώς και υποδειγματικά, τις ενορίες Φρυδιού Κάσου και Βωλάδας Καρπάθου.
Προβλήθηκε πολύ ενδιαφέρουσα 12λεπτη ταινία (slideshow), με σπάνιες, ανέκδοτες εικόνες, Ναών, εικόνων, ιερέων κ.τ.λ., σχετικές με την εκκλησιαστική και ενοριακή ζωή, της εν λόγω ενορίας, Όθους Καρπάθου.
Χαιρετισμούς απηύθυναν : Ο Σεβ. Μητροπολίτης Καρπάθου και Κάσου κ.κ. Αμβρόσιος, ο οποίος, αφού επευλόγησε και επαίνεσε με θερμά λόγια τον συγγραφέα, εξέφρασε την χαρά, και την μεγάλη ικανοποίηση του, για την εν λόγω έκδοση. Μάλιστα πρότεινε να εκδοθεί ένας τόμος, ο οποίος να περιέχει, το εικονογραφικό έργο του Ιμβρίου στην καταγωγή, αγιογράφου Τσιβγά, ο οποίος το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, φιλοτέχνησε πλειάδα εικόνων, που μέχρι σήμερα στολίζουν πολλούς Ναούς της Καρπάθου. Μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος, επι λέξει ανέφερε: «… Περιγράφει ο πατήρ Μιλτιάδης την έκφρασιν του χρωστήρος του Τσιβγά του Ιμβρίου, τέχνη την οποίαν διδάχθηκε στοιχειοδώς στο Άγιον Ορος. Το τάλαντο που του έδωσε ο Θεός, δεν το έκρυψε, αλλά το πολλαπλασίασε, ώστε να το απολαμβάνουμε εντός των Ναών μας σήμερα … Σε συγχαίρω πάτερ Μιλτιάδη, διότι προέβης σε ένα πραγματικό συγγραφικό άθλο. Τα βιβλιογραφικά σου στοιχεία πλούσια, και η γλώσσα σου «ρέουσα». Εύχομαι και οι άλλοι Ιερείς μας, να προβούν, σε ένα τέτοιο διάβημα, για να διασώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο, τα ιστορικά στοιχεία των Ναών μας. Διεπίστωσα πέρα από τα ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία που παραθέτεις, και την θεολογικήν τοποθέτησιν, για κάθε τι που αναφέρεται στους Ναούς και τα Ξωμονάστηρα του Όθους. Διεπίστωσα με πόσην λεπτότηταν και γνώσιν, αναλύεις τον αγιογραφικόν και λειτουργικόν κύκλον του Ναού, και όσα είναι απαραίτητα για να εισέλθουμε εις το πνεύμα του υλικού που ακολουθεί. … Πρέπει να δηλώσω ευθύς εξ΄αρχής, ότι το βιβλίον είναι καλλιεπέστατον…».
Ο Έπαρχος Καρπάθου-Κάσου κ. Μιχάλης Ερωτόκριτος, αφού συνεχάρη τον Συγγραφέα, μεταξύ άλλων ανέφερε πώς το Επαρχείο με ικανοποίηση έθεσε την Παρουσίαση του βιβλίου, του λόγιου Αρχιμανδρίτη π. Μιλτιάδη, υπο την αιγίδα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.
Εκ μέρους του Δημάρχου Καρπάθου, ο Αντιδήμαρχος κ. Γεώργιος Δήμαρχος, εξήρε την σπουδαιότητα του συγγράμματος, και ευχήθηκε χαρακτηριστικά στον συγγραφέα «να υψωθεί ως τας κέδρους του Λιβάνου» (όπως εξήγησε ο κ. Δήμαρχος, ο Κέδρος είναι δένδρο το οποίο αναφέρεται αρκετές δεκάδες φορές στην Βίβλο, και είναι περίφημο για το ύψος και την μακροζωϊα του). Στο τέλος μετέφερε και τις θερμές ευχές του Δημάρχου Καρπάθου, κ. Μιχάλη Χανιώτη, ο οποίος εκτάκτως έσπευσε να επιθεωρήσει και να συντονίσει, την κατάσβεση πυρκαγιάς η οποία βρισκόταν σε εξέληξη.
Ακολούθησε δεξίωση με παραδοσιακά γλυκίσματα, κεράσματα και αναψυκτικά.
Σύντομο βιογραφικό συγγραφέως.
Ο Αρχιμανδρίτης Μιλτιάδης Μίτσελλ, γεννήθηκε το 1974, στην πόλη Gwelo της Ροδεσίας (σημερινή Ζιμπάμπουε). Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στον Πειραιά. Συγκεκριμένα φοίτησε στο 48ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά (Παντέλου), στο 1ο Γυμνάσιο Καλλίπολης Πειραιά, καθώς και το 1ο Λύκειο Καλλίπολης Πειραιά. Έλαβε υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ), για σπουδές στο εξωτερικό, την οποία δεν αποδέχθηκε. Είναι πτυχιούχος της Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών, που εδρεύει στην Νέα Κηφησιά. Το 2005, λαμβάνει το πτυχίο της Θεολογίας, από το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας, της Θεολογικής Σχολής, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Διετέλεσε συνεργάτης του Νεανικού Έργου της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, για περισσότερο από 15 συνεχή χρόνια. Είναι πτυχιούχος του Φροντιστηρίου Στελεχών της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς. Διορίζεται από τον τότε Μητροπολίτη Πειραιώς κ.κ. Καλλινίκο Καρούσο, Κατηχητής σε όλες τις βαθμίδες Κατήχησης και Γραμματέας Νεότητος της ενορίας του, Παναγίας «Ρόδον το Αμάραντον» Πειραϊκής. Το 1991 ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ.κ. Καλλίνικος, τον χειροθετεί «Αναγνώστη», και τον εντάσει στην συνοδεία του. Παράλληλα διδάσκει την ιερή τέχνη της Αγιογραφίας ως υπεύθυνος αντίστοιχων τμημάτων, των ενοριών Αγίου Νείλου Καλλιπόλεως και Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ρέντη. Επί σειράν ετών διακονεί ως Ομαδάρχης στις Κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως Πειραιώς «Χριστιανούπολη» στο Καπανδρίτι.
Διάκονος χειροτονείται στις 21 Ιανουαρίου 2001 στον Ι.Ν. Αγ. Ειρήνης οδού Αιόλου Αθηνών. Παράλληλα με τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, εξυπηρετεί τις λειτουργικές ανάγκες της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη στο Κολωνάκι, πλησίον του τότε Ηγουμένου της, και νύν πρώτου Μητροπολίτου Γλυφάδας κ.κ. Παύλου Τσαούσογλου. Στις 8 Σεπτεμβρίου 2002 χειροτονείται πρεσβύτερος, στον εορτάζοντα Ναό Παναγίας Βρυσιανής Μεσοχωρίου, από τον Σεβ. Μητροπολίτη Καρπάθου-Κάσου κ.κ. Αμβρόσιο Παναγιωτίδη, και διορίζεται εφημέριος, Ιερατικώς Προϊστάμενος και Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, του Μητροπολιτικού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Απερίου Καρπάθου, θέση την οποία υπηρετεί για περίπου μια δεκαετία.
Σήμερα (δυνάμει του υπ’ αριθμόν πρωτοκόλλου 71/ 15.3.2011, διοριστηρίου εγγράφου) υπηρετεί ως τακτικός εφημέριος, Ιερατικώς Προϊστάμενος και Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του κεντρικού Ι.Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Όθους Καρπάθου. Επίσης είναι Ιεροκήρυξ και υπεύθυνος του Γεν. Φιλοπτώχου Ταμείου της Ιεράς Μητροπόλεως Καρπάθου, υπεύθυνος Χριστιανικής Αγωγής Νεολαίας, καθώς και υπεύθυνος Ιερέας στο 5ο Τάγμα Εθνοφυλακής του Στρατού Ξηράς. Ομιλεί απταίστως την Αγγλική γλώσσα. Αρθρογραφεί τακτικώς σε διάφορα Εκκλησιαστικά έντυπα και στον τοπικό Καρπαθιακό τύπο. Είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, από την οποία και βραβεύθηκε, το Δεκέμβριο του 2013. Τον Φεβρουάριο του 2014, του απενεμήθη από την Ε.Ε.Λ., τιμητικό Δίπλωμα, «σε αναγνώριση της πνευματικής και θρησκευτικής προσφοράς του, στους νέους και την κοινωνία».
Παραθέτουμε τα προλογικά σημειώματα του Δημάρχου Καρπάθου, κ. Μιχάλη Χανιώτη, και του Προέδρου του Τ.Σ. Οθους:
«Αποτελεί ξεχωριστή χαρά και τιμή για μένα η δυνατότητα να αναφερθώ στην εξαιρετική έρευνα του Πανοσιολογιώτατου Αρχιμανδρίτη και την παρουσίαση της σημερινής έκδοσης.
Μια σοβαρή έλλειψη της βιβλιογραφίας μας καλύπτεται μέσα από την παρούσα έκδοση: «Ναοί και Ξωμονάστηρα του Όθους Καρπάθου: Γεγονότα, Προφορική Παράδοση, Αγιολογία»
Δεν είναι μόνο η αναφορά στα εκκλησιαστικά κτίσματα, παλιά και νέα, αλλά η ιστορία, η παράδοση, οι διηγήσεις, το θρησκευτικό συναίσθημα και η ευλάβεια των προγόνων μας που πρέπει να τιμούμε και να μνημονεύουμε.
Είναι σημαντικό να συνεχιστεί και να απλωθεί η έρευνα και η έκδοση τέτοιων πολύτιμων στοιχείων για το χωριό μας και την Κάρπαθο γενικότερα.
Είμαι βέβαιος για την τεράστια ώθηση που μπορούν να δώσουν σ’ αυτήν την προσπάθεια Ιερωμένοι καλλιεργημένοι και φιλοπρόοδοι όπως ο Αρχιμανδρίτης μας Μιλτιάδης Μίτσελλ.
Μιχάλης Χανιώτης, Φιλόλογος, Δήμαρχος Καρπάθου»
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
από τον Πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου Οθους
κ. ΚΩΣΤΗ ΜΙΛΤ. ΜΑΝΤΙΝΑΟ- Εκπαιδευτικό.
«Η Κάρπαθος διαπερνώντας τον Ν.Α. χώρο του Αιγαίου, στέκεται αντίκρυ του, και δέχεται ορθή την ορμή του.
Οι κάτοικοί της, Ελληνες πάντα, τηρούν την παράδοση, ορθώνοντας Ναούς και ξωκκλήσια στα ανοιχτά ξέφωτα των βουνών, στις μικρές κοιλάδες και στα αφρισμένα ακρογιάλια, στους οικισμούς και τα χωριά, τιμώντας απλά και λιτά, τους Αγίους της θρησκείας μας.
Το χωριό Όθος, στο κέντρο της Καρπάθου, απλώνει τα μετόχια του, παληές διαδρομές προς τη θάλασσα, περιμετρικά. Εκεί ζούσαν οι πολλοί Οθείτες, εκεί έχτιζαν τα εκκλησάκια τους. Τα περισσότερα, μικρές στενόμακρες Βασιλικές δίχως τρούλλο, πετρόχτιστα. Ήσυχοι τόποι λατρείας, όλο δροσιά το καλοκαίρι και ζεστασιά το χειμώνα, με άρωμα μυρσίνης και δάφνης.
Πρωτοποριακή και σημαντικότατη η προσπάθεια του πανοσιολογιώτατου Αρχιμανδρίτη Μιλτιάδη Μίτσελλ, να καταγράψει αυτούς τους μικρούς λατρευτικούς χώρους, στον αργό ρυθμό της εποχής τους, καταδείχνοντας τον ήρεμο τρόπο ζωής των κατοίκων του Όθους μέσα στο χρόνο, και την αξία διατήρησης της ζωντανής Παράδοσης.
Αξιέπαινο το εγχείρημα, γιατί μέσα από τα ιερατικά του βιώματα και το θρησκευτικό του ζήλο, ο πατήρ Μιλτιάδης ξεδιπλώνει άγνωστες πτυχές του βίου και των λατρευτικών ηθών, του μικρού μας χωριού, του Όθους της Καρπάθου.
Κωστής Μαντινάος. Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Οθους- Εκπαιδευτικός.»
