Διά δευτέραν φοράν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης κ. Γεννάδιος επεσκέφθη την νέα ενορία εις την Βενετικήν γην, η οποία εις παρελθόντας αιώνας ανήκεν εις τήν ονομαστήν και ενδοξοτάτην Δημοκρατίαν της Γαληνοτάτης, ιδρυθείσα πρό δύο περίπου ετών, με εφημέριον τόν Πρωτοπρεσβύτερον Ανατόλιον Bitca, εκ Μολδαβίας καταγόμενον.
Η εκκλησία είναι αφιερωμένη εις τό Γενέθλιον της Υπεραγίας Θεοτόκου καί τελεί τάς Ιεράς Ακολουθίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά τό Παλαιόν Ημερολόγιον. Εορτάζουσα, καί μετ’ αυτής όλοι οι Ορθόδοξοι της μεγαλωνύμου αυτής Ευρωπαϊκής περιοχής, ένθα μέχρι σήμερον ενθυμίζει και μυρίζει Βυζάντιον, τήν Πόλιν του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τήν ευκλεεστάτην και ενδοξοτάτην Πόλιν της Χριστανοσύνης, την πόλιν της Υπερμάχου Στρατηγού, τήν Προστάτην Της, τήν Δέσποιναν του Κόσμου και Μητέρα της Ζωής, η χαρά και η αγαλλίασις αυτών, αλλά και η κατάνυξις και η συγκίνησις αυτών, υπήρξαν σωστική δύναμις καί ζωηφόρος ανάστασις εις τό δύσκολον μονοπάτι της πορείας αυτών.
Η εκκλησία, πλήρης χάριτος και αγιασμού, αλλά καί Ορθοδόξων, ενηγκαλίσθη και εχαιρέτισε μέ αγάπην και εμπιστοσύνην τό Ορθόδοξον πλήρωμα του Θεού.
Το εκκλησίασμα ήκουσε με προσοχήν και ενδιαφέρον το απλούστατον, αλλά και πλούσιον εις περιεχόμενον Κήρυγμα, ποιμαντικής και πνευματικής αξίας, του αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου Ανατολίου, ο οποίος με ζήλον ένθεον, με εντιμότητα, με ιεραποστολικόν πνεύμα, αγωνίζεται, αναζητεί τον άνθρωπον, ευρίσκει αυτόν και καθοδηγεί αυτόν εις τον δρόμον της σωτηρίας και της μακαριότητος. Παρά τήν Σλαυικήν αυτών καταγωγήν, ολόκληρος η Ενορία είναι αφωσιωμένη και πιστή εις την Αγίαν του Χριστου Μεγάλην Εκκλησίαν, τούτο δε αποτελεί, οπως καί εις τάς άλλας ενορίας των Μεταναστών, ξεχωριστή διακονία της Ορθοδόξου Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης, η οποία επιτελεί ένα υπέρλαμπρον κοινωνικόν έργον μεγίστης σημασίας, προσφορά πολυτιμοτάτη υπέρ της ευνομίας, της ειρήνης, της καλής συνυπάρξεως και συμβιώσεως των πιστών καί, γενικώς, όλων των ανθρώπων.
Εις τόν εόρτιον λόγον του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης κ. Γεννάδιος εσταμάτησε όλως ιδιαιτέρως εις τα δύο μεγάλα κακά, τά οποία εμφανίζονται πλέον ισχυρά εις τό προσκήνιον της καθημερινής ζωής, ψυχοφθόρα και ζημιοφόρα διά την μελλοντικήν πρόοδον και ανάπτυξιν του ανθρώπου, τουτέστιν εις τον παλαιόν Θεοσεβισμόν και την σημερινήν εκκοσμίκευσιν, αμφότερα δε ανενόχλητα και ωθούμενα καταλλήλως υπό των υλιστικών αντιχρίστων οργάνων, ήρχισαν να κατακτούν έδαφος και να δημιουργούν διαιρέσεις και σκορπίζουν τον όλεθρον. Μοναδική λύσις, μοναδική διέξοδος, μοναδική ελπίς, είναι ο Σωτήρ Χριστός, ο οποίος εδωκε το Αίμα Του, το οποίον είναι «φάρμακον αθανασίας», κατά τον άγιον Ιγνάτιον τον Θεοφόρον, διά να σωθεί ο άνθρωπος και εισέλθει εις τήν Βασιλείαν των Ουρανών, ένθα η μακαριότης και η αιώνιος Ζωή.
Η εκκλησία είναι αφιερωμένη εις τό Γενέθλιον της Υπεραγίας Θεοτόκου καί τελεί τάς Ιεράς Ακολουθίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά τό Παλαιόν Ημερολόγιον. Εορτάζουσα, καί μετ’ αυτής όλοι οι Ορθόδοξοι της μεγαλωνύμου αυτής Ευρωπαϊκής περιοχής, ένθα μέχρι σήμερον ενθυμίζει και μυρίζει Βυζάντιον, τήν Πόλιν του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τήν ευκλεεστάτην και ενδοξοτάτην Πόλιν της Χριστανοσύνης, την πόλιν της Υπερμάχου Στρατηγού, τήν Προστάτην Της, τήν Δέσποιναν του Κόσμου και Μητέρα της Ζωής, η χαρά και η αγαλλίασις αυτών, αλλά και η κατάνυξις και η συγκίνησις αυτών, υπήρξαν σωστική δύναμις καί ζωηφόρος ανάστασις εις τό δύσκολον μονοπάτι της πορείας αυτών.
Η εκκλησία, πλήρης χάριτος και αγιασμού, αλλά καί Ορθοδόξων, ενηγκαλίσθη και εχαιρέτισε μέ αγάπην και εμπιστοσύνην τό Ορθόδοξον πλήρωμα του Θεού.
Το εκκλησίασμα ήκουσε με προσοχήν και ενδιαφέρον το απλούστατον, αλλά και πλούσιον εις περιεχόμενον Κήρυγμα, ποιμαντικής και πνευματικής αξίας, του αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου Ανατολίου, ο οποίος με ζήλον ένθεον, με εντιμότητα, με ιεραποστολικόν πνεύμα, αγωνίζεται, αναζητεί τον άνθρωπον, ευρίσκει αυτόν και καθοδηγεί αυτόν εις τον δρόμον της σωτηρίας και της μακαριότητος. Παρά τήν Σλαυικήν αυτών καταγωγήν, ολόκληρος η Ενορία είναι αφωσιωμένη και πιστή εις την Αγίαν του Χριστου Μεγάλην Εκκλησίαν, τούτο δε αποτελεί, οπως καί εις τάς άλλας ενορίας των Μεταναστών, ξεχωριστή διακονία της Ορθοδόξου Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης, η οποία επιτελεί ένα υπέρλαμπρον κοινωνικόν έργον μεγίστης σημασίας, προσφορά πολυτιμοτάτη υπέρ της ευνομίας, της ειρήνης, της καλής συνυπάρξεως και συμβιώσεως των πιστών καί, γενικώς, όλων των ανθρώπων.
Εις τόν εόρτιον λόγον του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης κ. Γεννάδιος εσταμάτησε όλως ιδιαιτέρως εις τα δύο μεγάλα κακά, τά οποία εμφανίζονται πλέον ισχυρά εις τό προσκήνιον της καθημερινής ζωής, ψυχοφθόρα και ζημιοφόρα διά την μελλοντικήν πρόοδον και ανάπτυξιν του ανθρώπου, τουτέστιν εις τον παλαιόν Θεοσεβισμόν και την σημερινήν εκκοσμίκευσιν, αμφότερα δε ανενόχλητα και ωθούμενα καταλλήλως υπό των υλιστικών αντιχρίστων οργάνων, ήρχισαν να κατακτούν έδαφος και να δημιουργούν διαιρέσεις και σκορπίζουν τον όλεθρον. Μοναδική λύσις, μοναδική διέξοδος, μοναδική ελπίς, είναι ο Σωτήρ Χριστός, ο οποίος εδωκε το Αίμα Του, το οποίον είναι «φάρμακον αθανασίας», κατά τον άγιον Ιγνάτιον τον Θεοφόρον, διά να σωθεί ο άνθρωπος και εισέλθει εις τήν Βασιλείαν των Ουρανών, ένθα η μακαριότης και η αιώνιος Ζωή.